Vísir - 13.08.1919, Blaðsíða 4

VlSIR
Tveir atvinnuvegir
Styrkurinn til Búnaðarfélagsins.
Báðir höfuðatvinnuvegir ís-
lands eru jafngarnlir þjóðinni.
Til skamms tima stóðu þeir
Bokkurn veginn jafnt að vigi að
J»ví leyti, að allir voru fátækir,
sem stunduðu þá.
Á þessu vildu allir ráða bót og
skrifuðu og skrifuðu og lögðu á
ný og ný ráð. En ekkert dugði.
Alt sat í sama farinu.
pað er bæði fróðlegt og lær-
dómsríkt að líla á sögu sjávar-
útvegsins. Menn leituðu til
Danmerkur og Noregs eftir fyr-
irmyndunum, á öldinni sem leið.
Fáeinir menn lærðu sjó-
mensku, og ef þeir hurfu heim,
þá þótti eftirsóknarverðast að
taka til að kenna öðrum. Kenn-
arastaðan við sjómannaskólann
þótti t. d..mesta keppikefli, þeg-
ar hann var kominn á fót; sjálf
sjómenskan ekki eins eftirsókn-
arverð eða arðvænleg.
En svo kemur mönnum all i
einu í hug, að semja sig að sið-
um þeirra þjóða, sem lengst eru
komnar og afkastamestar í
sjávarútvegi. þeir ráðast í að
kaupa bolnvörpuskip. það lán-
asl ágætlega. Sjávarutvegurinn
verður alt i einu stórmikil auðs-
uppspretta og nú finst öllum
þetta bafa verið afskapiega auð-
velt og fyrirhafnarlaust. En liætt
er við að þeim fvndist annað, ef
þeir þektu sögu þess atvinnu-
vegs. En nóg um það.
peir, sem nú læra sjómanna-
fræði, gera það til þess að stunda
sjómensku að loknu námi. pað
hey'rist nú aldrei lalað um neina
Bienn, sem finni hjá sér sérstaka
köllun til að „kenna“ sjó-
rnensku.
En livað er um landbúnaðinn.
þar helst enn þá gamla lagið.
Fyrirmyndirnar sóttar fyrst og
fremst til Danu og Norðmanna.
j?eir, sem inest „læra“, hafa
mestan áhuga á því, að gerast
kennarar eða einhverskonar
starfsmenn eða ráðunautar bún-
aðarfélaga, til þess að leiðbeina
öðrum.
Hvernig skyldi slanda á þessu,
að nálega hver lærður maður i
búfræði vill heldur fást við eitt-
hvert kenslustarf heldur en
sjálfan búskapinn ?
það er varla nema tvent til:
annað hvort búast þeir við að
vinna landi og lýð meira gagn
með þvi móti, eða þeir treystast
ekki til að búa.
Ef hið fyrra er skoðun þeirra,
má óhætt fullyrða, að bændur
þykjast ekki hafa haft svo mik-
ið gagn af ráðunautunum sem
æskilegt væri, og vist er um það,
að öllum kemur saman um, að
wiörgu sé svo ábótavant í bú-
skap, að svo búið megi ckki
standa. En þeir, sem mest vit
hafa — eða eiga að hafa — á
búskap, telja mikJa nauðsyn á
að fjölga ráðunautum. peir eiga
af vera einskonar lifakkeri, þó
i:ð stungið sé raunar upp á fleiri
nýjungum, svo sem verkfæra-
kaupum.
Búnaðarfélagið sækir nú um
uokkru meiri styrk en áður til
.þingsins, og sumir amasl heldur
við því, þó að þeir játi, að „eitt-
hvað“ verði að gera fyrir land-
búnaðinn.
Mér finst styrkurinn sjálf-
sagður, og hann ætti að vera
marg-velkominn!
En hvernig væri að skifta al-
veg um stefnu í öJlum þessum
búnaðarframförum, - „lcggja
liönd á ]ilóginn“ í orðsins eigin-
lcgu merkingu og sýna i verlti,
að búnaður geti borgað sig, eins
og liver önnur atvinnugrein?
Eg vil láta segja við hina lærðu
landbúnaðarmenn: — Veljið yð-
ur sína jörðina hver og setjist
þar að, og stundið þann búskap,
sem yður er geðfeldastur. Eign-
ist kúahú, fjárbú, hrossabú, eða
alt í sameiningu; alið upp svín
og alifugla; veitið á vatni; kaup-
ið nýtísku vélar og stórvirkar;
reynið innlend áburðarefni, þara
og fleira og sýnið, hvort þér
græðið eða ekki.
Stjórnin ætti að geta látið alla
þessa menn fá jarðir af sínum,
annaðhvort keyptar, leigðar eða
jafnvel gefnar, og milli þessara
manna ætti svo að skifta mest-
öllum þeim styrk, sem veittur
er til landbúnaðar, í nokkur ár
til reynslu, — og sjáum svo
hvernig færi!
þessum tillögum verður auð-
vitað tekið eins og fullkomnum
fjarstæðum, og eg sætti mig vel
við það.
En það gæti þó orðið einhverj-
um íhugunarefni, hvort ekki fari
eittlivað aflaga í þeim atvinnu-
vegi, sem þeir vilja síst stunda
er mest skilyrði eiga að hafa til
þess að reka hann með arðvæn-
legum árangri.
Hinn mesti greiði, sem nokkur
getur gert landbúnaðinum, er að
sýna það í verkinu, að menn
geti rékið hann me(5 sæmilegum
hagnaði og án þess að slíta sér
meira en_, við aðra atvinnuvegi.
því fé er vel varið, sem til
þess fer, hvort sem það er meira
eða minna.
þegar fyrirmyndin er fengin,
þá kemur alt hitt af sjálfu sér,
jafnt í húnaði sem i öðrum at-
vínnugreinum.
A. I. S.
Góðnr skildingnr.
„Fram“ á Siglufirði segir frá
því 2. ágúst, að þá sé innflutn-
ingsgjald af salti og tunnum,
greitl á Siglufirði, orðið rúm 400
þús. krónur.
Heimkominn.
læknir.
Trnr og siðprnðnr
drengur
sem getur iesið skrift, óskast tii að bera Yisi til kaupenda.
I v©rslu.n
Markúsar Einarssonar
i
Laugaveg 44.
Fá menn eftirtaldar vörur ódýrastar:
Kvensokka á kr.
Barnasokka - —
Nærföt (normal)-----
Tóbaksklúta - —
Stiausykur - —
Ennfremur afar ódýrt !8irts.
1,80 parið.
1,50 —
10,00
0,90 stk.
2,00 kg.
Skipsjómfrú og þjón
vantar á s.s. ,Sterling‘.
Brytinn hittist ki. 4-5.
Prima Krystals^pa,.
Stansasápa SalmlaK.
Handsápmr
GöirpvottadLiIi Fægílögul’
i versl. ,Skógafoss‘.
A.ða,lstr seti| 8,
Tajsimi
r
HÖSMJBil
II
2 herbergi og eldhús óskast
strax. Sigurbjörn Jónasson,
Stýrimannaskólanum.
r
ViPAB-V«Iil»
II
1
(53
Herbergi óskasl lil leigu sem
fyrst. A. v. á, _ (95
1
Sendibréf með ljósmynd í
hefir lapasl á leið frá Hverfis-
götu að Bergstaðastræti. SkilisL
á Bergstaðastræti 42. (97
Fundnar tóbaksdósir. Vitjisl
á Bjargarstíg 14. (96
Eldavél, uoluð, lil sölu. A. v'
á (9?
Versl. Hlíf, Hverfisgötu 56 Á,
simi 503, selur allflestar nau®'
synjavörur, þar á meðal: S#*
saft frá Alfr. Benzon, Soyja’
sósulit, sardínur, mysuost, kat
smjörlíki, te, súkkulaði, caca°’
mjólk (sæta og ósæta), sr|PD
teninga, súpujurtir o. fl.
ið í síma 503 og spyrjið
verðið.
Ágætur barnavagn til ^
Lágt verð. Klapparstíg 2. _--
. F élagsprentsuuðjan.