Vísir - 10.07.1921, Síða 3

y i s i r
feiidsala — imboisvirslutí
ÍVI|1 ltrxTrbr ú'saor gftilv. 15 & 20 lítra (nýkornnir).
Alumioium vörur allsk. (ódýraHtar á þeusa landi).
Vatusfötur 2B — 30 — 32 cm.
Emnileraðar vörxir aílsk, sérlsga ódýrar
.1 árKvörxir, aörar, i miiilu. úrvoli.
I m i 7 20.
Lækjargöta 6 B.
selja aögöngumiöa að hvoru-
tveggja, fyrirlestrunum og upp-
lesfrunum, svo vægu veröi, aö eng-
iim, sem hefir mætur á shku. veröi
tilfinnanlegt aö kaupa sig inn
kostnaðarins vcgna.
i f x* e> i <3
fer til ÖUusár, Eyrarbakka og
Stokkseyrar á morgun. Teknr
farþega. Upplýs. í Mjóstræti 10,

Bæjttrfráíiiy.
Botnia
kom seint í gærkveldi. ' Meöal
farþega voru próíessorarnir Magn-
ús Jónsson, Halldór Hermannsson
og Andersen. Dr. GuÖbrandur
Jónsson, síra RÖgnvaldur Péturs-
son, kona hans og börn. Árni Fáls-
soq. stud. polyt. og margt utlendra
ananna.
Skjöldur
fór til Borgarness i morgnn, meö
fjölda farjaega.
VeÖrið í morgun. ^
Hiti hér ii st., Vestmannaeyj-
■um ii. Grindavík 10, Stykkishólmi
9, ísafiröi io, Akureyri '8, Gríms-
Stööum 5, (engin skeyti frá Rauf-
arhöfn), Hólum í Hornafiröi 8,
Seyöisfiröi 7, Þórsliöfn i Færeyj--
um 10 st. Lfotvog lægst fyrir suð-
austan land, stígandi. Flæg norö-
íæg átt. Horfur: Kyrt veður.
B 7 ú a r á
r&V -&1S27GÍ&
þriðjnadgiim 12.
miðvikadaginn 13.
og íimtudaginn 14.
frá bifreíðasttfð
Kanpið larmiða i tima.
Siaar 581-838
Minaisvarðar.
Þeir, sem kynnu að vilja panta minnwTarða
úr svörtu granífc, eða marmara, geri avo vel að
snúa sér til
ö. Jensens, Laugaveg 11 (Ljósmyndastofan)
Heima 12—6.
IP. Jensens Sten- og Billedhuggeri,
Hilleröd — Danœark.
n

1. Biml CJöCI.
Landaias besta úrval af .T'O.m.imLía.'i lSt-UUCO..
Myndir innrammaðar fljútt ©g vel, hvergi elns ódýrt.
Útsala
JLm sl t* sk, xr o
verða seld með lægsta heildsölnverði nfi um sfcuttan tíma. Fjðl-
breytfc úrval af allakonar h&lfpostulinsvörum.
Vörurnar eiu beyptar með lapgsta markaðsverði og komu til
laadsins i þessum mánuði. Verðið því óheyrt hér,
Alíar birgðirnar eiga að seljast á hálfum mánuði. Komið fljótfc.
1ÍJ tfifiáaláan.
I
Margt manna
fór héðan í gærmorgun á íþrótta-
mótiö i Kjós. Veður var gott þar
efra, nálega engin rignjng, og
skemtu menn sér vel.
og sæsta ðaga
fást tómir dunkar og kassar í
™ Mælkvog Flode i Daaser
Vi tilbyder i store Partier
8®/0 condenserefc M®Ik i
Daaser a 340 Ghrarn 9°/0
Exportfleda i Daaser a 340.
P. Chr. Panlsen & Soit
Assens Danmark,
STELLA 57
„Sumir eru svo víðfrægir í veröldinni, að allir
þekkja svip þeirra, jafnvel í tunglsljósi; til þeirra
telst iafði Len —“
Hún brá upp hendinni og hann þagr.aði við
bendingu hennar, en bros fór öðru sinni um andlit
honurn og hann bar höndina að vörunum.
„Hvað eigið þér vantalað við mig?“
Hún hafði ekki spurt hann að heiti; hún hafði
breytt við hann eins og betlava, sem skreiðst hefði
að vagni hennar, þar sem hún hefði numið stað-
ar. og náð hefði að ávavpa hana. 1 brjósti honum
brann áköf, hamslaus reiði yfir þessari framkomu
hennar, en hann braut odd af oflæti sínu og lét
■ekki á neinu bera.
„ÆtliS þér að biðja mig að gcra yður einhverr.
greiða?“ spurði hún, af kaldri miskunarlausri
drambíemi, er hún sá hann hyka við.
„]?akka yður fyrir,“ sagði hann. „Eg var að
bíða eftir tillögu eg verð að orða það svo. Já,
-eg ætla að biðja yður að gera mér greiða. Lafði
mín, eg er vður með öllu ókunnugur, en eg leyfi
mér að biðja yður hjálpar."
Hún brosti og leit til hans, eins og hún hefði frá
upphafi vitað, hvað koma mundi, en þó hafði hún
beðið rólega, og ekki látið á neinu bera. „pað
er svo,“ sagði hún, „eg hefi enga peninga —“
Hann hrökk við, þegar hún Sagði þetta, stað-
næmdist frammi fyrir henni og sýndi á sér allan
mannskapsbrag, sem honum var gefinn. „Pen-
inga!“ sagði hann. „Eruð ,þér vitstola?"
„Elg er hrædd um, að þér séuð það,“ svaraði
hún og leit drembilega til hans. „Kröfðust þér
ekki peninga, hen-a minn!“
„Peninga!” endurtók hann og brosti við. „Yð-
ur skjátlast herfilega,“ svaraði hann. „Eg þarfnast
engra peninga. Eg ætlaði ekki að beiðast fjárhags-
legrar hjálpar.“
„Hvað var það þá?“ spurði hún, og hann þótt-
ist heyra forvitni í hæðilegum málrómi hennar
„Gerið þér svo vel og skýrið svo stuttlega frá
beiðni yðar, sem verða má. og lofið mér að fara
leiðar minnar.“
Við þessi orð tefldi bann á tvær hættur, þv! að
hann hneigði sig lítið eitt, tók ofan hattinn og þok-
aði úr vegi fyrir henni.
„Eg bið yðar göfgi velvirðingar," svaraði hann
kurteislega og mátti varla heyra uppgerðarvon-
brigði í rómnum. „Eg sé, að mér hefir skiátlast.
Eg bið auðmjúklega velvirðingar á, að eg hefi
níðst á góðseínd yðar og ætla að fara leiðar minn-
ar. Eg býð yðar tign góða nótt.“ Að svo mæltu
hélt hann leiðar sinnar. ,
Lafði Lenore horfði fyrirlitlega á eftir honum,
en alt í einu beit hún á vörina, varð niðurlút og
sagði upphátt, en án þess að kalla: „Bíðið þér
við!“
Hann sneri sér við, hægur og rólegur, með aðra
höndina í barminum. Hún þagði augnablik og
virti hann fyrir sér, barðist við forvitni sína og
metnað «ra stund, meðan hún var að íhuga, hvort
hann vissi, hvernig í öllu lægi, — og henni fanst
enginn efi leika á því — og að lokum fékk hún
ekki varist því, að ávarpa hann. Að lokum sigraði
forvitnin.
„Eg hefi kallað á yður, herra, til þess að
vita, hvernig liggi í þessari yfirsjón, sem þér segið
ao hafi hent yður. Framkoma yðar, orð og athafn-
ir, er mér alt ráðgáta. Gerið svo vel að skýra það.“
petta var skipun og hann hneigði sig virðulega
til merkis um, að hann vildi verði við orðum henn-
ar. „Eg er náttúrufiæðingur, lafði mín.“ sagði
hann, ,.og hefi gaman að reika hér um skógana.
einkum í tunglsljósi; er það ekki undarlegur á-
vani?“
Hún roðnaði ekki, en augun tindruðu. Hún
skildi háðið, sem !á í orðum hans. „Haldið þér
áfram, berra,“ sagði hún þurlega.
„Eg gekk af hendingu til árinnar í kvöld. Eg
var að horfa á hana og dást að henni, þegar
maðuv og kona komu þangað, þau tvö, sem ný-
skeð hafa skilið við okkur. Eg bjóst Gð. að það
væri ásta-mót og ætlaði að fara, en þá dró skyndi- ,
lega frá tunglinu og eg sá, að annað þeirra var
mér mjög hjartfólgið?"