Vísir - 06.02.1919, Síða 3

yisiR

10 rjj -* ry y* 4" 4" 1 **
J| JUrtój^I t wl-v»
Afmæli í dag.
•í
Guðríöur Eyjólfsdóttir, húsfrú.
Þórarinn Jónsson, Hjaltabakka.
Magnús Benjamínsson, úrsm.
Guörún Jónsdóttir, húsfrú.
Arngrímur Jónsson, ökum.
Helga Kristjánsdóttir/ húsfrú.
Jónas Híerónýmeusson, sjóm.
Halldór Daníelsson, yfirdómari
Bjöm Þóröarson, cand. jur.
Magnús Guömundss., skrifststj.
Herborg Guömundsdóttir, ungfr.
Margrét Guömundsdóttir, ungfr.
GuSjón Samúelsson
hefir nýlega lokiö fullnaöarprófi
í byggingarlist (arkitektur) á lista-
mannaháskólanum í Kaupmanna-
höfn, meö hárri fyrstu einktmn.
Verður hann fyrsti „útlæröi“ arki-
tektinn hér á landi; Rögnvaldur
iÖlafsson gat ekki lokiö prófi vegna
heilsubilunar.
„Lögrjetta".
Þorsteinn Gíslason ritstjóri hef-
tr nú tekiö viö útgáfu Lögrjettu
að öllu leyti, af hluafélaginu sem
átti hana.
Gjafir
bárustu Vísi i gær, til gömlu
konunnar. sem misti syni sína í
sjóinn:
Rrá J. H............. kr. 50.00
— konu................— 5.00
~~ H. J................— 40.00
■— N. N.............:— 10.00
— G. P................— 10.00
•— ónefndum .......... — 4.00
—- ónefndum ...........— 6.00
—- ónefndum .........— 5.00
Samtals kr. 130.00
týrimann ogmatsvein
vantar á vélbátinn BReginn“ spm verður við flutninga.
Uppl. hjá skipstjóranum um bórð.
Ráðskona
óskast á embættismanns-heimili nálægt kaupstað á Norðurlandi.
Hátt kaup — og frí ferð norður.
Allar upplýaingar gefur
Fáll Oddgeirsson
p. t, Skjaldbreið, herb. 2. Heima 3—4.
Við uudirritaðar höfum á hendi afgreiðslu minningar-
spjalda Landspítalasjóðs íslauds.
Reykjavík 6. febrúar 1919.
Ingibjörg H. Bjarnason, Inga L. Lárusdóttir,
Kvennaskólanum Bröttugötu 6.
Þóra Halldórsdóttir,
Miðstræti 8. B.
Settir dómarar.
Bjöm Þóröarson, settur skrif-
stofustjóri í stjórnarráöinu, er sett-
ur til aö dæma í saurlifnaöarmál-
unum. — Siguröur Lýðsson cand.
jur. er settur dómari í málinu gegn
| Sigurjóni Sigurössyni tréSmið út
af viðgeröinni á stjómarráðshús-
inu.
Slys á Eyrarbakka.
Slys vildi til á Eyrarbakka í
gær. Var verið að setja fram mót-
orbát og hann studdur meö tunn-
um, en tunna, sem var undir annari
hliöinni, brotnaöi og báturinn
lagðist ofan á mann, sem stóð vmd-
ir honum, og beið maöurinn bana
af. Maöur þessi hét Tómas Þórð-
arson frá Sumarliðabæ, mesti
dugnaðar og þrekmaður.
Skautafélagið
vekur athygli manna á því, að
skautasvell verði ágætt á Tjöm-
inni í kveld (ef veður spillist
ekki!).
Fertugsafmæli
eiga tveir skrifstofustjóramir í
stjómarráðinu í dag, þeir Bjöm
Þórðarson og Magníts Guðmunds-
son.
Nokknr hndr. kiló.
af Tvíbökum, Kringlum og
Skonroki.
hefi eg til sölu fyrirliggjandí.
Kinnig eru allar pantanir á drauðd
afgreiddar afar fljótt.
Bjöm Jónsson.
Hverfisgðtu 56 B.
iifreiðarnar
Hf. 16
Bifreiðarstjóri Kr. F. Arndál
og
Hf. 14
Bifreiðarstjóri Kjartan Jakobsson.
fást ávalt leigðar í lengri og
skemri ferðir.
Afgreiðsla:
Hótel Hafnarfj.
Slmi 24.
Tilboð
Tilboð óskast strax i akstur á
ca. 800 metruin af grjóti sunn-
an úr Eskihlið, niður i bæ.
Felix Gaðmnndsson
Sfmi 639,
Willemoes
kom til Seyðisfjarðar i gær-
kveldi.
„Vínlandið"
kom af fiskiveiðum 5 morgun, úr
fyrstu veiðiför sinni.
• 42
óliklegastur lil þess að eiga þátt í leyndar-
máli, sem kona er við riðin. Hann er álit-
inn að vcra musteri allra dygða, einkum
þó heimilisdygðanna. — En það hefði
orðið slæmt, svo maður viðhafi ekki sterk-
ari orð, ef mannfjöldinn hefði tekið eftir
hinu óvanalega atferli konunnar og lög-
reglan hefði þurft að skerast i leikinn.
Sagan hefði komið í öllum morgunblöð-
unum og bæði Chesterleigh lávarður og
vinir hans, — að maður tali ekki um
flokksmenn Iians, — hefðu orðið ákaflega
stúrnir út af þessu“.
„Eg varð þess var alveg mátulega til
þess að geta hindrað uppþot,“ sagði Glive,
.,og þess vegna lét eg hana lika fara“.
„þú breyttir viturlega, el’ eg má segja
iriitt álit“, sagði Quilton. „Maður á altaf
að forðast hneyksli. Ef til vill hefir kon-
an líka verið brjáluð? Datt þér ekki sú
skýring líka i hug?“
„Auðvitað‘“, sagði Clive; „en eg held
ckki, að hún hafi verið brjáluð, nema þá
vitskert af reiði. Eg hefi aldrei séð annað
cins æði á kvenmanni. Hún minti mig á
vilhkött“.
Nú varð þögn. Quilton reyktí án þess
að scgja orð, og þeytti þykkum reykjar-
mökkum út um nefið. Svo stóð liann
skyndilega á fætur.
^ 43
„pað er gott tóbak, sem þú átt þarna
Harvey“, sagði hann.
„Fáðu þér meira“, sagði Clive, „hafðu
með þér nóg fyrir nóttina. Eg hugsa að
þér þyki gott að reykja við vinnu þína
eins og mér“.
„Já“, svaraði Quilton. „eg hygg, að þú
verðir eins hjartveikur og eg, þegar þú
verður kominn á minn aldur“.
Clive horfði á hann forvitnislega. Hann
hafði oft velt fyrir sér, livort Quilton gæti
fremur talist gainall en ungur. Slétt and-
litið og steingervingslegi svipurinn gaí
engar upplýsingar gefið í því efni.
„?ú talar eins og þú værir annar Methú-
salem“, sagði hann.
„Eg er að vísu ekki eins gamall og
Methúsalem gamli var, en jeg er eldri cn
þú. Góða nótt!“
Hann þagnaði og studdi hendinni á
hurðarhúninn; svo sagði liann, og lygndi
nú augunum svo að alls ekki sásl i þau
og bæði röddin og láta'ðið varð nú svo
kæruleysislegt, sem mcst mátti verða:
„Konan stóð rétt gagnvart lugtarljós-
inu, og þó segist þú ekki geta þekt hana
aftur?“
Clive leit upp steinliissa.
„Hvernið vcislu að liún hafi staðið
gagnvart lugtarljósinu ?“
44
Quilton færði pipuna ur öðru muimvik-
inu yfir i liilt áður en hann svaraði.
„Hún gat naumast hafa staðið i myrkri
þama þar sein þú sást hana“, sagði haim.
„Auðvitað skein ljósið á hana“, sagði
Clive, „en eg sagði aldrei að eg gæti ekki
þekt hana aftur. Eg hugsa að eg gæti það
einmitt. Hvers vegna spyrðu?“
„Ja, það veit eg svei mer ekki“, svar-
aði Quilton. „Eg imynda mér að spurning-
in hafi komið af því hve mjög mig lang-
ar til að vera kurteis og lotningarfullur
álieyrandi. Nú ætla eg að fara og ljúka við
greinina um þig; það er orðið framorðið.
Eg hefi þegav líkt’ þér við Cicero, Cato og
Peabodv. Er nolckur annai; ræðuskörung-
ur eða mannvinur, sem þú vildir að eg
líkti þér enn við i greininni?“
Clive hló og setlist við vinnu sína.
„Góða nótt“, sagði hann. „Blessaður
hafðu ekki lofið úr hófi fram“.
Quilton hélt upp stigann hægt svo ekki
heyrðist til hans, og þegar liann var kom-
inn í herbergi sitt, sneri hann lyklinum
ósjálfrátt i skránni eins og það væri venja
hans. í herberginu voru fá husgögn, en
þar var alt á ringulreið og í-ykið sat i lög-
um á borðinu, stólunum og bókaskápn-
um. pjónninn mátti aldrei hreyfa við
neinu eða hreinsa til. Herbergið var fult