Vísir - 19.10.1917, Page 3

VISlii
að bæjarsjóðs, falltíúa til að ann-
ast etöif þau, sem nú hvila á
borgarstjóra, s'samt honnm, með
þeirii verkaskifting sem borgar-
atjóri ákveðnr.
Kom það fram í umræðnnim,
aðj þetta bæri að eins að skoða
sem bráðabirgðaráðatöfan vegna
hinna mikln ankastarfs, aem á
borgarstjóra hvílda og leidda það
sér að homm væri ókleiít að
leysa af hendi öll störf borgar-
stjóra í tæka tíð. En jafnframt
létn íilltrnar þeir sem tölaðn
það í Jjósi, og einnig borgarstjóri
sjálfar, að embættið væri svonm-
fangsmikið orðið, að innan skamms
yrði að skifta þvi og hafaborgar-
stjórana tvo.
Tillagan um iið borgaratióri |
mætti taka sér fnlltrúa var sam-
þykt.
Auglýsing
am
hámarksverð á fiski.
Verðlagsnefndin hefir ákveðið, að hámarksverð á nýjim fiski
hér í bænnm sknli, þángað til öðruvísi verðnr ákveðið, vera
þannig:
A. Smáfiskir og ýss, óslægt...28 a. fyrir 1 kg.
Siægt með hms...............30 „ — —
— og afhaustð...............32 „ — —
B, Þorskir, óalægður...........30 „ — —
Slægðnr með haus............32 „ — —
og afhansiður
34
n
Ellisiyrktarsjóðurinn.
0. Heilagfiski:
a) Smálúða, sem vegir 15 kg. eða minna, 40 ai. fyrir 1 kg. i smás.
Pátækranefnd bæjarins hefir nú
fithlitað Bfcyrk úr ellistyrktarsjóði
fyrir yfirstandandi ár. Allahöfðn
komið fram 379 nmsóknir um
styrk, en af þeim vsr 22 synjað.
Upphæðin, sem úthlita bar, v»r
7200 krónnr, en nefndin vill láta
bæjarsjóð leggja sjóðnum svo mik-
ið fé í þetta sinn, &ð til útbýting-
ar komi eins mikil upphæð og
orðíð hefði ef breyting sú á elli-
styrktarejóðslögunum, sem samþykt
Var á síðasta'þingi, væri í gildi
gengin, og verðtr aú upphæð, eem
þannig verður lögð sjóðnum ank-
reiti* úr bæjarsjóði um 3620 kr.,
og alls veittsr úr sjóðnnm 10820
krónur.
b) Scórlúða, — yfir 15 kg. . . 50 „ —
Þetta birtict hérmeð til eftirbreytni.
Bfijarfógetinn í Reykjavík, 18. oktbr. 1917.
Yigfus Einarsson,
settnr.
Fatabúðin
Hafnarstræti 16 Hafnarstræti
N^jar vörur! KT^jar vörur!
Best að versla í Fatabúðinni.
Hafnarstræti 16. Simi 269.

ifmæli á mirgii.
Sigríðir Jóhannesdóttir, húsfrú.
Krístín Gestsdóttir, húsfiú.
Björn S. Jónsson, bðksáli.
Signrðir Hjörleifsson, múriri.
Gísli Finnsson, járnsmiðnr.
Jón Einarsson, verkamaðir.
Þjóðbjörg Þórðardóttir, húsfrú.
Sveinbjörn Jakobsson, skrifari.
Halldór H. Skaptcson, símstj.
R Moiten Hansen, skólastj.
Kvelkingartími
á Ijóskerim bifreiða og reið-
hjðla er kl. 6‘/s á kvöldin.
„Hngiim14
skip Kveldúlfsfélagsins er kom-
ið til Bilbao á Spáni. Skeyti
barst eigendim ikipsins i gær
þess efnis.
Fisksslarnir
Infa beðið Vísi að geta þess,
það séu ekki þeir, heldnr vélbáta-
eigendnr hér í bænum, sem farið
hafi fram á það að bámarksverð
á fiðki yrði hækkað.
Varðlagsnefadin hefir nú orðið
við þessnm tilmælim og hækkað
verðið.
Gfaskolafarm
mm 450 smálestir, hefir borgar-
stjóri nýlega samið nm kaipið ð.
Gert er ráð fyrir að kolin kosíi
hingað komin 250—270 krónnr
smáiestin.
Steinolín
ætlar bærinn að kaupa af Stein-
- 188 -
sér, sem honum hafði dottið í hug, heyrði
hann á hrotunnm í kringum sig að kofa-
búarnir steinsváfu allir,
„Heyrið þér Breck! Hafa þeir nokkuð
farið í kjötbaggaUa, sem eg lét á hundana
mína ?“
„Já, þeir hafa skoðað einn eða tvo og
látið saman við matvæli Hardings. Eg
horfði á það sjálfur11.
„Og hvað fundu þeir?“
„Ekkei’t annað en kjöt“.
„Jæja, það er gott. En nú verðið þér
strax að reyna að finna brúnan striga-
pinkil, sem er í einum bagganum og í
honum eiga að vera nokkrir gullhnullung-
ar. Slika gullhnnllunga hafið þér aldrei
sóð hór áður og hinir mennirnir fráleitt
heldur, og nú skal eg segja yðnr hvernig
Við eigum að ráða fram úr þessu. Takið
þér nú eftir“.
Litlu síðar gekk Breck burtu. Kitti
Var orðinn helkaldur á andlitinu af því að
halda því alt af við rifuna og dúðaði hann
gig í ábreiðunum svo vel sem hann gat
°g lagðist fyrir aftur.
Jack London: Gull-æCiB.
- 189 -
VI.
„Já, eg er ekki í neinum efa um þetta.
Það er enginn efi á þvi, að hann hefir
drepið Jóa oins og sýndi sig á öllu, sem
við fengum um þetta að vita í gær. Til
hvers er að vera áð þylja það alt upp aft-
ur? Mitt álit er að hann só sekur“.
Þetta var byrjunin á yíii’heyrslunni.
Sá sem orðið hafði var hár maður og þrek-
inn frá Colorado og þótti honum auðsjá-
anlega fyrir þegar Harding tók álit hans
ekkert til greina, en heimtaði að prófið færi
fram eftir réttum reglum og tilnefndi einn
af hinum viðstöddu, Wilson að nafni, til
að setjast í dómarasæti og stýra réttarhald-
inu. Ibúar „kofanna11 skyldu mynda kvið-
dóminn, en þó var það samþykt eftir nokk-
rar umræður, að Lucy, eina konan sem
þar var, skyldi ekki atkvæðisbær um það,
hvort Kitti yrði dæmdur sýkn eða sekur.
Meðan þessu fór fram var Kitti hneptur
út í horn á pallbrúninni og heyrði hann
þá að Bi’eck var að tala við annan gull-
nema í hálfum hljóðum.
„Þú heflr vænti eg ekki svo sem fimm-
tíu pund af mjöli, sem þú gætir selt mér?
spurði Breck.
„Eg býst ekki við að þú hafir nógan
gullsand til að borga það verð, sem eg set
upp“, svaraði hinn.
- 190 -
„Eg skal borga þór tvö hundruð“, sagði
Breck.
Maðurinn hristi höfuðið.
„Þrjú hundruð þá. Þrjú hundruð og
fimmtíu!“
Þegar Breck var kominn upp í fjögur
hundruð kinkaði maðurinn kolli og sagði:
„Komdu þá með mór yfir í kofann
minn og þar getum við vegið sandinn“.
Þeir þokuðu sér fram að dyrunum og
skutust út. Eftir litla stund kom Breck
einn aftur.
Þegar Harding var að bera fram vitnÍB-
burð sinn tók Kitti eftir því, að dyrnar
voru opnaðar gætilega og að maðurinn,
sem seldi Breck mjölið stakk höfðinu inn
um gættina. Hann gerði manni bendingu,
sem sat þar inni hjá ofninum, og reis sá
þegar úr sæti sínu og fór að þoka sór fram
að dyrunum.
„Hvert ætlar þú að fara, Sam?“ spurði
Wilson.
„Eg kem undir eins aftur“, svaraði
Sam. „Eg ætla bara að skreppa snöggv-
ast út fyrir?“
Kitta var leyft að leggja spurningar
fyrir vitnin og var hann nú að spyrja
Harding, en þá heyrðist til sleðahunda og
marraði í snjónum undan sleðum. Einn
þeirra sem sat næst dyrunum gægðist út.
„Það er Sam og félagi hans með hundana