Vísir - 09.08.1921, Side 3

V 181K
eiidsala “-imbpdswpsfuB
Fyrirllsgjáncli •
>1 jölliiii'bi i’iwjnr galv. 15 & 20 l!tra (cýkoomlr).
A.lixmi Qiixtxi vör-mr* allak. (ódýrastar á þsssu landi).
Vatnsfötur 29 — 30 — B2 cm.
Emaiieraðar vörur aU@k. í?érlega ódýrar.
Járuvörur, eðrar, i miliíu. ikrvali.
'Sigfis BUidahl & Co.
Seilsuhælisféiagsdeild Ivíkur.
Samkv. 7. %gr. deildarsamþyktarinaar veiðnr veittur styrkur
til fátækra berklaveikrasjúklinga úr lögsagnarumdæmi Reykjavikur,
er leila sér .iækninga, en forgangsrótt hafa öðrum fremur félagt-
menn, ef þeir hafa veíið 3 ár í fólaginu.
Umsóknir skulu sendar til einhver3 af undirrituðum íyrír 25.
ágist 1921.
Jakob Jóhsbou, Magnús ^igurðsson
verslunarstjóri. bankastjóri.
§æm. Bjqrnliéðius&OB, fprófessor
3 i m 1 7 2 0.
Lækjargötn^ 6>B.
vörutegundum, sem inest hafa fall-
’tö í veríSi á heinfsmarkaðinum.
Mesl er verölækkuniu ^irðin í
'Bandaríkjunum. Stafar þaö auS-
vitaö að nokkru leyti af hinu háa
gengi dollarsins. En næst Banda-.
ríkjunum kemur Frakkland, og er
þaS þó ekki af því, aS gengi frank-
ans sé svo hátt. En þess ber aS
gæta, aö verShækkunin varð jiar
svo miklu meiri. Hér fer á eftir
tarla, sem sýnir verShækkimina i
io löndum,, eins og hún var<S mest
á árinu 1920, verölagiS, eins og
jraö var í apríl síöastl., hvort-
tveggja miöaö við heildsölu og
meöalver’Slþg 100 áriö 1913, og
3oks verölækkunina í hundraös-
hlutum: Hámarlc Apríl Lækk-
1950 1921 11 n
Bandaríkin 264 143 46%
Bretland 3^3 199 36-
Frakkland 588 347 41-
Italía 670 584 13-
Þýskaland 1714 T429 17-
SvíþjóÖ 3 66 229 37-
Jápan 321 190 41-
Canada 263 187 29-
Ástralía 236 171 28-
Indland 218 183 16 -
Dýrtíö er þannigf oröin lano
minst í Bandaríkjunum, og heild-
söluverölagiö þar aö eins 43%
hærra en 1913, en munurinn á smá-
söluveröi vafalaust nokkru meiri.
Tilsvarandi íslenskar töjur (miö -
aö viö smásölu) eru: 461 í okt.
1920, 384 í apríl og verðlækkun-
in þá um 17%; 1. júlí var meöál
verö 370 og verölækkunin jiá orö -
in 20%.
Enginn vafi er á jrvi. aö yfirl^jtt
hlýtur vöruverö enn aö halda
áfrant aö lækka. Vinnulaun eru
líka mjög tekin aö lækka í flest-
um ef ekki öllum löndum. enda
hlýtur svo aö fara. En lækkun
jicirra hefir hvergi oröiö vöru-
veröinu sam|feröa, og af því hef-
ir leitt ýmsa öröugleika fyrir fram-
leiðsluna. T. d. fá hændur Í4A.me-
ríku hú svipaö verö fvrir kornvör-
ur. eins og fyrir ófriöjnn, en hafa
orðiö. aö borga mikhi hærra .kaup.
Er jiví ekki ósennilegt. aö eitthvaö
dragi úr þeirrí framleiöslu, svo aö
veröiö hækki eitthvaö aftur. —
Hinsvegar hljóta jiá vinnulaunin
aö lækka enn meira. sakir atvinnu-
leysjsins, og jafnvægiö aö komast
aftur á. smátt og smátt.
/‘fe/'kh5
ðd p&ð er* ágjfrastð
úð hmna&fá fetit
Kúluskot t
Kal. 9,3 X 72 c. F
— 9,3 X 57 c. F
— 8 X 57 o. F
— 8 m.m. Mauser
— 22 sbort. R. F.
í heildsölu ódýiast hjá
Gr. M. Björnssoii
Símar 553 & 982.
Bananar
ágætir lá«t {
versi. Visir
Simi 555.
STELLA 77
«m fanst bréfiS brenna í vasa sínum og vissi aS
Jiann hefSi engan friS fyrr en hann hefSi komiS
því af sér. „Mér þykir miög leitt," sagSi hann, ,,eg
þarf að Icoma bréfi á pósthúsið."
„pað fer enginn póstur fyr en eftir klukkan 7,“
svaraði lafSi Lenore og horfði gletnislega ti! hans.
„Er ekki nógur tími til þess á eftir?“
„Enginn póstur!“ mælti hann og lét sem sig
skifti það miklu. „Eg vcrð þá aS síma,“ mælti
hann fyrir munni sér.
„Eg skal sækja yður eySublað,” svaraði hún
blíSlega, ,,og þér getið rent einhvern hestasvein-
fnn með það.“
„HvaS?“, ragði hann og roðnaði eins og skóla-
Jrengur. „Nei. þér rkuluð ekki gera j'Sur j>að
ómak; eg get ekki hugsao ti! j?er.s. Eftir á að
hyggja, mér er það ekki nauSsynlegt.“
pá skildi hún ag Leycester lávarður hefði beð-
íS hanr, fvrir einhverja orðsendingu og hún gaf
"fionum nánar gætur. Vesalings Grayford lávarð-
url Honum lét manna verst aS draga aSra á tálar.
Henum fanst augu Lenore sjá bréfið í gennum
fétin og varð óriálfrátt að herða takið á því í
vasa sínum og Lenore veitti jm eftirtekl þegar
í stað.
„F,v það bréf c'g er ]?að til hennar?“, flaug
íienni í hug og afbrýSin læsti sig eins og eldur
um hana. En þó horfði hún enn á hann og brosti.
„Jæia, ætlið j?ér þá aS koma?“, cpurSi hún hátt.
„Vitanlesa!“. pagði hann, en uppgerSar áhug-
ínn var æriS bersýnilégur.
Hún lét á sig sumavhatt og benti á knatttrén,
sem stóðu í forstofunni. Hún vildi ekki missa sjón-
ar af honum eitt augnablik. „pau bíða öll,“ sagði
hún.
Hann fylgdi henni út á grasflötina. par stóðu
hinir leikendurnir óþolinmóðir og léku sér að knött-
unum. Grayford lávarður leit vandræð'alega í kring
um sig, en gafst ekki tóm til umhugsunar.
„Eigum viS að leika saman?“, spurði lafði
Lenore. „ViS j'ekkjum vel hvort annað í þessum
leik.“ /
„Gott og vel,“ svaraði Grayford lávarður. Hon-
um varð að þreifa í vasann eftir bréfinu, meSan
hann svaraði.
Leikurinn hófsl. pau voru öll jafnleikin og leið
ekki á löngu áður en Grayford lávarður yrði kapp-
ramur, því að þetta var sá leikur, sem. hann hafði
rr.ertar mætur á. Honum varð mjög heitt, fór úr
treyjunni og fleygði henni á grasið. Lafði Lenore
!eit til hennar út undan sér og alt í einu, þegar
hún hafði staðaskifti við hann, tók hún af sér
armbandið og fieygði ]?ví á treyjuna.
„Skrautgripir eru óþarfir í tennisleik,“ sagði
hún og hló við.
Allir keppendurnir voru kappsfullir, ef segja
mátti, að lafði Lenore væri það nokkru sinni,
’ og þau/ léku af ákafa.
„Við munum vinna!“ kallaði Grayford lávarð-
ur og þurkaði af sér svitann, sem rann niðu.-
kinnar lionum; hann var allur í leiknum og hafði
; steingleymt bréfinu.
„Eg hugsa ]?að,“ svaraði lafði Lenore, en í
j sama bili misti hún af knettinum.
„Hvernig fóruð þér að þessu?“ spurði hann.
„pað er knatt-trénu að kenna,“ svaraði hún
afsakandi. „pað er helsti þungt. pað verður æf-
inlega of þungt, þegar eg hefi leikið dálitla stund.
Eg vildi óska eg hefði hitt knatt-tréð mitt.“ ,
„Eg skal senda eftir því,“ sagði hann ákafur.
„Nei, nei,“ svaraði hún. „þjón'arnir vita ekki,
hvert tréð það er; þeir þekkja þau aldrei í sundur.“
„Eg skal sækja það,“ íagði hann. „Eg vil
ekki. að það standi fyrir sigri okkar.“
„Viljið þér vera svo góður?" spurði hún áköf-
„pað liggur á borðinu í forstofunni —“
„Eg veit það,“ svaraði hann. „Bíðið við, augna-
blik!“ kallaði hann til hinna keppendanna, og þaut
af stað.
Lenore horfði á eftir honum augnablik, því næst
leit hún í kringum sig. Hin tvö stóðu álengdar og
vcru að tala um leikinn. Augu Lenore tindruðu
og hún varð föl yfirlitum. Hún rendi augunum
til treyjunnar og hykaði augnablik; síðan gekk
hún þangað í hægðum sír.um, laut niður og tók
upp armbandið sitt. En um leið sneri hún treyjunni
við með hirini hendinni og dró bréfið upp úr vas-
anum. Hún las utanáskriftina á augabragði og
lét bréfið á sinn stað og gekk aftjjr til. leikvaljar-
ins, án þess að láta sjá á sér nokkur geðbrigði.
Ev'. hjartað barðist fast í brjósti henni, meðan hún
var að brjóta heilann um, hvað taka skyldi til
bragðs.
Orðsending til drengsins! Bréf, sem engum ó-
merkara sendimanni var trúað fyrir en Grayford
lávarði! Hin skyndilega för Leycesters til Lon-
donar! Vandræði Grayfordr lávarðar og !aun-
ungar pukur! Hvað bjó undir öílu j?essu? Ler.ore