Vísir - 03.05.1918, Blaðsíða 3

VÍSIR
Áskorun
til isl«nskra kvenna.
Eins og kunnugt er, fengum vjer
ionur stjórnmálalegt kjörgengi og
kosningarrjett me'S stjórnskipunar-
lögum staSfestum 19. j ú n í 1915.
MeS lögum þessum opnuSust þau
SviS, er áSur voru oss lokuö og um
leiS og vjer fögnuSum hinum mikils-
verSu rjettarbótum, hjetum vjer aS
beita oss fyrir þvi máli, er aS voru
áliti er eitthvert hiS njikilsverSasta
nauSsynjamál þjóSfjelags vors,
ÞaSan er sprottinn sá ásetningur
íslenskra kvenna aS vinna aS stofn-
un almenns spítala, er landiS alt njóti
gó'Ös af, og sem liSur í þeirri starf-
semi myndaSist Landsspitala-
s j ó S u r í s 1 a n d s. Stofndagui
hans var 19. j ú n í 1916.
SjóSstofunin gerSi máliS þekt og
vinsælt meSal almennings um land
alt, auk þess sem hún hjá stjórnar-
völdum landsins aflaSi stofnunLands-
spítala viöurkenningar sem málefni
er hrynda beri í framkvæmd hiS
fyrsta, og eru þegar gerSar ráSstaf-
anir af hálfu hins opinbera, lóSar-
kaup o. fl., til undirbúnings spital-
anutn.
J il þess að halda máli þessu vak-
andi og til aukningar sjó'Snum hafa
kvenfjelög þau í Reykjavik, er aS
honum standa, ákveðiS aS halda
stofndag hans, 19. júni, jafnan hátíS-
legan sem minningardag og jafnframt
f jársöfnunardag. Árangur af fjársöfn-
-un í Reykjavík, 19. júní 1917, varS
stærsti tekjuauki sjóSsins á því ári.
Nú fer 19. júní bráöum í hönd. f
Eeykjavík mun hann geröur svo há-
tíSlegur og aröberandi, sem föng eru.
Enn sem komiö er hefurLandsspítala-
sjóösdagurinn, rjettarbótardagurinn,
fánadagtirinn, aö eins veriS haldinn
hátíölegur af konum Reykjavíkur.
Dagur þessi flutti þó hin sömu rjett-
indi til kvenna hvervetna á landinu
'Og málefniS, sem viö hann er kent,
er áhugamál kvenna urn land alt. Því
væri þaö vel viö eigandi aS vjer kon-
ur ynnum aö því, aS 19. júní yröi
viöurkendur um land alt sem minn-
ingardagur rjettinda vorra og starfs-
dagur til eflingar áhugamáli voru.
AS vjer geröum þennan eina dag árs-
ins aö þegnskyldudegi i þarfir nrann-
ú'Sar og líknar.
Hátíöahöld og fjársöfnun þennan
dag hugsum vjer oss þannig: aS kven-
f jelög eSa einstakar konur, sem áhuga
hafa á málinu, gengjust fyrir þeim,
hver í sinu bygSarlagi, á líkan hátt og
kvenfjelögReykjavíkurhafa gert und-
anfarin ár. Stjórn LandsspítalasjóSs-
ins telur sjer ljúft og skylt aS gefa
allar þær ráöleggingar og leiSbein-
itigar viSvíkjandi slikum almennum
LandsspítalasjóSsdegi, er óskaS kann
aS verSa og hún getur í tje látiS.
Óskar hún aö konurogkarlarviljisýna
þessari málaleitun hennar sömu góS-
vild og LandsspítalasjóSurinn jafnan
hefur notiS, en konunum treystir hún
til þess aS vinna aö því af alhug —
aS 19. júní veröi framveg-
i s h á t i 5 1 e g u r h a 1 d i n n s e m
minningardagur rjettar-
bóta vorra og fjársöfnuYi-
a r d a g u r til ef 1 i n ga r La n d s-
spítalasjóös íslands.
Rvik, síöasta dag vetrar 1918.
Ingibjörg H. Bjarnason,
formaSur sjóösstjórnarinnar.
Þórunn Jónassen,
gjaldkeri.
Inga L. Lárusdóttir,
ritari.
Elín Jónatansdóttir,
Guðríður Guðmundsdóttir.
Jónína Jónatansdóttir.
Laufey Vilhjálmsdóttir.
Sigurbjörg Þorláksdóttir-
Önnur blöð eru vinsamlega beSin aö
birta áskorun þessa hiö allra fyrsta.
I Bæjarfréttir. |[
Afmæli á morgun-
SigurSur Guömundsson, kennari
Viktoría Pálsdóttir, húsfrú.
Magn. Guðmundsson, kaupm.
Þorvaldur Jakobsson, prestur.
Jón GuSmundsson, veitingam.
Sigurður I.
fór upp i Borgarnes í morgun.
Breiðafjarðarferðimar.
BreiSfirSingar hafa nú leigt vél-
bátinn „Högna“ af h-f. Kveldúlfi“
til aS halda uppi ferSum á BreiSa-
firSi í staS „Svansins“. „Högni“ er
aö eins um 20 smál. aö stærð.
Smjörkaup.
Bæjarstjómin ætlar aS senda
mann austur í sveitir í þessum
tnánuSi til þess aö sernja um kaup
á smjöri viS Árnesinga og Rangæ-
inga og reyna meS öllu móti aS
tryggja bænum feitmeti á annan
hátt.
Þurfamannaflutnmgur.
Bæjarstjórnin hefir ákveSiS aö
láta flytja svo marga þurfamenn
annara sveita sem fært þykir úr
bænutn í vor. Eru slíkir flutning-
ar illa þokkaSir, en vera má aS
í þetta sinn brjóti nauösyn lög.
í prentun
eru nú ýmsar góSar bækur, t. d<
„Tíu sögur“ eftir GuSmund Frið-
jónsson, bráSum fullprentaSar.
„Gestur eineygði“ og „Örninn
ungi“ eftir Gunnat Gunnarsson.
SigurSur Kristjánsson gefur þess-
ar þrjár bækur út.
Bæjarmótekjan.
Samþykt var á bæjarstjórnar-
fundi í gær, að engunt skyldi leyft
Nýungar:
Stórt úrval af
nýjum ndtum
nýkomið í
Hljóðfærahús Reykjavikur.
Opið frá kl. 10—7.
aö taka upp mó í Kringlumýrnmi
og aS bæjannótekjan verSi þar ein
um hituna. VerS á bæjannónum er
óákveðiS enn, en þeir sem panta
vilja, veröa aS borga 45 kr. fyrir-
fram fyrir smálest hverja, sem þei*
panta. Stærri pöntunum en 5 smál.
verSur ekki tekiö á móti.
Fijót ferð-
„Botnía“ köm til Khafnar á mið-
vikudagsmorgun og hefir þannig
veriS tæpa 6 sólarhringa á leiSinni
héSan meS viökomu bæöi í Faer-
eyjum og Björgvin.
Tímarit V. F. í.,
1. hefti 3. árg., er nýkomiS út-
í því er: fyrirlestur um „afstöSu
ríkisins til hagnýtingar vatnsafls
á NorSurlöndum, í Sviss og Þýska-
landi“ eftir G. Funk, yfirlit yfir
helstu mannvirki á íslandi 1917,
myndir af brúm, erindi um verk-
fræSingaekluna eftir J. Þ. o. fl.
„Sterling“
komst út af EyjafirSi í gær og
var á SiglufirSi í morgun.
Vélb. „Erlingur“
fer til ísafjarSar í kvöld kl- ia
tneS flutning og farþega.
78
,, i il þess liggja nú sérstakar ástæSur," sagði
hún og brosti dauflega, „og eg vil ekki eiga
meira á hættu en góSu hófi gegnir.“
»Nei, þaS er a.uSskiliS,“ sagöi eg, „en ann-
ars taliö þér í sífeldutn ráSgátum, aö tnér
finst.“
Hún var mjög látlaust búín, í svörtum kjól.
meö þröngan hatt á höföinu og hélt á stórri
handskýlu úr selskinni.
”Nújæja, sagöi hún. „en eg held, aS þáS
sé hyggilegast aS fara eftir veginum til Dó-
ver. Þaö hefðit vissir menn getaS séS mig
Jeggja upp frá Charing Cross brautarstöS-
inni og í myrkrinu á hafnargarSinum í Dó-
- ver ætti þaö aö vera vandalanst ag kornast um
borö í Sundferjuna.“
„En samt skuluö þér fara varlega,“ sagSi
eg, „því aö vel getur borið svo tii; ag ejn.
hverjir standi þar á gægjmn“
„ójá — raunar veit eg þaö nú,“ sagði jjún
„en eg óttast sarnt ekki lögregluna eins ntikis
og suma a'Sra — eða óvini mína.“
Við gengmn j hægðum okkar hvort viö
annars liliö eftir auðri götunni. Vindurinn þaut
í trjáliminu yfir höfðum okkar og út úr hús-
gluggunum, sem við gengum fram hjá, lagöi
bæöi birtu og hlýindi.
„En hvert er nú ferðinni heitiö ?“ spurSi eg.
„Ja. þaS veit eg nú varla enn,“ svaraöi lit'm,
»°S eS g'et ekki sagt um þaö fyr en eg kem
79
til Partsar í fyrratnálið. Eg verö aö flýta mér
aö ná í ferjuna, því aS vcöriö’ er hálfvont og
vegurinn ekki sem greiöfærastur aS sagt er.
Vegirnir ykkar hérna á Englandi eru ekki
eins vel lagaöir fyrir vélarvagna, eins og veg-
irnir á Frakklandi,“ bætti hún svo viö meS
ofurlitlum útlenskukeim í framburðinum.
„Jæja, ungfrvi Xenía,“ sag'ði eg eftir stund-
arþögn. „ViÖ skulum nú halda okkur viö efn-
iö. Eg fann miðann yðar — og eg fann dauð-
an mann í anddyrinu og get eg fullvissaö yöur
um Jiaö, aö þaS var alt annaö en skemtilegt."
„Já, einmitt þaö — nú skil eg- En mér var
ekki hægt að íara ööruvísi a'S. Eg beiö og
beiS, en þér komuö ekki aftur, svo að eg fór
burt úr húsinu og lofaði aS hitta yðttr seinna.
ÞaS loforð hefi eg nú efnt — og eg hefi líka
lesiö kvöldblöSin," bætti hún viö.
„Þá var líka annar maöur ráSinn af dögum
í húsinu andspænis mtnu húsi,“ sagSi eg. ;,Vár
yður kunnugt um þaS, þegar þér komuS til
mín ?“
Hún svaraöi þvt engu, en horföi ])egjandi
nt'ður fyrir sig og sá eg talsverö svipbrigöi
a andlíti hennar viö glætuna, setn lagði frá
götllljóskerinu.
„Þaö er víst þýöingarlaust fyrir ySur aS
bera a móti þvi,“ sagSi eg allalvarlega. „Þér
hétuS mér einhverri útskýringu á þessu, og
8o
ætliS nú líklega aö efna þaö — eða er ekkt
svo?“
„Eg hefi engan tíma til þess,“ sagði hún.
„Ef eg ketnst ekki af stað undir eins, þá missi
eg af ferjunni í Dóver.“
„Hvers vegna voruö þér þá aö tevgja mig
hingaö, ungfrú Xenía, ef þér ætlið ekki að
segja mér neitt utn þetta ?“ spurði eg.
Hún staldraöi viö, horföi beint framan í
mig og sagöi:
„Þér hafi'S reynst mér ntjög vel, Vesey lækn-
ir, og eg — nú, eg vildi fá yðnr hingaö, til
þess aö geta þakkað yöur fyrír þaö- Þa'ö er
alt og sumt og eg þakka y'Sur enn á ný. Við
hittumst einhverntíma aftur, og þá getur ef
til vill staSiS' svo á, að eg geti gert yöttr
greiöa í staöinn.“
„Þér geriö sannarlega litiö aö því að tala
lireint og beint uin hlutina,“ sagöi eg, „en
vissulega getið þér þó satt forvitni niína um
þaS, hvort yður var kunnugt um atburðmn,
sem gerðist t húsinu hinu megin götunnar.“
„Eg má ekki tefja hér stundinnt lengur,"
svaraöi hún og revndi aS hli'Sra hjá spurn-
ingu minni.
„En þér getiö þó aS minsta kesti sagt mér
af eöí á — sagt já eöa nei. Viljið þér ekki
segja tnér nafn mannsins, sem þér hittuö
heima hjá mér?“
„Æ, þaS er hræöilegt!“ hrópaöi hún. „lig