Vísir - 01.12.1919, Blaðsíða 3

V1SIR
Hin ódyru Svuntutau
verðn seld í dag og á morgun, m eigí síðar.
Markús Einarsson Laugav. 44
Það tilkynnist vinum og vanda-
mönnum, aðkonan Guðrún Björns-
dóttir. andaðist r>0/n, að heimili
«inu Skólavörðustíg 16 B.
Magnús Gunnlaugssoift
ur 'i leyndarskjalasafnimi í Berlín.
1-Iann fékst sérstaklega viö
heimildarrita og fornskjalarann-
sókn og g'at fu „Acta Pontificum
Romanoruni" og „Specimina Char-
tarum Pontoficum Romanorum".
sem orfiin eru heimsfræg verk.
Auk þess hefir hann ritati fjölda
ritgeröa og bóka sögulegs efnis,
sem þótt hefir bera af ööru því
Ííku.
Harm var liösforingi i ófriðnum
viiS Frakka 1870—71 og 71 ár.s
þegar hann dó.
Tundurduflin og Fisher lávarður.
Endurntinningar hans eru aö
birtast í bla'ðinu ,.Times;‘. Skýst
þar upp úr honum einkennileg
játning um tundurduflalagningar
Breta. Hann segist þegar í1 stah
. hafa rá'ðifi til þess aS fylla svo
Norðursjóinu meö tundurduflum,
að þar yröi engum flota við kom-
ití, en því miöur hafi stjórnin hik
;.ö alt of lengi. Siöar hafi hún aö
visu tneö hjálp Amerikumanna sáö
út þúsundum á þúsundir ofan sem
i Er Austurríki að gefast upp?
Stjórnin i Austurríki er aö yfir-
í vega þa'ö, hvort hún eigi ekki aö
þeir nú séu enn aö reyna aö vei'Sa j afhenda bandamönnum ríkis-„bú-
j iö“ til meöferöar, vegna þess aö
hún telur þaö alveg aö þrotum
j komi'S og ósjálfbjafga efnalega.
upp. Mesti hagnaöurinn viö þes'sa
aöferö var sá. aö hægt var aö
draga búrst úr nefi hlutleysingja
vneö þessu móti, Þegar aö skip
þeirra sprungu í loft upp, hafi
þegar i staö veriö unninn aö því
sáluhjálpareiöur, aö tundurdufli'5
hafi veriö þýskt. Tundurdufl, sem
eru sprungin, segja ekki til þjóö-
ernis. —. Fisher leggur mikla á-
herslu á aö öll brögð séu heimil í
ófriöi. Ófriöur sé eitt stórt o.f-
beldi og ati þaö væri barnaskapur
tiö auösýna mildi ef út í hann væri
komiö.
Simskeytí
m fréiarStsr# fíifei,
Khöfn 29. nóv.
Fjárhagsbandalag allra Slava.
Frá Vín er símaö, aö í ráöi sé
aö allar slavneskar þjóöir geri
fjár.hagsbandalg meö sér.
Bretar í Egiptalandi.
í í símskeytum frá París er þaö
! haft eftir blaöinu „Chicago Tri-
i bune“, aö formaöur sendiherra
í sveitarinnar í Egiptalandi kvarti
j undan framferöi Breta þar. og hafi
i beöiö Wilson forseta aö skerast i
j leikinn.
í
Khöfn 30. nóv.
1
l
! Alt í uppnámi milli bandamanna
og Þjóðverja.
j Frá Berlin er símaö, aö banda-
| menn krefjist þess, a'S Þjóðverjar
! láti af hendi 400 þús. smál. af ým-
j iskonar hafnartækjum og efni, sem
\ skaöabætur fyrir skipin. sem sökt
var i Scapaflóa. Hiö opinbera mál-
> gagn. „Deutsche Allgemeine Zeit-
ung“, fullyrðir. að þýska stjórniu
hafi neitaö aö skrifa undir aúka-
geröabókina, en þar er þess enn-
tremur krafist, aö Frökkum skuli
heimilt aö fara meö her um Þýska-
land. Telur stjórnin slíkar kröfur
meö öllu óréttmætar og fjárhags-
lega tortiming. Vill þýska stjórnin
leggja mál þessi undir úrskurö
geröardómstólsins íHaag og krefst
þess, a'Ö herfangar veröi sendir
heim.
Öll þýsku blööin, nema „Frei-
heit“, eru meö afbrigöum stærilát
og vilja meö engu móti láta sér
skiljast hlutskifti hinna sigruöu.
Frönsku blööin eru óö og upp-
væg og krefjast þess, aö Þjóöverj-
um veröi þröngvaö til aö ganga
að skilinálunum meö hervaldi, eöa
hverjum meöölum öörum, sem unt
er aö beita, t. d. meÖ þvi aö neita
þeim um hráefni og matvörur.
Hefir aldrei vériö' úr svo vöndu
aö ráöa, síöan bráöabirgðafriöar-
samningar voru undirskrifaöir, og
hafa bandamenn sett Þjóöverjum
frest til 5. desember.
Vopnahlé milli Letta og Þjóðverja.
er.komiö á, og er veriö aö flytja'
þýsku hersveitirnar í burtu.
Tilboð ðskast
í snoturt hús í austur-
bœnum,
Stór 165 fylgir.
A. v. á.
21
Eg verð því að byrja á aðalefninu inn-
gangslaust. Við J'ack erum ekki foreldr-
ar þínir.....Jack liéll að liann væri fað-
ij- þinn, liann fékk aldrei að vita hið sanna.
þessvegna elskaði hann þig en eg ekki, af
því eg vissi hvernig í öllu lá. pér hlýtur að
hafa þótt það kynlegt hve oft eg bað þig
inn að kalla mig Rósu eða eitthvað ann-
að, einungis ekki mömmu.
Hún þagnaði eins og íil þess að biða eft-
ir svari.
Honum var sem haim hefði mist alla
fótfestu. Hann svaraði:
— Nei, mér datt aldrei slíkt í hug.
— Fyrsl í stað óttaðist eg, að Jack
myndi gruna hið sanna. — )?ú líktisl
hvorugu olckar hjóna. pú varst suðrænu
á hörund. En Jack rakti það til forfeðra
sinna er voru franskir. Hann grunaði
ekki neitt. Alt fór að óskum mínum. Og
sait að segja datt mér ekki i hug, hvernig
eg mundi líla á málið á banasænginni.
En er eg ranfeaði við mér eftir slysið, þá
var þetta fyrsta lmgsunin mín. Nei, .fyrst
spurði eg um, livort eg væri afskræmd.
Er því var svarað jatandi, þá óskaði e,g
þess að fá að dcyja. — Eg <er reiðubúin
tá! að deyja hvenær sem er. )>að er að
segja þegar eg hefi sagt þér alt eins og
M’. FyiHit í stað ætlaði eg ekki að segja
a 22
þér neitt. Fansl það vera órétllátt, að
ræna þig liamingju þinni. E11 svo fanst
mér það vera skylda min, fanst það vera
vilji Jacks, að eg segði þér sannleikann,
gæfi þér tækifæri lil að velja milli þín
og h e n 11 a r. Hún er dóttir okkar Jacks.
Eg skal segja þér það alt saman nán-
ar. — Eg g e t það. Eg v i 1 það! Eg er
viss um, að Jack hjálpar mér. Hann er
einasta veran, sem eg hefi elskað meira
en sjálfa mig. Alt það, sem eg hefi brot-
ið, hefi eg brotið vegna hans. Hann liefði
aldrei levft mér það. En fyrir það varð
hann hamiiigjusamur.
þ>ér hefir oftar eh einu sinni verið sagt,
að þú sért fæddur i Frakklandi, um sama
leyti og við Jack dvöldum þar. Við tiöfð-
um höllina „De la Tour“ við Loise-fljót-
ið á leigu. petta var satt — hið cina, sem
cr satt. En þú fæddist ekki i liöllinni. —
pað var ekki að ástæðulausu, að þcr var
svo létt um að læra frönsku. p ú e r t
f r a 11 s k u r. Ef eg liefði eigi gert það,
sem eg gerði, þá hétir þú nú Maxime
Deiatoui'. ;
Eaðir þinn hét Delatour. Upphaflega
var nafnið „de la Tour“, en ættkvisl lians
hafði hnignað — þess vegna cr það skrif-
að á þennan borgaralega hátt.
Frú Doran þagnaði og varp öndinni.
23
Max var hljóður. Hann ákvað með sjálf-
um sér að leiðrétta þessa yfirsjón, hvað
sem það kostaði. Hann vissi þa'ð eitt, að
cinhverstaðar í veröldinni — hvar vissi
hann ekki var sú, sem átti þau rétl-
indi, sem hann alt fil þessa hafði áhtið
sin.
Eg gerði það af því mcr þótti svo
vænt um Jack, sagði konan með slæðuna
eins og til þess að afsaka sig.
— Jack varð ástfanginn, af því að eg
var ung, fallég og lápmikil. Hann bjóst
við, að eg myndi fæða sér hraustan og
myndarlegan erfingja. pér er kunnugt
um, hvernig ættinni er farið! Eignirnar
ganga að erfðum frá föður til sonar,— eða
dóttur, ef eigi er um son að ræða. En all-
ir þrá þeir að eignast son. Doran-ættin
má ekki liugsa til þess að nafnið deyji
út. Og sérhver frú Doran er því að eins
metin éinhyers, að hún sé falleg, eða eigi
son. Eg vildi sýna mönnum, að eg hefði
hvorutveggja til að bera. Ó, hvað eg
óskaði þess heitt og innilega, að eg gæti
það.
Fyrsl eftir giftinguna dvöldum við
lijónm ýmist i Englandi eða Frakklandi.
Nokkru eftir komu okkar til Pai'ísar varS
eg þess vör, að eg var með barni. Jack
varð ákaflega glaður. Hann var saim-