Vísir - 21.09.1917, Blaðsíða 2

V í T * 8
í heildsölu
fyrir kaupmenn
og kaupfélög:
r
7—8—9 og!10nfeta.
H. Benediktsson.
Tii mSrusJa.
Borgarstjóraskrifstofan kl. 10—12 og
1—3
Bæjarfógetaskrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifutofan kl. 10—12 og
1—5
íslandsbanki kl. 10—4.
K. P. U. M. Alm. samk, sunnnd. 8
siðd.
L. F. K. R. Bókaútl&n m&nndaga kl. 6—8.
Landakotsspít. Heimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útl&n
1—3.
Landssjóðnr, afgr. 10—2 og 4—5.
Landssíminn, y. d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Náttúrugripasafn IV,—2'/,.
Pósthúsið 9—7, Sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1—5.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4.
VífilsBtaðahælið: Heimsóknir 12—1,
Þjóðmenjasafnið, opið daglega 12—2
YBrslunaratYinna.
Yel ipp alina, röiknr drengir
getur fengið fasta atvinnm við
stærri verslun hér í bænum.
Eiginhandar umsókn með ýtar-
legnm upplýsingum, suðkend:
„Verslan" sendist afgreiðslu Vísis
fyrir 25. þ. m.
Þeir eru nú flestir eða allir
komnir af síldveiðunmm, en eagt
er mð þeir mmni nú eiga skamma
viðdvöl hér, margir þeirra, þvi
fmllyrt er að helmingnr flotans sé
seldur til útlanda. Ekkert heflr
þó verið Iátið uppi um það opin-
beriega enn.
Eim og knnnngt er, þá gaus
mpp sá orðrómur nm þingtiinann
í vetur, að í ráði væri að selja
smma botnvörpungana til útlanda
Eom öllam þorra manna þá þegar
saman nm, að það mætti ekki
verða, og samþ. þingið í mesta flýti
og með margföldum afbrigðum frá
þingsköpmm, lög um bann gegn
sölu skipa úr landi. Þó var
stjórninni heimilað mð veita und-
anþágmr frá banninm í einstök-
mm tilfellnm.
Nú leið og beið, þangað til hið
reglmlega þing kom samin og var
ekkert talað mm skipasöln. En
nokkru eftir þingsetningu fór aft-
ur að kviaast, að í r&ði væri að
selja botnvörpmngana. Sögðu menn
að svo hátt verð væri boðið, ein
500 þós. kr. í hvern, að ekkert
vit væri í því, eða sanngirni, að
meina eigendmm að selja, enda
mmndl ekki i ráði að selja nema
5 eða 6 elstu skipin. Með þvi
móti gætu eigendmrnir yngt skipa-
stólinn mpp, því mð ófriðnum Iokn-
um myndn þeir kaupa skip af
nýjustu og fmllkomnustu gerð í
stað þeirra. En i annan sttð
væri svo ástatt, að ómögulegt
væri að gera botnvörpangana út
í vetur, og að öllum likindmm
ekki fyr en að ófriðnmm loknum,
vegna þesa hve kol og salt væri
komið í hátt verð.
Nú er fullyrt að það sém ekki
að eins 5 eða 6 elstn skipin, sem
selja eigi eða seld sén, heldur 10,
og að þau hefðu vel getað orðið
fleiri, ef ekki hefði &t*ðið á eig-
eadunum, eða með öðrum orðum,
að stjórnin hafí veitt HEdnnþágu,
öllum sem vilda selja.
Því verður ekki neitað, að það
er hart að genjdð að meina mönn-
um að selja. Ea þetta er þó gert
víða um lönd og „engin miskmnn
hjá Magnúsi". Enda var þingið
búið að kveða mpp úr um það, að
í því efni yrði hagnr einstakling-
anna að lúta í lægra haldi. Fáir
hefðm þó fundið að því, þó leyft
hefði verið að selja elstu og lök-
mstm skipin, og þegar verið var
að samþykkja sölnbannið á anka-
þinginn, var af andstæðingum
þess ekki að öðrm fundið en þvi,
að með því væri komið í veg
fyrir það, að þau yrðu yngd npp.
En nú hefir verið Ieyft að seija
jafnt nýtt sem gamslt, að því er
sagt er.
Hvernig stendur á þessum sinna-
skiftum þings og stjórnar?
Því er fljótsvarað. Það er á-
standið heimafyrir, sem er þess
valdandi. Þ*ð, að fyrirsjáanlegt
þykir að skipannm verði ekki
haldið úti fyrst um sinn vegna
hins geyp’háa kolaverðs. Botn-
virpwngascdan er bein cfleiðmg af
aðgerðarleyú stjórnarinnar í vet-
ur og vor í því að birgja landið
að lcólum og salti.
Það er aagt að stjórnin hafi
samþykt sölu skipanna með þeim
skilyrðum að eigendurnir skuld-
bindu sig til að kampa ný skip að
ófriðnum Ioknum: a ð andrirði
skipanna verði geymt í vöralnm
landsatjórnarinnar þangað til ný
skip verða keypt og að Iands-
sjóður fái einhvern skatt af söl-
mnni.
Því miðmr er nú b»tt við því,
að það hafi haft nokkur áhrif á
framgang málsins, að landssjóður
gat fengið þarna lán með hægu
móti. En þ»ð er alkunnugt, að
landssjóður verður mjög fjárþurfm
næstm árin, en á hinn bóginn hefir
stjórnin lý*,t því yfir að lán sé
ekki fáanlegt erlendis nema gegn
því að veðsetja írelsi landsins.
Má því nærri geta, hvort hinmm
sameinmðm sjálfstæöisflokkmm þings.
ins hefir ekki þótt fýsilegra að
Ieyfa sölu botnvörpuskipannameð
framangreindsm skilmálum.
Þó að seljendurnir séu sknld-
bundnir til að kaupa ný skip að
ófriðnmm lokuum, þá má gerar&ð
fyrir því, að það sé ’ítils virði,
því þið er óhætt að ge'* ráð fyr-
ir því, að skip verði ofámnleg
fyrstu árin þar eftir. Upp ískarð
þuð, sem hér er höggvið i botn-
vörpnngaskipastólinn, má þvi telja
víst, að fyrst nm sinn kom ekki
önnur skip ea þau 4 eða 5, sem
þegar er samið um feaup og smíði
á, ef þau koma nokkmrntlma. Sum
þeirra má gera ráð fyBt að verði
skotin í kaf áður.
Heyrst heflr að stjórnin beri
það fyri? sig, að vélskipustðllinn
Drengur
duglegnr og áreiðanlegur getur
fengið atvinnu við verslun hér í
bænum nú þegar. Eigishandar-
nmsókn merkt: „Atvinna",
þar sem tilgreindur er aldmr og
aðrar uyplýsingar, sendist afgr.
Vísis fyrir 25. sept.
IJtsaum
og baldíringu
kenni eg í vetur eins og að und-
anförnm; sel einnig áteiknuð efni.
Guðrún Jónsdóttir
Þingholtsstr. 33.
sé nú orðinn svo mikill, að ankn-
ingin á honnm vegi fuilkomlega
upp á móti fækkmn botuvörpung-
anna. En hvernig ber sú útgerð
sig? Um botuvörpungana vissm
menn, að útgerð þeirra ber sig
prýðilega, nær því hvernig sem
árar. Var því lítið vit í að ikiftm
& þvi.
En hver ber ábyrgðina?
Það má telja vist, að stjórnin
hafi borið málið undir þingið, þó
leynt hafi verlð farið með það.
Og þingið er vitmnlega lamsekt
henni, ef um sekt er að ræða.
Um afstöðn þingsins verður þó
ekkert sagt með vissu. En fyrit
og fremst ber stjórnin ábyrgðina,
vegna þess að fyrir aðgerðaleysi
hennar var ekki sýnt að sklpun-
mm yrði haldið úti fyrst um sinn.
Það styrkti vitanlega mjög kröfm
þeirra, sem selja vildm, og hlant
að sama skapi að veikja andstöðu
þingmanna. Því vitanlega var
þaðhart »ð gengið, að neyða út-
gerðarmenn til að neita slíkum
„kostikjörum", þegmr ekki var
annað fyrir en að skipin lægju
arðlaus í höfnum inni að öðrum
koati.
En þmð blýtur öilnm að vera
Ijóst, mð bór er mlvarlegt spor
stlgið, og allar horfur á því, að
Imndið verði að mun ver sett í
lífsbaráttunni að ófriðnum lokn-
uœ, en þurft hefði að vera, þmr
sem aðal framleiðslukrmftur þess
er minkaður um helming. — 0g
angmn þarf að furða á því, þó að
hotnvörpmngasalan, sem og öllaf-
skifti vandræðastjórnarinnar af
sjávarútveginum siðan 1. febrúar,
yrði haldgóðmr nagli í pólitiskri
likkistu þeirrm skammsýcu og
dáðlamsm stjórnmálamanna, sem
hana hafm skipað.