Vísir - 20.10.1918, Blaðsíða 2

VÍSIR
Verzl „Goðafoss”
N ý b o m i ð:
Colgatés-Slieggs^pa
An dllts-orem — Tannpasta
Bay-Rnm.
Vezl. ,Goðafoss”
hefir fengið:
Crep-pappír — Hillnpappír
"W. O. pappír
Svampar é% ls.r. 1,25, stórt úrvai.
Til sölu er vélbátur
f á g æ t u standica. 9 smálestir, með 8 hesta Alphavél (2 cyl.)
bygður 1906 úr eik og furu, ný endurbættur
Veiðarfæri fylgja ef óskað er. Uppl. gefur
Vald. Erlendsson Amtmannsstlg 4, kl. B—7 daglega.
eða Stefán Gnðmnndsson, Hóium í Dýrafirði.
Nýkomið:
Fyrir karlmenn
Regnkápnr
Rykfrakkar
Peysur
Nærföt
Manchetskyrtnr hv. og misl,
Fiibbar linir og harðir.
Gúmmí-flibbar
Sokkar
Húfnr og treflar
Regnhlífar
Göngustafir
og margt fleira.
Best að vesla í
f atabúðinni
Sfmi 269. Hafnarstr. 16.
Friðnrinn og
sambandsmðlið.
Herra ritstjóri!
Viljið þér gera svo vel og
birta eftirfarandi. Blað yðar er
svo gætið, að mér finst það eiga
einna best heima þar.
Þykir yður ekki eins og mér,
sambandsmálið vera rætt í skrítn-
um tón? Eg læt sjálfur sam-
bandsmálið afskiftalaust, mér finst
það nefnilega vera verk stjórn-
málamannanna, þeirra pólitísku
„fagmanna“, að leiða það til
lykta; við hinir megum ekbi
trufla þá á meðan. En nú kem-
ur það á daginn, að andstæð-
ingar frumvarpsins, telja hina,
sem með því eru, varmenni og
fanta og lýsa því í skrifum sín-
um um málið með óþrifnum
orðum.
Eg skil vel báða parta. Sam-
bandslagamenn taka frumvarp-
inu af því að þeir með köldu
og rólegu byggjuviti sjá land-
inn laglegan slag á borði, en
andstæðingunum ræður tilfinn-
ingin, sem vitanlega er afar
virðingarverð, en léleg undir-
staða undir viturlegri framkomu
þó stundum lánist; og ekki verð-
ur þeim brugðið um varmensku
af þeirri ástæðu, þó það sé
handhæg og billeg „röksemd11,
enda hafa sambandslagamenn
hvergi gripið til hennar
Mór gremst þetta, þv{ eg vil
að málið só rætt rólega og kalt,
eins og sæmir, en ekki með
þessum fjósamenskubrag, sem
andstæðingar málsins hafa uppi.
Að vísu kemur hann opt kát-
broslega fyrir, eins og t. d. þeg-
ar í sama dálki 6. tbl. Einars
Þveræings er því lýst yfir, að
ritstjórinn vilji engann mann á-
reita eða bregða um illarhvatir,
og neðar í sama dátki ber hann
svik á einn af aðal forvígismönn-
um sambandslaganna. Þetta er
bæði hlægilegt og grátlegt, en
áreiðanlega ilt til afspurnar.
I inst yður ekki líka ?
Eu það sem eg vildi sagt hafa
kemur til af orðum „Kjósauda11
í ofannefndu tbl. „Einars Þver-
æings“, um hlutleysi vort í ófriði
þeim, sem nú stendur og friðn-
um. Myndin sem hann bregður
upp af hlutleysinu er þessi: Dan-
ir lenda i ófriðnum i bandalagi
við Þjóðverja, en við fáum við-
urkenningu bandamanna fyrir
fánanum og þar með séum við
úr allri hættu. Ja! væri það
svona einfalt, þá væri það alt
gott. En hvað segðu Danir?
Heldur bann að þeir viðurkendu,
og heldur hann að Þjóðverjar
myndu viðurkenna í öþökk Dana,
ef þeir væru bandamenn? Væri
ekki sennilegra að þeir skoðuðu
þáð sem óvinsamlegt bragð og
teldu oss í flokki bandamanna
og skip vor? Hvar stæðum vér
þá? En ef Danir lentu í ófriðn-
um bandamannamegin, hvaðþá?
Það nefnir Kjósandi ekki, eins
og það gæti ekki komið fyrir.
Þá riði oss á að fá Þjóðverja til
að viðurkenna hlutleysi vort og
fána, svo skipum vorum væri ó-
hætt, sem bandamenn og Danir
vitanlega myndu koma í veg
fyrir að tækist með því að hindra
oss frá sambandi við Þjóðverja.
En segjum svo, að það tækist.
Mundu þá ekki Danir og banda-
menn skoða það sem óvinar-
bragð og hegða sér eftir því?
Nema hvað? Og alt kæmi þá í
sama stað niður. Þvl vitanlegt
er af þessu, að engin leið er oss
til bjargar, ef sambandsþjóð vor
lendir í ófriði, nema að fyrir-
fram sé oss trygt, að vér séum
henni alveg óbundnir um slíkt,
og getum farið ferða vorra jafn-
hlutlausir fyrir því, undir vorum
eigin hlutlausa fána. Og í tilbót
segir Kjósandi, að þó slíkra
trygginga hefði verið þörf —
sem aldrei hafi verið — þá sé
hún nú horfin „eins og ófriðn-
um er nú komið". Þetta kalla eg
að selja feldinn áður en björn-
inn er unninn, því þótt friðar-
blika sé nú, getur hún brugðist,
enda hefir svo orðið fyr en að
þessu sinni, og annar ófriður
gæti risið, jafnvel þegar að þess-
um loknum. Eu mér finst það
mjög rangt, að bregða upp jafn-
rangri mynd af jafnþýðingarmiklu
atriði fyrir þjóðina. í þeim til-
gangi, að fá hana til að greiða
atkvæði á móti lögum, sem
tryggja hana gegn óþægindum
á þessu sviði, þótt Kjósanda sé
fall sambaudsiaganna bjartfólgið
alvörumál og það af bestu hvöt-
um.
Þökk fyrir rúmið.
Annar kjósandi.
Stjórnin
og
fullveldið.
Það er sagt, að forsætisráð-
herrann 'gangi á milli trúnað-
armanna sinna þessa dagana og
spyrji þá, hvort þeir mnni ekki
eftir einhverju, sem þurfi að
breyta, „þegar við erum orðnir
fullválda“.
Ráðherrann ætti, eftir vandlega
yfirvegun og nákvæman saman-
burð á Tjörneshneyksli atvinnu-
málaráðherrans, Öskjuhlíðarfarg-
ani fjármálaráðherrans, sykur-
hneyksli þeirra beggja og kjöt-
hneyksli yfirráðherrans, og með
hæfilegu tilliti til allra samá-
byrgðarskakkafalla landsverslun-
arinnar, að leggja fyrir sjálfan
sig og 'samverkamenn sína þá
samviskuspurningu, hvort ekki
mundi „eftir atvikum“ eiga veL
við að gera einhverja breytingu
í stjórnarráðiuu, „þegar við erum.
orðnir fullvalda11.
Sparningar.
Yill Vísir gera svo vel og taka
eftirfarandi spurningar til birt-
ingar og athugunar.
Hvað líður nefndinni (velferð-
arnefnd hét hún víst, — en hvað
meira man eg uú ekki), sem bæjar
stjórnin skipaði í fyrrá, og átti
að leiðbeina fólkinu um samsetn-
ing og nýting matvæla í dýrtíð-
inni ? Er hún sofnuð svefninum
langa ? Eða hefir hún aldrei vakn-
að ? Það virðast þó einmitt nú
þeir timar hér í bæ, að hún gæti
haft eitthvað þarft og leiðbein-
andi að segja.
Það eru mjólkurdýrtíðin og
mjólkurvandræðin, sem sverfa svo
að fólki, að mjög ískyggilegt er
útlitið. Er ekki þörf á og bryn
nauðsyn, að ^eiðbeina fólki nú
þegar ógjörningur er að nota
mjólk til matar fyrir óhemju dýr-
leika á henni, en áreiðanlega hægt
að gera fæðuna notalega, þó að
lítil eða engin mjólk sé, ef vel
er matreitt og haganlega bland-
að saman fæðutegundum, og þarf
ekki að vera líkt því eins dýrt
eins og ef notuð er mjólk til
muna.
í sumum útlendum blöðum,
er birt matarskrá yfir hvern viku-
dag; ódýr og sæmilega góður
matur. Mundi ekki svipað geta
komið að notum hér? Mundu
blöðin ekki góðfúslega vilja gera
það einstöku sinnum, að flytja
þaunig lagaðar leiðbeiningar, ef
þau væru beðin?
Til eru þau dæmi, að hafra-
mjölsseyði hefir verið notað handa
börnum og lösnu fólki, sem ekki
hefir getað fengið mjólk að mun
og hefir reynst mjög holt og nær-
andi. Ekki er víst að allar fá-
tæku konurnar, sem ekki geta
keypt þessa dýru mjólk handa
börnum sínum, viti um þetta
ódýra næringarefni, eða gái að,
að gefa börnunum það. Svo er
máske eittvað annað ennþá betra
handa börnum og lösnu fólki,
sem læknarnir og efnafræðing-
arnir vissu um og vildu þá vera
svo alþýðlegir og góðir, að gefa
bendingar um það.
Kona.
Aths.
Blöðin myndu vafalaust öll fús
til þess að birta leiðbeiningar í
þát átt, sem hér er um að ræða.