Vísir - 24.10.1920, Blaðsíða 3

VÍSIR
Verlifæra- Hyg:8:m8:arvörii-
Verslunin ,Brynja‘ Laugaveg 24,
lelir bestn vörur. — Selur mest aí öllum. - Hús teikuuð. — Útvegar hurðir og glugga.
H,f. Sjóvátryggingarfélag Islands
Auaturstrreti 16 (Nathan & Oisene húsi, fyrstu hæð)
firyggir skip og farma fyrir sjó og stríðshættu. Einasta alíslenska
ejó vátryggingarfélagið á íslándi HTergi betra að tryggja. —
Öfagstreymi,
Núv er þegar fariS að bera á
nokkru atvinnuleysi hér í bæ hjá
almennum verkamönnum, en er þó
’helst til snemt, þar sem tíð er góð.
Eins og kunnugt er, er verið að
leggja rafmagnsþræði í götur bæj-
arins, og þarf til þess mikinn fjölda
fólks, því sjálfsagt er að hraða
því verki sem mest, áður en tíðin
spillist, enda virðist þessu verki
miða allvel áfram. En við þessa
vinnu þykir kenna þess öfugstreym-
is, að bæjarmenn, sem skattana
gjalda til framkvæmdar þessa
verks, og bera eiga byrðar rafstöðv-
arinnar í framtíðinni, skuli ekki hafa
forgangsrétt til slíkrar vinnu, en til
hennar skuli vera ráðinn fjöldi ut-
anbæjarmanna, sem ærin störf virð-
■ast hafa í sveitum landsins, eftir
því sem bændur sjálfir segja þrá-
faldlega, þegar þeir minnast á fólks-
skortinn hjá sér.
Sagt er, að daglega sæki bæj-
armenn um vinnu við þetta verk, en
sé vísað frá, því sveitamennirnir
sitja sem fastast fyrir, éða eru jafn-
vel látnir hafa forgangsréttinn, en
þeir, sem eiga að borga brúsann,
fá að ganga um göturnar iðjulaus-
ir og horfa á, hvernig þeir fara að
verki.
Hinar sífeldu kvartanir frá
bændum, um að kaupstaðirnir
dragi vinnuaflið frá landbúnaðin-
um, virðast hafa farið fyrir ofan
garð og neðan hjá verkstjórum
þeim, sem þessari vinnu stjórna, og
væri full ástæða til fyrir borgar-
stjóra að rannsaka, hvort þetta um-
tal er á rökum bygt, vegna borgara
bæjarins, því gera má ráð fyrir, að
hann vilji heldur sjá verkamenn
bæjarins starfandi að bæjarverkun-
Ungur og reglusamur
maðnr
sem hefur uxmið í mörg ár viö
eina af' stærstu verslunum í Reykja-
vík, hefur gengið á verslunar-
skóla í Kaupmh. og eiunig unnið
þar á skrifstofu, óikar eftir at-
vinnu á skrifstofu, sem fyrst.
Tilboð merkt „Skrifstofustörf"
sendist afgreiösiu þessa blaðs
fyrir 1. nóvember 1920.
um, og hafa þannig nægilegt til
lífsviðurværis fyrir sig og sína, en
að skrifa nafn «itt undir ávísanir
á þurfamannastyrk til þeirra á sama
tíma, og.sveitamennirnir fara á bif-
reiðurn heim til sín með úttroðna
pyngjuna af bæjarvinnu-kaupi.
Verkstjórar allra verka í bæn- ;
um, og ekki síst verkstjórar bæjar- |
þann sið, að láta bæjarmenn sitja :
fyrir vinnu, því að það myndi á j
margvíslegan hátt hjálpa til að !
girða fyrir óeðlilegt aðstreymi ti! |
bæjarins og fækka þurfalingum að
mun. F. D.
Hús til söla
í Hafnarfirði.
Húsið nr. 11, við Austurgötu
með stórri lóð — er til sölu, ef
viðunandi boð fæst fyrir 80. þ. m.
Upplýsingar hjá
Oddi Jónssyni
Austurgötn 9.
Gaðm. TbsrsMsei
Vonarstræti 12. Sími 959.
Heima kl 1—2.
Sknrðlækn. og fæðingarhjálp.
' /
Reiðhjól eru tekm til
geymslu yfir veturinn í
FÁLKANUM.
Sótt til eigenda ef óskaí
• er.
SÍMI 670.
2 drenjir
geta fengið atvinnu við að bera
út Vísi til baupenda.
862
henni aS sér.og kysti hana. Og stjörnurnar
glitruðu enn þá skærar á heiðríkum himn-
inurn.
XLII.
— Þa-ö var leiöinlégt. aö þér skyldtrð yfir-
gefa okkur, sagði Moffat, og Iét um leið eina
skó niður í ferðatösku.
— Eg þakka fyrir, svaraði Maícolm.
— Mr. Franklin sagði mér, að þér mynduð
fara beina leið tii fæðingarstaöar mtils — til
London.
Þjönninn brosti um leið og hann sagði síð-
aistu orðin.
— já, London þegar liður á haustið, París
5 vetur, og svo sennilega aftur til New York
með vorinu.
— .Já, þaö verður skemtilegt, lierra! Þaö
er eg viss um.
Malcolm gekk út að einum oþíla gluggan-
rnm á klefa sínutn. „Galathea“ lá við akkeri
á höfninni í Queenstown. Hin lmígandi sól
breiddi angurvært geisla sína yfir hinn litla
hafnarbæ, og roðaði gulli litlu, laglegu írskti
húsin. 1 einu af þessum litlu húsum hafði
hann nýlega verið. Það var í fátæklegu her-
bergi, þar sem íæöingar, mannalát og gifting-
ur eru skráðar. í huga hans liafði festsl tnynd-
in af gömlu, lélegu skrifborði, af fátæklega
klæddum og þreytulegum ntanni, sem var grár
fyrir hærum og andlit hatls góðlátlégt, en um
leið einfeldnislegt. Blekbyttan leit helst úl fyrir
að hafa aldréi veriö þvegin, þerriþappíritm
var fyrir löngu útataöur. Nýja testamentið.
farið að losna úr bandinu og gólfdúkurinn
'óhreinn og götóttur.
En skrifbókinni stóð alveg á sama, hvort
í hana voru slcráð fæðingar, nvannalát eða
giftingar.
363
Sutna daga var mikið skrifaö. Aðra daga
lítið. Fæðingar og mannalát voru þægilegri
viðíangsefúi en giftingar. En i raun og veru
var það alt svipað.
()g- í huga Malcolms voru þau Beatrix og
Franklin í geysimiklu ósamræmi við alt her-
bergið. Þegar þau höfðu staðið þar hlið við
hlið, bæði fögur og ljómandi af kærleika og
sælu, höfðu |>au gert litla, fátæklega her-
berig-ð enu þá ömtuiegra, í allri nekt sitmi
og vanhirðu.
En ]iessi tilkonmmikla sýn hafði mikil áhrif
haft á Malcolm l:rraser, bæði sem skáld og
manu. Þar höfðu sathan staðið maður og kona,
bæði fogur og ánægð. Og nú héldtt þau von-
glöð út i framtíöina, örugg og full sælu.
< )g þess óskaði Malcolm lieitt og innilega,
að vonir þeirra rættust og sæla þeirra yr.ði
engum takmörkum háð. Hann hafði ekki mist
haná, af því að hann liaföi aldrei hafí neina
vóu um að ná i hana — hann liafði ekki mist
hana, af ]>ví að það band, sem nú tengdi þau,
numdi aldrei bresta. Alt var best eins og farið
hafði — hann hafði ekki ástæðu til þess að
kvarta.
Beatrix og Franklin biðu lians á þiljum
uppi.
Honum virtist ])att stórkostlega breytt að
útliti. Það var raunar engin ftirða. Þatt höfðu
lært að lifa.
,— Farðu ekki burtu, Mally, ságöi Beatrix
og lagði hendumar á axlir hans, Sendið far-
angurinn niður og komið með okkur.
— Já, komdu með, sagði Frankliti.
Malcolm liristi höfuðið.
— Freistið min ekki, svaraöi hann. Eg hefi
veriö nógu lengi latur. F.g þarf að taka til
vinnu. Ivf alt gengur vel, þá hefi eg tilbúná
364
litla, fagairlega innbundna bók í silfurbrúS-
kattpi ykkar.
— Þau lilógu öll.’Það var gott að lilæja og
stundin var gleðiþrungin.
— Alt ferðbúið, sagði jones, sem féll þa8
mjög þungt, að þurfa að verða til þess að
flytja hinn skemtilega Malcolm Fraser í land.
— Guð blessi yður, góða mín, sagði Mal-
colm,
— Guð blessi vðúr, Mally.
— Vertu blessaður, gamli vinur.
— Hittumst heilir aftur, svaraði Franklin.
Þau biðu uppi á þiljunt, á meðan hann fór
niður i bátinn og veifuðu til hans, svo lengi
sem báturinn sást.
— Gamli, góði Malcolm. sagði Franklin.
Meðal margs annars sem hann Iiefir gert fyrir
mig, fékk íiann þig til þess að koma út á
..Galathea".
— Samt ekki í brúðkaupsferð mina, sagði
Beatrix, með því augnaráði sem kom blóði
hans til þess að renna örar. Hvenær förum
við af stað?
— Uih leið og Jones er kominn aftur.
— Og hvert förum við?
—- Til sæluheirna, svaraði hann.
Þau tók'u aö ganga fram og aftur eítir þil-
farinu. Sólin var alveg að hverfa. Bráðum
mitndi renna nýr dagur, — nýtt upphaf.
— Eitt veit eg. sagði hún.
Hvað er það? •
— Þú eyðileggur mig ekki með of miklu
dálæti!
Hann sá gamla gletnisglampann í augum
hennar. Hún flýði undan faðnii hans og hljóp
niður í klefa sinn.
Hann fór á eftir, og lokaði dyrunum.
ENDIR.