Vísir - 22.05.1919, Side 3

EiSIR
mj- m
Hásetar
geta fengið pláss á seglskipi strax.
UppL hjá
Emil Strand.
I flarveru minni
á ferð til útlanda, gegnir herra yfirréttarmálaflutningsmaður Páll
Pálmason, öllum málaflutningsmaimsstörfum mínum.
Reykjavík 20. maí 1919.
Eggert Ciaessen.
E. s. Gullfoss
fer héðan á laugardag 2 4. rtial kl. 6 síðdegis,,
Hús öskast til kaups.
Þarf að vera laust til ibúðar 1. eða 15. júni.
IMa-rkixs Einarsson
Laugaveg 44.
uppbað
á eítirstöðvnm af dánarbúi Gnðm. Kr. Eyjólíssonar, verðnr
haldið við Bergstaðastræti 11, íöstndaginn 23. maí kl. 10
árdegis, og þar seld ýmisleg búsáhöld, mór o. fl.
Bæjarfógetinn í Reykjavik 21. maí 1919.
Magnás Guðmnndssoii
settur.
til Vestmannaeyja, Eskifjarðar, Seyðisfjarðar
og Kaupmannahafnar.
Farþegar til Kaupmannahafnar komi í dag að
sækja f irseðla og undirskrifa.
Vörur til Vestm.eyja og Austfjarða afhendtst í dag.
if. Simskipafélag Islands.
Ideal Nestles mjólkin
fæst í heildsölu lijá hlutafélaginu
ArnljóKson & Jónsson
✓
Tryggvagötu 13. 'Sími 384.
275
mun aldrei geta fyrirgefið sjálfum mér
hugsunarleysi mitt og skal reyna, afi verða
eins fljótur og cg gct.“
Hann og drengurinn náöu lil Hausford
eftir stuttan tíma', og voru allir þar þá i
fasta svefni. Meö talsveröri fyrirliöfn tókst
Clive aö vekja upp veitingamanninn og
fá hjá hönum vagn og ökumann og meö
þetta sneri liann svo aftur til Palmers
Green. — Ungfrú Edilh var þá komin í
ferðafötin. Hún var róleg en 'föl og forö-
aðist að líta á Clive. Hann fékk ábreiönr
lánaðar lijá vveitingakonunni og bjó eins
vel og hægt var xun ungfrú Edith í vagnin-
um. Svo tók liann scr sæti við hlið henn-
ar. —
Nóttin var jafn yndisleg og dagui’inn
hafði verið, og undir öðrum kringumstæð-
um liefði ferðin getað verið hin skemti-
legasta. Og eins og ástatl var, fanst Clive
það skylda sín, að reyna að gera liana
svo skemtilega sem unt væri. Hann reyndi
því að tala við ungfrú Edilh og dreifa
hugsunmn hennar frá vandræðunum, sem
þau voru komin i. Og smám saman livarf
fölvinn úr kinnum hennar og luin varð
aftur glaðleg. Sannleikurinn var sá, að
hún gat ckki verið döjxur i hragði, meðan
hann sat svona fast hjá lienni.
Hún sagði fátt en vafði að sér ábreið-
276
unum og lxorfði ýmist á hann eða lok-
aði augunum, eins og hún svæfi. En hún
svaf ekki; liún var’ að velta því fyrir sér,
í huganum, hvað liann mundi gera þeg-
ar þau kæmu lil borgarinliar. Gat skeð,
að enn mciri hamingju fyrir hana nnindi
lciða.af þessu atviki?
Clive var einnig af og til, að velta því
fyrir sér, hvað hann ætli að gera. Hafði
athugaleysi hans orðið til þess, að liætta
mannorði liennar? Ef svo var, þá lá i
augum uppi,. hvað honum bar að gcra.
óljós efi, sem nálgaðist ólla, settist að i
huga hans, og innan um efann hlandaðist
voi’kunnsemin við ungfrú Edith, sem hann
hafði komið í þennan vanda; því hann
hafði selt blett á mannorð hennar með
glópsku sinni, fanst honum.
Nú voru þau komin inn í ljóshafið i
Lundúnum, sem svo ofþhel'ir verið dáð
í orði og óði, og hrörlegi vagniiin skrölti
nú eftir stéttuniun. Ungfrú Edith hrökk
við og horfði í kringum sig kvíðafull; svo
grúfði hún sig niður, til þess að láta ekki
sjá sig, því þó að framorðið væi’i, þá voru
vagnar að koma og fara; fölk á leið heini
úr samsætum og af dansleikum, og hún
óttaðist, að hún mundi verða þekt af ein-
hvcrjum.
Clive vísaði, ökumanninum veginn til
277
Grosvenor Square og brátt nam vagninn
staðar framán við húsið. Hann bcnti henni
að bíða uns hann hefði liringt dyrabjöll-
unni, og uni leið og dyrnar opnuðust hjálp-
aði hann henni ofan úr vagninum, borgaði
ökumanninum og lét hann fara. „þér
komið inn og finnið föður minn,“ sagði
hún híkandi.
„Auðvitað,“ svaraði hann, og þrýsti
hönd' hennar ósjálfrátt.
Sara stóð í anddyrinu og um leið og þau
gengu inn lokaði hún*dyrunum oð vafði
handleggjunum xxtan um xingfrú Edith.
„Ó, elskan mín,“ tautaði hún, „þú ert
næstum húin að deyða mig úr hi’æðslu!
Hvar hefurðu verið? Hvað hefir komið
fyrir?'“ ,
Um leið og hún talaði horfði hún dökku
augunum á Clive. — Nú voru þaxi ekki
gremjuleg og ásakandi, heldur hrosandi
og skein úr þeinx sigxirsvipur. Clive sá það
á því hvernig herðarnár á ungfrú Edith
hreyfðust, að hún hafði ekka.
„Ekkei’t hefir komið fyrir x'kkert
slys,“ sagði hann. „Vagninn fór á undan
okkur og við mistum af lestinni. — pað
gengur ckkert' að húsmóður yðar, eu liún
er eðlilega mjög þraytt. Eg held, að hxin
ætti að fara upp á herbergin sín undir