Vísir - 12.09.1920, Blaðsíða 3

íslandsvinafélagiö
þýska (Vereinigung der ísland-
freuncle) hefir sent Vísi i. hefti aE
]>essa árs tímariti sínu. 1 ]>vi er.
meMal niargs annars, ritg'er'ö um
ÍV Thomsen. ræhismann I >jóf>-
verja 1 u; r á laildi. meC ág.’etri
mynd, og' æviminning' JJssmanns
málara, sem féll vifi Ypres. aS eins
35 tna. Hann var afhragSs málari
'®g' haföi eitt sinn veriS viö Mý-
Vatn. Tvær myndir hans þaöan eru
í ritinu, hvor annari íegri.
‘Giröingin við Rauðavatn.
er biliið og er Vísi sagt, aö fé
steki mjög jtangað inn á hiö girta
svæði. Heintildarmaður \ ísis hélt,
uð gera niætti við girðinguna meS
litlum tilkostnaSi og þyrfti að
vínda að því bráSan hug.
Páll Jónsson,
trúboði. talar kl. 6 í kvöld við
bæjarbryggjuna (sbr. augh hér í
Tlaðinu).
Skýrsla
GagnfræSaskólans á Akttreyri
tr nýkomih út. Magister Árni Þor-
valdsson gegndi skólameistara-
starfi siðastliðið ár, en Brynleifur
Tobíasson var umsjónanna'ður
skólans. Skýrslan er hin fróðleg-
•'•asta og endar á ágætri ræðu, sem
skólameistarinn (Á. !>.) hélt við
U]>psögn skólans.
Álftarungarnir,
sem hingað voru fiuttir á dög-
ttnum vestan af Snæfellsnesi, hafa
síðan veriö á Tjörninni' og una þar
vel hag sínum. Þeiv, eru fjarska
;gæfir og íara sjálíir í hús á kvöld-
in_ Ekki eru þeir orðnir fleygir
enn og niá vera, að ferðahugur
Vakni í þeim, þegar þar að kemur.
Siglingarsamvinna Þjóöverja
og Bandarikjamanna.
í símskeytum hefir verið sagt frá
sameiningu Hamborgeér-Ameríku-
félagsins og ,,1 he Amer. Shipping
and Comm. corp". Sá samningur á
að gilda um nœstu 20 ár, og ætla
félög þessi að reka í sameiningu
siglingar milli Ameríku og Norður-
álfu o. v. á þeim grundvelli, að
arðinum verði skift jafnt á milli.
Og í annan stað er búist við að
slíkir samningar takist milli annars
þýsks félags, Norddeutsche Lloyd.
og U. S. Mail Steamship Comp.
Bráðlega er ráðgert, að stjórn
Bandaríkjanna selji hinn mikla
kaupskipaflota, sem hún lét byggja
síðustu ófriðarárin, og er talið víst,
að þessi tvö félög muni kaupa flest
skipin, en burðarmagn als þess
flota er um 10 milj. smál.
Es. Lagaríoss
fer héðan á mánudag 13. septbr.
kl. 7. 8íðdegis til Montreal
(Canada).
Es. ^uðnrland
fer til Borgarness 23. septbr.
Alsk. ImrstaYörnr
eru nýkononav í
Verslin
Sigurjóns Péturssonar
Hafnarstræti 18.
tamm
tlMSK.PA FJltl
Vátryggingarfelögin
Skandlnavia - Baltica - National
Hlutafé samtals 43 míljónír'kréna.
Islandsdeildin
Trolle & Rothe hf. t Reykjavík.
AUskonar »jó- og striSsvátryggingar | skipons og
vörum, gegn lægstu iðgjöldnm.
Ofannefnd félðg hafa afhent falaadabanka f
Keykjavík til geymsln;
hálfa miljón króna
•em tryggingarfé fyrir skaCabótagreiðslum. Fljót og gó» skaCá-
bótagreiðsla. öll tjón verCa ger» upp hér á staCnum og félög
tæssi hafa vamarþing hér. BankameCmæli: IslandahankL
HAsgögn i tvær dagstofnr
verða seld á Staðastað á máuudaginn 13. þ. m. kl. 1 eftir hádegi.
Sveinn Björnsson.
Drossjix-bill
í ágætu standi til sölu. Upplýsingar í síma 880 og 716.
Ulfur Saumur j ' ^ t T# ,-r?
hleður á morgun. til Hallgeröar- allar stærðir, bestur og ódýraflt- ur hjá
eyjar og Vestmannaeyja. Cirrnrinni Pótnrootrni
ólafur J. Hvandal Simi 1003. Olgllljlllll lullllhojlll Hafnarstræti 18. ||
27 L
uðið. Nú var það hún seni skyldi rá'ða.
Franklin leit á Jones. og gaf honum merki
um a'ð stiga á skipsfjöl.
StýrimaSur brosti ánægjulega yfir því ati
hafa uniiiö veðmáliö. h.inn dollar var þó altaf
nokkurs viröi. En meira var þó variö í aö
sjá Jones bíða ósigur.
Báturinn hélt af staö, og" ungu „hjónin
sátu aftur i. Hvíta silkitreyjan ungu stúlk-
unnar, og' rauöa blæjan, spegluöust fagurlega
i hinum dökkgræua haffleti. Franklin sneri
viö höfðinu og veifaöi hendinni til skipstjor-
uns. Hreyfivél hátsins knúði hanu áíram. svo
sauð á keypum.
— Eg skulda yöur eiun skítugan dollára.
-sagði lones og reyndi aö bera sig manna-
k-ga.
Stýrimaður rak upp skellihlátur.
Skipstjórinn gekk niður af stjórnpallinum.
niður i klefa sinn, kveikti sér í vindli og
settist niður til þess að skrifa konu sinni.
Þaunar liafði hann ekki ætlaS sér þaö. Kn
uriga stúlkan í hvitu silkitreyjunni með ratvðu
Þlæjuna hafði knúð hann til þess.
beatrix hallaði sér aftur á hak og' varp
ondinni niæðulega.
—- Fanginn er úti ti1 ]>ess að viðra sig.
s:i""ði húri.
k-ödd hennar bar þó meö sér. aö hún var
> góöu skapi. Þaö gladdi Franklín stórlega.
-— Þaö gleður hann aö losna uni stund?
272
— Já, það veit gttð. Tilbreytnin er altaf
dýrleg. Til hvaða eyjar stefnir þú?
Franklin benti.
— Til þessarar. Þaö er afar skemtilegur
staður og — — — i
— Góöur baöstaöur?
— Þú ætlar þó ekki í bað?
— Jú. það veit liamiiigjan. Hér hefi eg
alt sem með þarf. Ert þú svo vel útbúinn?
— Það er alt i kistunni.
— Eg ann sundi. Hefðir ]>ú vevið nokkur
eiginmaður. myndir ]>ú hafa tekist slika för
miklu fyr á hendur.
Hún mælti siöuslu oröin án ])ess að hugsa
nokkuð um þau. Htm var i alt oi góött skapi
til þess að ve.ga orð sin nákvæinlega. Mún
haföi gleymt öliu stríði þeirra á þgssari
stundu.
— Eg' þykist hafa staðið sæmilega í stöð-
unni, sem eiginmaður. sagði hann: jmrlegs.
Hún leit snögglega tii han's. Hún vissi
greinilega hvað hún mátti bjóða sér pú. Þessi
dagrnr skyldi ekki verða leiðinlegnr. Hún
skyldi leika sér riieð hann, eins og köttur með
mús, láta hann blæða mörgum og djúpum sár-
uin, fyrir allar misgerðir sínar.
Hún liallaðist aftur á bak og' hrosti. Það
var dásamlegt að hafa bæði tögliri og liagld-,
irnar i viöureign þeirra. Hún skyldi nota það
ósleitilega.
273
— 11 venær eigum við að ho.rða? spúröi
hún eftir stundar þögn.
— i lvenær sem þér þóknast.
— Er það alvara þin?
Franklín horfði undrandi á liana.
— Auðvitað er það!
— Eg spurði að því, sökuin þess að þaÖ
er dálítið óvenjulegt aö eg fái að ráða nokkru
i viöskiftum okkar, sagði hún og glotti mein-
fýsin. Þínum sterka vilja hefir alt lotið. Eg
he.fi orðið að sætta mig við kúgun og að láta
skamta inér úr Imefa. og er því mjög þakk-
lát og óvön slikri nærgætni.
Franklin hallaði sér aftur á bak oíj skelli-
hló.
— Hvað gengur á? spurði luin alvarlega.
Hann leit upp og horfði í augn henni.
— Eg veit ekki hver skollinn heíir vakaö
\'ið vöggu þína, sagði hann. Eg óska aö við
værum komiu aftur i gráa fornöld. þar sem
eiginmanninuni leyföist að refsa konu sinni
að maklegleikum, án íhlutunar lögreglu og
kvenfrelsiskvenna.
Áður en henni gæfist tími til þess að svara,
stöðvaði hann hreyfivélina, og lét bátina
renna upp að eyju einni, stökk út úr og
hjálpaði henni i land, og batt þvi næst bát-
inn vaudlega.
Hún stóö við hliö hans. ljómandi af æsku
og fegurð.