Vísir - 15.06.1921, Side 3

v i 9 * M
Til athugunar.
I auglýsingu Bakarameistarafé-
lagsins í gær stóð, að brauðsölubúð-
imar yrðu opnar 17. og 19. þ. m. kl.
8—1 árd. og 7—8 e. h., en hefir
breyst þannig, að opið verður frá kl.
12 á hád. til 5 síðd.
Basjarprýði.
Mig Iangar að biðja Vísi og dag-
blöðin öll að vinna að því við hlut-
aðeigendur brunarústanna milli
Austurstrætis og Austurvallar verði
látnir fylla grunnana og slétta yfir
nú áður en erlendu’ tignargestirnir
koma til bæjarins. Grunnana ætti að
fylla með byggingarefnum (möl og
sandi), sem notað yrði svo þegar
bygt verður á grunnunum. Eru þá
slegnar tvær flugur í einu höggi:
pessi leiða bæjar-óprýði brottnum-
in og efni dregið að til væntanlegra
bygginga. Sé ekki hægt að skylda
lóðareigendur til þessa, verður bæj-
arstjórnin að láta gera það.
Borgari.
Castle-Totvn
heilir mikið gufuskip, sem hing-
að kom í nótt frá Vesturheimi
meS kolafarm til h.f. Kveldúlfs.
Thor Jensen og kona hans voru
farþegar. Þau hftfðu dvalist vest-
an hafs nokkrar vikur. Skipið
ristir svo djúpt, að þaS kemst
ekki inn á innri hftfn, fyrr en
nokkru af farminum hefir verið
skipað upp. Farmurinn allur er
3800 smálestir og bætist nú úr
kolaskortinum í svip.
Vatns-œð springur.
Ein aðal vatns-æðin, innarlega á
Laugavegi, sprakk í morgun. Má
búast við, að vatnslaust verði við
Laugaveg í dag.
Dalasýsla
er veitt Þorsteini Þorsteinssyni,
j settum sýslumanni þar. Sest hann
j a8 á Staöarfelli og tekur þar viö
búi.
j Borgarfjarðar-læknishéraS
er veitt Jóni Bjarnasyni, aðstoö- i
arlækni í Keflavík.
I
Huginn
kom frá Englandi i gær. Hann j
! fór þangað með fiskfarm og átti |
að sækja kol, en þau voru ófá- j
’ anleg vegna verkfallsins. Tók |
hann þá um 50 smálestir af
sementi í kjölfestu og lítið eitt af
i öðrum varningi.
I
Yfirræðismaður Norðmanna á
íslandi hefir sent Vísi svohljóð-
andi símskeyti, sem honum barst
j frá utanríkisráðaneytiuu í Krist-
j janíu, dags. 13. þ. m., um stór-
verkfallið:
i „Stórverkfallinu lauk í síðustu
í viku. Takmark þess var að hindra
í niðurfærslu á kaupi sjómanna.
j Verkfallinu lauk skilyrðislaust.
; Stjórnin hefir skipað Lund mála-
: flutningsmann nýjan sátlaileitar-
mann i sjömannaverkfallinu og
; sáttaumleitun byrjuð. Mikil'vand-
kvæði á að byrja vinnu eftir stór-
verkfaliið. Víða hefir öllum verk-
fallsmönnum verið synjað um at-
vinnu á ný. Mörg borgarfélög,
j þar á meðal i Kristjaniu, hafa
: neitað aö veita verkfallsmönnum
j sömu kjor sem áður, með því að
þe/ir hafi gengið á gerða samninga.
Verkfallið heldur áfram hér. Sjó-
mannaverkfallinu er haldið áfram,
en þess gætir nú lítiö.“
ieildsala —ImboðsveFslun
FyrirUsslanai ■
B&sáliðld mai’gsk. úr prlma alaiuiniumjjogjemaillie, Itvergi
édýrari né smekklegri.
Leitið okkar fyrst, það borgar sig best. Tllboð óskast
á isl. afurðunr fob., einknm fiski, ull og lýsi.
Sigils Blðiiihl k Co.
Sími 7 2 0. LækJargötn6B.
Ráðskonustarfið
við Sjúkrahúsiið á Isaíirði
er laust 1. septembar næstkomandl.
Árslaun 16CO krðaur, fæði og húsnasði.
Allar upplýslngar fásí hjá uíidirrituðuni, sem tekur á móti
umaóknum tii 10. ágást Eæstkomandi.
ísafirði, 9. jáuf, 1921.
Hértð dakiiriM,
í-iafirði.
yeriand eða IhBvroIet bifreið
óskast keypt f góða ástandi; að einhverju leyti f skiptum fyrir vand-
aðar og ód^rar þarfa vöiur. Tilboð merkt nendist & afgr.
Vísis fyrir níssta laugardag.
fer tii Borgarness sunnudaginn 19. og fimtudagian 23. þ. m. kl.
87. Afgreiðsln Simi 557.
STELLA. 4«
petta var honum næsta óþægilegt! paS hefði
veriS honum til óþæginda, jafnvel þó aS stúlkan
hefSi átt aS erfa, — eSa átt — þann tignartitil,
sem hann hafSi meS sjálfum sér ásett sér aS ná,
ef hann gengi í hjónaband á annaS borS, því aS
hann hefSi heldur viljað ná því takmarki sínu, án
varhugaverðra eða óþægilegra ástaræfintýra. En
stúlkan, sem vakiS hafSi hjá honum þessa skyndi-
legu. áköfu og óviturlegu þrá, var hvorki erfingi
né afsprengi aðalsmanna, og var honum þaS mikil
skapraun. Hún var ekki neitt í neinu, ótínd frænka
ókunns málara! Hún taldist iafnvel ekki til heldra
fólks! Hann hafði e”gan hag af aS eiga hana,
ekki hinn minsta. Ekki gat hún hjálpaS honum
eitt fét á framabaut hans á lífsleiðinni. Og hann
hafSi alvarlega átalið sjálfan sig, fyrsta kvöldiS,
sem hann kyntht Stellu. þegar fegurð hennar og
yndisleikur hafSi hrifið hann on heillað.
,,Jasper,“ sagði hann við sjálfan sig, ,,þú ferS
vona"di ekki að flónska þig! JJig varðar aldeilis
ekkert um hana. Hún er ekki annað en snotur
stúlka, þú befir séð tugi, já. hundruð stúlkna. sem
eru eins fallegar, eða fegurri, og hún er ekki neitt
I neinu! Ó nei, þú ferð ekki aS gera þig hlægi-
legan, — þú ferð til borgarinnar í fyrramálið.*4
Fn hann sneri ekki aftur ti! borgarinnar. f þess
stað gekk hann inn í blómahúsið á prestssetrinu,
batt þar saman blómvönd og fór með hann t>’ mál-
ara-hússins og sökk dýpra og dýr>ra í ..kviksyndi
heimskunnar“, eins og hann mundi hafa orSaS
það. En jafnve! þá var ekki ofseint að hverfa
aftur. Jafnvel þá hefði hann getað sloppið, ef hann
hefði miklað nægilega fyrir sér sjálfselsku sína
sem hann hafði fastráSið. En til allrar óhamingju
hafSi Stella vakið í brjósti hans sjálfsþótta, sem
var máttugri en hin skyndilega ást, er hafði grip-
ið hann. Hún dirfðist hreint og beint að verja Tre-
vorne lávarS. Og þao reiS svo að segja bagga-
muninn, — án þess að Stella vissi af því, — og
hann skildi við hana hamslaus, með sjálfum sér,
af stjórnlausri afbrýði.
En síSasta atriSið var þó ekki fiam komið
enn, — það sem braut á bak aftur allar hinar
djörfu fyrirætlanir hans, en það var fundur hans
og þeirra Stella og Trevorne lávarðar í skóginum
við ána, og árás sú, sem Trevorne gerði á hann.
Á þeirri stundu — þegar hann lá í götunni og
leit upp á hinn fríða, reiðulega unga lávarð, sem
virti hann fyrir sér með nokkurri lítilsvirðingu —
þá vann Jasper Adelstone þaS heit, að hvaS sem
öSru liði. skyldi hann eignast Stellu, með illu eða
góðu, réttu eSa röngu. Hann hét því, að hann
skyidi ná henni úr höndum hins drembilega, ofstopa-
fulla, urga höfðingja, sem difrst hafði að varpa
honum, Jasper Adelstone, í skarnið, og svívirti hann
í orSum.
paS var ófeilni, fífldjörf ákvörðun, en Jasper
var Kka bæði ófeilinn og fífldjarfur sem mest mátti
verða, kaldrifiaour, sVegur, undirförull og óvand-
ur að -gu sinni. Hann var skarpur, því
varð "fað; honum hafði vegnað ágætlega
-rt h"íði hafist til vegs, án annara hjálpar, sakir
dugnaSar síns og atorku. pá að hann væri ungur
var hann farinn að fá talsvert orð á sig. pegar
merr vom í mikilli klípu og þurftu á aðstoð laga-
menns að halda, þá leituðu þeir til hans. pað brást
aldrei, að hann væri rólegur, athugull, reiðubú-
inn og vel fær í.sinni grein. Já, honum hafði vegn-
að vel; og honum hafði svo sjaldan mistekist, að
hann hafði hið besta traust á sjálfum sér. Hann
hélt heim á prestssetrið og rifjaði alt upp fyrir sér,
sem hann vissi um gamla Etheredge málara. pað
var mjög fátt og prestur vissi ekkert, annað en það,
sem Jasper var þegar kunnugt.
James Etheredge bjó í fásinni og virtist enga
vini eiga eða ættingja, nema Steilu. Hann hafði
sest að í hinum fiiðsæla dal fyrir nokkrum árum
og þar lifði hann þegar frá upphafi því lífi, sem
öllum var kunnugt þar í nágrenninu.
„Er hai^n, — var hann nokkru sinni kvongað-
ur?“, spurði Jasper.
Prestur hugsaði að það herði ekki verið. „Eg
veit ekki til þess,“ sagði hann. „Hann hefir áreið-
anlega ekki kvongast hér. Eg heid mönnum sé
mjög ókunnugt um æfiferil hans.“
Jasper varð að láta sér þetta lynda. Daginn
eftir að hann hitti Stellu og Leycester, gekk hann
frá mprgni ti! kvölds um engin, til þess að koma
av.ga á hana, en það brást. Hann vissi, að hann
ætti að vera í Londen, en fekk ekki slitið sig úr
sveitinni. Hann var ofurlítð stirður í handleggnum
og þó að ekki amaði annað að honum, batt hann
handlegginn í fatla og sagði presti, að hann hefði
dottið af hestbaki.
pá heyrði hann að Etheredge og Steila hefðu
verið boðin ti! kastalans og hann nagaði sig í
handarbökin af öfund og ilivilja og læddist út
að skógarstígnum, til þess að koma auga á Stellu,
þegar hún færi að heiman til boðsins. Honum
virtist hún hálfu fegurri en áður, síðan hann hafði
heitstrengt að fá hennar. Og alt kvöldið reikaði
hann um engin og skóginn og hugsaði um hane