Vísir - 18.11.1919, Blaðsíða 3

VÍSIR
í smærri og stærri kaupum besta
tegund, ávalt til og ódýrust í
versiuu Jóus Zosga. Send heim
hvert sem er í bæinn, pantið i
Síbu 128.
Stúlls.a
óskasl til innanhússverka 3
vikur til mánuð. Hátt kaup.
lippl. Gre.ftisgötu 24.
Trúloíun
sína hafa birl ungfrú Rann-
veig' Jónsdóttir og Helgi ívars-
son, fiskimatsmaður, Bergstaða-
stræti 11.
Fundur
verðui' haldinn i Sálarrann-
sóknafélagi íslands á fimtudags-
kvöldið 20. þ. m. kl. 8V2 i Iðnó.
Einar H. Kvaran flvtur erindi.
Jarðarför konunnar minnar elskulegu, Sólránar” Stefáns-
dóttur, fer fram fimtudaginn 20. nóv. og byrjar kl. 12 með
húskveðju.
Reykjavik 18, nóv. 1919.
Jónas P. Árnason, Vatnsstíg 9.
og fríttstandandi í=»VOttapOtta.r komið.
í>eir, sem hafa pantað, geri svo vel og komi strax,
nöí n og eyðibýla á Skógar-
strönd, merkileg ritgerð og sam-
in af mikilli vandvirkni eins og
alt, sem sira Lárus heitinn Hail-
dórsson lagði hönd á. Ef hver
prestur á Jandinu semdi slíka
ritgerð um örhefni prestakalls
sins, að fornu og nýju, eða fengi
til þess þann eða þá menn, sem
til þess væri hæfastir, þá gæti
slikl safn orðið afarmerkilegt,
því að íslensk örnefni geyma
margan fróðleik og vísbending-
ar um hitl og þetta og ætti liver
kynslóð að lála sér ant um, að
þau gleymdust eigi.
Síðari hluti þessa heftis er
upphaf mikillar ritgerðar um
Dómkirkjuna á Hólum i Hjalta-
dal, eftir Guðbrand Jónsson og
hafa tveir fyrstu kaflar hennar
verið sæmdir verðlaunum af
Gjöf Jóns Sigurðssonar, og er
það full trygging fyrir gæðum
bókarinnar. Margar myndir og
teikningar fylgja riti þessu til
skýringa.
Meðal farþega
á Botníii var íngimundur Ög-
mundsson.
Veðrið í dag.
Frost var i morgun á ölium
stöðvum nema Vestmannaeyj-
um. Hér var 1,3 st., ísafirði 4,8,
Akureyri 2,2, Seyðisfirði 2,
Grímsstöðum 9,5 og í Vest-
mannaeyjum hiti 0,2 st. Föl hef-
ir nú fest hér í bænum og grend-
inni.
I Jón forseti
kom af veiðum í nótt með á-
gætan afla.
Egill Skallagrímsson
kom frá Englandi i gær.
Ayo
kom í fyrradag frá Danmörku
(um Leith), hlaðið vörum.
Suðurland
kom frá Vestfjörðum i gær.
léks. laast&s l&ks.
ÞEIR,
sem eiga vörur með mótorskipinu Ayoe, eru beðnir að borga tolla
sina hjá lögreglustjóra og framvisa farmskýrteiai, ella má búast
við, að vörurnar verði ekki afhentar.
Reykjavík, 17. nóv. 1919.
G. Kr. Gnðmnnösson & Co.
H.f, Sjóvátryggingartélag Islands
r
Austurstræti 16, Reykjavík.
Pósthólf 574. Simnefni: Insurance
Talsími 542.
Alskonar sjó- og stríðsvátryggingar.
Skrifetofutími 10—4 — laugardögum 10—2.
213
þegar Anson og Dr. Scarth komu til
York.
peir höfðu lengi talast við í lestinni og
ráðið ráðum sínum. peir ætluðu ekki að
gera lögreglunni við vart undh- cins. peir
voru tveir, og gátu fengið hjálp starfs-
manna gistihússins, ef á þyrfti að halda.
peir flýttu sér til stöðvarstjórans. —
Nokkur símskeyti til Ansons? Já. Nolckur
orð frá Evelyn.
Svo fóru þeir til gistihússins og spurðu
eftir veitingamanninum.
„Býr hér nokkur maður, seni þykist
heita Filippus Anson?“
Spurningin var óvenjuleg og óvænt. Sá,
sem spurði, var bleikur í framan, en ein-
kennilegur glampi var i augum hans,
stórum og dökkum. Fas hans og fram-
koma bar þess vott, að hann var heims
vanur, en föl hans voru hversdagsleg og
fóru illa, og undir húfunni sá í reifað
höfuðið.
Og Filippus Anson, miljónamaðm’inn,
sem hann talaði um með svona miklum
myndugleika, hjó þar í gistihúsinu og
horgaði fyirr dýrustu herbergi þess.
En veitingamaðui’inn var í alla staði
kurteis. Nærvistir Dr. Scarth voru sönn-
un þess, að eitthvað mikilsvert væri á
ferðum. — Hr. Anson var i herbergjum
simun og koma þeira skyldi tilkynt.
314
Dr. Scarth svaraði rólega:
„Er hann einn?“
„Já.“
„pá er best að þér komið með okkur
sjálfir. pað er hægt að jafna viðkvæmt
mál án fleiri manna niilligöngu.“
petta var kvíðvænlegt. Veitingamaður-
inn fór tafarlaust ofan. peir námu stað-
ar við dyr miljónamannsins.
„Komið með,“ sagði Filippus, og sneri
handfanginu án þess að berja að dyrum.
Grenier °S var a‘ð lesa bréf, sem
hann hafði nýskrifað. Hann leit snögt
upp.
Frammi fyrir honum stóð Filippus An-
son. \
XXII. KAPITULI.
Málalok.
peir störðu þegjandi livor á annan.
Dr. Scarth og veitingamaðurinn gengu
hljóðlega inn og lokuðu á eftfr sér. Gren-
ier gat hvorki talað né hreyft sig. Hann
gerði sér engar tálvonir. petta var elcki
afturganga, sem væri að koma til að
hræða hann um hábjartan dag. pað var
sjálfur Filippus Anson í fullu fjöri og
315
miklu geigvænlegri en nokkur dauður
maður gæti verið. Koma lians í þetta lier-
bergi var fyrirboði æfilangs fangelsis fyr-
ii' Victor Grenier, fangaklefmn heið
háns nú i stað dýrlegra herbergja og
brauð og grautur í stað dýrindiskrása
hinna dýru veitingastaða.
pað var engin l'urða, þó að fanturinn
yrði orðlaus og tungan loddi honum við
góm.
Filippus gekk í áttina til hans. Grenier
gat ekki hreyft sig. Hann var eins og
hlekkjaður við stólinn.
„Hver cruð þér?“ spurði Anson harlca-
lega.
Fkkert svar! Heili þessa slóttuga mynns
gat ekki starfað. Glataður! Ekkert undan-
færi! pað voru einu hugsanimar, sem
snerust og þyrluðust hvor fyrir aimari.
„Eruð þér mállaus? Hver eruð þér,
sem dirfist að ganga undir mínu nafni,
þegar þér hafið fyrst reynt að ráða mér
bana?“
Ekkert svar! Grenier rendi örvænting-
araugum ýmist á Filippus eða undrandi
veitingamanninn eða lækninn, sem hlust-
aði.
Filippus var aldrei vanur að nota stór-
yrði, en nú freistaðist hann til þess.
„Hver djöfullinn!“ kallaði hann upp