Vísir - 08.05.1918, Side 3

VISIR
vantar á stóran mótorbát. ö o 11
kaup. Uppl. á G-rettisgötu 24.
Oríefni og hrífohaasa úr ask,
Brenniplankar, Askplankar, ýmsar þyktir,
fást í
Verksmiðju Eyv. Árnasonar,
Laufásvegi 2.
Heyvinna.
Þeir sem vilja taka að sér gegn fyrirfram umsömdu gjaldi, að
slá 200 vallardagsláttur í Lágafells landi, á tímabilinu frá 20. júli
til 1. september þ. á., sendi undirrituðum tilboð með ákveðnu
krónutali fyrir hverja dagsláttu fyrir 1B. þ. m. — Búsettir menn
geta haft konu. og börn með sér.
Bogi A J. Póröarson.
H.f. Svörður
ræður fólk til móvinslu í Alfsneslandi á þossu sumri,
Ibæði karla og konur.
Menn snúi sór til lir. Gísla Björnssonar Grettis-
götu 8, er gef'ur allar upplýsingar.
Nokkrir duglegir vagnliestar verða einnig keyptir.
Reykjavik, 2. maí 1918,
Magnús Einarson,
p. t. form.
Ammonia
er ómissandi
við þvott og hreingerningar.
Fæst í
Liverpool.
Hvítkál
Rauðréfur
8e!lery
fæst í
Liverpool
óskar eftlr stöða
sem skipstjóri eða stýrimaðnr
Meðmæli til sýnis.
Afgreiðslan vísar á.
Stúlkur.
4 duglegar stúlkur óskast í
kaupavinnu norður i Skagafjörð.
Hátt kaup.
TJpplýsingar hjá
Jónínn Jónsdóttnr
Laugavegi 46 B.
ppææia*'
H Oöölr
8.,
Kybh-

svartir, 0.98.
JEgillJaeobsen
Nýkomið
i versl. Goðafoss:
Hárgreiður, hárburstar, hárnet,
fataburstar, naglaburstar, skraut-
nálar, andlitspúður, púðurkvaster,
peningabuddur, handtöskur, slíp-
ólar, rakvélar, brillantine, stofu-
speglar og aðrir speglar, sápa og
Eau du cologne o. fl.
Laugaveg 5. Sími 436.
Kristín Meinholt.
lláti Iheviot
óvenju gott,
nýkomið til
Reinh. Andersson.
Laugaveg 2.
Bródernð sliisi,
áteiknaðir kaffidúkar og ljósdúk-
ar, sömuleiðis rósir og blóm tii
að skreyta hatta, fást á B ó k-
hlöðustíg 9 uppi.
„Já, þetta var gert til þess að vara mig
viö,“ sagöi hún. Vagninn var nú kominn aö
veg'amótununi og bjóst eg við að einhver
kæmi þar fram úr mýrkrinu, en við urðum
einskis vör. Beygði vagninn síðan inn á veg-
inn til vinstri handar og sá eg, aö þaö mundi
vera gríöarstór lykkja á leið okkar.
Xenía virtist vera mjög róleg yfir jjessu
og staröi án afláts út í myrkrið. Gekk svo
langa stund og mælti hún ekki orö frá munni
þangaö til hún loks sagöi:
„Þér hafið þegar reynst mér svo yel, Ve-
sey læknir, aö mig langar til aö biöja yöur
bónar enn- Munduö þér vilja leggja mér liö
og vernda mig, ef eitthvaö skyldi k'oma fyrir
— ef vagninn yrtíi stöðvaöur, á eg viö. Yð-
ur er þaö hægt ef þér að eins viljiö gera þaö.“
„Og hvernig á eg aö fara aö því ?“ spuröi
«g-
„Ef einhver reynir aö stööva vagninn, þá
skuluð þér látast vera Michie lögreglustjóri
frá Scotland-Yard, en eg sé fangi yöar, og
er mér þá óhætt, ef þér viljið taka þetta ráö.“
„Það er svo margvelkomiö, ef þér óskiö
þess,“ svaraöi eg og var nú oröinn einráö-
inn i því, að láta alt vera sem hún vildi-
, Jæja — það var ágætt! og eg læt þá sem
eg sé fangi yðar og hann ekki sem ánægö-
astur,“ sagöi hún og hló viö.
Um leiö og hún sleptf oröinu, sáum viö
William le Queux: Leynifélagið.
aö blysi var veifað á veginum beint fram-
undan okkur og hægöi vagnstjórinn feröina
jafnskjótt sem hann varð þess var.
„Það er eitthvað þarna á veginum fyrir
framan okur,“ kallaöi hann til mín. „Hver
veit nema þaö sé lögregluþjónn, og hafi séð
aö við óktim miklu, jiraöára en leyfilegt er?“
„Nei, nei! Það er ekkert!“ hrópaöi Xenía.
„Haldiö þér bara áfram!“ Hún var nú alveg
yfirkomin af hræöslu.
Hann setti vagninn í hreyfingu aftur og
vorum viö jafnstundis komin þangaö," sem
ljósið haföi sést, en þar beið okkar svo und-
arlegur og einstakur atburöur, að mér stend-
ur hann skýrt og lifandi fyrir hugskotssjón-
um þann dag í dag.
Þetta atyik geröi viöburöina í Argyll-
götu miklu flóknari og umfangsmeiri og mér
varö nú fyrst ljóst hve afarmikiö hin yndis-
fagra Xenía átti undir hjálp minni og liösinni.
En var eg þá ekki sjálfur aö ganga í ber-
högg við landslög og rétt meö því að skjóta
henni undan eftirgrenslun réttvísinnar?
IX. KAPÍTULI.
Jeáeskó kapteinn.
Um leið og vagninn nam staðar, var vagn-
hurðiti rifin upp þeim megin, sem Xenía sat,
95
og sá eg hvar karlmaður nokkur stóð viö
vagnhliöina.
Hann var í yfirfrakka niéð sporthúfu á
höfðinu, en eg gat séð óglögt framan í hann.
vegna þess að ekki lagði nema daufa birtu
af vagnljósunum þar sem hann stóð. Hami
virtist vera eitthvað um þrítugt og var her-
mannlegur á velli.
Xenía'hljóðaði upp yfir sig og hélt sér fast
J mig þégar hún sá hver hann var.
„Æ, þetta er þá ekki annað en biekking,"
hrópaði hún, „og aö eins gert til þess að fá
mig fit af þjóðveginum! Hjálpið þér mér nú,
Vesey læknir, því aö þetta er ekki annað en
tálsnörúr.“
Hinn ókunni maöur virtist ekki styggjast
minstu vitund af þesum oröum hennar. Hann
tók kurteislega ofan og ávarpaði hana á ein-
hverju tungumáli, sem eg skildi ekki —
sama tungumálinu, sem eg heyrði, að hún
var að tala í símann, þegar eg færöi henni
ferðaskrínið hennar.
Henni virtist verða mikið um það, sem
hann var að segja henni, og hallaði hún sét <?
nú að lionum og spurði hann einhvers á
sama tungumálinu.
Þau töltrðu mikið saman og báru óðan á,
en liann stóð alt af berhöfðaður á meðan og
bar á sér svip lotningar og undirgefni.
Alt í einu, og ósjálfrátt að því er virtisU