Vísir - 14.10.1917, Qupperneq 2

TIS lli
TíJ mtöflf.a
Borgaratjóraskrifstofan bl. 10—12 og
1—3
Bæjarfógetaskrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifatofan kl. 10—12 og
1—5
íslandsbanki kl. 10—4.
E. F. U. M. Alm. samk, sannnd. 8
síðd.
L. F. K. R. Útl. m&nnd., mvd., fstd. kl. 8-8.
Landakotsspít. Heimsðknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbðkasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1—3.
Landssjóðnr, afgr. 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—10. Holga daga
10-8.
Náttömgripasafn sunnud. IVj—21/,.
Pðsthúsið 9—7, Sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1—5.
Stjðrnarráðsskrifstofumar opnar 10—4.
Vífils8taðahælið: Heimsöknir 12—1,
Þjððmenjasafnið, sd. þd. fmd. 12—2.
Frakkland
eftir ófriðinn.
Frarnh.
Er«m vér reiðnbúnir tilþes«að
elska hver aanan? í ófriðnam
er það svo, að liðsm&ðnrinn dagir
ir því aðeins, að hann er hlnti
einnar beildar, smádeilar eða her-
fylkis, hvort »em hann annárs er
dngandi eðir ei. Kyngikraftu-
inn, Kom sigrast á fjtndmönnun-
nm, þsð er berinn í h e i 1 d sinni.
Sama máli er að gegna nm iðn&ð
nútímans. Einstæðingurinn, smá-
salinn, verður að lúta i lægra
haldi fyrir ofarefli voldagra fé-
laga, ef hann nýtur ekki aðstoð-
ar hinna máttka samvinnnfélaga.
Það v*r einmitt með þvi móti, að
Þýskaltndi hafði tokist að drotna
yfir viðskiftalifi alheimsins. Og
það er með þessa móti einn, að
OjS má takast að ná aftur sati
voru þ*r.
Gatn verkamenn og vinnuveit-
endur ekki elskað hver annan
meira, þeir sem eru börn sama
landsins og liðsmenn í hinam
sama ðfriði ? Eða ætli bræðralíg-
ið í skotgröfunum hafi ekki verið
nema stundareining ? Og skyld
um vér enn eiga að horfa npp á
verkföll og vérkbönn? Hvorir-
tyeggju, verkamenn og vinnnveit-
endar, verða að ganga í endsr-
nýjnngu lífdaganna. Verkftmenn
verða að gera sér grein fyrir því
að endurbætur á kjöram þeirra
eru nátongdar velme ,un þjóðar-
fnnar. Þair munn gkilja — og
þeim skilst það bctar dag frá degi,
að þeir rerða að framleiða meirs,
með fullkomnaii vélam og aðferð-
um, aem spara vinnukraftian eða
láta hann njóta sín betnr. Og
vinnuveitendum verður að ver»
það Ijóst, að verkameaniruir eri
samverkamenn þeirra, að þeirera
menn og ekki vélar, þesscr
verur eru gerSar af holdi og blóði
og að þeir hafa réttindi jafnframt
skylianam. Hvorirtveggja verða
að Ieggjast á eitt til þe3s, að þeasi
Líf s ábyr g ð arf élagið
Danmark.
Skuldlausar eignir
yfir 25 miljónir kr.
Tryggingarupphæð
yfir 100 miljónirkr.
Alíslensk læknisskoðuu sem fyr, og Pollca frá
skoðunardegi hér.
Félagið hefir keypt fyrir nær 50 þúsund krónnr í
bankavextábréfnm Landsbanka íslauds.
Umboðsmaðnr
Þorvaldur Pálsson, læknir
Bankaatræti 10.
Ritstjóra Vísia er kunnugt sm að lífsábyrgðarfélagið
„Danmark" tekar og heftr tekið íslenska íækni»skoðan
full gilda og beimilað umboðsmanni sínnm hér að afhenda
skýrteini þegar að læknisskoðun afstaðinni.
WÆímm
'I
'%riÍStX “JF8.
Aígr eiðsla blaðsins á Hótol
Island er opin frá kl. 8—8 á
hverjnm degi.
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng.
frá Aðalstr. — Ritstjðrinn til
viðtals írá kl. 3—4.
I
í
&
M
1
.«!
k
*
i
&
Sími 400. P. 0. Box 367.
Prentsmiðjan á Lauga-
veg 4, Sími 133.
Auglýsingum veitt mðttaka
í Landsstjörnnnni eftir kl. 8
á kvöldin.
- I

Heðalverðið
á kjöti.
Clausensbræður
Simar 563 og 39. Heildsalar
hafa á lager:
Strákúats,
Fataburats,
Blýanti,
Myndaramma, margar teg.,
Spegla, margar teg.,
Tftnklemmur,
Axir,
Hurð&rhúna,
Leirvöru,
Skófatnuð o. fl. o. fl.
Clausensbræður
Veltusundi 1.
meginregla verði ofan á í hlnni
nýjtt vinnastofu: sem me.tur arð-
■r með som minstii eyðalu, svo
&ð vinnulaunia geti orðið sem
meit,
Keppiuautar öllu megin.
Eu eram vér þá við þvi búnir
ftð svarft ö.Uurn þessam spurning-
sm? Já — undir svarinu er nú
framtíð vor komin. Og »vara
verðum vér, því að tímÍBn líður
og bíðar «kki. Hoimerinn breyt
ist umhverfls oss og þjóðirnar taka
fiuœf(úum kringsm oss. Á s-uatur-
jaðri veraldar hefir oitt ríki eflst,
það er að verða iðnaðar«tórveldi
og jþjóðin fædet út íyrir landa-
mærin. Verksmiðjar þess hafa
látið bándftmönnum i té fallbyss-
«r og skotfæri og flotinn er að
verð» drotnandi í Kyrrahafinu,
þegar frá eru ttlin skip Norður-
álfunnar; hann mun brátt hirða
alt farmgjáld all* ieið inn íhafn-
ir Miðjarðarhafsins. Og hvað ætli
hinum fornu Rómverjtm hefði orðið
við, ef þeir hefða séð þessa aust-
rænu dreka í latnesku höfnunum,
hlaðna Litlsm, gul«m mönnuuj?
Ef vér rennum augum lenget í
vestar, getur þar að líta á bimn'
inum 48 stjörnur stærsta lýðveld
isins í heiminum. Á 2 síðustuár
um hefir það auðgasfc meira en
aokkurt ann&ð liki á hnetfcinum,
sakir hinnar gífurlegu iðnaðarfram--
loiðalu. Þotttt lýðveldi er nú að
aatsa miljörðum sínum tagam sam.
an í meta*kálar ftelsis og rétt-
lætir, og þó mun nóg verða eftir
í friðarlokin til þess að frRmleiða
og selja oss vélar og skip og nlls
Konar varning.
En það era ekki aðeins þessi
tvö riki, sem vax* hvo, að úr bófi
keyrir. Uodir verndarvæng hinn-
»r frjálslyndu bre ku stjórnar eru
ungar þjóðir að komsst á iegg, og
þ*ð verða stórveldi, sem ekki má
gleyma. Brátt mun og Rússlard,
að fengnn frelsi, verða stórvcldi.
En hvað á nú »ð taka til bragðs,
svo fið Frtkkland vort, svo fagurt
en svo lítið, undirokisfc ekki í milli
avo ægilegra keppinsuta ? Þtð er
tvent — ekki nema tvent: að
vilja og að starfa. Og erum vé/
þess þá albúnir, tð vilja og að
starfa ?
Það er s»gt »ð kjöfcsöluaefndin
msni ákveða verð á s&ltkjöti hér
innanlands í haust sem milliveg
eða veðalverð milli easka og norska
verðsins. Væntanlega yrði þtð þó
verðLgsnefndin, sem það yrði að
gera, þvi kjötsölunefndin hefir ekk-
ert vald til þess að ákveða verð-
Og vera má ftð þetta eé ekkert
annað er orðasveimttr, sem komið
h»fi verið á loffc til að „friða“
menn, meðan verið er að selja
kjötið fyrir 60 aura hér í Reykja-
vik.
En hv&ð sem sm það er, þá
ér engin sftnngirni í þvf, að ákveða
verðið þannig. Það er ákveðinn
tunnufjöldi s*m ráðgerfc er «ð Norð-
menn k&upi, og þaan tannufjöldft
á kiötsöluaefr.diu að „*.fgreiö&“
áflur en hún selar nokkart kjöt
innanlands. En fyrir það, sem þá
verður eftir, verða ffamloiðendur
að láta sér lynda breska verðið ef
innlendir mfnn ekki verðaneydd-
ir til að borga bærra, Ef enska
verðið verðar ekU látið gildft hér,
þá mætti alveg eins ákveða verð-
nokkru hærra en norska verðið,
sem verður varla mikið hærrn.
Þessi uppást&nga um meðal*
veröið er v&fslaust bomin fiá fram-
leiðendum, sem sjá &ð engin sann-
girni er i því að selja kjötið svo
háu verði sem gert hefir verið
hér, Og vitanlega skiftir það
ekki miklt máli, þó sú leið yrði
farin til samkomulags, ef verð-
m*nurinn verður ekbi meiri en 8
kr. á tunnu, cem litlar líkur er»
tiJ.
Eo, þessi miðlttnartill&ga getar,
enn aem komið er, tæplega skoð-
ast öð/u viei en fyrirsláttur,
til þess að tefja það, ftð verðið
verði ákveðið innanlands. Bresk*
verðið er ákveðið og liggur því
beint við «ð ákveða það sem há-
marksverð, eða sem því svarar, i
innanlandssöla, vegna þess &d