Vísir - 23.09.1918, Blaðsíða 3

Eiaia
ótork. ESTHE
fer til Siglufjarðar næstkomancli þriðjudag.
Tekur vöruflutning og fólk.
Menn snúi sér til
P. J. Thorsteinsson.
Hafnarstræti 15.
nú að kárna gamanið. Og í
kvöldmyrkrinu gæti eg hugsað
að þetta væri ekki þægilegt.
Eg minnist á þetta til þess að
veganefndin, ef hún ætti leið
þarna um, skuli fara varlega,
því varla verður gatan rudd fyr-
ir okkur hína, þó við séum að
flækjast þangað stöku sinnum.
Og íbúar götunnar eru víst
orðnir svo vanir að klöngrast,
yfir grjótið, að það þarf víst
ekki að taka mikið tillit til þeirra.
Við sjáum nú til. En eg ætla
að koma þar um mánaðamótin
næstu.
V i f i 1 1.
Næsta stórbrúin.
Blaðið íslendingur segir frá
því, að næsta stórbrúin, sem gerð
muni vera hér á landi, muni
verða brú á Eyjafjaröará. Hefir
landsverkfræðingurinn verið þar
nyrðra að mæla fyrir brúarstæð-
inu og er jafnvel ráðgert að
byrja á brúarsmíðinni á næsta
sumri, ef landsstjórnin telur
landssjóði þab kleift. Brúna, eða
brýrnar, réttara sagt því að þær
©iga að verða 5, á að byggja
yfir „Vaðlana11. Verður vegur-
inn að þeim lagður út af Eyja-
Stúlka óskar að koma
ungbarni fyrir í vetnr.
Afgr. vísar á.
fjarðarbrautinni milli Vegamóta
og Brunnár og aðalstefnan utan
við Kaupang. Aðalbrýrnar verða
3 og hver þeirra 50—60 metra
löng, en tvær minni, 15—20
metra.
Er langt orðið siðan fyrst var
farið að tala um brú á Eyja-
fjarðará, en deilt hefir verið um
brúarstæðið og vafalaust vel ráðið
að brúa Vaðlana en ekki ána
sjálfa.
óskast strax i heyflutning
ofan af Mosfellsheiði.
Semjið við
E. Magaússon
iDgólfsstr. 8.
Myndarleg stúlka
óskast 1 vetur.
Kristin Teitsdóttír
Vesturgötu 22.
Grjót til bygginga
fæst á Vesturgötu 12.
Stúlka með kennaraprófi, vön
kenslu, óskar eftir heimiliskenslu
hér í bænum. Til viðtals frá 4—7.
Ránargötu 24 (niðri).
Kríngl malioeM
pólerað, til sölu. A. v. á.
Tilboð
óskast í ca 15 í? Skraatóbak.
Ágætis tegund (Br. Braun).
Sendist afgr. Vísis f. 25. þ. m.
merkt „Skraa“.
óskast í vetrarvist
auil&id nó þegar eða i'
október. Gott kaup i boði.
A. v. á.
Kensla.
Undirrituð kennir ensku og
dönsku. Grjald 1 kr. á klukku-
stund. Ennfremur kenni eg böm-
um lestur, skrift o. fi.
Signrrós Þórðardóttir.
Amtmst. 5 niðri. Heima kl. 5—7.
Politicosvindla
og Embassycigarettur
úr Landstjörnunni
99
100
101
Við og við lét hann leiða Pétur fyrir sig
og talaði þá vingjarnlega við hann.
Pétnr Voss grunaði þegar livað um var
að vera og hélt því statt og stöðugt fram,
að nafni sínu og fyrra lífi hefði hann
algerlega gleymt.
Vísindalegar grillur yfirfangavarðarins
voru rækilega efldar af taugalækninum i
St. Malo, sem hann tók nú með sér á
ráðstefnu. Hann skoðaði minnislausa
manninn nákvæmlega og varð að síðustu
nærri sömu skoðunar og yfirfangavörður-
inn. Til þess samt að fá fullvissu, þá á-
kváðu þeir að setja fangann nr. 19 á vatn
og brauð.
„Hvað er þetta?“ spurði Pétur Voss
vörðinn, sem færði honum matinn. „Á
þetta skólp að hjálpa mér til þess að fá
minnið aftur? Nei, þá ætti eg einmitt
heldur að fá tvöfaldan skamt af sjúkra-
fæðu.“
En það fékk liann nú samt ekki.
Morguninn eftir leið yfir liann — og
næsta dag þar á eftir fékk hann krampa.
Fangelsislæknirinn var sóttur og fyrir-
skipaði sjúkrafæðu.
pegar Pétur Voss fann hina ágætu steik-
arlykt, kom hann aftur lil sjálfs sín og
borðaði steikina með bestu lyst.
Svo símaði hann yfirum til William
Smith og spurði hvað honúm liði.
„Meitilhnn minn féll úl um gluggann,“
svaraði hann.
,Hvað gerir þú þá?“
„Eg bý til annan nýjan i staðinn!“
„Úr hverju?“
„Úr járni úr rúminu mínu.“
Pétur Voss leil á rúm sitt. pað var úr
járni. William Smith var hreint ekki svo
heimskur. pað gat verið nógu gaman að
brjótast út með honum.
Hann lét þó staðar inunið við liugsun-
ina — það var nógu snemt að gera það
þegar h'onum var farið að leiðast að vera
þarna.
Áhugi yfirfangavarðarins óx mjög eftir
að vinur Jians taugalæknirinn liafði gefið
út bækling um þennan sjúkdóm Péturs.
Hanu lét leiða manninn fyrir sig aftur.
„Hvcrnig geðjast yður að vc unni hérna
lijá okkur?“ *
„Ágætlega!“ svaraði Pétur Voss hinn
hressasti. „Viðurværið er fyrirtak. Með-
fcrðin góð og níannúðleg. Væri eg búinn
að fá aftur minnið, þá er eg fullviss um
það, að eg gæti sagt, að eg hcfði aldrei
biiið í þægilegra gistihúsi.“
petta liafði góð áhrif á yfirfangavörð-
inn — Pétur Voss fékk sjúkrafæðu á
hverjum degi.
Stuttu fyrir miðnætti lét William Smith
heyra til sín. Hann liafði aftur orðið fyrir
slysi. Nýi meitillinn hafði brolnað.
„Náðu flein úr rúminu þínu,“ símaði
hann.
pjónustusamur og hjálpfús sem ætið fór
Pétur Voss þegar í stað að skoða rúmið og
fann fljótt hentugan flein.
„Hann er negldur fastur,“ sagði liann.
„Brjóttu liann þá!“ skipaði William
Smitli.
„Fjandinn liafi það,“ hugsaði Pétiu*
Voss. „Brjóta tvo nagla með berum hönd-
unum, það þarf nokkuð til!“
Haiui lagði nú samt sem áður i það, og
það tókst. Næsta kvöld var hann búinn a'ð
ná fleininum. Nú var eftir að gera odd á
hann. William Smith lagði á góð ráð. Voss
brýndi nú fleininn á steingólfinu og fór
svo að bora gat í vegginn. Veggurinn var
úr raúðum múrstein og góðir tveir steinar
á þykt. Fleinninn var eklvi alveg svo lang-
ur. En William Srnith vann lúnu meghi
frá með meitilbroti sínu. Fjórum timum
síðar var William Smith búinn að fá meit-
ilinn. Gatið tróðu þeir upp í með sements-
kögli og vörðurinn varð ekki var við neitt.