Vísir - 06.11.1919, Síða 3

V!»IR
Evenkápur og telpukápur
nýkomnar A T A “
í versl. ■a •
Eg tek að mðr
að atandsetja gamlar sildarttmn-
nr og einnig að setja upp nýjar
tnnnur hvort Jbeldur er uppá
akkorð eða tímavinnu eftir því
sem um semur.
A. v. á.
A. y. Tulinius.
Bruna og Lífatryggingar.
Skólastræti 4. — Talsími 254.
Rkrifstofutími kl.lO-llog 12-5%
Sjálfur venjulega við 4%—5%.
„Gylfi“
fór héSan i gærkveldi. Farþegar
voru: Halldór Kr. Þorsteinsson,
skipstjóri og Bjarnhé'Sinn Jónsson,
jámsmiSur. Halldór fór til aö
sækja botnvörpung fyrir Forseta-
íélagiS (Alliance), sem rá'Sgert er
aiS verÖi fullgerður fyrir e'ða um
áramót. i t'j
Veðrið í dag.
Frost hér í morgun 1,4 st., ísa-
iirði hiti 2 st., Akureyri frost 1 st.,
Grímsstöðum frost 7,5 st., en hiti
Vestmannaeyjuin 3,1 st.
Símslit ' ’
Landssíminn hefir slitnað (i
nótt?) milli Seyðisfjarðar og
Grímsstaða. Stöðin gat ekkert full-
yrt um það i morgun. hvenær að-
gerð yrði lokið, en sennilegt að
þess verði ekki langt að bíða, þvi
að ágætisverður er um land alt.
Stúlku
vantar á kaffihús.
VÉLAMAÐDR
ábyggilegur, vanur Alfa-vél get-
ur fengið atvinnu á 30 smál.
mótorskipi nú þegar. Uppl. hjá
Helga Helgasyni
(hjá Zimseu.)
Iþröttafélag
Reykjavíkur
heldur skemtifund á langardaginn
í Iðnó.
Bifreið
fer til Keflavíknr á morgun kl.
12. Uppl. í síma 687. Nokkrir
menn geta fengið far.
Bill
til sölu ná þegar með tækifæris-
verði. A. v. á.
Skriístoía
Asg. Sigurðssonar
er flntt i
Austurstræti 7
________(efri hæð).____
Bilstjörafjelag
Suðurlads
heldur fund í kvöld 6. nóv. kl. 8 e. h. í hási K. F. U. M.
______________Stjórnln.
Dugl. matsveinn
getur fengið atvinnu á Sterling nú þegar. Upplýsingar hjábrytan-
um um borð.
if. iimskipafélag islands.
277
lausi fantur vildi hætta öllu til þess að
komast yfir auðæfi.
Meðan hann sat að miðdegisverði, barst
honum svolátandi skeyti:
„f’ú gleymdir að tilgreina utanáskrift
þína, en eg fékk liana hjá lir. Abingdon.
Mér leiðist að þú skulir tefjast. Hvað eig-
um við að gera við Bláögn? Evelyn.“
Skyldi nokkur kona hafa borið fram
meiri áhyggjuspumingu en þessa, sem
skeytið endaði á? Hvað var Bláögn? Hann
misti matarlystina yfir þessum hugleið-
ingum. Hann hafði reynt að búa svo í hag-
inn, að ekkert kæmi honum á óvart. En
nú varð hann að geta talið Evelyn Ather-
ley trú um það næstu daga, að Filippus
Anson væri á hfi og önnum kafinn við
nauðsynleg störf í Yorkshire. pað var hon-
um bráðnauðsynlegt. En áttu nú aliar
hans ráðagerðir að stranda á einni „blá-
ögn“?
Spuming hennar varð hann að svara.
Loforð hans um bréf gaf honum auðvitað
frest. pað væri óðs manns æði að senda
henni vélritað bréf, en þó að hann gæti
vel stælt nafn Filippusar, þá þorði hann
ekki að skrifa henni heilt bréf, hvað stutt
sem væri. Loksins kom honum ráð í hug.
Hann símaði:
„Klaufaskapur úr mér að gleyma utan-
278
áskriftinni. Seinasta setnmgin í skeyti
þínu hefir ruglast. Skil ekki vel, hvað við
er átt. Finst eg eimnana. Filippus.’
Svo reyndi hann að laka til miðdegis-
verðarins, en matarlystin var horfin.
Póstsamband er gott milli York og Lon-
don. Klukkan 9 um kvöldið fékk liann tvö
bréf ; annað var þykt ábyi'gðarbréf.
pað var frá lir. Abingdon. Hann gal
stuttlega um að hann hefði fengið skeyt-
ið og skýrði frá, að maður frá Athenæmn,
sem þekti Sir Philip Morland, hefði sagt
sér, að hann væri vel frískur. En að öðru
leyti vakti liann atliygli hans á nokkrum
skjölum, seni hann legði i umslagið, og
ættu að undirritast.
Hitt bréfið var frá Evelyn. pað var ásl-
úðlegt og innilegl, en ekki nema fáar lín-
ur, sem lutu að hinu dularfulla orði í
skeytinu:
„pegar þú fórst svona skyndilega af stað
í gær,“ stóð í bréfinu, „þá gleymdum við
að tala uni Bláögn. Hvað finst þér? Verð-
ið er hátt, auðvitað, en það væri líka
skemtilegt á ekki sinn 'líka í heimin-
um.“
Rétt á eftir kom nýtt skeyti, svoliljóð-
andi:
það var auðvitað Bláögu, sem eg skrif-
279
aði um. Hvað var gert úr þvi i skeytinu?
Evelyn.“
Bláögn fór nú að verða æði mikilfeng-
leg! Hann bölvaði henni af heilum hug.
Hún var dýr, hún var skemtileg og áttt
ekki sinn lika. Hvað gat þetta verið?
Loksins hætti hann að hugsa um það;
og sló ákvörðunum á frest til morguns.
Taska Eilippusar kom með náttlestinni.
Hún var lokuð og lyklarnir í skápnum.
Grenier fór með liana inn í herbergi sitt
og braut lásinn.
En þá fyrst datt yfir fantinn, þegar hann
skoðaði, livað i henni vpr. — Einir gáml-
ir fataræflar, götóttir skógarmar, ein segl-
garnshnota, eitt rúmteppi, stór jámlykill,
smávegis, sem engin sæmileg skranversl-
un hefði viljað nýta. 1
Hann vak upp óstöðvandi skellihlátur.
„Hamingjan sanna!“ kallaði hann upp
yfir sig. „Skárri eru það dýrgripimir!
pelta mun vera Clarkenwell-kjóllinn,
býst eg við, og kvensvunta og treyja, held-
ur en ekki á eftir tískunni. Líklega af
móður hans. Honum' hlýtur að hafa þótt
vænt um hana.“
Meðan þessu fór fram, sat Jocky Mason
þungbúinn og las bréf, sem komið hafði
til hans tveim stundmn áður en hann