Vísir - 07.05.1919, Blaðsíða 3

v :sir
Stúllia
éskaat á matsöluhtis til eldhús-
yerka.
Elía Egiladóttir.
Dýrar kýr.
í gær voru 14 kýr seldar á
Lágafelli fyrir 6 til 8 hundruð
krónur hver. Alt voru það frem-
ur góðar kýr og sérstaklega vel
hirtar, að sögn manns, sem var
á uppboðinu.
Skaftfellingur
kom hingað í gær frá Vík og
Vestmannaeyjum mcð um 50
farþega, þar á meðal var Karl
Einarsson, bæjarfógeti í Vest-
mannaeyjum.
Veðrið.
1 morgun var aftur komin
sunnanátt og hiti um land alt.
Hér í bænum var 3,7 st. hiti,
.3 á ísafirði, 7,2 á Akureyri og
Seyðisfirði, 2,5 á Grímsstöðum
og 5,7 í Vestmannaeyjum.
Tröllasögur
miklar hafa gengið liér í bæn-
imi um yfirgang útlendra botn-
vörpunga á fiskmiðum, einkum
kringum Veslmannacyjar. Mik-
>'ð eru þær ýktar, og segir bæj-
arfógetinn í Vestmannaeyjum,
að yfirgangur bofnvorpunga sé
þar engu nteiri nú en fyr á ár-
um, og sagan um að skotið ltafi
verið á bát úr Vestmannaeyjum,
sé hrein flugufregn.
Aflabrögð.
Snorri Sturluson kom inn í
gær með góðan afla.
Ása kom inn í morgun með
11 þiisund.
Málnmgarpenslar
í miklu úrvali hjá
Sigurjóni Péturssyni
Hafnarstræti 18.
JPiimel, g-ólfljorð, mikið af óuna-
mn borðum og allskonar plönk-
mm og tr|ám.
Prima toátrwiðuLr 7 —8 tm. breitt.
Nic. Bjarnason.
ísfregnir enn.
M.k. Hvítingur kom i nótt frá
Akureyri og sá íshrafl frá miðj-
um Húnaflóa ves'tur undir
Barða. péttastur var ísinn út af
ísafjarðardjúpi en ntinni fyrir
Horni.
Ljósmæðrafélag íslands
heitir nýstofnað félag hér í
bæ, sem ætlað er að nái til allra
Ijósmæðra landsins. Tilgangur
þess er að bæta kjör Ijósmæðra
og auka þekkingu þeirra.
Guðm. Eggerz
sýslumaður Árnesinga er far-
inn austur og varð samferða
hinum nýskipaða sýslumanni,
porsteini porsteinssyni.
Jóhann Sigurjónsson
skáld er nýkominn til Akur-
eyrar. Heyrst liefir, að hann
hafi í hyggju, að setjast þar að.
Jarðarför
Hróbjarts Péturssonar fór
fram í gær og var fjölmenn.
Eristalssápa
og Sólskinssápa
í heildsölu hjá
Nic. Bjarnason.
E>akkarorö.
Alúðar þakkir færi eg hérmeð
öllum þeim vinum mínum, sem
sýnt hafa mér samúð og hjálp í
sjúkdómi og dauða dóttur minn-
ar, Jónínu Þorkelsdóttur. Sér-
staklega vil eg nefua húsbænd-
urna hjer, hrt Odd Bjarnason’og
Gruðlaugu Kristjáusdtttur og frá
Sigríði Bergsteinsdóttur og börn
hennar og frú Margr. Zoega og
vona eg að góður guð launi af
ríkdómi náðar sinnar, öllurn þeim,
sem stvrkt hafa mig í striði
mínu.
6. maí 1919
Soffía Jónsdóttir
Vesturgötu 15.
V élritunarkappmótið
fór svo, að 1. verðlaun lilaut,
Eggert P. Briem, á Iinperial-
ritvél; fékk hann 100 kr. verð-
laun og eina Imperial-ritvél frá
Arent Claessen. 2. verðlaun (60
kr.) féklc Vigdís Steingrims-
dóttir (í Landsbankanum) og 3.
verðlaun (35 kr.) fékk María
poi’varðsdóttir, kenslukona. —
Iveppendur voru 12 og verður
skýrsla birt um kappmótið i
kveld.
236
lega er hann Iieilsaði hcnni; cn þegar hún
kom auga á Clive, breyttist látbragð henn-
ar algerlega, hún misti niður bókina og
stóð á fætur, og um lcið eldroðnaði liún.“
„Ó, þér cruð þá kominn aftúr, lir.
Harvey!“ sagði hún um leið og hún rétti
lionum hönd sína. „Við héldum að þér
væruð 'farinn fyrir fult og alt. Setjist nið-
ur og segið mér af ferðum yðar“.
Clive setlisl við lilið hennar og liorfði
á hana. Honum gat ekki dulist, að hún
gladdist yfir komu hans, liann tók eftir
roðanum í kinnum hennar og þessi geðs-
hræring hennar snart liann. Chesterleigh
lávarSur geldc fram og áftur um herberg-
ið og ávarpaði þau lil skiftis; svo fór hann
og skildi þau eftir tvö ein.
„Nú verðið þér að segja mér öll æfin-
týri yðar“, sagði ungfrú Edilh. „Hvar lraf-
iðþérverið?“
Clivé skýrði henni frá ýmsum stöðum,
sem hann liafði dvalið á. Af og til skaut
hún inn i athugasemd frá sjálfri sér. Svo
sagði hún alt í einu: „Eg þarf að segja yð-
ur frá fiðluspilaranum, skjólstæðing yðar.
pegar nemendur hans fóru úr borginni,
gáfu þeir lionum peninga til þess að lifa
af unz þcir kæmu aftur, og eftir því sem
þeir sögðu, var liann þeim mjög þakklát-
ur fyrir; en nokkrum dögum síðar fá þeir
237
bréf frá honum þar sem hann segir upp
kcnslunni og endurseúdir peningana. Eg
man ckki hvað hann færði sér til afsök-
unar, en síðan höfum við ekkert af hon-
um heyrt“.
Andlitið á Clive varð hörkulegt, en þar
sem liann stóð út við glugga og horfði út,
tók liún ekki eftir því.
„Eg imynda mér að hann liafi fengið
stöðu, sem gaf meira af sér, en þessi
kensla,“ sagði hún.
„Líklega,“ sagði Clivc í þeim róm, að
umræðurnar um þctta efni féllu niður.
Rétt á eftir lók hann hatt sinn og bjóst
til að fara. Frásögn Edithar hafði ýft upp
endurminningarnar uni Mínu og nú fanst
honum sem yndisleikur Edithar hefði
ekki hin minstu áhrif á sig, heldur þvert
á móti. Hann kvaddi og Jór. Á leiðinni
ofan stigann mætti hann Söru. Hún vék
til hliðar um leið og hann fór fram hjá
og hcilsaði á austurlenska visu, og nú
brosti hún við honum í fyrsta skifti; en
það hros var undarlegt sambland af vin-
áttu og illúð.
Clive, sem varð hálfliissa á framkomu
hennar, kinkaði kolli, og gekk svo inn i
bökasafnsherbergið til að lcvcðja Chester-
lcigli lávarð. ]?eir ræddu um stjórnmál i
rúman hálftima og loks tók Clive á móti
238
boði um að borða þar miðdcgisverð áður
en langt um liði. Hann var að ganga út
á götuna þegar ungfrú Edith og Sara
komu ofan stigann, klæddar svo sem þær
ætluðu rit 'og bauð ungfrú Edith honum
þegar að vcra með i vagninum. Clive þakk_
aði boðið kurteislega, en kvaðst ekki ineíga
vera að þvi; svo hjálpaði hann þeim upp
i vagninn og staðnæmdist svo stundar-
korn til að tala við ungfrú Edith.
Á meðan þessu fór fram gekk kvenmatSL
ur þvert yfir götuna, en þcgar hún kom
auga á vagninn staðnæmdist hún alt i
einu; svo gekk hún hægt eftir gangstétt-
inni og liafði aldrei augun af ungfrú
Edith. Augnaráð konunnar vakti atliygli
Clives, og hann starði á hana; óljósri end-
urminning skaut upp í huga hans. Hann
hafði séð hana áður, en hvar? Vagninn
ók burtu og nú rifjaðist það alt i einu upp
fyrir Clive, að þetta var sama konan sem
hafði ógnað Chcsterleigli lávarði við lilið-
ið á Palaee Yard.
Ósjálfrátt gekk hann til hennar, tók of_
an og mælti:
„Eruð þér að gá að einhverju?“
Hún leit hvast á hann og virti hann
fyrir sér frá hvirfli til ilja. Clive sá, að
hún hafði breyst mikið síðau liann sá
hana siðast, liún var nú holdskarpari i