Vísir - 27.05.1919, Síða 3

áíísíft
menn lieimsins tóku J?áti í, t. d.
Garros, franski í'lugmaðurinn,
Sem frægur varð lika í ófriðn-
um. Hann scgir, að hættulegra
sc að aka í bifreið um götur
borganna en að fljúga uppi yfir
húsþökunum, og liefir óbilandi
trú á framtið fluglistarinnar.
Bwjarfréttif.
Dánarfregnir.
Frú Johanne Jónsson (f. Bay),
kona Helga Jónssonar, Dr. phil,,
andaöist hér i bænum 23, þ. 111.
22. ]). nl. andaöist Jófriöur GuS-
mundsdóttir, kona Magnúsar
(iíslasonar málara.
Eimreiðin
er nýkomin út og fiytur mvndir
af skáldúnum Guöm. Magnússyni
og Gu'ðm. Gúömundssyni. ásamt
minningarorSúm. Margt er þar
ritgerða og skáldskapar.
Veðrið.
Logn úar á öllum veSurathug-
unarstöövum i morgun, nema í
Vestmannayjum. Hitinn var hér
8,4 st., ísafiröi 6,4, Akurqyri 7,5,
Sevöisfirði 8,3, GrímsstöSum 6,5,
Og Vestmannaeyjum 8,3. Rigning
á Seyöisfiröi ög Grimsstööum.
Matr eiðlsunámskeið
lætur Kvennréttindafélag Islands halda næstkomandi júnímánuð,
eftir óskum ýmsra kvenna, í eldhúsi Barnaskólans, fyrir húsmæður
og stúlkur, sem þess óska. JKenslan fer fram alla rúmhelga daga
frá kl. 7 siðd. Fröken Soffía Jónsdóttir kennir á námskeiðinu.
Gjald fyrir kensluna og matinn verður síðar fast ákveðið. Þó
getttr það ekki orðið minna en 6 kr. um vikuna. Umsóknir send-
ist til frú Bríetar Bjarnhéðinsdóttur, íyrir 1. júni eða til frk.
Soffíu Jónsdóttur.
Félagsstjórnin.
Bifreiðastöðin i Sölntarninnm.
Takið eítir!
Bifreiðastöðin i Söluturninum opin frá kl. 8 — 11.
Sími 528. Hefir til leigu aðeins úrvalsbifreiðar,
svo sem 3 nýjar „Overland“, 2 „Chevrolett“ og 1 „Ford“
þennan gamla góða með hvíta bandinu.
Aætlunarferðir verða fyrst um sinn þannig:
Tií Grindavíkur á mánudögum kl. 9 árdegis
— Kefiavíkur á mánud. og fimtud. kl. 9 árd.
— Ölvesár á þriðjud. og föstud. kl. 9 árd.
Ennfremur fást bifreiðarnar leigðar í lengri og skemri
„privat“-ferðir. Munið því að hrineja í síma 528
þegar þið þurfið að nota bifreið.
Kenslu í barnaskólanum
er lokiö, en próf eru aö byrja
og veröa fram undir hvítasunnu.
A'Sur hefir skólanum alt af verið
slitiö 14. maí.
Björgunarskipið „Geir“
fór héðan i gær, snögga ferð til
Darimerkur. .
Virðingarfyllet
Bjarni Bjarnason. Carl Moritz
Gnnnar Gnðnason. Jón Ólafsson
Kristinn Gnðnason. Zoph. Baldvinsson.
■bh? Bo nBnuni mmi] - im;s
Áheit
til Samverjans, kr. 5.00 frá Óla„
afhent o Vísi.
Hjúskapur.
A laugardaginn voru gefin sam-
an í hjónaband Símon Jónssonr
kaupmaður og ungfrú Ása Jó~
hannsdóttir frá Eyrarbakka..
Bifreiðar
héöan úr bænum eru nú aö hef ja
fas’tar ferðir austur yfir fjall, en.
óvist, hvort hægt veröur aö halda
þeim áfram, því a'ð vegurinn er
lítt fær bifreiöum. Eitthvað skánar
hann, þegar þornar um, en þó er
óhjákvæmilegt aö gera mikiö við
hann.
„Willemoes"
fór frá Leith á. laugardaginn.
Mk. „Sigríður“
kom til Siglufjarðar í fyrra-
kvöld.
Herbergi.
Eitt eða tvö vel fint möbleruð
herbergi óska eg að fá leigð nú
þegar. Há húsaleiga. Borgast
hvernig sem vill,
Elís Ó. Guðmundsson,
kaupfélagsstjóri.
200 króna verðlaunum
heitir Eimreiðin fyrir bestu
skáldsögu, sem henni Iterst fyrir
ágústlok i sumar. Þaö á að vera
smásaga.
„Pallesen“,
seglskip, kom frá Spáni í gær
meö saltfarm til Helga Zoega &
Co.

281
hinna lyrsLu, sem óskaði Clive lil ham-
ingju. „Hvað sagði eg þér ekki, kæri vin,“
sagði hann. „J’ú ætlaðir að verða vondur,
en hvcrnig fpr? he, he. Eg sá hvað í vænd-
um var. Indæl stúlka, indæl stúlka. Mér
jiykir eins vænt um hana eins og liún væri
'dóttir mín. Chesterleigh og eg vorum sam-
an i Eton og Oxford. Eg held að hann
;sé cldri cn eg, nei, ekki er hann það nú,
en hann her aldurinn vel; og þó átti hann
i svoddan stríði með fyrri konuna eins og
þú veist.“
Clive varð undrandi á svipinn og Stan-
don lávarður hélt áfram:
„Já, það.voru hræðilegir tímar, liræði-
legir tímar! En nú er langl síðan, og eg
býsl við, -að liann sé húinn að gleyma
þeim. Eg vildi að faðir, þinn hefði nú
vcrið á lífi, drengur minu. Sá liefði verið
iilij) nieð sér! Raf. . . . fyrirgefðh, drengur
minn; hann var kær vinur minn; við vor-
tun sanian í Eton og Oxford. — Æ, —
þarna kemur ungfrú Waffles, — hvað hún
málar vcl sú stúlka! Eg held eg verði að
"fara og tala við hana.“
Clive hélt leiðar sinnar og hugsaði .11111
það, sem gamli maðurinn hafði sagt. —
Fyrri kona Chcsterleighs lávarðar! pað
var áreiðanlega ekki á almanna vitorði,
-að hann héfði verið tvígiftur. Ghesterleigh
285
lávarður hafði aldrei minst á þctta við
liann; sennilega var enginn fótur íyrir
þessu, og Standon hafði ruglað Chester-
leigh lávarði saman við einhvern annan,
sem hafði verið með honum i Eton og
Oxford. Og hvernig svo sem þessu kunni
að vera varið, þá áleit Clive sér það ekki
koma við, úr því Chesterleigh lávarður
hafði aldi’ci minst á það við hann. Milli
hans og tengdaföður hans tilvonandi liafði
ávalt verið hcit vinátta. pegar Clive fór
til Chestcrleighs lil að hiðja hann iun
Edith, þá hafði lávarðurinn tekið á nióli
honum með opnum örmum, og sagt hon-
tun, að þótt liann svo ætti að velja úr iill-
11111 nngum mönnum yeraldarinnar, þá
hefði liann engan kosið sér fremUr að
tengdásyni en Clive.
„Eg veit, að dóttir mín elsþar þig, kæri
Clive minn, og eg er viss um, að )?ið verð-
ið bæði hamingjusöm.“ Hann hafði kom-
ist mjög við undir samræðunni, meira en
vænta mátti við slild tækiisgri, og Clive,
seni ávalt var reiðubúinn að sýna öðrum
ástúð, þarsém ástúð var fyrir, komst einn-
ig við. CÍive var daglegur gestur í lnis-
inu við Grosvenorsquare, og altaf tók
ungfrú Edith ástúðlega á móti honum;
svo áslúðlega, að það olli Clive næstum
luigarangurs, því, )?ó að liann væri allur
286
af vilja gérður, þá gat liann ekki endur-
goldið alla þá elsku og umönnun, sem hún
lét honum í té. Enginn, sem sá þau sam-
an og auðvitað sáu margir þau sam-
an mundi hafa trúað því, að ástin væri
öll á aðra hliðina, svo vel lék Clive lilut-
verk sitt; en, því miður, var það að eins
lcikur.
Ivvcld eitt, að þingfundi loknum, hélt
hann heimleiðis í þungu skapi, og.þar sem
hann vissi það fyrir, að liann mundi ekki
geta farið að sofa, þá kveikti hann á raf-
magnslampanum á skrifborðinu og settist
við vinnu sina. Nóg var að gera, því afí
haráttan í þinginu stóð scm liæst, og sá
timi nálgaðist mi óðfluga, að ihaldsmenn
yrðn að lúta í lægra lialdi.
Hann var einmitt að reyna að festa hug-
ann við hagskýrslur nokkrar, þégar barið
var að dyrum og Quilton kom inn.
„Halló,“ sagði Clive. „j?ú ert nýr gest-
ur. Hefurðu verið heima? — Fáðu þér
sæti.“
Hann ýtti lil hans vindlaveski, en Quilt-
on hristi höfuðið og tók upp pípu siua.
„Já, eg sá trúlofun þína auglýsta í Morg-
unblaðinu og kom til að óska þér til ham-
ingju.“
„)7akka þér fyrir,“ sagði Clive.
„Eins og siður er,“ hélt Quilton áfrr. vv