Vísir - 15.11.1920, Blaðsíða 3

KfSIH
laupmGnn og ianpfélög
bestan og ód^rrastaia ‘brjóstsylEtir frá^kinni al-
þektu Islensku TerksmiBjuf
Magn. Blöndahl Lskjargötn 6 B, Reykjavlk
®ími 31. Símneíni „Caudy“
Nærföt.
Karlmannanærföt fáið þér best hjá
KA (jPFÉLAGI REYK VIKIJSGA
Laugaveg 22 A. Sími 728.
'jiandi. Hann Kaföi talsvert af salt-
fiski, auk ísfisks.
•Bát bjargaS.
Þýskur botnvörpungur kom
KingaS í gær me'fe yélbátinn „Sej-
-en“' frá ísafirSi. Hafði hitt hann
"með bilaða vél SV. af Reykjanesi.
Báturinn var á leið til Vestmanna-
eyja frá ísafirði.
•Bruninn í Borgarnesi.
Ekki er fullkunnugt enn, hve
'mikill skaði hefir hlotist af brun-
anum í Borgarnesi. Eitthvað hefir
-fundist af sviðnum seðlum í bruna-
rústunum og um ioo bréf, meira
'Og niinna skemd. Var þaS alt sent
hingaö á Skildi í gær, en hefir ekki
verið rarinsakað til hlítar. ,
'Skip strandar.
Danska seglskipið „Porlugal"
■strandaði seinni part nætur i nótt
fram undan Nýjabæ á Seltjarnar-
'riesi. Menn björguðust. Skipiö var
-’að koma frá Spáni, og var skamt
undan, þegar hvesti skyndilega af
riorðvestri. Seglin rifnuðu og skip-
■ið hrakti í land fyrir storminum.
Heimilisiðnaðarfélag íslands
biður þess getið. að enn geti
'nokkrir nemeridur komist á nám-
skeiS það, sem félagið hefir stofn-
að til. Uppl. i síma 652.
Ágætt skautas^ell
er komiS á Tjörnina, og var
fjöldi drengja aö skemta sér þar
i gær.
Myndin,
sem nú er sýnd i Gamla Bíó,
þykir mjög góð. Þar er og sýnd
mynd af Wilson forseta, þar sem
hann er a'ð halda ræ'Su.
Es. ísland
kom til Kaupmanriahafnar á
laugardag.
Silfurbrúðkaupsdag
eiga i dag Sigurður Þorkelsson,
steinsmiöur og Guðrún Sigurðar-
dóttir, Njálsgötu 50.
Trúlofuð
em ungfrú Lára Bjarnason,
Bakkastíg 4 og Gu'ðm. S. GuS-
muridsson, Barónsstíg 12.
Dansleik
heldur Skautafélagið næstkom-
andi laugardagskvöld i Iðnó.
Eimreiðin,
(26. árg., 5.—6. hefti) er ný-
komin út. Efni er þetta: Jón bislc-
up Vídalin og postilla lians, eftir
ritstjórarin. Þula eftir frú Theó-
dóru Thoroddsen, Ferðakaflar frá
Þýskalandi. eftir Kristján Alberts-
son, Stefánshellir eftir Matthias
ÞórSarson, Biíreið nr. 13, saga eft-
ir Arnrúnu frá' Felli, Sólbros,
kvæði eftir IT. S. Blöndal, Smá-
greinar um ísl. veðráttufar. eftir
Samúel Eggertsson, Erfiljóð um
Jón prófast á Stafa.felli, eftir
GuSm. Friðjónsson, I. C. Poestion
eftir Dr. Alexander Jóhannesson,
Sóley eftir Þorst. Björnsson, BúS-
staðamálið á Englandi; kvæði eft-
ir Sigurjón Jónsson. RitgerS um
Jón Sveinsson eftir Ársæl Árnason,
Ritdómar eftir ritstjórann o, fl. —
í heftinu eru margar myndir.
Póstur
kom frá Engandi í gær, á Belg-
aum.
Gestir í bænum.
Síra Þorsteinn Briern frá Mos-
felli. Einar Gunnarsson, fyrrum
ritstjóri Vísis og Halldór Júlíus-
sori, sýslumaöur, eru liér staddir.
I)r. Kragh.
Ranghermi danskra blaða.
Hér í blaSinu var nýlega birtur
útdráttur úr viStali viS Dr. Kragh,
landþingsmann og sambandsnefnd-
armann, sem birst hafSi upphaf-
Gf ó ð
dagstofnhúsgðgn
til BÖltl.
A. v. á.
lega í „ITolbæk Amtstidende“, en
barst hingaS í öSrum dönskum
blöðúm. Nú hefir danska sendi-
herranum hér borist eftirfarandi
leiSrétting, sem birtist í „ITolbæk
Amtstid.“ 12. þ. m.:
„Ferðalag íslensku nefndarinnar.
„Holbæk Amtstidende“ hanria
þaS, aS af misgáningi hafa lands-
þingsmarini, rektor Kragh, veriB
gerS upp orS um ferS hans til ís-
lands og dvöl þar, sem hann hefir
aídrei viS haft 5 nokkru viðtali.
Nú hafa þessi ummæli verið tekiri
upp í öörum blöðum, og enn færð
á verra veg, og viljum vér því
ekki láta hjá liða. að birta þessa
yfirlýsirigu.“
Er það jafngott, aS danskir
blaðasnápar, sem ekkert vita ura
ísland, en si og æ eru að gera sér
Íeik að því að svivirða það, hafa
í þessu máli oröiö sér til skamm-
ar frammi fyrir alþjóö í Dan-
mörku.
-Einþ\)](l(a stúll(an 20
■aí þvi aS þú kallaðir hana skirnar-
riafninu — Zcnóbiu.“
— ,.Æ. ójá! ÞaS kalla hana allir
-Zetióbíu. Þér veröur ósjálfrátt a'S
kalla hana þaS. ef þiS unlgangist
eitthvað. ITitt nafniö er ótungu-
tamt, cins og þú finnur, en Zenó-
bia er ljómandi fagurt. Auk þess
eru útlendingar öðru visi en Erig-
'lendingar. ekki eins þumbaralegir
'rig stærilátir. Hún misviröir þetta
vekki. aö minsta kosti.“
„Hverrar þjóöar er ungfrú de
Horvan ?“ spurði Nevillc lávarSur.
„ÞaS veit eg. satt aö segja ekki,
‘riiér finst, — en má ]>ó ekki með
t>aS fara — aö' bún sé rús.snesk
pólsk. og þó talar hún itölsku.
hefi eitthvert hugboö um. aö
hún hafi einhvern tíma verið eitt-
kvað bendíuö við eitthvert leyni-
félag. Fn eg get ekkert fullyrt um.
bvort það er satt eSa ekki. taktu
cftir því. En hvaö sem því liöur.
.?1 úún mjög falleg. eöa finst þér
taS ekki?“
»Hún er skinandi fögur,“ svar-
®Si Neville lávaröur.
. »Gg syngur og leikur meö lát-
rag®i útlær8ra.“
Neville lávarSur brosti fyrirlit-
lega aS ]>essari hversdagslegu lýs-
ingu. „Ungfrú de Norvan er söng--
fræSingur,“ svaraSi hann.
..Ó! Enginn efi.“ svaraði Gerald
Moore samsinnandi. „Það er satt.
hún sagiði það einmitt urn ]>ig,
Neville. Og án ]>ess aö eg ætli aS
kveikja upp nokkra hégómagirnd
í þér, þá virtist Zenóbía verða
ákaflega hrifin af þér.“
Augu Nevilles lávarðar tindruöu
og hann varS himinlifandi af fögn-
uði og dró andann djúpt. Þeir voru
nú komnir aS ITotel Nationale, og
Neville lávaröur bauö Gerald
Aloore aö koma inn til sin, en hann
sköraSist undan. Þeir mæltu sér
mót næsta dag og kvöddust þvi
næst.
Neville lávarSur gekk inn i gisti-
húsiS og upp á loft. til herbergja
þeirra. sem hann hafSi tekið á
leigu handa sér og förunaut sin-
um og hitti Forsyth i reykinga-
salnum. þar sem hann hallaðist
aftur á bak i legubekk. meö vín-
flösku og viudla fyrir framan- sig
á borSinu. ,
Ilarin stóö á fætur. ]>egar lá-
varSurinn lcom' inn. „Kæri vinur.“
sagöi hann og var oröinn syfjaS-
ur, „ hvar hefir þú veriS ? Eg var
■ hálft í hverju aö hugsa um aS
láta slæða í vatninu —“. ITann
þagnaöi og rcvndi elcki að leyna
undrun sinni, þegar honum var'ð
litið framan i lávarðinn. „Nei.
livað gengur að þér?“ spurði hann
og ekki að ósekju, ]>vi a'S sá Ne-
ville lávarður, sem lianri hafði skil-
ið við um kvöldið i ljósaskiftun-
uni. og hann, sem nji stóð frammi
fyrir honum, meS tindrandi augu
og rjóöur i lcinnum, — þeir voru
með öllu ólikir.
Neville fleygöi stóra flókahatt-
inum sírium á íegUbekkinn, strauk
hendinni um hárið og hló við.
,,ITvaö gengur að mér? Ekki
neitt?“
„TTvar liefir þú verið? Þú ert
þesslegur, að þú heföir fengið vitr-
un. eða — ef eg má komast svo ó-
kurteislega að oröi, — eins og þú
hefðir verið aS drekka.“ og sannast
aS segja, var Neville lávarSur lík-
astur þeirn. sem fært hafa vín-
guðinum of örlátar fórnir.
Nei, eg hefi ekki verið að drekka,
Forsyth, en mér hcfir birst vitr-
un!“
„GóSi, segSu frá henni,“ svaraöi
Forsyth, „svo aS eg geti líka notiS
hennar, þó að ekki sé nema af
afspurn.“
En Neville lávarSur hristi höf-
uðið og settist hlæjandi viS vín-
glas og viridil. Skömmu siðar fór
hann að hátta, til þess að láta sig
drevma hið yndislega andlit og
tignarlega vöxt / Zenóbíu, til að
heyra hljóm söngraddar hennar
fyrir eyrum sér. * ;
Þegar hann klæddist næsta
morgun. var liapn enn fölur, en þó
með nýja glóS i augum og nýjan
hfsþrótt streymandi um allar æð-
ar. Áðyr en margar stundir voru
liSnar. fann hann sér eitthvert til-
efni til að yfirgefa íélaga -sinn og
hélt leiðar sinnar að bústað Zenó-
bíu. ITann spurði, hvort ungfrú
de Norvan væri heima, og þjón-
ustustúlkan svaraði því játandi og
visaði honum leið upp i herbergi
]>aö, sem hann hafði hugsaö til alla
nóttina. Þar mátti.enn finna hár-
vatns-ihninn og hka reykjar-angan
af vindli Geralds Moore. en hann
veitti henni enga eftirtekt, og alt
i eimt lukust dyrnar lipp og Zenó-
bia gekk hljóðlega inn, klædd í
yndislega fagran en óbrotinn
morgunkjól.
Neville lávarSur afsakaði st>am-