Vísir - 29.12.1917, Blaðsíða 3

V í 8 I R
Og
^terlings-strandið síðara.
„SanIeikiVÍtBÍ1) nýja“ er mjög
íbreykið afþeirri ráðkæasku stjórn-
arÍEaar, að látfc Steríing biða þass
á Aknreyri, að ábyrgðarfélagið
Esmþykti að greiða björgunarknn-
:in, hsldar en efga það á hætta að
málafeíli ris* út af þeim.
Segir blsðið, oð þá heföi stjórn-
in vsrið ámælifsverð, ef hún hefði
íekið á sig ábyrgðina, og verður
þnO ékki skilið öðruvíð! en að blað-
ið vilji láta iíta svo út sem stjórn-
3n híifi ekki að lokum tðkist þesaa
' ábyrgð á hendar. — Sn sem bstar
fer, tókst að koma vitin* fyrir
hana, þó að pjálft sann-
ieiksvitnið, kjósi heldar cð gera
•ig sekt Km margföld ósanmndi
sn að viðurkenaa það.
StjórBÍn hðfir enga tryggiag*
fesgið fyrir því, að mákferli sisi
ekki út af björgnnfsrlauHunsm, esda
getar umboðamaöur vátryggiagar-
félagsins als ekki gefa slíka trygg-
ingu á egin spýtur. Sú otaðhæf-
ing blaðsins er þvi helber upp-
apani. Enda heíði skiplð þá ekki
þurft að biða á aðra viku á Aksr-
ayri eftir að áðgerð áþvírarlok-
íð, ef nægt hcíði »ð ná til umboðs-
mannsins.
Ennfremur eru það helber
ósRnnindi, er blsðið heldur frana,
að stjórnin hstíi með nokkra móti
getað komist hjá þvi »ð takast
ábyrgðina á hendar. Ef hún hefði
«kki geit það, hefði Steriing verið
kyrsettur og björgunarskipið feng-
frésmiðafélag leykjaYÍkur.
Fuudur sunoudagiuu 30. des. kl. 2 síðd.
á Spítalastíg 9 niðri.
Félagsmeim eru beðnir að Ijölmeuna.
STJÓRNIN.
Sanítas
Rabarbara-saft fæst hjá kaupmönnum
ááamt Kirseber- og Hindber-saft.
Húsmæðnr! Notið hana eingöngn.
Flugeldar,
þar á meðal Bengölsk ljós, Rómversk'ijós, Hvitar liljar, Sólir,
Kínverjs, Púðurkerliugar og margsr flsiri tegundir
fást hjá
Hans Petersen.
Bankastrseti 4.
ið tryggingu fyrir greiðsla björg-
unaÉáunsnna i skipina sjálfu,
sem ar eign landssjóðs, og man-
urinn að'eins orðið sð, aðstjórnin
hefði þá «f tii vill ekkert gugn
haft af skipinu másuðam samau,
'k Timinn lætar þess getið, að það
sé bvo margfc, sem Visir finni
stjórninni til foráttu að ástæða-
Sausu, »ð o? langfc yrði að „elfca
ólar“ við það slt. — Bu sæmrs.
befði þá sanuleiksvitnina veriðað
að þegja nm þetta mál, sem öllam
má vera augljóst að ekki verður
varið nema með „kórlygam". —
Eða fanst því eða stjórninni þ a ð
vera iíklegást til þess að leiða f
Ijós óhiatvendni andstæðinga
stjórnarinnar? Pá geta menn geit
sér nokkarn veginn glögga greia
fyrir þvi, hvernig þau málin manl
vera til varnar, sem Tíminii get-
ar ekki eit ólar við I
Góó Nýársgjöf
eru UÚFLfNGAR Lofts Guðmundssonar.
(7 ný sönglög).
Kosningaréttur Prússa.
Síðast í nóvember flattn þýska
blöðin þá fregn, að þingkosninga-
Iagaframvarpið prússneska væri
fullsamið aí stjórnarinnar hálfa
aem og framvárp um breytiaga á
skipan efri deildar þingsins. Var
ráðgert að frumvörp þessi yrðu
bráðíega Iögð fyrir neðri deildina,
Vísir er elsta og besta
dagblað landsins.
- 143 -
Fundarmenn liöfðu nú aftur gengið til
sæta sinna eftir áskorun fundarstjóra. Gon-
zagua var nú orðinn stiltari. Hann kvaddi
sér hljóðs og mælti:
„Háttvirtu fundarmenn! Eg álít það
■ekki sæma mór að fara fleirum orðum um
þetta, en eg þegar hefl gert og vil eg nú
ibiðja yður að dæma milli mín og fursta-
frúarinnar11.
Fundarstjóri reis úr sæti sínu.
„Herra fursti“, mælti hann. „Eftir að
hafa heyrt tillögur kardínálans, hafa kon-
ungsfulltrúa rnir kveðið svo á, að enginn
©ndilegur úrskurður verði lagður á þetta
mál, þar sem furstafrúin hefir lýst yfir því,
að hún viti hvar barn sitt sé niður komið.
T»að lætur því að líldndum, að bæði furst-
inn og frú hans geti leitt fram stúlku þá,
sem sennilega ei* réttur erfingi Nevers, en
skriflegt vottorð kirkjubókarinnar mun
verða talið fullgild sönnun, í nafni kon-
ungs verður því umræðum um þetta frest-
að í þrjá daga“.
„Þeim úrskurði hliti eg fyrir mitt leyti
og skal leggja vottorðið fram“, sagði Gon-
zagua.
„Eg skal bæði koma með barn mitt og
■skilríki þess“, sagði frúin „og hlíti einnig
þessum úrskurði fyrir mitt leyti“.
Að svo búnu var fundi siitið.
„Hvað yður snertiiy’ vesalingur.*, sagði
Paul Feval: Kroppiabakur,
- 144 -
Gonzagua við Donna Cruz, „þá kefi eg
gert alt fyrir yður, sem í mínu valdi hefir
staðið, en það er guðs eins að blíðka hjarta
móður yðar“.
Donna Cruz dró niður andlitsblæjuna
og gekk burfu, en snéri sér við á þrösk-
uldinum, gekk til frúarinnar aftur, kysti
á hönd hennar og mælti:
„Eg elska yður frú, hvort sem þér eruð
móðir mín eða ekki.
Frúin brosti og kysti hana á ennið.
„Þú átt enga sök á þessu, barnið gott“,
sagði hún. „Það þykist eg viss um og
mér er einnig vel tiJ þín“,
Fundarmenn skildust nú að en Gonza-
gua fygldi fulltrúum konungs til dyra.
Þegar hann gekk inn aftur mætti hann
furstafrúnnni ásamt þernum henna.r og
þjónustumeyjum og voru þær á leið^t úr
salnum.
Hann benti þeim að nema staðar,
hneigöi sig fyrir frúnni, kysti' á hönd henn-
ar með míkilli kurteisi og mælti: .
„Það er hafin orusta okkar á milli“.
„Ekki ætla eg mór að hefja atlöguna“,
svaraði hún, „heldur að eins að verjast“.
„Jæja, við skulum ekki fara. lengra út
í þá sálma“, sagði hann og át.ti erlitt með
að stilla skyp sitt, þvi að undir niðri var
hann bálreiður. „Eg vil gjarnan greiða
götu yðar það sem mór er hægt, en annars
- 145 -
hljótið þér að eiga einhvern ósýnilegan og
yfirnáttúrlegan verndara“.
„ Verndari minn er sá hlifiskjöldur, sem
Forsjónin heldur yfir mæðrunum".
Gonzagua brosti, en frúin skipaði einni
þernu sinni að sjá um að burðarstóllinn
væri til taks.
„Er nokkur síðdegismessa í dag?“ spurði
Gonzagua.
„Eg ætla ékki til neinnar messu“,
svaraði frúin rólega,
„Þér ætlið þó aldrei að heimsækja hirð-
ina í kvöld! Það er orðið æði langt síðan
að þér hafið þangað komið!“ sagði hann
háðs’ega.
„ Jú, eg ætla nú einmitt að vera á dans-
leik ríkisstjórans í kvöld“.
Nú gekk alveg fram af Gonzagua.
„Ætlið þór þangað?" sagði hann og leit.
ósjálfrátt undan, því að honum virtist hún
nú svo óveujnlega fögur og tignarlega.
„Já, þangað ætla eg“, svaraði hún og
bætti við um leið og hún gekk burt ásamfc
þernum sínum: „Eg ætla mér nú ekki að
sýta og syrgja eins og eg hefi gert alt að
þessu, hvernig svo sem þór komið fram
við mig. Eg óttast yður nú ekki framar“.
Gonzagua stóð sem steini lostinn stund-
arkorn og horfði á eftir konu sinni, er
gekk til herbergja sinna.
„Nú er ekki til setunnar boðiðu, sagðí
t