Vísir - 26.01.1921, Síða 3

4
>
VSSIg -
F1 ó n e 1.
Vér höfum á boðstólum fjölda margar tegundir af flónelum
sem seld eru með lágu verði. —
Kaipfélag Reykvikinga
Laugavee 22. Sími 7 2 8.
en frá Indlandi hafa veriö seldar
vörur til Þýskalands fyrir 3.220.-
000 st. pd. Innfluttu vörurnar eru
1 % af öllum vörurn, sem fluttar
voru til Indlands á þessu tímabili,
en útfluttu vörurnar 2%% af öll-
um útfluttum vörum Indlands.
Þaö leynir sér ekki, aö Þjóö-
verjar eru að ná undir sig þeim
markaöi, sem þeir höföu i Ind-
landi fyrir áriö 1914.
Á sex mánaöa tímabili 1920
fluttu Þjóðverjar litarefni til Ind-
lands fyrir jafnmikla upphæö eins
cg á sama tímabili 1913, en vitan-
lcga fékst nú stórum minni litur
en þá, fyrir sömu fjárhæö. Aðrar
vörur, sent frá Þýskalandi komu
1920. voru þessar helstar: 3900
smálestir af stálstöngum, 800 smá-
lestir af stálplötum, 23500 smál. af
salti, 43 bifreiöar, rnetnar hér um
bil 35000 st. pund, 200000 pottar af
bjór og 37 þúsund yards af álna-
vöru.
Til Þýskalands fluttust' á þessu
6 mánaða tímabili frá Indlandi 21
þús. smál. af óunntt „jute“, 13000
smál. af óunninni baömull, 22 þús.
srnál. af srnjörkálsfræi, 1500 smál.
'af húöurn, 9000 sntál. af hrísgrjón-
um, 1600 smál. af beinamjöls-
áburði. Húðakaup Þjóðverja á
Indlandi eru einkanlega eftir-
tektarverð, veg-na þess, að á und-
an styrjöldinni sóttust þeir þar svo
tnjög eftir þessari vöru, að heita
mátti, að Bretum væri meö öllu
bægt frá þeim kaupum.
Svo virðist, sem alt ófriðarhjal
(Breta) um að leggja hömlur á
þýska verslun, sé nú að engu orð-
ið. Þjóðverjum er nú jafnfrjáls
verslun i Indlandi eins og 1913, að
öðru leyti en því, að þeir verða að,
hafa vegabréf og leyfi til að setjast
að i Indlandi. Kaupmaður fráBom-
bay kom nýlega til Hamborgar í
þeim erindagerðum, að greiða íyr-
, ir flutnirigi frá Þýskalandi til Ind-
lands, svo að hann verði sem fvrst
jafnmikill eins og áður.
Öll þessi aukning á viðskiftum
Þjóðverja, hefir orðið án þess alt
eitt einasta þýskt skip hafi enri
farið í milli landanna, en nokkur
skipafélög hafa notið þýskra fjár-
frainlaga. En bráðlega ætla Þjóð-
verjar að hefja stglingár austur á
bóginn, samkvæmt samningum, er
þeir hafa gert við tvö eimskipafé-
lög í Bandaríkjunum. Ráögert er,
að ljá tveim þýskunt félögum skip
frá Bandarikjunum i þessu augna-
miði, og lét siglingaráðuneytið
smíða sum þeirra skipa i lok styrj-
aldarinnar' eða síðar.
Þá má bráðlega búast við sam-
kepni af hálfu Þjóðverja í sigling-
urn til Indlands. Þaö má búast við
því, að Indverjum þyki fýsilegt að
skifta við Þjóðverja á meðan
markið er i svo lágu verði sem nú
er, nema svo fari — sem ólíklegt
er, — að stjórn Indlands reyni á
siðustu stundu að hefta viðskifti
þeirra með því, að mismuna þeim
i tolllöggjöf.“
jj 11 "Ba\jjarfréttir.
r ' ’ h
IKór-æfing í kvöld kl. 9. D.
Hjálp í neyð.
Varðskipið Þór var á eftirlits-*
ferð fyrir surinan land í fyrradag í-
fremur vondu veðri, og kallaði þá
botnvörpungurinn April á hann
roeð merkjum. Þór brá við og hitti
Apríl og tók af honum mann, sent
haföi slasast og flutti hann tafar-
laust til Vestmannaeyja og fékk
faann þar læknishjálp. Þetta atvik
ætti að sýna mönnum og sariria, að
ofí getur björgunarskipið veitt
anikilsverða hjálp, auk aðalstarfs-
ins, sem er landhelgisvörnin.
Emil Wielsen
framkvæmdastjóri Eimskipafé-
'iagsins er fimtugur í dag. •
Sjöf
til veiku stúlkunnar, frá M. G.
Jkr. 5.00.
V erkst j ó raf élagið
heldur aðalfund í kvöld kl. 8 i
■G.-T.-húsinu.
'Merkúr
heldur aöalfund í kvöld kl. 8%
á veitingasalnum í Nýja Bíó (uppi)
Fermingarbörn
komi i Dómkirkjuna til sira
Jóhanns fimtudag kl. 5 og' til síra
Bjarna föstudag kl. 5.
^Madame Dubarry“
er nú sýnd í Gantla Bíó og þykir
ttnjög tilkomumikil mynd, enda
’hefir hún farið sigurför víða um
£inþx/l(ka stúlkan. 70.
verða á vegi nokkurs manns, en þá
■sá hann, aö þar var Zenóbía kontin.
Hún stóð þar og hélt höndum fyrir
framan sig, með því tignarlega lát-
bragði, sem henni var lagiö og
Ttnargsinnis háfði töfrað hann þá
■stuttu stund, sem hann hafði kynst
faenni i ástríðu draumi sínum. Ilún
starði á hann stórum augum, og
skein úr þeim sorg og ásakanir.
Hún stóð teinrjett og tign og ró
favíldi yfir vaxtarfegurð hennar.
Hann reis hálfósjálfrátt á fætur
og sncri undan, en nam staðar, er
faann heyrði hana andvarpa þung-
-an. „Hvers vegna flýiö þér mig,
Tíeville lávarður?“ spurði hún ó-
•segjanlega ásakandi, þýðum bæn-
arrómi. „Hvers vegna þurfið þér
að flýja mig, eins og eg sé yður
eitthvað skaðleg?“
Hann nam staðar, og leit á hana
og honum varö heitt um hjartaræt-
ur, fremur vegna minninganna um
alt, sern' þeim hafði farið i milli,
'faeldur en vegna fríðleiks hennar.
sem aldrei haföi þó verið jafntöfr-
andi sem nú.
„Ö! Eg sé, að þér viljið ekki tala
tið mig. Ef til vill er það vel farið.
lönd. Myndin sýnir kafla úr sögu
Frakklands á síðara hluta iS. ald-
ar. Md. Dubarry var lrjákona I.úð-
vígs 15. Hún var af lágum stigunr
en hófst til hinna mestu valda hjá
konungi. Hún var afskaplega
eyðslusöm og var að lokum af lííi
tekin í stjórnbyltingunni frönsku.
—— Myndin er mjög lærdómsrik og
ágætlega leikin.
Saga Borgarættarinnar,
‘ síðari partur, íær góðar viðtök-
ur, og þykir mjög skemtileg með.
köflum, t. d. „eftirreiðin“,en í heild
sinni er fyrri hlutinn öllu skemti-
legri.
Kjósendafundir C-listans.
Kvenkjósendafundur í kvöld, kl.
8 í Báruhúsittu.
Alm. kjósendafundur (þó eink-
um fyrir stuðningsmenn listans)
annað kvöld á sama stað.
Yfirlýsing.
Að gefnu tileíni lýsir stúdenta-
ráð háskóla íslands því yíir, að
stúdentar háskólans, sem heild,
hafa enga afstöðu tekið til kosn-
inga þeirra, sem í hönd fara.
Háskólanum, 25. jan. 1921.
Stúdentaráð Háskólans.
Viðkifti Þjtíðverja
við Indland.
Eftirfarandi grein er þýdd úr
Lundúnablaðinu „Morning Post“
og er frá fréttaritara þess i Cal-
cutta.
„Nýbirtar hagskýrslur, sem ná
til 30. september, bera það með
sér, að bein viðskifti Þjóðverja við
Indland hafa undarlega rnikið auk-
ist. Frá Þýskalandi hafa flust vör-
ur fyrir 1.300.000 sterlingspunda,
en mér er þungbært að verða fyrit
þvi af yður!“
Cecil stóð sem steini lostinn.
„Hvað get eg sagt, sem yður þætti
gaman að hlýða á?“ spurði haun
harðneskjulega, en þó skjálfradd-
aður, hvernig sem hann reyndi að
stæla röddina.
„Setjum svo,“ sagði hún lágri
röddu og þokaðist nær honum,
„setjum svo, að eg sé reiðubúin
að heyra hin þyngstu orö af vör-
um yðar, setjum svo, að eg hafi
komjð til að heyra yður og færa
fram svör.“
„Gerið það ekki,“ sagði hann'og
hjeypti brúnum. „Ekkert gott get-
ur leitt aí |tvi, aö við eigumst við
orðastað. ,Ef eg hefði átt von á
yður hér í kvöld, þá hefði eg held-
ur viljað fara á heimsenda en hitta
yður. Þér vitið það.“
„Já, eg veit það,“ sagöi hún dap-
urlega og samsinnandi. „Enegkom
]ió að eg vissi það. Já, Neville lá-
varður, eg átti visa von á yðtu; hér.
Eg vissi, að yður væri ljúfara að
fara á heimsenda, eins og þér seg-
ið, heldur en hitta mig hér, og ]>ó
kom eg. Hugsiö þér, að eg þurfi
ekkert á mig að leggja til að brjóta
svo odd af óflæti tninu. Eða haldið
' u
þér, að eg sé metnaðarlaus ?“
Hann bandaði hendinni eins og
hann vildi hvorki hugleiða spurn-
ingar hennar né svara þeim. En
hún lét það ekki á sig fá.
„Eg er metnaðarsöm kona, Ne-
ville lávarður; þér getið þá gert
yður í hugarlund, hve ljúft mér
hafi verið, að leita .á yðar fund,
íil að neyða yður — því að eg
veit, að eg er að neyða yður —
til að tala viö mig og hlýða á mig!
En eg veit hverju eg hætti, og er
fús til að fórna því. Eg hefi þráð
þessa stund eins og sú ein kona
getur þráð, sem þyrstir eftir tæki-
færi til að verja heiður sinn i aug-
um þess manns, sem -“ hún þagn-
aði og röddin hljóðnaði. uns hún
barst honum til eyrna eins og ómur
af hörpustreng — „elskaði hana
einu sinni.“
Hann beit á vörina og leit enn
á hana fast og harðneskjulega, þó
að málrómur hennar vekti bergmál
i hjarta hans, sem fjekk honum
mikils sársauka. „Eg get ekki neit-
að aö hhtsta á yður,“ sagði hann
lágri röddu. „Má e,g beiðast ]>ess
greiða, sem eg hefi rétt til að krefj-
ast, — að ]>ér verðið stuttcrðar og
bindið skjótari enda á þetta?"
Hún hneigði höfuðið til sam-
þykkis, gekk að sætinu, lét fallast
á það og aridvarpaði þunglega.
Það varð augnabliks þögn; þvi
næst hóf hún upp augun og brosti
brosi, sem var dapurlegra en nokk-
ur tár.
„Neville lávaröur, þér ætlib að
segja méf, hvers vegna þér —
strukuð frá mér?“
Þessi brotalausa ósáttgjarnlega
spurnirig hafði nær gert hann ham-
stola af reiði. I svij) fanst honum
liann gæti formælt henni fyrir heit-
rof, er honum varð litið á hið fagra
andlit hennar, blítt og ásakandi.
En hann bældi niður ofsareiöi sína
og brosti við henni af kadri, hlífö—
arlausri fyrirlitningu. „Var það
ómaksins vert, yðar tign, að brjóta
odd af oflæti yðar, til þess að leita
mig upp og bera fram þes'sa hé-
gómlegu spurningu?“ spuröi hann.
„Já, síðustu mánuöi hefir. ])essi
eina löngun brunnið í hjarta mér,
aö spyrja yður þessari einu spurn-
ingu, Neville lávarður; á eg að
cndurtaka hana?“
„Nei. Hlifiö yður og mér við
því! Ef yður þykir engin smán
5 að spyrja að-])essari spurningu,
þá mundi eg fyrirverða mig, yðar
%