Vísir - 11.10.1921, Blaðsíða 2

iVKSIK
IB&rmw
Með Gullfoss féum við:
„OMA“-smjörliki,
„KokkepigeM plöntufeiti,
Libby’s mjólk — 16 oz. dósir,
„Tower Brand“ mjólk.
Sveskjur,
Apricots — þurkaðar —
Epli — þurkuð —,
Syltetoj,
Baunir */* og */*»
Kristalsápu,
Þakpappa, og fleira.
Gufuskip
hleður frá Kaupmannahöfn til Heykjavikur og Hafnarfjarðar 15,
þessa mánaðar.
Flutningsgjöld muu ódýrari en með áætlunar skipunum. Borg-
un í íslenskum íacröiaum í Seykjavik. Vörur x stserri „par-
tium“ sérstakur samningur.
Flutningur tilkynnist strax til
6. KristjánssoBar, Vestnrgfita 5.
Símar 589 og 1009.
Símskeytf
fri fréttaritara Vfsta,
Khöfn io. okt.
Tyrol sjálfstætt. — Bylting í að-
sigií Austurríki og Ungverjalandi?
Frá Vín er símað, að Tyrol sé
að búa sig undir að segja skilið við
Austurríki og lýsa yfir sjálfstæði
sínu og ef til vill gera bandalag
við Bayern. — Ennfremur er sím-
að þaðan að konungssinnar í Ung-
verjalandi hafi mikinn viðbúnað
til þess að koma Iiabsborgarætt-
inrii aftur til valda i Ungverja-
landi og helst einnig í Austurríki,
og er stjórnin því viðbúin bylt-
ingartilraun af hálfu konflngssinna.
— 500 austurrískar krónur eru nú
jafngildi einnar krónu danskrar.
Margar sölubúðir í Vín eru alveg
tæmdar að vörum, en i öðrum er
neitað að taka við greiðslu í inn-
lendum peningum.
Bolshvíkingar fá ekkert lán.
Frá London er símað, að svo
virðist sem tilraunir Friðþjófs
Nansens til að útvega Rússum lán,
hafi algerlega mistekist.
Samninganefnd Sinn-Feina
komin til Englands.
Frá London er símað, að samn-
inganefnd Sinn-Feina sé þangað
komin, og Griffith varaforseti íra
fyrir henni. Var nefndinni tekið
með stórkostlegri fagnaðarviðhöfn
af fylgismönnum sjálfstæðishreyf-
ingarinnar írsku. — Yfirleitt eru
menn þó vondaufir um að samn-
ingar takist.
Branting tekinn við stjóm.
Frá Stokkhólmi er símað, að
Branting hafi tekið að sér að
mynda nýja ráðuneytið sænska.
Karl Kautzky,
sem talinn er mestur lærifaðir
(teeoretiker) jafnaðarmanna síðan
Kari Marx leið, er hingað kom-
inn til Kaupmannahafnar og ætlar
að flytja 3 fyrirlestra á háskólan-
wtn.
Frá Danmörkn.
Hagur Dana.
' Innflutningstollarnir í Dan-
mörku hafa undanfama 6 mánuði
(april—sept.) orðið 9 milj. kr.
rninni en á sama tímabili í fyrra,
eða 22 milj. 576 þús. i stað 31 milj.
588 þús. — Neysluskattarnir allir
hafa minkað um 13% miljón, voru
i fyrra 84 milj. 756 þús., en nú 71
milj. 213 þús., þessa sömu 6 mán-
uði ársins. ’
Dýrtíðin minkar óðum í Dan-
mörku. Heíldsöluvisitala „Finans-
tidende" hefir lækkað úr 234 niður
í 202, eða nál. 14% í september-
mánuði. Síðan í nóvember í fyrra-
haust hefir hún lækkað um helm-
ing. Nú er heildsöluverðlagið sam-
kvæmt þessu 102% hærra en árið
1914.
Danskur sendiherra
í Lundúnum hefir nú verið skipað-
ur Preben Ahlefeldt-Laurvig,
greifi, sem verið hefir sendiherra
Dana í Varsjá.
Bókaverslun Gyldcndals
hefir heitið 50 þús. kr. verðlaunum
fyrir besta skáldsögu eftir norsk-
an eða danskan höfund, auk 20 þús.
kr. fyrir útgáfuréttinn. Frestur er
settur til marsmánaðar 1923, til að
skila handritum, og til þess tíma
verður nöfnum keppenda haldið
leyndum.
Fæðis-dýrtið.
Matvörur hafa lækkað allmikið
í verði og kol um ,75%. Þessu
fagna allir. en ekki fá þó aliir að
njóta góðs af þessu verðfalli. Ein-
hieypu mennirnir, sem verða að
kaupa fæði á matsöluhúsunum,
kvarta sáran yfir því, að m a t u r-
inn lækki ekkert í verði. ,.Við
verðum að borga fæðið sama verði
og áður, meðan dýrtíðan var mest,“
segja þeir, „matsalarnir v i 1 j a
ekki lækka verðið.“
Auðvitað er þetta ekki allskost-
ar rétt. Það er hægt að fá ódýrara
fæði hér í bænurn nú, en meðan
dýrtíðin var í hámarki. En rétt
Einn setbekkur (sóffi) og
noklcrir legubekkir (dívanar)
fást með tækifærisverði í
Húsgagnaversluninni ÁFARM.
Ingólfsstræti 6. Sími 919.
Einnig sjómannadýnur á 10
kr. stk.
mun það vera, að stærstu mat-
söluhúsin hafa lítið eða ekkert
lækkað verðið á mat sínum. — Og
það er von að „kostgangaramir“
kvarti. Það er líka auðsætt, að þeit
geta ekki unað við þetta til fram-
búðar. Tekjur þeirra hljóta að
fara minkandi úr þessu. Flestir
vinna þeir fyrir ákveðnu kaupi, og
kaupið hlýtur að lækka. En þá
geta þeir vitanlega ekki varið eins
miklu fé i fæði og áður.
En hvernig á að fara að því, að
fá matsalana til að lækka verðið
á fæðinu? — Þessi spurnirig hefir
verið lögð fyrir Vísi af fleirum
en einum, en haun veit ekki nema
eitt ráðið. Þaö er að semja!
Ef matsalarnir vilja ekki „taka
sönsum" og lækka verð fæðisins í
einhverju sanngjörnu hlutfalli við
verðfallið á matvörunutn, elds-
neyti og öðrum tilkostnaði, þá
hlýtur að því að reka, fyrr eða
síðar, að „kostgangararnir“ fari
frá þeim. — Og með s a m t ö k-
u m ættu þeir að geta knúið fram
sanngjama verðlækkun á fæðinu
þegar í stað. — Það er alveg á-
reiðanlega hægt að fá fæði hér 5
bænum fyrir minna en 140 kr. á
mánuði, og það engu lakara en það,
sem nú er selt því verði.
Af taju stafar það?
Eg geri ráð fyrir, að það séu
fleiri en eg, sem veitt hafa því
eftirtekt, að ísl. hrossunum er að
hnigna, þrátt fyrir kynbæturnar,
bæði hvað gæði og fegurð snertir.
Það er ekki svo langt siðan, að
þá útflutningshrossum var skipað
hér úm borð í skipin, að bæði eg
og aðrir þóttumst sjá glögg merki
þess, að svo og svo mörg hestsefni
sigldu árlega, og eitt var víst, að
þá var ætið töluvert af tryppum,
sem sköruðu fram úr að vexti og
fegurð, en nú mun slikt fátítt.
Eg liefi í sumar fylgst dálítiS
með þeim tryppum, sem héðan hafa
verið flutt, og hefi eg eklci komíð
auga á eitt einasta tryppi, sem bor-
ið hefir með sér gæðings-útlitið, og
sama má segja nm fegurð og vöxt
þeirra.
Eg geri ráð fyrir, að kynbóta-
frömuðirnir, kunni ef til vill ekki
að vera mér hér samdóma, en þeir
um það. — „Verkin sýna merkin.“
Það er kunnugt, að nú um all-
langt skeið hafa verið víðsvegar á
landinu gerðar hrossakynbóta-
tilraunir, en svo framt, sem eg hér
að framan hefi farið með satt mál,
þá virðast þær eEki koma að til-
ætluðum notum, hverju sem um er
að kenna. Slíkt þarfnast rannsókn-
ar, því tilgangslaust er að vera að
kosta til kynbóta ef árangurinn er
auðsær enginn.
Hér i Reykjavík, og víðar á
landinu, er að vakna almennur á-
hugi á að eignast góða hesta, og er
enginn efi á því, að rnenri eru al-
rnent að komast upp á að færa sér
i nyt alla kosti hestanna, þótt mest
beri á þvx að menn færi sér „tölt-
ið“ sem mest og best í nyt. — Það
er því auðsætt, að mesta áherslu
þarf að leggja á, að gera „töltið"
sem allra fyrst kynfast. Bændur
þurfa sem almennast að gera sér
•*»
það ljóst, að takist þeim að bæta
hestakynið, eru þeir með því aö
stíga eitt spor í viðreisnaráttina x
landbúnaðinum.
Eg skal fullvissa bændur urtx
það, að jafnframt sem fjárkrepp-
unrii hér á landi linnir, þá eykst
eftirspurn eftir gæðingum, svo ört,
að þeir þurfa að duga betur hér
eftir en hingað til, ef þeir eiga að
geta fullnægt þörfinni.
Það hefir verið og verður svo,
að hestarnir okkar veita okkur
mesta ánægjuna, erida kvað okkar
góða þjóðskáld Matth. Jochums-
son: Milli manns og hests og
hunds hangir leyniþráður.
Dan. Daníelsson.
Biejiifréttly,
Gullfos*
! koin laust fyrir miðnætti í nótt.
Meðal farþega voru: Stefán Jóns-