Vísir - 15.09.1917, Blaðsíða 3

Vf SJIR-
VÍSIR er elsta og besta
dagbiad landsins.
Fjárlögin
Samþykt í n. d. að veita
Indrlða Einarssynl 3500 króna
eftirlaun.
Einni nmræðn i neðri deild
nm fjárlögin var lokið kl. langt
gengin 2 í nótt. Engar vernleg-
ar breytingar vorn gerðar á frnmv.
frá því sem efri deild samþykti
og óvíst að fjárlögin þnrfi að fara
í sameinað þing.
Nýjar fjárveitingar vorn sam-
þyktav að eins tvær eða þrjár,
nokknr hnndrnð krónur, ank 3500
kr. eftirlanna (og til ritstarfs)
handa Indriða Einarssyni skrif-
BtofHstjóra, þegar hann lætnr *f
embætti. Yerður varla ágrein-
Ingnr nm að sú fjárveiting sé
verðsknlduð, því að fáir embættis-
menn hafa þjónað landinn lengnr
•eða betar.
Orðabókarstyrkurinn
Tar hækk&ðnr aftur npp í 6000
krónur.
Styrbur tilakrifntofn-
h a 1 d s sýslnmanna var lækkaður
úr 10300 í 5000.
Stórstúkustyrknrinn
var feldur og sama upphæð veitt
Bræðr&sjóði Mentasbólans (13 .-12
atkv.).
Um öannr deiinatriði milli
deiidanna en þesai þrjú getnr
Varla verið að ræða, þó að fleiru
knnni vitanlega að verða breytt í
e. d., ef frumv. verðnr að fara í
fiámeinað þing hvort sem er.
Baðhús Reykjavlkur
veröur opnað laugardaginn 15. september
og verðnr fyrst um sinn opið á miðvikudögum og laugardögum
frá kl. 8 árdegis til kl. 8 siðdegis.
Steypiböö kosta . . . . kr. 0,90
Kerlaugar kosta . . . . kr. 1,50
Sápa og handklæði kostar kr. 0,10
Skrifstofupláss
til leigu á góðum stað f bænum 1. okt.
Upplýsingar í talaíma 1.
Leith—Rvik.
Skip frá oss hleðnr væntanlega í Leith til
*
Reykjavíkur nm 20. ]). m. — JÞeir sem óska að
senda vörnr tali við oss sem fyrst.
A. Guömundsson.
Lækjargöta 4. Talsími 282.
Tísir it útMddasta blaiidl
Fossamálið.
Sogsfossanefndin i Ed. hefir lagt
fram þessa tillögu til þingsálykt-
unar nm skipun milliþinganefndax
tii að ihnga fo s&mál landsins:
„Alþinei áíyktar *ð skora á
land'BtjÓJ'nina að ibipa 5 manna
nefnd, til að tib« tit Ihugunar
fossamál landsins, og verk
efni nefndarinnar sérstaklega rera:
1. Að athnga hverjar breyting-
ar nauðsynlegt er að gera á
núgildandi fossalöggjöf.
2. Að aflá sem ítarlegastra ipp-
lýainga og skýrslna nm fossa
á landinu og notgildi þeirra.
3. Að athnga hvort tiltækilegt
só, að landið kanpi vatnsafl.
og starfræki það.
4. Að athnga, hvort og með
hvaða kjörnm rétt sé að veita
fossafélaginn „ísland8 og öðr*
nm slíknm félögnm, er nm-
sóknir knnna að senda, lög-
heimild til að starfrækjafossa-
afl hér á landi.
Nefndin skal senda stjórninni
álit Bitt og tillögnr, ásamt laga-
frnmvörpnm, er hún kann að semja
eins fljótt og þvf verður við kom-
ið, og væntir þingið þess fastlega
að það geti orðið, sérstaklega að
því er 1. og 4. lið snertir, svo
tímanlega, að leggja megi fyrir
næsta þing“.
Tillögu þesss, sem lögð verður
fyiir sameinað þing, rökstyðnr
nefndin í nefndaráliti sinnáþessa
leið:
„Slíkt stórmál, er hlýfcur að hafa
afarmikil áhrif á allan landshag
og getur jafnvel orðið til að ger-
- 90 -
í>eir Smiht og Stanley hrukku upp
með andfælum og báru sig hörmulega bæði
af harðsperrunum og af þvi að vera rifnir
svona upp úr fasta svefni.
„Hvað er klukkan?11 spurði Stanley.
„Hálfníu“.
„Uað er niðamyrkur enn11, sagði hann.
Shorty kipti upp tveimur tjaldhælum,
svo að tjaldið fór að slapa.
„Það er kvöld en ekki morgun“, sagði
hann. „En komið þið nú! Víkina er farið
að leggja og við verðum að komast héðan“.
Stanley reis upp öskuvondur.
„Eg held hana megi leggja! Við hreyf-
um. okkur ekki héðan“.
„Jæja, hafið þið það eins og ykkur
sýnist!“ sagði Shorty, „en nú förum við
Kitti með bátinn.
„Uið eruð ráðnir til þess að —“
„Já, til þess að íylgja ykkur til Dawson“,
greip Shorty fram í, „og það ætlum við
líka að gera“.
Og þetta áréttaði hann með því að
fella hálft tjaldið ofan á þá.
Þeir brutust gegnum íshjómið á vikinni
og komust út á vatnið. Var það farið að
krapa og svellaði árarnar við hvert áratog,
svo að þeim varð róðurinn eriiður og sótt-
ist seint. Loksins tók vatnið að leggja og
dró sífelt úr skriði bátsins.
Löngu síðar var Kitti oft að reyna að
Jack London; Gull-æðið.
- 91 -
rifja npp fyrir sér viðburðina þessa nótt,
en hann gat aldrei munað þá glögglega
og fanst þessi nótt troða sig eins og mara
og var hann oft að hugsa um, hvað hræði-
lega þeim Smith og Stanley hefði hlotið
að líða. Um sjálfan sig mundi hann ekki
annað en það, að hann hafði verið að berj-
ast við aftakafrost og ósegjanlegar þrautir
að honum fanst.
Báturinn var orðinn ferðlaus með öllu
þegar dagur rann. Stanley kvartaði um
naglakul, Smith sveið í nefið, en Kitti fann
að frostharkan var farin að koma illilega
við andlitið á sér, einkum nef og kinnar.
Eftir því sem meira birti sáu þeir lengra
frá sér, en ekki var annað að sjá en ís-
lagðan vatnsíiötinn svo langt sem augað
eygði. Hvergi sást i auða vök og norður-
strönd vatnsins var alllangt burtu. Shorty
fullyrti að þar rynni áin úr vatninu og
þóttist grilla í hana. Hann og Kitti voru
þeir einu, sem nokkuð gátu aðhafst og
hjuggu þeir ísinn með árunum og ruddu
bátinum þannig braut i gegnum hann.
Loksins eftir langa mæðu og þegar þeir
voru alveg að þrotum komnir, náðu þeir
út í árstrauminn. I>eir litu um öxl og sáu
marga báta, sem höfðu verið að reyna að
brjótast áfram alla nóttina, og sátu nú
blýfastir í ísnum, en nú hurfu þeir fyrir
- 92 -
nesodda nokkum og bar straumurinn þá
áfram með sex mílna hraða á klukkustund.
VI.
Svona bárust þeir með straumnum dag
eftir dag og dag frá degi færðist lagnaðar-
ísinn nær þeim. Þegar þeir leituðu sér
tjaldstaðar á kvöldin, urðu þeir að höggva
sér rennu til lands gegunm ísinn og leggja
bátnum í hana, en bera síðan tjaldið og
dót sitt langar leiðir upp frá áuni. Á
morgnána brutu þeir svo aftur fyrir bátn-
um gegnum ísinn, sem lagt hafði um nótt-
ina, til þess að komast út í strauminn aftur.
4>eir komu htla ofniuum, sem þeir höfðu
með sér, fyrir í bátnum og þar sátu þeir
svo tímunum saman Smith og Stanley og
ornuðu sér meðan þá bar ofan eftir anni.
Voru þeir nú orðnir hinir spökustu og lótu
ekki neitt á sór kræla, enda hugsuðu ekki
um annað en að komast til Dawson. Shorty
— hinn svartsýni, óþreytandi og raungóði
Shorty gaulaði án afláts einn og sama
vísuhelminginn, því að það var alt og
sumt sem hann mundi úr einhverju kvæði,
sem h&nn hafði einhverntíma kunnað,
og þess meira sem frostharkan jókst þess
hærra söng hann:
Nú geysumsfc við frá Grikkjastorð
sem gamli Argus forðum.