Vísir - 15.08.1921, Page 3

VÍSIR
Seildsala — fmboðsvepslui
Er’3?rr,iir3Ll«r®j4a.3CLca.l ■
IWÍlölliixrbriisar jyalv. 16 & 20 lítra (nýkomnír).
-A.ltiminiixm vötur allsk. (ódýrastar á þes«u landi).
VatEisíötu.i* 28 — 30 — 82 cm.
lilmaileraöar vörur allsk. sérlega ódýrar.
Járnvörur, aðrar, i miklu úrvali.
Sigfás
3 i m 1 7 2 0.
& Co.'
Lækjargötn 6B.
ai5 skifta þ.eim milli bandamánna
cn búist viö, aö þau lendi flest \
cigu Breta aö lokun(. Breskir út-
geröarmenn fengu forkaupsrétt á
skipunum, en þaö, sem afgangs
varö, var selt öörum þjóöum.
Kappakstur bifreiða.
Bifreiöamenn ýmissa landa þreyttu
kappakstur meÖ sér í París, seint
í fyrra mánuöi. Akbrautin var liö-
lega 17 km. og fór liver keppandi
30 hringa, eöa samtals 517 km.
■og 800 m. Hlutskarpastur varð
Bandarikj amaðurinn Murphv-
Hann var í Duesenburg-bifreið,
(sem ekki eru kunnar hér), og var
4 klst. 17 mín. ny2 sck. alla þessa
vegalengd, en þaö er 120 km.
hraöi, til jafnaöar, á klukkustund.
Hraöast fór hann 134 km. á klst.
Þrettán voru þátttakendurnir og
þótti mörgurn þaö illur fyrirboöi.
Þó varö ekkert alvarlegt slys í
þessum kappleik. Næstir Murphy
gengu Frakkar tveir, en meðal
binna 5 fyrstu var enginn Breti.
Þess er getiö, að einn keppenda
stansaði til aö skifta um hjól, og
var aö þvi í 17 sekúndur, og þóttii
það snör bandtök!
Mannfjöldi í Svíþjóð.
í árslok 1920 voru í Svíþjóð
5904000 íbúar; liaföi fjölgað á ár-
inu um 57 þúsundir. Er það meiri
fjölgun en nokkru sinni, síöan i86t.
Bæjarfrétíir.
I. O. O. F. — H. 1038158.
Myndir af konungsförinni
voru sýndar í fyrsta sinni siðast-
liðið laugardagskvöld í báöum
kvikmyndahúsunum. Þær eru af
landgöngu konungs og för hans
austur. Myndirnar eru viða fal-
legar og lausar viö allar smekk-
leysur og afkáraskap. Veröa þær
landinu til sóma en ekki athlægis,
livar sem þær veröa sýndar. Varla
veröur sagt um eina mynd aö hún
tandle 1 Buthbertson
Xji O 3XT X> o JV. — DUKT3DEE.
Framleiða allar tegundir af „Hessian“, ásamt öðrum „Jute-
vörum“. — Fyrsta flokks vörur. — Verðið aíarlágt. — Fijót af-
greiðsla. — Kaupmenn, kaupfélög og útgerðar-
menn : S8ndið fyrirspurnir yðar annaðhvort beint til ofannefnds
fírma, eða:okkar, sem erum aðalumboðsmenn þess fyr-
ir ísiand.
Helgi Magnðsseu & Co.
sé annari betri, þær eru margar
mjög svipaðar. Þingvallamyndirn-
ar hafa tekist ágætlega og förin
upp Kamba er mjög svipmikil. Þá
er „sundreiðin" talsvert agaleg, en
endar vel og eins og í sögu. Á-
horfendur hafa sig alla viö að
horfa á frá upphafi til enda, til
þess aö koma auga á vini sína og
kunningja í konungsfylgdinni og
margir eru svo hepnir að sjá sjálfa
sig, en enginn fer svo heim, aö
hann hafi ekki séð þar einhvern
sem liann þekti. og sést mönnum
þó yfir marga í fyrsta sinni. Að-
sókn aö myndunum hefir veriö
mikil.
Prentarar
fóru skemtiferð til Viðeyjar á
Skildi í gær. Skemtu þeir sér fyrst
heima á túninu. Þar var sest aö
snæðingi, ræöur fluttar, sungið,
dansað og leikiö. Um nónbilið fór
aö rigna, og var þá haldið austur
á eyju, og þar fekk feröafólkið aö
skemta sér við dans í rúmgóöu
vörugeymsluhúsi. — Þátttakendur
lofa mjög viötökurnar í Viöey og
greiöasemi herra Eggerts Briem,
sem greiddi götu þeirra í hvívetna.
Komiö var hingaö laust eftir kl. 8
i gærkveldi, og létu allir hið besta
yfir skemtuninni.
Dyravarðarstaðan
í stjórnarráðinu er auglýst til
umsóknar i Lögbirtingablaðinu.
Umsóknarfrestur til 10. september.
Umsóknir sendist dóms- og kirkju-
málaráðuneytinu.
Knattspyrnukappleiknum
milli „Þrándar“ og „Fyllu“-
manna, sem háöur var í gær, lauk
svo, aö „Þrándur" vann meö 4:1.
í fyrri hálfleiknum höföu ,,Fyllu“-
menn vindinn meö sér og komu þá
knettinum einu sinni i markið, en
í síöari leiknum skifti um, og urðu
úrslitin þannig alveg eins og siö-
ast. — Leilcurinn var viðvanings-
legur af beggja hálfu, en „Þrænd-
ir“ eru kappsamir og sumir þejrra
töluvert duglegir. — Dómari var
Ben. G. Waage.
Veðrið í dag.
Hiti i Reykjavík 10 st., Vest-
mannaeyjum 8, Grindavikg, Stykk-
ishólmi 9, ísafiröi 9, Akureyri 8,
Grimsstööum 7, Raufarhöfn 8,
L
STELLA
81
Hún hafði talað af sér. Ekki hafði hún fyrr
slept þessum háðslegu bituryrðum, en hann þaut
að henni og greip um handlegg henni. Henni
varð fótaskortur og hún sneri sér við og greip
dauðahaldi í hann, því að hún hafði hratað út
af stýfiugarðinum og hékk þarna milli heims og
helju, en undir var beljandi árstraumurinn. parna
voru þau augnablik og leit hann æðisgengnum
augum til hennar og hótaði henni bráðum bana.
En loks dróg hann djúpt andann, kom til sjálfs
sín, hvarf frá morðhugsun sinni, hörfaði aftur á
bak og dróg hana að sér og úr allri hættu.
„Varið þér yður!“, sagði hann og þurkaði svit-
ann af fölu enninu með skjálfandi hendi. „pér
gleymið því, að eg elska „þessa stúlku“. sem þér
svo nefnið, þó að hún sé Ijósengill og tigin stjarna
í samanburði við yður, sem lútið svo lágt, að opna
annara manna bréf og bera út óhróður! Varið
þér yður! pér skuluð framvegis hafa gát á tungu
yðar, þegar þér nefnið -nafn hennar. Eg hefi nú
varað vður við, og yður hefir skilist, að eg • er
ekki þræll, sem fer að öllu að yðar óskum. —
þess vegna getum við nú rætt um erindið, sem þér
áttuð við mig. Viljið þér ekki fá yður sæti?“
Hann benti á pailinn á stíflugarðinum.
Hún skalf eins og hrísla, bæði af líkamlegum
vanmætti og óstjórnlegri ofsareiði. En fyrr hefði
hún látið drepa sig, en hún hlýðnaðist honum.
„Haldið þér áfram,‘ sagði hún. „Hvað ætlið þér
að segja?“
„penna ráðahag verður að hindra og hið flekk-
lausa mannorð ungfrú Etheredges verður að vernda
og verja. Eg get hindrað þetta hjónaband, jafn-
vel nú á síðustu stundu. Eg ætla að gera það, að
því tilskildu, að þér heitið mér því, að segja aldrei
frá þessu, meðan við lifum. Eg óttast ekki mjög
að þér segið frá því; mér þykir sennilegt, að jafn-
vel þér veigrið yður við að skýra þriðja manni frá
að þér eigið það til að opna annara manna bréf!“
„Eg lofa því,“ sagði hún þurlega. „Og hvernig
ætlið þér að hindra þetta? pelckið þér manninn,
sem þér ætlið að ganga í berhögg við? Varist þér
har.n! pað ér ekki við lambið að leika sér, þar sem
Trevorne lávarður er!“
„pakka yður fyrir!“, ansaði hann afundinn,
„yður fer vel og drengilega að vara mig við,
í einkanlega af því, að yður mundi þykja gaman
j að sjá mig liggja fyrir fótum Trevornes lávarðar.
En eg þarfnast engra ráðlegginga. Eg skifti við
liana en ekki hann. Eg segi engum, hvernig eg
! fer að því.“
„Eg ætla að fara,“ sagði hún kuldalega og
1 sýndi á sér fararsnið.
„Verið þér kvrrar,“ sagði hann, „þér eigið
vðar hlutverk ógert, og munið, að þér eigið meira
á hættu en eg. Eg berst fyrir ást minni, þér berjist
fyrir ást, auði, metorðum og völdum, — öllu því,
sem yðar líkum finst eftirsóknarverðast hér í heimi.“
„pér eruð ósvífnir!"
„Nei, eg er blátt áfram nærgætinn. Við tvö
þurfum engu að leyna hvort fyrir öðru úr þessu.
Ef hún fer að beiðni hans, þá leggja þau af
stað í fyrramálið klukkan ellefu á járnbrautarlest-
I inni, og hann mun bíða þeirra á endastöðinni í
London. pau munu fara á þeirri lest, en þau
skulu aldrei lcomast alla leið. Ekkert er auðveld-
ara en lcoma í veg fyrir það. Ekki er annað en
! falsa litla orðsendingu.“
I „Falsa orðsendíngu?", sagði hún í hálfum hljóð-
um.
„Já, úr því að hann hefir beðið hana að fara
tiltekna leið, þá verður hann að sjá sig um höid
og skrifa henni ný fyrirmæli. pað verður að koma
ný orðsending frá honum — það verður hyggilegra
að skrifa piltinum — og það verður að segja þeim
að fara úr lestinni á næstu stöð utan við London,
í Vauxhall. par eiga þau að fara út, ganga út
fyrir stöðina og þar bíður þeirra einkavagn, sem
! flytur þau til hans. pér skiljið ?“
„Eg skil,“ svaraði hún. „En orðsendingin, hver
! á — að falsa — skrifa hana?“
„Hver er færari til þess en þér? pér hafið lengi
í steininn klappað. pér þekkið rithönd hans og get-
ið með hægu móti náð í bréfsefni hans. Pappírinn
og umslagið verður að bera með sér skialdarmerki
Wyndward ættarinnar. Einhver þjónninn frá höll-
inni gelur farið með orðsendinguha.“
Hún var þögul og sem steini lostin yfir bragð-
vísi hans og ósjálfrátt varð hún hrifin af slægð
hans og ráðkænsku. Satt var það, sem hann sagði,
hann var ekki þræll, — það var ekki við lambið
að leika sér, sem hann var.
„Eins og þér sjáið,“ sagði hann, þegar hann
hafði gefið henni tóm til að yfirvega þessa ráða-
! gerð, „þá verður að afhenda þessa orðsendingu á
síðustu stundu, helst í vagndyrunum, þegar þau
eru að leggja af stað. pér ætlið að gera það, er
ekki svo?“ ,
Hún sneri sér undan og herti upp hugann: „pað
geri eg ekki! svaraði hún.
„Gott og vel!“ sagði hann. „Eg finn þá eitt-
hvert annað ráð. Stella Etheredge skal aldrei verða
kona Trevorne lávarðar og ekki heldur svo kölluð
! lafði Lenore Beauminster. Á morgun þegar hann
stendur bugaður og sigraður og sér mig taka Stellu
Etheredge út úr höndunum á sér, þá skal eg veita
/