Vísir - 28.02.1919, Side 2

Vísir - 28.02.1919, Side 2
y v Á lager: Eldspýtnr (RowÍDg) Export-Kaffi (Miannan) LEREPT bieikjað verð: L35 1,50 pr.mtr. Smjörlér, 0,£>0;ntr. Egíli Jacobsen sH '4 af hendi og stjórnarhersveitir eru komnar á leiö þangaö. Búist viö, a'S ekki verSi komist hjá vopna- viöskiftum þar. Maximalistar bíða ósigur í Kúrlandi. Frá Libau er símað til Berlín, aS borgin Windau, sem her maxi- malista náSi á sitt vald 31. janúar, hafi nú veriS tekin af þeim aftur. Inflúensan í Englandi. síSustu viku dóu samtals 363 menn úr inflúensu i 96 stórborgum í Englandi, meS yfir 50 þús. ibúa. í London dóu 653 menn þá vikuna en 272 næstu viku á undan. v Þjóðverjar í Englandi. SíSan nýja stjómin tók aS sjá um heimflutning ÞjóSverja, sem veriS hafa í gæslu i Englandi, hafa 8000 manns veriS fluttir úr landi, en 1000 manns eru nú sendir heim á viku hverri, og enn á aS hraSa flutningnum eftir því sem skipa- kostur leyfir. Þeir einir hafa ver- iS fluttir úr landi, sem engum mót- mælum hafa hreyft gegn því, eSa lagt fram góSar og gildar ástæSur til aS þeir yrSu kyrrir. Um aSra menn er ekkert afráSiS enn og verSur sérstakri nefnd faliS aS rannsaka mál hvers einstaks, en ef flytja ætti alla ÞjóSverja úr landi mundi þurfa til þess sérstök lög. Samgöngiunálin í Englandi. VegamálaráSuneytiS breska, sem nú er í ráSi aS stofna, á aS hafa eftirlit meS öllum járnbraut- um og sporbrautum í landinu, öll- um vatnavegum og innanlands- s.iglingum, vegum og brúm og raf- magnsframleiSslu. % i Hjúskapur. BrúSkaup þeirra Patriciu prin- sessu af Connaught, bróSurdótt- ur Georgs konungs, og Roberts Maure Ramsay, flotaforingja, fer fram i dag. Prinsessan leggur niS- ur prinsessutitil sinn og nefnist upp frá þessu lafSi Patricia Ram- say. „Times“ segir, aS Ramsay eigi aS verSa flotamálafulltrúi Breta í París. Wilson og Venizelos. Þessir tveir menn hafa nýlega drepiS á þaS, sem er aS gerast bak við tjöldin á friöarráSstefn- unni; þeir hafa lyft tjaldinu ör- lítiS upp. — Og „sínum augum lítur hver á silfriö“. Venizelos virSist hafa fengiS vonir sínar uppfyltar. Hann seg- ir, aS þjóSabandalagiS, sem stofn- aS er, sé trygging fyrir friSi, og þaS varanlegum friSi, trygging sem sé öllum sáttmálum meiri. ÖSru máli er aS gegna meS Wil- son. VonbrigSi hans eru augljós. Þegar hann lagSi á staS á friöar- fundinn, var þaS í þeirri von, aS takast mundi aS koma á réttlát- um friSi og varanlegum. Hann virtist ekkert efast um, aS þaS væri hægt, þó aS örðugleikarnir væru miklir, En nú eru þær glæsilegu vonir aS engu orönar. Nú virSist hann telja varanlegan og réttlátan friS fyrir utan sviS þess hugsan- lega. f fyrstu ræSunni, sem hann hélt eftir heimkomu sína til Ameríku, segir hann. eins og sagt var frá í loftskeytum í gær, aS þó aS friS- arsamningarnir yrSu eins góöir og hugsanlegt væri aS þeir gætu orS- iS bestir, þá yrSi þaS þó ekkert annað en skrifaS „pappirsblaS“, sem skiliS yrSi eftir á borSinu í Versailles. ÞjóSverjar kölluöu samningtnn urn hlutleysi Belgíu „pappírsblaS“. Þeini varS heldur ekki mikiS fyrir því, aS rífa þaS í sundur, og þeim fanst ekki ástæöa til aS gera mik- iS veður út af því. — Wilson á auSvitaS viS það, aS jafnauSvelt muni aS rífaí sundur „pappírsblaS- iS“, sem skiliS verði eftir í Ver- sailles. Eöa meS öSrum orSum, aS í friöarsainningunum verSi engin trygging fyrir varanlegum friSi. ÞjóSabandalagiS ekki heldur. Til þess, aS friSur geti orSið varanlegur, yröu friöarsamning- arnir aS vera réttlátir. Ef Wilson teldi nokkra von um réttlátan fri'5, þá mundi hann heldur ekki vöff- laus um varanlegan friS. Venizelos segir, aS meS stofnurx þjóöabandalagsins sé öllu borgið, því aS þaS geri Þjóöverjum ókleift aS hefja nýjar árásarstyrjaldir; aörar hættur vill hann ekki sjá. En þaS er líklegt, aS Wilson þyk- ist sjá friönum fleiri hættur búnar og úr öðrum áttum. Og þaS er einnig liklegt, aS hann sé ekki eins sannfærður um, aS fyrir þaS verði girt meS öllu, aS ÞjóSverjar geti rétt svo viS aftur, að þeir verSi færir um haS koma fram heíndum, ef þeir verSa rnjög grátt leiknir. Og hann lítur væntanlega svo á, aS samningurinn um þjóSabanda- lagiS verði heldur ekki annaS en skrifaS „pappírsblaS“, sem skiliS verSi eftir á sama borSinu og hitt blaSið og að jafnauSvelt verSi aS rífa þaö sundur, ef einhver þjóSin einhverntíma þykist sjá sér leik á borði; t. d. meS því aS gera banda- lag viS ÞjóSverja. Wilson hefir þannig vakiS heim- inn upp frá þeim fögru draum- sjónum, sem hann var farinn aS sjá af „guSsríki á jörðinni". Hann er sjálfur kominn aS þeirri niöur- stöSu, aS fi-iðarsamningarnir í Verasailles 1919, muni ekki taka þeim frá 1871 neitt fram í veru- legum atriSum, eöa neinum öSrum friSarsamningum, sem gerSir hafa veriS í heiminum áður, samkvæmt görnlu meginreglunni „aS láta | hendur skifta“. Og aS þjóöabanda- j lagiS verði eitthvaS áþekt „gömlu j bandalögunum“, sem hannClemen- ceau heldur svo mikla trygS viS. En Venizelos gamli hefir líklega aldrei búist viS þvi, aS lifa þaS, aS sjá slíkar ofsjónir. Refsivöndnrina. i í síSasta tbl. Lögréttu birtist 1 „bréfstúfur frá GuSmundi Friö- jónssyni“ á Sandi. í þessum bréf- stúf skáldsins kennir misskilnings nokkurs eSa skilningsleysis á um- ræSunt þeim, sem orðiS hafa í blöðunum út af „spönsku veik- inni“, og er Visis þar sérstaklega getiS. Og þó aS ummæli G. F. séu aS visu meinlaus, þá virðist þó rétt aS athuga þau og leiðrétta misskilninginn. G. F. segir, aS „miklu kalsi“ hafi veriS stefnt aS landlækni fyr- ir þá vanrækslu, aS hleypa veikinni á hind, en auSveldara sé aS ásaka sn sjá fyrir örlög manna og þjóSa og setja undir ókominn leka. SiS- an spyr hann, hvar læknafélagiS hafi veriS, þegar ógæfan var í aö- sigi —- óg blöSin. Vísir hafi í önd- verSu látiS þaS um mælt, aS veik- in virtist vera væg, og ef svo reyndist, væri ekki aS svo stöddu, ástæSa til aS ásaka landlækni: En G. F. líkar þaS illa, aö „þegar ó- gæfan kom á daginn, þá kenrar á- sökunin"; honum líkar þaö-- ilia, aS komiS var meS refsivöndinn „svona á seinni skipunum“, en setiS afskiftalitiS hjá meSan brýn- ingin gat haft árangur. Og svona sé stjórnin líka skömmuS fyrir af- glöp og aSgeröarleysi eftir á, en enginn komi aö setja undir ókom- inn leka á réttan hátt, ekki heldur þeir, sem halda á. refsivendmum. Öll ei'u þessi ummæli skálds- ins á misskilningi bygö. Þegar Vísir sagði, a'S ekki væri „aS svo stöddu“ ástæða til aS á- saka landlækni, þá átti hann ein- mitt viS þaS, aS hann teldi sér ekki fært aS deila viS dómarann um þaS fyrir fram, hvort þörf væri á sóttvörnum; reynslan yrSi aS skera úr því, hvort dómur land- læknis um veikina væri réttur. ÞaS virtist ekkj óhugsanlegt, aS veik- in, sem Botnía flutti hingaS, gætt veriS vægafi en sú alda inflúens- unnar, sem um þaS leyti geisaSi í Khöfn, því a'ð vægari „alda“ hafSi gengiS þar um sumariS. En áður hafði Vísir einmitt vakiö athygli manna á fi'egnum þeim, sem af þessari skæSu pest bárust i sím- skeytum og varaS viS henni; þaS er því rangt, aS eftkert hafi verið reynt til aS „setja undir lekann“. En aS óreyndu varS aS treysta úr- skurSi embættismannsins, sem ein- mitt hefir það hlutverk, m. a. aS hafa gát á slíkum farsóttum. ÞaS var embættisskylda land- læknis, aS vita alt, sem vitaö varS um veikina, sem menn vissu aS gat veriS á leiSinni til landsins. H a n n átti aS afla sér allra fáan- legra upplýsing um hana frá K,- höfn, áöur en hún kom. Almenn- ingur varS aS gera ráS fyrir því, aö hann geröi þaö. Og þegar kunnugt varö, aS hann úrskurSaði, aS veikin skyldi óheft,þáþurftiþaS ekki aS vekja almenna undrun um land alt, jafnvel „úti viö íshafiö“, þó aS bæSi blöSunum og öllum al- menningi yrSi þaS á, aS bera þa8 traust til hans, aö hann bygöi þann úrskurS á nákvæmri rannsóknáþví hvernig veikin hagaSi sér þar sem upptök hennair voru. Og þegar veikin svo virtist vera væg í fyrstu, þá var aS svo stöddu ekki ástæSa til að ásaka landlækni. En þaS kom brátt í ljós, aö veikin var jafnvel enn þá skæöari en hún var sögS í skeytum frá K,- höfn, og aS landlæknir haföi bygt úrskurS sinn á þeirri ímyndun einni, aö veikin væri sú sama, sera hér hafSi veriS fyrir — engu eSa eða litlu skæðari. Þá var ástæða til aö ásaka hann, því að þá var komiö í ljós, aS hann hafSi alger- lega vanrækt þá embættisskyldu i

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.