Vísir - 21.08.1917, Blaðsíða 3

V í SíK
hlttta bjargr.nefndar or á móti
frv. Jör. Br. og G. Sv. tölnða
E'orst, M. Jónsson, Sv. ól., Björn
R. Stefánsson og atvinnamítlaráð-
herra, en Gísli Sveinsson fyrir
sinn frnmv. Lenta þeir Gísli og
Þ, M. J. í allhvassri deiln og lank
þeirri deilu svo, að hvor taldi
hinn hafa jetið sitt.
í lok nmræðu lýsti Bjarni frá
Vogi þvi yflr, að þeir sem bærn
ábyrgð á því, að þingið neitaði
að gera nokknð til a<5 létta af
Vandræðum almennings, væru
hvorki embættismegn né Reyk-
vikingar, heldnr værn það bænd-
nr einir, meiri hlnti bjargráða-
nefndar og þeir sem honum fylgdn,
Þau nrðu endalok þessara mála,
að frv. Jör. Br. var felt. Fyrsta
breitingártillaga frá minnibluta
bjargráðanefndar var feld með
12: 5 atkv. og var frv. þá sama
sem fallið. Þó var gengið till
atkv. um 1. grein þess og hún
feld með 13:2 utkv. Margir
töldu fyrstu atkvæðagreiðslana
óljósa og kröfðust nafnakalls, en
foiseti mm hafa haft það í hnga,
að hana mælti eitt sixin svo nm,
«ð nafnakall yrði ekki viðhaft
nema samkv. skriflegri ósk 6 þing-
manna, enda mnn hann ekki hafa
heyrt beiðnina fyr en hann hafði
lýet atkv.greiðsln.
Framvarpi meirihl. bjargráða-
nefndarinnar var visað til 2. nmr.
«n frv. G. Sv. var felt frá annuri
nmræðu með 12 stkv. gegn 9 að
viðhöfðu nafnakaíli (án þess þó
*ð þess væri beiðst skriflegt),
Fjallgöngnm frestað.
Landbúnsðarnefndin í e. d. flyt-
ur till. til þingsályktnnar um að
skora á landsstjórnina, að gera
nú þegar ráðstafanir til þes*, að
fjallgöngnr og réttir verði fram-
kvæmdar 1 vikn síðar næsta hau-t
en ákveðið er í fjallskilareglngerð-
nm sýslmmna.
„Edina“ sokkin.
í gærkvöldi barst hingað sím-
skeyti frá Englandi, nm að „lBdina"
flntningaskip André3ar Gnðmunds-
sonar i Leith hafi verið sökt, en
skipshöfninni bjargað.
Ediná var á leið hiugað til lauds
í flmta einn. Hvar skipinu hefir
verið sökt eba hvern daginn er
óknnnngt. Ea svo langt er sið-
an símskeyti kom nm að skipið
væri lagt af stnð, að það hefði
átt að geta verið komið hingað.
En það hefir vafalaust tafist í
enskum höfnnm eftir það.
Andrés Gnðmundsaon hefir enn
3 eða 4 skip í förnm milli Eng-
lands og íslands. Eitt þeirra er
„Norah Elsmie", sem nú er í Hafn-
arfirði, nnnað er nýkomið til Norð-
nrlandsins, það þriðja er á leiðinni
milli Iand«, en það fjórða er sem
stendur i ferð milli Englands og
Frakklands.
Erlentl mynt.
Kbh.15 4 Rank. Pósth
Steri pd 15,71 16.40 16,00
Fre 50 50 60,00 60,00
DoII 3 81 8,52 8,60
Heimastjórnin
úr sögunni?
(Þetta er grein sú, sem í«ft-
fjarðarblaðið Njörðnr flatti núua
fyrlr koaningarnar og við lá að
blaðið yrði gert opptækt fyrir.
Greinin er tekin hér npp mönnum
til gamans sem ekki sjá Njörð,
en ekbi af því að Vísir vilji gera
orð hans að sínum. — En mnndi
ekki fl8irnm en Vfsi fiunast þeir
vera orðnir allkvnmpnir ísfirð-
ngarnir, ef s»tt ®r að þeir hafi
orðið uppvægir út af þessari grein.
— Öðrn vísi mér áður brá).
Það er látið í veðri vaka, að
heimastjórnajflokknrinn *é úr sög-
nnni, svo hér í landi só friðnr og
ölln óhætt. Sjálfstæðismenn þnrfi
því hvergi að sér að ugga né öðr-
nm fremnr gæta sóma lands og
þjóðar.
Satt er það, að reynslan hefir
síðnstu árin flett svo hlífðarlaust
ofan af sambandspólitík heima-
stjórnarmanna og • fordæmt hana
svo rækilega, að þeir geta ekki
litið upp. En engi skyldi ætis,
að í nokkru sé öðru vísi „sinnið“
þó skift hfifi nm „«kinnið“.
Heimastjórnarmenn hafa víðar
en í sambandsmálinu látið „föðnr-
láð vort“ verða „að háði“.
Móttökn þess konnngs, sém oss
hefir verið einna best viljaður
allra Dma, Iétt þeir af vorri hendi
fylgja svo mikið sukk og svall,
að honnm blöskraði, en háðfngiar
danskir gáta í hvorugan fótinn
atigið.
Slikan snápskap höfðn þeir ekki
einn sinni séð heima hjá sér.
Stjórn&rráðið er fnlt vanmeta, í
stað þess að vera skipað kjörgrip-
nm; löggæsla er nær engin og
stórbrotamenn skapa sér sjálfir
smásektir þá sjaldan þeir verða
uppvisir.
Ljær etjórnin þeim þannig snið-
götu fmm hiá bústað Téttvísinnar,
svo hún gefcur ckki nofcið sín, þótt
vildi. —
Það sem hér er til af fépúknm
skríðnr nú þéttar og þéttar sam-
an nndir vængi heimastjórnarinnar.
Má vel svo fara, að rángjarnir
anðmenn og ranglát stjórn sverj-*
ist hér í bandalsg, sem víða ann-
arataðar og Ieggist eins og mara
yfir þetfca Iand, kremjandi snma
í örbirgð og allsleysi, en svæfandi
aðra í snkki og munaði.
Slikt er íárvænlegt öllu sönnn
sjálfstæði og stefnir til þrælknnar
lands og líða litlu miana en er-
lend kúgnn.
Því ber sjálfstæðismönnum að
vaka „ósmeykir" og gæta sfn
fyrir tómlæti og athngaleysi.
Síst skyldn þeir láta sig henda
það slys, að kasta atkvæðam sin-
nm á heimastjórnarmenn til þing-
setn þótt þeir í öðrn værn sæmi-
legir menn.
Það getnr vitanlega ekki kom-
ið fyrir nokknrn sjálfstæðismann,
að kjósa gamla liðhkupara og
flokkssvikara á þing, þótt ein-
hverjir séa svo fifldjarfir og ósvifnir
að fara fram á slfkt og hve tnngn-
mjúkir sem þeir knnna að vera &
málfnndnm eða leita fast eftir í
kyrþey.
Þó heim&stjórnarmenn láti sem
þeir séu dauðir, ber sjálfstæðia-
mönnum að sýna, að þeir sjálfir
sén lifandi.
- 15 -
„Hann faðir minn og afi þinn, lags-
maður, hann ísak gamli Bellew — hann
steinrotaði mann með einu hnefahöggi og
þá var hann sextiu og níu ára að aldri“-
„Hver — maðurinn?“
„Neí, hann afi þinn, bölv .... slæping-
urinn þinn! Yerðir þú nokkurntíma sextíu
og níu ára, þá veit eg fyrir víst, að þú
getur ekki einu sinni rotað maðkaflugu“.
„Tímarnir breytast og mennirnir með,
bæri frændi. Nú eru menn settir i „stein-
inn“ fyrir manndráp11.
„Faðir þinn reið einu sinni hundrað átta-
^íu og fimm mílur án þess að sofa nokkurn
dúr og sprengdi þrjá hesta“.
»Já, en hefði hann verið uppi nú á
dögum, þá hefði hann ferðast stemsofandi
i Pullmanns svefnvagni11.
Gamh maðurinn var orðinn helblár í
framan af vonsku, en hann stilti sig samt
Og sagði:
„Hvað ertu annars gamall?“
„Mér er nær að halda — —“
„Og eg held ekkert um það — eg veit
það ofboð vel. M ert tuttugu og sjö ára
°S varst búinn á háskólanum þegar bú varst
tuttugu og tveggja. Það eru þá fimm ár
sem þú hefir varið í öll þessi skrípalæti og
tnyndakrass. En segðu mér í guðanna
hænum — hvaða gagn er að þér og til
^vers ertu nýtur? Á þinum aldri átti eg
Jeak Londou: Gull-æðið.
- 16 -
einn nærfatnað, var altaf á hestbaki og
gætti nautahjarða. Eg var þá stálharður
grjótharður og gat líka sofið á tómu grjót-
inu ef því var að skifta, en lifði á þurkuðu
kjöti og bjarndýrabuffi — reglulegu kraft-
fóðri, skal eg segja þér og nú er eg betur
að manni en þú, enda þótt eg só kominn
á þennan aldur. í>ú ert líklega svo sem
hundrað sextíu og fimm pund á þyngd, en
eg gæti fleygt þór eins og dulu núna á
þessu augnabliki og barið þíg til óbóta með
einum saman hnefunum.
„Já, það þarf svo sem engan berserk til
að hvolfa í sig hanastertum*) og tevatns-
gutli“, sagði Kitti með allra mestu auð-
mýkt. „En finnurðu það ekki sjálfur, frændi
góður, hvernig tímarnir breytast? Auk
þess fékk eg aldrei alminnilegt uppeldi. Hún
móðir mín, blessaður einfeldningurinn-----“
Jón Bellew hleyfti brúnum og ýgldi
sig.
„ — hún hafði altof mikið dálæti á mér,
eins og þú sjálfur sagðir, reifaði mig í bóm-
ull og ait eftir því. Hefði eg til dæmis
nokkurn tíma á unglingsárunum farið í
þessar slarkferðir, sem eru þitt líf og yndi
— nú, en eg skil nú annars ekki hvers-
vegna þú aldrei býður mér að taka þátt í
þeim ? Þú hafðir þó bæði Halla og Robba
*) „CocktaiI“, alþektur drykkur í Ameriku.
- 17 -
með þér i ferðinni yfir Síerrafjöllin og alla
leið til Mexikó“.
„Eg hélt að þú þættist vera altof „fínnu
í svoleiðis ferðalög“.
„Það er alt saman þér að kenna og
blessuðum einf — — nú jæja — 0g henni
móður minni. Hvað þekti eg til táps og
karlmensku? Eg var ekki annað en barn
og við hvað atti eg þá annað að sýsla en
eirstungur og málverk og blævængi? Eða
var það kannske mer að kenna að eg var
aldrei vaninn við að vinna í sveita míns
andhtis?“
Gamli maðurinn leit a hróðurson sinn
með megnasta viðbjóði. Svoná lagað Iétt-
úðargaspur af öðrum eins væskli var hrein-
asta andstigð í lians augum.
„Jæja, hvað um þaðj Eg er nú ein-
mitt í þann veginn að leggja upp f ein^,
þessa slarkferð, sem þú svo nefnir. Hvað
ætli þú segðir ef eg gæfi þér kost á að
taka þátt í henni?“
„Það er nú auðvitað heldur um seinan.
En sleppum því — hvert er förinni heit-
ið?“
„Halli og Róbert ætla að fara tiIKlon-
dike og eg ætla að fylgja þeim yfir skarð-
ið, ofan að vötnunum, og snúa síðan heim
aftur —“
Hann komst ekki lengra, því að hinn