Vísir - 10.05.1921, Síða 3

vfsia
leildsala —Imboðsvepsiun
F'yrirliasJantíLl a
Silki
Silkibönd. fjölakráöugt úrTal
Oömixlírograr hvítir
Leggiagar alUk.
Blundur do,
Verkakvanua míMipilð ódýr
Herra eokkar srartir
ílerret biudi stórt og fallegt úrval
Sigfás BiöiðaU & Co.
Sfmi 720. Lskjargöta 6 B.
Trjáviðarfarm
fékk Nic. Bjamason kaupmaöur,
> gær.
Botnia
fór frá Kaupmannahöfn i fyrra-
morgun, áleiðis hingaö, um Leith
og Færeyjar.
Branatóftimar
við Austurstræti hafa staðið
fullar af vatni, eins og undanfarin
vor, síöan snjóa tók að leysa, og
verið bænum til lítillar prýði eða
*óma. En í gærmorgun var ráðist
i það stórvirki að tæma þær. Urinu
tveir menn að þvt og mun verkinu
iokiö t dag.
B.». Siritts,
farþegaskip Björgvinjarfélags-
»«e, kom hingað t gærkveldt. Fer
vestur og norður um land, áleiðis
til Noregs, á föstudag, í síðasta
lagi.
Pétur Jónsson.
operasörigvari, hefir nýskeð
sungið 22 lög á grammófónplötur
og þykja lögin afbrigða góð.
Sæsíminn
til Vestmannaeyja komst í samt
lag í gær; hafði lengi verið í lama-
sessi.
ísfregnir.
Veðurathuganastöðinni bárust i
gær þær fregnir, að strjáll hafís
hefði sést 40 km. norður af Gríms-
ey. Altítt er, að ts sjáist þar um
þetta leyti árs, jafrivel þó að ve!
viðri.
4-5 merm
ósfeast til handfærnveiöa á Veit-
nrlandi. Þurfa aö fara meö Es.
Siríus. Ninari ttpp’. á Saínar-
tbrifstofuam.
Sýning
á handavinnu og eldhúsi verður
í Barnaskólarium i dag og á morg-
un. Opið kl. 3 til 7 síðd. Allir vel-
komnir.
Klnkban.
Klukkan hér er nú nálega 1Y2
tíma á undan réttum tíma og kem-
ur þetta sér illa, þar sem fiskþurk-
un er byrjuð. Þegar klukkan hér
sýnir 6 tíma að morgni, er rétt
klukka um 4 tímar og 40 mínútur
eða um hálf fimm, þá byrjar vinn-
an, þá á aö fara að breiða fisk,
en vinnuleysi hlýtur úr því aö
verða, einkum t kaldri tíð, því kl.
4Y2 að morgni hlýtur áfall að vera
allmikið og áfall mun vera þeg-
ar rétt klukka er 6, en það verður
kl. 7% hér um bil, eftir tíma þeim,
sem reiknað er með nú. Hér er þvi
um tímatöf og örðugleika að ræða.
ÖIl vinria hættir nú kl. 6 að
kveldi, eða eftir réttum tíma klukk-
an um hálf fimm. Þá veitir ekki af,
sé um mikinn fisk að ræða, að
byrja að taka saman klukkan um
hálf þrjú, en þá er rétt klukka 1.
Massage
Nudd og sjúkraleikfimi.
Þára Ariaiéttír.
Miöstræti 3.
munu flestir fiskþurkunar:Vienn
þekkja það, að fiskur þomar best
á timanum 1—4 eftir réttri klukkn
þegar sól er hátt á lofti, og er þvl
hér um þerristap að ræða, sem
reynslan hefir sýnt, að við þolutn
ekki. Sumrin hér era svo stutt og
þurkar það stopulir, að varla er
ráð á að eyða að óþörfu einni ein-
ustu þerrisstund.
Æskilegt væri, að fiskverkunar-
verkstjórar vildu skýra mál þetta
cg reriyslu sína, svo að þeir, sem
fyrirskipa það, að klukkn sé flýtt
og seinkað hér, fái hið rétta álit
Itinna réttu aðilja, sem stuðlað gæti
til þess, að fleiri þerrisstundir
fengjust, sem sjávarsíðunni á þess-
um tíma árs eru bráðnauðsynlegar,
með því að klukkan framvegis sé
höfö rétt eftir hriattstöðu, á þeim
tíma ársins, sem fiskþurkun og
heyhirðing fer fram á landinu, það
er sparnaður en hitt eyðsla.
Rvik 9. maí 1921.
S. E.
á Mkkrnm tegnndnm ai kveast'gvélsas, bjá Stefáni Gnnnarssyni.
STELLA
21
ástrfSu var hún aS ganga út á þann veg, seru
leriögin höfðu fyrirbúið henm.
VII. KAPÍTULI.
Trevorne iávarður og Stella gengu hvort við
aennars hlið yfir engin; laevirkjamir. sem flugu upp
ondan þeim, svifu hátt í loft upp og hófu sumai-
söngva; silfurblikandi áin rann hljóSlega til sævar;
graen trén vögguðust þýtt í vorblænum. og yfir þau
gneefði hið Ijósgráa stórhýsi i Wyndward HalL
Trevome lávarður tók ah t einu til orða, og svo
óvsent, að Stella hrökk við úr hugleiðingum sínum
um hann, og varS ofurlítið utan rið sig.
„Eg hefi verið að brjóta hdiann um, hvemig
horra Etheregde mundi taka þdrri breytingu, eem
koma yðar hlýtur að valda," sagði hann.
JHann umber hana með dásamlegri þolinmeeði,”
aagði hún brosandi. En síðan bœtti hún við í Uegra
rómi: „Hann er mjög góSur viS mig.“
„Hann gæti ekki öðru víá verið,“ evaraði hann
alvarlega. „Eg á við það, að hann gæti ekki verið
^Sru vísi en góður og ástúðlegur við hverja lifandi
veru. Eg hefi þekt hann, stðan eg var drengur.
Hann hcfir aevinlega verið eins, ah af lifað drauma-
■ævi. SkykK hann hugsa sér yður dns og draura?"
„Mjög áþreifanlegan og úbyrgðarmikinn þá,”
svaraði Stella hlæjandi. „Draum. sem helst allan
dagmn.'*
„Hvernig kunnið þéf breytingunm? þessari
kyríátu viðburðaiitlu veru hér í Tcroa-dalnum. Er
yður atrax farið að leiðast hér? práið þér alla
glaðværðina, sem þér hafið yfirgefið?“
„Eg hefi enga glaðværð yfirgefiS," sagSi hún
og Idt til hans. „Elg kom úr kaldranalegum og
hræðilegum skóla, sem var jafnóUkur hdmili eins
| og eyðimörkin Sahara er ólík engjunum héma.
Hvemig eg kunni við mig? Eins og eg hefði verið
flutt til paradísar, — mér var farið að finnast eg
vaeri ein og yfirgefin í heimmum og mér væri þar
ofaukið, en hefi nú fundiS \ön, sem eg get elsk-
aS
Hún þagcaði. en hcnum varð litið á svarta beít-
ið, sem hún hafði um mittið við Ijósan kjóiinn, og
sagði í iágum, blfðum rómi: „Eg bið yður af-
sökunar. Viljið þér fyrirgefa mér? Eg visri ekki —*.
„Hvemig hvers vegna hetði yður átt að vera
þetta feunnugt?" svaraði hún brosandi. „Já, eg var
! eio og yfirgefin i veröldinni. Faðir minn er
| ááinn.“
j Nú varð stutt þögn, en þá sagði Stella; „Já, í
paradfs! Eg hafði enga hugroynd um að England
væri svorm; þesr þar syðra kalla það þokulandið."
„I?ér bafið ekki verið í Loudon í nóvembermán-
uði,“ sagði hann hlæjonds. „Flestir útlendingar,
f.em ti! Englands feoma, haida kyrrn íyrir f dn-
hverju gistihúsi 1 vesturborgmni og daraa ah lor.diS
eftir þdm borgarhluta — fæstir koroast hingað,
hvað þá lengra út úr borginni. ]?ér bafið ekki kotn-
io til Londonar enn þá?“
„Eg fór gegnum borgina, þegar eg var að kotna
hingað. En mér var sagt ýmislegt þáðan í gær-
kvöldi"
„Einmttt það,“ sagði hann af miklum áhuga,
- J gæikveldi?"
„Já, hjá frú Hamilton. Hún var svo ástúðleg*
að bjóða mér í kvöldboð, og einn gestanna, hemi
Adelstone, gerði sér mikið far um að koma mér
í skilning um mikilleik og furðubrag Londonar."
Trevöme iávarður hugsaði sig ofurlítið um.
„Adclstone, Adelstone. Eg kannast ekki við hann.“
„Hann þekkir yður þó,“ svaraði hún, áður tm,
húu gerði sér grdn fyrir, hvað hún var að segja.
„pað er svo. Eg man ekki eftir honum. BíSun
við, er hann skyldur síra Fielding?"
„Systursonur hans,“ svaraði Stella og roðnaði of-
urlítið við, og tók Leycester lávarður eftir þvf.
„Eg man nú eftir honum, hár maður, grann-
vaxinn og dökkur yfirlitujm. Lögmaður, minnír
mif'. Og hann var að frecða yður um London.**
„Ja,“ svaraði Stella, og þegar hún mintist san>
talsins, scm hún átti við hann, fáum khikkustund-
pm aður. jókst roðinn í kinnum hennar. Hann «r
mjög skemtilegur og margfróður, og miskunaði sig
mildilegast yfir fáfræði mína. Eg var mjög þaik-
iát“
Eitthvað i málróm hennar kom honum til að
iíta á hana spumaraugum. „Eg hugsa, sagði bann.
j „að þakklæti yðar sé auðunnið.**
| „O, nd, engan veginn,** svaraði hún. „Eg o
einhver vanþakklátasta vera. Er það ekki frætxfi.
sem ritur þama?“ sagði hún snögglega, til að
skifta um urotalsefni.
,.Jú.** svaraði hann og Idt upp. „Hann er önn-
um kafinn. Eg bjóst ekki við að fá hann til aS
gera þetta. pað var nafn systur minnar, sem töfr-
aði hann til þess.**
„Honum þykir vœnt uxn systur yðér.“ svaraÍi
Stella hugsandi.