Vísir - 27.05.1919, Page 2

.YISkR
hafa á lager:
Mb. Leó
fer til Isafjarðar 'á morgun
Flutningur tilkynnist sem fyrst. —"Tekur póst og farþega.
, Gnðmnndsson & €o.
hengilása — skæri — hnappaj^ata.slíoei'i, — t>ró-
cLerstcseri — þjalir —1 búrvogir — kn iiikvnrn ir Sími 744. Sími 744.
borðbnífa og gaftla o. fl. járnvörur. ---------------------——--------------------
Hurðarskrár
hurðarhúna — hurðarlamir
G.
Hárgreiðnr
Seljast með 20°/0 afslíetti
einu sínni hafði hann meiðst lít-
ilsháttar, er flugvél hans bilaði
og féll á tré'í skógi.
pessi síðasta og mesla för
hans þykir mikið þrekvirki, þó
að hún endaði svo hörmulega
sem rann er á orðin.
„Hrossakanp“
græðir á þessum hrossakaupum
stjórnarinnar.
En mi er „kvittur“ gosinn
lipjj um önnur „hrossakaup“,
sem stjórn'in hafi í undirbúningi.
Sá kvittur er þó ósennilegri en
svo, að trúnað megi á festa.
Sagt var frá því nýlega, að
breska stjórnin hefði farið fram
á. að fá forkaupsrétt á íslensk-
^ um afurðum þessa árs. Og
stjórnin auglýsti um sama leyti,
að engar afnrðir mætti flytja úr
landi frcmur en áður, nema að
l'éngnu útflutningsleyfi, en
skömmu áður hafði vcrið skýrt
frá því opinberlega, að útflutn-
ingur .á fiski vaTi, af hálfu
Bretá, leyfður öllum, jafnvel til
pýskalands. — Hér var því um
einhver undarleg veðrabrigði
að ræða. — En nú þykjast menn
vera orðnir þess visari, af hverju
pað er orðið alkunnugt, að
landsstjórnin hefir nú í undir-
búningi meiri háftar hrossakaup
við Ðani. Af öllu verslunarbraski
hennar hafa hrossakaupin tekist
skást, og því mun henni hafa
litist það ráðlegt, að leggja þá
atvinnu fyrir sig. pó kom mönn-
nm það á óvart, þegar bráð-
hirgðalögin, um einkasölu lands-
■stjórnárinnar á hrossum til út-
ftutnings, voru gcfin iit. Raunar
hafði „Tíminn“ rómað mjög
lirossasölu stjórnarinnar i fyrra,
en inenn vissu þó, að verðið,
sem hrossaeigendur fengu, var
hvcrgi nærri eins hátt, og hægt
hefði verið að fá.
þessi veðrabrigði stafi.
; pað er kunnugt, að íjármála-
ráðherra vor fór utan fyrir
skemstu i þeim crindum, áð
hjárga við fjárliag landsins.
Landið er i fjárþröng og á auk
þess bráðlega að gera skil á
„sjálfstæðislánunum", sem for-
sætisráðher'ra útvcgaði hjá Dön-
um i fyrra. Er það inál manna,
að erfitt hafi veitt, að fá ný lán
I í Danmörku. bg því hafi stjórn-
in snúið sér lil Brela með lán-
i heiðnina, og jafnvel boðið það
fram, að láta þá fá forkaupsrétt
;á islenskum afurðum; væntán-
riega þó ekki hrossunum, því að
þau voru lofuð Dönum-
Nú vita menn, hvers vegna
sijórnin hefir tekið hrossasöluna
i sínar hendur. )?að er af því,
að Danir hafa mælst (il þess,
en þeir hafa óttast, að islenskir
hestar myndu komasí í afarverð
þegar verslunin yrði gefin frjáls.
Enda enginn vafi á því. að svo
hefði farið- En á hinn bóginn
mun danska stjórnin hafa lieitið
íslensku stjórnixmi nokkurri
ívilnun í \öruverði á dönskum
afurðum, svo sem rúgmjöli og
sykri. En þá er eftir að vita,
hve mikil sú ívilnun verður i
lilutfalli við afföllin á hrossa-
verðinu. Og einnig er eftir að
vita, hvernig bændum líkar það,
&ð borga þannig „brúsann“ fyrir
alla landsmenn, ef það verður
þá ekki landsverslunin ein. som
pað er öþarft, að vekja athygli
a því liér, hvílkt glajjræði þctta
vaeri, ef satt væri. En,sem betur
fer, mun ckki þurfa að kvíða
því, að úr þessu verði. Hvort sem
þetta hefir nokkúmtíma komið
íil tals eða ekki, þá mun þó nú
vera alvcg horfið frá því. En þé>
að ekkert sé til i því, þá sýnir
þó þessi „kvittur“, að menn
þykjast geta trúað núverandi
stjórn tit alls, jafnvel lil þess að
selja u.ýfengið frelsi þjóðarinnar
undir ok stórþjóðanna, scm ju-ði
oss margfalt þungbærara en
danska „innlimunin“.
En „hrossakaupa“-stefnan er
hættuleg. Stjórnin er komin inn
á hana i viðskiftunum við Dani.
pað má kalla það,að„greiðikomi
1 greiða á mól“; það er svo sak-
Nýkomið með Gnllíossi:
Karlmannsstígvél og skór. margar ágætar tegundir
Sandalar, handa körlum konum og börnum
Inniskór og liússkór, handa konum og körluni
Ycrkamannastígvél, margar góðar teg.,
Ferðastígvél, hnéhá reiniuð
Reiðskálmar, sórleda ódýrar og góðar
Legglilífar úr leðri og striga margar teg.
Skólilífar, handa öllum,, bestu teg. aðeins,
og ileira.
B. Stefáisson & Bjarnar,
Laugaveg 17. Sími: Sex tuttugu og átta.
Enn vantar nokkrar sildarstúlknr
til Siglnfjarðar í snmar
Bestu kjör sem boðin hafa verið.
Komið sem íyrst, á skriistofa Th. Thorstelnsson í Liverpool
Th. Thorsteinson.
leysislegt og göfugmannlegt. En
það cru „hrossakaup“. Og það
er alvcg ótækt, að láta nokkra
þjóð fá förkaupsrétt á nokkru
at afurðum landsins, þó að
einhver hlunnindi fáist í móti.
Og cf Danir fá forkaupsrétt á
íslenskum heslum, hvers vegna
skyldu Bretar þá ekki fá for-
kaupsrétt á fiski cða lýsi eða
hverju, sem þeir kunna nú helst
að girnast? - pað cr aúðvitað
hvorttveggja jafn éitækt. Um
i leið og forkaupsréttur er gefinn
| einhverjum, þá er samkepni úli-
loknð, og varan verðlaus í sam-
anburði við það, sem hún gæti
verið á frjálsum markaði.
1 pað verður áreiðanlega af-
farasælla, að horga þær vörur,
sem við þurfum að fá, fullu
verði, en hafa þá líka frjálsar
j hendur lil að selja okkar vörur
j hverjum þeim, sem hest býðnr.
Flngmenn.
Einn af frægustu flugmönn-
um heimsins, Axisturrikismað-
urinn Spormann, hefir lýsl flug-
mönnum ófriðarþjóðanna þann-
ig:
l’rakkar eru ágætir flugmenn,
en Bretar pg Bandaríkjamenn
hera af öllum öðrum í hug-
rekki. Ef þeir eiga i loftorustu,
þá er ekki um það að ræða að
lxætta, nema annarhvor ftilli. í-
talir eru betri flugmenn en
Brétar, en hvergi nærri eins
djarfir. pjóðverjar eru þung-
lamálegir. peir eru eins og á-
burðahestar i loftinu- Austur-
likismönnuni er tæplega eins
lagið að fíjúga eins og Frökk-
mn, en þeir taka þó pjóðverjum
Ifam. f fjallferðxim eru þeir
bestir allra. peir eru ekki eins
filldjafir eins og Bretar, en fyr-
irhyggjusainari og gætnari.
Bretar beita aldrei neinui*
lú n tabrögðuni í loftinu þrátt
fyrir allan ákafan altaf „fair
j)lay“. Frakkar og við .... það
er mjög líkt um okkur. pað kom
oft fyrir í ófriðnum, að flug'
menn okkar gáfust upp hver
fyrir öðrum. gátu hvorugur
unnið á himim.
Spormann var orðin frægur
áður en ófriðurinn hófst. Han»
vann þá sigur i kappflxxgi x
Alpafjölhim, sem flxigmenn allra
þjóða og ýmsir frægustu tlug'