Vísir - 01.02.1919, Blaðsíða 3

VISIR
V anille-stangir
ero aftnr komnar til
Sören Kampmann.
Tills.yiiiiing.
Frá og með 1. febráar 1919 er lisett að selja brauð
írá. ^li>ý<5ixt>rauc5gerðiBinf á Laugaveg 68. Viðskifta-
viuir, athugið að aðalbúðin er á Laugavegi 61.
•Al þýöixto r axiðger ðí n.

HrAtjara
CarlDolimum:
allsls.. málnlnsaduft
0. EIlÍDgseo. Símar 597 og 605.
/
Tin og keðjnlá&ar
nýkomið
o. BllÍnKSen Símar 597 og 605.
Dausk-islensk orðabók
óskast keypt.
Hátt verð. A. v. á.
Besta
roisinll
eix a'ö ])ví ei- valdur 14 ára gamall
piltur, sem x búöinni hefir verið.
Hlutaveltu
ætlur stúkan Framtíðin að
halda á morgun (fyrir templ-
ara).
pakkarávarp.
lxniilegt lijartans þxikklæti
votta eg öllum þeixn, er á einn
eðíi annan hátt auðsýndu niér
samúð og kærleika við fráfalí og
jarðarför niíhs ástkæra eigin-
xnanns Guðmundar Jónásonar,
Vil eg sérstaklega nefna heiðurs-
lxjónin Gest Kristinn Guðmxmds-
son sldpstjóra og konu hans og
Meyvant Sigurðsson og konu
haixs og h.f. Kveldúlf sem í'étli
mér sterka hjálparliönd. öllum
þessuiii velgerðarmönnum mín-
um bið jeg guð að launa, þegar
þeim mest á liggur.
Rvík 31. jan. 1919.
Rósa Sigurðardóttir.
Þeir, sem kynnu að vilja fá smíðaða lystibáta og kappsigL
ingabáta, stærri og minni, fyrir næsta sumar, eða minni og stærii
mótorbáta, geri svo vel og tali við míg sem fyrst. Teikningar tiL
sýnis af ýmsum gerðum slíkra báta. Ennfremur tek eg á raótt
skipnm til viðgerðar.
Skipasmíðastöð Hafnarfjarðar.
Jxá.li'u.s. ~V. «I' Nyborg.
Vanur vélritari
ðskast hálfan eða allan daginn A.v.á.
Nýkomið:
Vacnnm-olinr smnrningsolinr og feili
á allskonar Mótora, Gufuvélar, Ljósvélar, Bíla og Skilvindur.
Ennfremnr ágætis vagnasmurning
NB. Munið að VACUUM befir reynst hér langbest.
Gefið mér upp hvaða vélar þið hafið og þá fáið þér þá olío.
sem yður hentar.
Símar 597 og 605.
Skantafölag Reykjavíknr
Skautahlanpi félagsins frestað óákveðið
STJÓRNIN.
27
28
þessum ungmennum tók eftir þessari und-
anför hans og kallaði upp i ógnandi róni:
„Hæ, strákar! pxirna er einhver upp-
skafningur á ferðinni. Við skulum slá hann
niður!“ Clive beið ekki eftir því, að þess-
ari skemtilegu tillögu yrði framfylgt; en
hann hafði ekki gengið lengi, er hann stað-
næmdist og leit í kringum sig eins og lion-
um hefði dottið cittlivað í hug. Krypling-
urinn og stúlkan muudu Inæta þessum
ruddalegu Bakkusar-dýrkendum; ekkert
var liklegra en að þeir inuridu ráðast á þau.
Dvergurinn var enginn maður til þess að
verja þau, og mikil líkindi voru til, að þau
mundu komast í kröggur. Clive sneri því
við — og alveg mátulega. Fylliraftarnir
höfðu slegið hring um dverginn og slúlk-
una; ef til vill hafa þeir ekki liaft neitt
veiulega ilt i huga; en nú dönsuðu þeir,
orguðu og ýlfruðu i kring uni þetta her-
fang sitt.
Stúlkan, sem hafði dregið sjalið alveg
lyiii andlitið, hélt sér dauðahaldi í dverg-
inn, scm ýmist bað eða ógnaði, hálflam-
aður af hávaðanum og gauraganginum i
þessum kvölurum þeirra.
Uegar Clive kom lil þeirra, var einn,
sem var vogaðri en hinir, að heiriila það
bolvandi og ragnandi, að stúlkari skyldi
ala þá sjá í andlií sér; um leið greip hann
29
i sjal hennar og reif það af henni. Stúlk-
an veinaði, og þreif cnn fastar í liandlegg
félaga síns. Clive greip í liálsmálið á unga
niamiinum og kastaði lionum flötum
steinstéttina. Hinir hörfuðu undan, en að
eins sein snöggvast. peir voru þrir móti
(inuni og þar að auki Englendingar.
Diykkjulæti þeirra rýmdu nú fyrir reið-
inni vfir þvi, að raðist skyldi á vin þeirra,
sem þeir álitu ósvífna tilraun til að gripa
fram i borgáralég réttindi þeirra
það al alókunnugum manni.
peir vorii þvi nógu heimskir til að ráð
asl á Clive með oddi og egg. Clive tók
o.g.
a-
rásinni góðmótlega i fyrstu, og réði þeim
emlæglega lil að hypja síg burt áður en
lögreglan kæmi; jafnframt varðist hann
fimlega atlögum þeirra. En alt í einu sló
sá, sem var ódrukknastur og þar af leið-
arnli hættulegastur, til Clive's með hnúta-
svipu einni, scm hann hafði falið á sér.
Hann hitti Clive á kinnina, en til allrar ó-
hamingju, kom höggið lika á lierðcir ungu
stúlkunni. Clive heyrði liana stynja og sá
hana falla til jarðar; og eins og eðlilegt
vár. reiddisl hann þá og misti valdið á
sjálfum sér.
Sá, með hinútasvipunaa stakst á haus-
inn á steinstéttina áður en varði; annar
íélagi hans hentist mcð feikna afli j gafí-
að yinda sér undan höggi frá Clive, kúfe-
veltist ofan a félaga sinn áður en hanfl
vissi af. pessi atburður liafði nú tekið &
sig það mót, að blaðainennirnir mundttt.
haía Jýst honum sem „morðtilraun að nxnt-
urlagi“, liefðu þeir koinist á snoðir xiwi
hann. Og þegar Clive varð var við log-
regluþjón einn, sem flýtti sér til þein-a, s£
hann sjálfan sig i huganum næsta morgun
á Iögreglustöðinni í för með nokkrum
fylliröitum og tveim götusöngvurum. Eto
mi höfðu þorpararnir áttað sig svo, að‘
þeir sáu sinn svania fjandmami, lögregP-
una, á ferðinni, þeir tóku því til fótanns'
og lögðu sem liraðast og steinþegjandi «
flólta.
Lögregluþjónninn kom nú og spurði
livað á gengi. Clive svraði að hópur ungra
inanna hefði ráðist á þau, og fuIlvissaíS;
hann um að öll hættn væri úti, hann haS;
lögregluþj óninn að eins að veita þeiin eft-
irför og sjá um að þeir gerðu engan meiri
óskunda. Ef til vill hefði lögr-egluþjónninn
lukað vxð að láta að orðum hans, og ckfei
tekið þessa útskýringu á málavöxtum
gilda, hefði CIivc ekki stungið að lionmn
hu krona gullpening; það reið baggamuw-
inn og lögregluþj ónninn tautaði:
„Já, það er líklegast réttast að hafa gái
a þcim “ Svo flýtti hann sér á eftir þeinx