Vísir - 04.04.1919, Page 3

y i s i iv
Bílsæti óskast nú þegar
„lolis. Norðíjörð
Bankastræti 12.
Stúlka til Msverka
Tækiiærisverfi
á Fataefni
i
■3
í
Bæjarfréttir,
f dag
er Hið íslenska prentarafélag
23. ára. í tilefni af þvi verður
meiri háttar gleðskapur hjá
prenlurum í Iðnó arinað kvöld.
óskast nú þegar.
Lækjartorg 2.
Sildarvinna
Komið í tíma, því nú er stutfci
tii páskanna.
Fljót afgreiðsla.
Reinh. ánðersoi.
Sölntnrnlnn
opinn 8—11. Sími 688„
Annast sendiferðir o. fl.
Skipaferðir.
Portland kom af Vestfjörðum
í gær með fiskfarm.
Faxi fór vestur í morgun.
Reaper fer til þorlákshafnar i
dag með saltfarm.
Gullfoss
er væntanlegur i nótt. Hann#
sendi loftskeyti í nótt sem leið
og var þá 300 milur undan landi.
Borg
fer héðan að likindum á morg-
i)n til Kaupmannahafnar með
kjöt og gæru-r. Er ráðgert að láta
skoðun og viðgérð fara frám á
skipinu í þessari ferð, svo að það
mmi ekki koma bráðlega aftur.
Framkvæmdástjóri E. Nielsen
fer úl í erindagerðum Eimskipa-
félagsins.
Vesturfa'rar,
scjií ætla til New-York á Gull-
fossi næsl, vei'ða að gefa sig
fram á skrifstofu breska kon-
sútsins í siðasta lagi í dag.
Eins og undanfarin ár munum vér ráða stúlkur
fyrir næstkomandi sumar til síldarvinnu á Hjalt-
eyri og Síglufírði. Nánara verður augiýst síðar.
KveldúlfuF.
Fjórþætt netagarn fæst best og ódýrast
Irjé.
SIGIIRJÓNI PÉTURSSYNI. Hafnarstræti 18.
Sjóvátryggingartélag Islands H.f.
Austurstræti 16, Reykjavík.|
Pósthólf 674. Símnefni :4 Insuranoe
Talsími 542.
Alskonar sjó- og stríðsvátryggingar,
Skrifstofutími|10—4^síö<3, — laugardögum 10-2.’
Nötur
nýkomnar í
Hljóðfærahnsið
Aðalstr. 5.
pvottaburstar
Taublámi
Gólfburstar
Ofnburstar
Skóburstar
fæsl í verslun
GOÐAFOSS.
Sími 436. Laugaveg 5.
Saumnálar
Fingurbjargir
Trekknálar
Prem
Maskínuolia
fæst í verslun
GOÐAFOSS.
Sími 436. Laugaveg 5v
261
-elsku Mína, aö þaö niundi hryggja þig, ef eg
iæri? Veistu ekki. aö eg er glaöur, glaöur
yfir því aö vera hér, þó eg liggi ósjáltbjarga,
aö eg er haniingjusaniari en eg liefi nokkru
sinni á æfi tninni veriö? Og veistu ekki hvers
vegria? Ó, eg ætla ekki aö segja þér þaö,
Mina, þaö er að nota sér alla ástúö og um-
önnun þin.a viö mig, en eg get ekki þagaö
lengur. — Mína, eg elska þig.“
Hann tók eftir titringnum, sem fór um
hana alla, og honum félst hugur.
„Ertu reiö eöa hrædd við mig, Mína?“
sagöi hann, svo lágt aö varla héýröist. —
„Þú mátt ekki vera þtið! Hg elska þig, Mina!
Þykir þér ekkert vænt utn mig? Talaöu,
góöa. Ivftu upp höföinu og ,horföu á mig,
þá skal eg sjá þaö í augum þínum.“
Hún lyfti upp höföiuu hægt og horfði á
hann meö fyrstu ástarþrá óspiltrar meyjar
ljóniandi úr augunum, titrandi á vörunum. —
C'live varö svo inikiö uni þess;i sjón, aÖ hann
kom engu oröi upp. Og svo störðu þau hvort
á annaft, — hjarta vift hjarta. — sál viö sál,
„Er þaö satt?“ hvislaöi hann aft lokum. —
„Elskaröu mig, Mína?“
Hún horffti stöftugt á hann. og opnaöi var-
irnar, en ekkert liljóö kom fratn yfir þær;
loks sagöi hún hægt og hvíslatidi, eins og í
draumi:
,,F.g — eg veit þaö ekki. Já, eg held þaö.“
262
„Þú heldur þaö,“ endurtók hann. „Þú ert
ekki viss urn það, Mína?“
Hún draup höföi uns það hvildi á hand-
legg hans; hann fann hvernig tárin streymdu
at augum hennar.
„lig veit ekki,“ hvislaöi hún, „eg hefi ekki
spurt sjálfa mig að því, en eg hugsa altaf
um þig, altaf. Og eg er svo hamingjusöm,
þegar eg hitti þig eins og um daginn í mynda-
safninu. Og nú, þegar þú segir, aö þú farir
bráöuni, eins og líka sjálfsagt verður, þá finst
mér eins og eg hafi mist eitthvaft, eins og
ljósiö veröa aft myrkri, mér finst þá alt verfta
svo dápurt, svo dapurt. Ó, já, eg hlýt aft elska
þig, helduröu þaft ekki ? Hún lyfti höföinu
og horföi á hánn með angist og éftirvænt-
ingu
Hann tók í hönd hennar og dró hana aö
sér. Hún veitti i fyrstu viönám, en svo leii
hún undan og hné aö brjósti hans. — Hann
strauk hárift frá enni hénnar og kysti hana,
— en jafnvel nú þorfti hatin ekki aft-kyssa
liana á titrandi varirnar.
,,Mína!“ mælti hann hásri röddu, ,,þú vetft-
ur aö vera viss um þetta, því aö þaö er svo
mikiö undir því komiö fyrir mig, fyrir okk-
ur hæöi. Þú þekkir mig enn lítiö. Ef til vill
er þaö alt aö eins meftatmtkvun, af því aö
þú bjargaftir lífi mínu og hefir hjúkraft mér,
og af þvi aft eg er veikur og ósjálfhjarga.
263
Segftu mér Mina, elskaröu mig nógu mikift
til þess aft lifa meft mér ávalt, til þess aöj
verfta konan mín?“
Hann fann aö hún titraöi öll eins og þesst
spurning hefði snert insta streng hjarta heitn-
ar og fann fremur en heyröi, aft hún hvisl-
aöi örveikt ,,já“. Þá lyfti hann höföi hennar
og kysti andlit hennar meö ákefö. „Yndæli
engillinn minn — eöa betra — elsku, góða
konan min! Kvstu mig, svo eg sé viss tnn,
að þú sért viss!“
Föl en þó roðnandi bauft luin fram varirn-*
ar og kysti hann. Svo hrökk hún alt i einu
vift, eins og hún vaknafti aí dvala, og kallafti
hátri röddu; „Ó, livaft hefi eg gert.?“
Hánn brosti og reyndi aft hugga hana með
öftrum koss, en hún rétti upp handleggina til
aft banda honum frá sér.
,,Nei. néi, þú mátt þaö ekki. Eg hugsaftí
ekkert. mundi ekkert, en gleymdi öllu. Þú
veist, aft eg má ekki elska þig. eg get ekki
oröift konan þín."
„Hvaft gengur aö?“ spurfti hann. „Hvers
vegna hörfarftu frá mér? Komdu aftur, elsk-
an mín!“
Hún hristi höfuöiö. „Nei, eg má þaft ekki,“
hvíslafti hún dapurlega. „Þaft er rangt, og
þú veist, aft svo er. Þú getur ekki gifst mér
og mátt ekki; eg heffti ekki átt aö segja þaft,
sem eg sagöi. Eu eg gat ekki gert aö því.“