Vísir - 13.10.1917, Page 2

í s i R
Ungur og duglmaður
f,em er y*nur skíifstofustörfom og gæti fljótt komist inn í skipaaf-
greiðsla, getur feDgið atviunu nú þegar.
H.Í Eimskipafélag Islauds.
Grundarkjöt,
sykursaltað, spaðhöggið
verðitr til söla hjá
Ó. G. Eyjólfsson & Co.
í haust og fyrrf part vetrar.
Þeir sem ætia að kaupa þetta kjöt, era beðnir að koma með
pantanir sínar til nndirritaðs sem fyrst.
Kjötið er að eins eelt í heilum tuunsm.
Ó. G. Eyjólfsson & Co.
Til
BorgarstjóraBkrifstofan kl. 10—12 og
1—S
Bæjarfögetaskrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifstofan kl. 10—12 og
1—5
íslandsbanki kl. 10—4.
K. P. TJ. M. Alm. samk, sunnnd. 8
síðd.
L. F. K. R. Útl. in&nud.,mvd.,fstd. ki. 6-3.
Landakotsspít. Heimsóknartimi kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—8.
Landsbðkasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1—3.
Landssjóður, afgr. 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—10. Helga daga
10—8.
Náttórugripasafn sunnud. 1V»—21/*-
Pósthúsið 9—7, Sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1—5.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsóknir 12—1,
Þjóðmenjasafuið, sd. jid. fmd. 12—2.
Dr. Páll J. Olafson
tannlæknir
hefir lækniugastofu framvegis
í húsi Nathan & Olsens. Ian-
gangur frá Pósthússtræti (upp 3
stiga — 1. hurð til hægrl).
Viðtalstími kl. 10—11 og 2—3;
á öðrum timum dtgs eftir umtali.
— Sími 501 —
Frakklaud
eftir ófriðiun.
Fratnh.
Ný lönd. Ný kynslóð.
Öaour uppgötvsu, jafnmikilvæg,
er fundur NýJenduveldis vors.
LsndfræðÍBgárnir sögðu að visu,
að í Túais fengist sinb, járn í
Qnenzo, mais í Anaam og að á
Mtdsgaskar værn uxar, en ó Níger-
bökkunum væri gnótt baðmullar,
svo og i Marokkó. Ea þessir
menn þðtta veða reyk og í niðr-
unarskyni voru þeir nefndir „ný-
lendafræðingai1*. Þeir haf* þó
haft rétt að mæla og framtíðia
mun veita þeim glæsileg.i upp
reisu. 1 birdaganum eftir 6, þar
sem frumefnin verða efst á baugi,
munu frakkne.-ku nýlendurnar
koma gamla Frakklandi að liði.
Og hér má þess geta, að gamlu
Frakklsnd verður einmitt sett á
eínar sögulegu luggir eftir ófrið-
inn. Auk þe3B sem það þá uftur
hittir fyrir börn sín jafntrygg og
áður, nær aftur grenitrjánum í
Vogesafjölluaum, yínekrBnmm,
humlagörðunum, hinum írábæra
jarðargróða af Eh*ss-sléttunni og
spuna- og vefnfeðsriðnaðinum í
Miiblhftusen, þá mun það að nýju
ná yfirróðum yfir nám*veldi sínu
og verða járndrotniagin.
Árið 1913 framleiddi F/akklaed
nál. 22 þús. smále.ita af járnmálmi,
en Þýskaland 28. Ea eftir ófrið-
irin, er skikr oss aftur öl!u Lðt-
riagen, fremleiðum vér 43, eis
Þjóðverjar einungis 7. Þeít*
munu menn nú vilja kallatálvon-
ir og of fögnr framtíðarfyrirheit.
En þáð þarf ebbi að vora, svo
framarlega som vér rumsknm við
ávarpi örlag&nne. Og þessu ávarpi
vcrður frekknesb* þjóðin að svara
á þessa leið: Tll taks!
Því miðar verður þessi þjóð,
sem lengur og vasklegar en nobk-
ur önnur hefir barist fyrir alls-
herjur frélsi, örþreytt, orðin, er
ófrlðnum lýkur. Vigstöðvarnar,
þar sem haugblsutar skotgrafir
voru í þéttsettum röðum, eru al-
settar hvítcm smákroisum, sem
f
eru yfir leiðnm barna vorra. Sum-
ir hvíla á hinum nndstyggilega
Gallipoliíkaga, aðrir í ógöngum
makedómsku fjallanna, i Rameniu
eða Rússlaodi. Og hver telar allu
þá, sem eru á sjávatbotni?
E i 11 er það, sem getur endur-
reist þessa miklu, örmftgna þjóð,
gefið henni aftur fcráast á frsm-
tíðinni og trúna, sem flytur fjöll-
in. En það er að sjá vaxa upp
og dafna i skaufci fósturjarðarinn-
av ber8kara af ungbörnum. Auð-
vifcað er það, *ð vér þurföm *ð
fá stoð í nýiendum vorem og
erlendis um langt ekeið, til þess
að fylla upp í skörðin. En ef vér
viljum að Frakkland haldist og
tortímist ekki í sigrinum, eða að
þessi morgunroði verði ekki b&l-
basfcarbjarmi — þá verð* Frabk-
ar að fæðaat! Erum vér þá og
æskulíður vo? teiðubánir til þsss
að látu spretta npp úr plógförun-
um herskara aí' smáverum, sem
eig* að lifa os»? Þetfca er óhjá-
kvæmilegtíhugunarefniallraþeirra,
sem ern á tvitagsBldri. Án þessa
er alt ónýtt og verði þetta ekbi
tekið til greine, mun sigur vor
nú verða binn síðasti fcakknejki
sigur.
Ea erum vór reiðubúnir til þess
að vernda komandi kynalóð gegn
böli því, er vor kynslóð hefir átt
við að sfcriða: ofdrykkju, svalli og
allri þeirri ólyfjan sem ekaðskemm-
ir bæði heilsu og hugsun í senn?
Bait með ógeðslegar auglýsing-
ar, óknyttabækur og siðspillftadi
myndasýnÍDgar! Með því einu
móti verndum vér ekki að eins
göfugan , hugsnnarhátt, beldur og
tímanlega velferð þjóðarinn*r.
Framb.
Mórinn
og Ottó N. Þorláksson.
Herra Ottó N. Þorlákssou þyk-
ist hafa fundið að minsta kosti
tvær vitleysur i grein minni um
mótekju bæjarina í Vísi á dögun-
um, ógsegÍBt geta sýnt þ*ð „svart
á hvitn“. En sannleiknrÍBn er sé,
að h*nn sýnir þið sv&rt á hvítu,
að það sem eg s&gði e r r é 11.
Fyrri vitleysM*, og sú, sem O.
N. Þ. sýnilega er verst við, er
®ú, tð einst&kir menn hafi grætt
á mósölu. Um það fullyrti eg eð
visu ekkert, en 0. N. Þ. segir
Kataidut álinaoon.
Iíka áð það sé að eins gefið í
skyn. Eg sagði að eins að mó-
verð einstakra móaala sannaði
ebkert um það, að móverð bæjar-
ins yæri hæfilegt, og ef mósilar
hefðu selt móinn fyrir 46—60 kr.
smáiestins, eins' og J. Þ. hefði
haldið fram, þá mynd* þeir haf*
grætt. Og um þetta er hr. 0. N.
Þ. mér svo hjartanleg* sammála,
og gerir sig því sekan um tömu
vitieysuna og eg! 0» h*nn segist
hsfa selt mó á 31.25 srnál. og
(væntanlega) orðið tkaðlau*. —
Frek*ri sönnunar býst eg ekki
við að menis krefjist fyrir því, að
eg hsfi ekki farið með vitleysu,
nema þeir r8Dgi þá að 0. N. Þ.
haíi selt mó fyrir þetfca verð.
Þó að 0. N. Þ. h*.fi mælt mó-
isn í hripi og vegið innihald þess
eina hrips(?), þá get eg ekki tek-
ið þnð »em gilda Böanuu fyrir
því að staðhæfing sú, sem J. Þ.
bar fram á bæj»rfitjórn*rfundinam
uib mósölu og móútlát einttakr*
mósala yfirleitt sé röng. Eg hygg
að 0. N. Þ. faliyrði meira en
hsnn getur st*ðið við, þegar hann
he!d*r því fram, *ð mósalarnir
h&fi ekkert grætfc og allir mælt
úfc móinn og vegið hann í hripum.
Eg gæfci miklu betur trúað þvl,
feð hann hefði vérið undantekning
frá regluani.
Hin vitleysan, som hr. 0. N. Þ.
t*lar um ©r sú, að litið hefði unn-
isfc við að flokka móinn. — Hann
segir að mikið hefði unnist við
að flokka móinn á þann hátt sem
einstabir mósalsr gerðu, nefniíeg*
með þvi að „kasta úr“ um leið
og upp var tekið og ryðjafjórum
stBngam ofan af i stað fcveggj*.
Það má vel vera, að fcalsvert
hefði unnist við það, en hér er
bara alls ekki nm þá flokkun
að ræða, heldur um ílokkun eftir
að búið var &ö aka mónum á
þurkvöll, þurba hann og hreykja j
honum. Hr. 0- N. Þ. gætir þes*
ekki, að alt þetts, sem nú er ball-
að nrof“ í bæjarmónum, hefir ver-
ið tebið upp sem góður og gild&r
mór, hvernig sem á þvt sfcendur.
Því er meira að sögj* haldið fr*m
enn í d*g, að þ»ð sé mór sn ekkl
„rof“. Eu eftir að farið var a*
flyfcja móinu til bæjarin*, haf*
komið fram raddir um að það ætti
að f Iok k a móÍÐD, og það &
sú flokkun, sera eg eagði að Htí®
hefði unnist við, vegna þess að ^
mórinn hefði þá orðið minni, vinn-
»n meiri og verðið enn hærr*.
Hvernig er það annars, kall*®
hr. O. N. Þ. þítð &8 „flokka
m ó“, þegar haun er að ryðja ofan
af mógröf ?
J. J.