Vísir - 12.11.1921, Blaðsíða 3

VISSB
J?eir sem óska að selja tómar steínolíutunnur undan olíu
Landsverslunarinnai'. eru beðnir að gefa sig fram þegar í stað,
LANDSVERSLUNIN.

iístofustúlka
getur fengið atvinnu þegar í stað
PðBiðgalái.
Kona sem rekur verslun, óskar
eftir 3000 kr. láni gegn háum
vöxtum 4—5 mánaða tíma.
Tilboð merkt: „Peningalán“
leggist inn á afgreiöslu hlaðsins
fyrir lok þessa mánaðar.
Drengir
óskast til að selja happdrætti fyr-
ir Styrktarsjóð sjúklinga á Víf- !
ilsstööum. Komi á afgreiðslu Vís-
is í kvöld, kl. 8—9.
LANDSVERSLUNIN.
Ktæðskeradeild
förohússiBS
er nú, sem fyr, birg af alskonar
fataefnum. Verðið mikið lægrft
en éður. Tildæmis má nefna:
Blá Oheviotsföt (egta) frá kr.
2(000, til kr. 220.00 Vetrar-
fraktar, frá kr, 185,00 kr. til
220 00.
Ágætt cheviot t drengjaföt á
br. 12 00 pr. meter.
Kvendregtatau frá kr. 6.00
til kr. 14.00, og flt ann&ð þar
eftir. Komið í tíma i
Bjarnason, bæði lil heimilis á
Káraslig 8. Síra Ölafur Ólafsson
gaf þau saman.
Leiðrétting.
1 fréttinni um hrauðverð bak-
arame.i.starafélágsins ■ i bla'ðinu í
gær. var ruglað saman verði á
íranskbrauðum og súrbrauðum.
Verð á franskbrauðtim er 70 og
35 aur.. en á súrbr. 50 og 25.
Prófessor Haraldur Níelsson
hafði ráðgert að prédika í frí-
kirkjunni kl. ö á morgun, en
verður að hætta við það, vegna
lasleika.
Stúdentafræðslan.
Um listaverk Forn-Egifta talar
Mattliias fornmenjavörður Þórb-
arsón á morgun kl. 3 í Nýja Bió
cg sýni.r skuggamyndir af hofum.
pýramiduni og mannamyndum
frá tímabili. sem liggur 3—5000
ár aítur i tímann. Þetta er mjög
aðlaðandi efní fyrir fólkið. og má.
búast viiS húsfylli. Húsið verður
npiíað kl. 2j4.
Frá Jan Mayen, ’
eyðiey norður af íslandi, birt- {
i ast veðurskeyti í fyrsta sinni í ;
dag. Norðmenn komu þar upp j
loftskeytastöð í sumar. en önn-
ur stöngin brotnaði í ofviðri og :
hin skemdi.st. Var viðgerðinni
nýlega Iokið.
„Upp til selja“,
! norskur gamanleikur, verður
’ sýndur í Iðnaðarmannahúsinu
| annað kvöld kl. 8V2 (sjá augl.).
L öenjji e?I. ffljnter,
Ehöfo 11. nóv.
SfcKrftrjgtpiiRd . . , fer. 20
D®*far — 5 40
100 mór“, þýsk . . — 2 00
í UX) ,kr. ewnsknr , . — 123 75
100 kr. no'-wkar . — 78 50
sOO trankar, b ansttir — 39.15
100 franbar. be'g — 37/0
lUO Hránkar, . - 101 75
: 100 iirnr. íta! . — 22 0
|!ö p-wetsr, «p*nv. . — 75.80
10O hoU . . 187.1 0
Hak avéiav, böku orm, m rg-
ar tegundir, pottar email. og
óemail, katlar k .fökönnur, Gas-
bakaraofna-,, oHuvéiar, primuear,
spriltvélar o. m. fl.
Jote, Imm Eiilo.
J\. t vinn *ol
get r -á fe gið v:ð sk.-if.st >f
»törf um -itun tarsa'íir. sem 1 t
getnr «ér til xa 1» mngatv< l
8íuú 70 .
Ferðatðskar og kistnr
mikið úrval.
V örnlnisið.
til sölu í
V'öru litislmii
Bey t s=M
frá Siglufirði nýkomin. Seld í 80
stykkja kössum.
Viðskiftafélagið. Sími 701 & 8or.
Gamlir yjtar
gerði; upp n ju. A'l bonar
!óreftii-aum telpuk ólar oy k«p- i
ur fæst snnniað á s* ma a'að.
LHUgaveg 27, uppi
Ti ■ kynning.
Nýr ufú í eild- ng smásöla,
miög ó týr á La igaveg 7o (báð-
iuni
t
ífamrnarnir. 261
„petta er jafnvel verra en eg bjóst við,“ sagði
ittngfrú Mangles og horfði á dyraverSi gistihússins,
isem voru að glíma viS hinar stóru kistur ungírú
Netty Cahere’s.
„HvaS er verra, Jooly?“
„Pólland!“, svaraði ungfrú Mangles og rödd-
in var full fyrirboSunar og þó staSfestleg, eins og
Mn vildi segja, aS hún hefSi siSað verri lönd en
Pólland um sína daga. /
„Eg skal játa,“ svaraSi hr. Mangles hægt, „að
sumt virSist hér nokkuð hægfara um þetta leyti
sólarhringsins. pú þarfnast morgunverSar, Jooly.“
„Ekki held eg morgunverSurinn flýti mikiS
fyrir, Jósep," svaraSi ungfrú Mangles og Ieit ekki
tii bróSur síns, heldur, á fyrirferðamikinn dyra-
vörS, og gaf honum í skyn, með Ijúfmannlegri al-
vöru, aS hann skyldi stranglega gæta stöðu sinnar.
Ungfrú Netty tók viS smávægilegum farangri
af frænku sinni, sem voru henni til óþæginda. Hún
virtist ævinlega vita, hvaS hún ætti að gera eSa 1
segja á hverri stundu eða hvenær henni bæri að
sýna viSeigandi þögn. Annað hvort varð þetta held-
uir til að létta skapsmuni þessarar hefðarkonu, eða
hitt, aS hún fann til þess, að hún hefði sannfært
áheyrendur sína um, að hún gæti jafnvel skift
orSum viS menn í fámenni eins og á VæSupalli.
Og hún, sneri sér af bersýnilegu lítillæti aS hinum
sagnfræga stiga, sem laugaður hafði veriS blóði
Gyðinga og Pólverja.
„Segið mér,“ sagði hr. Jósep P. Mangles viS
þíóninn, í djúpum angurværSar rómi, sem fremur
jók á óleikni hans í frönskunni, „hvaða tungumál
taliS þér?“
„Rússnesku, frönsku, pólsku, þýsku, ensku —“
„pað er nóg í svip,“ sagSi Mangles á móður-
máli sínu. „ViS skulum notast við enskuna. Eg
heiti Mangles.“
DyravörSurinn hneigði sig dúpt, eins og hann
ætti orðastaS við mann, sem hefði Iagt drög fyrir
herbergi og sal á fyrsta lofti gistihússins, og hann
benti hendinni í áttina til tveggja þjóna, sem
stóðu við stigann.
Ungfrú Cahere éín virtist stilt og róleg og snyrti-
leg. Ef dæma hefði átt eftir hinum skæru augum
hennar og fagrá yfirbragði,, hefði mátt ætla, að
hún hefSi sofiS í þægilegu rúmi um nóttina. Var
því líkast, sem þjónustustúlka hefSi greitt henni
í góSu tómi. En það var kenning hennar, aS rétt-
ast væri að vera ævinlega snyrtileg og hreinleg,
hvar sem væri og hverjum sem mætti og þess má
vel geta hér, að mörgum hefir gefist vel, til vegs
og gengis, að fara að þeim óbrotnu ráðum.
Hún gekk upp stigann á eftir þjóninum og
skrjáfaði mjúklega í fötunum. ]?egar upp kom, lá
við, aS hún hljóðaði upp yfir sig af undrun,- því
að Paul De: lin kom álengdar í móti henni eftir
breiðum göngunum; hann veifaSi svefnherbergis-
lyklinum í hendinni og raulaSi fyrir mur.ni sér lag
úr nýjum gamanleik. Virtist svo, sem hann væri
hér heima hjá sér, ekki síSur en í París, London
eSa New Ynrk.
„Ó, madcmoiselle!", sagði hann og staSnæmdist
frammi fyrir ungfrú Cahere með hattinn í hend-
inni, „hvern skyldi hafa dreymt um slíka ánægju
— hér á þessari stundu — í þessari dauflegu
borg?“
„pér virtust sæmiiega kátir, — þér voruð aS
syngja," svaraði ungfrú Cahere.
„paS var sorgarlags-kom, mademoiselle, og eg
var aS raula af leiðindum. pér hafið ef til viii
heyrt það?“
„Nei, eg veit aldrei hvort menn syngja af leiS-
indum eSa ekki. Eg veit að eins, hvenær eg hefi
gaman af aS heyra sungið. Mig skortir þekking-
una, eins og þér vitið,“ sagSi Netty hæversklega.
„Æ!“, sagði Deulin og bandaSi hendinni, svo
að auðskilið var, að honum fanst hún þarfnaðist
hennar ekki. Og hann snerist á hæl til að heilsa.
ungfrú Mangles og bróður hennar.
Ungfrú Mangles tók honum kuldalega. Jafnvei
hinir mestu kvenskörungar geta stundum fundið til
þess, að þær séu ekki sem sjálegastar. Hún tók í
hönd honum og hnegði sig í mittinu -— eins og
á ræSupallí — og hélt áfram.
„Halló,“ sagði Jósep Mangles. „Komnir hér á
undan okkur? Mér datt í hug við mundum hittasí
hér. Dapurlegt hér, ha?“
„pið eruð nýkomin, býst eg við?“, sagði Deu-
lin.
„Ó, fyrir alla muni hlæið þér ekki að okkur,“
sagSi ungfrú Netty. „pér sjáið það, vitanlega. ]?ér
hljótið að sjá, að við erum nýkomin út úr svefn-
vagni:“
„pér eruð ævinlega eins og nýkomnar af himn-
um,“ svaraði Deulin og leit á ungfrú Cahere, sem
hélt hendi um hárið. Hárið var fagurt og höndin
grönn og fögur. En hún virtist ekki heyra, því
að hún sneri sér snögglega undan og fór að ta!a
við frænda sinn. Dculin gekk með þeim um
göngin, sem voru löng, því að gistihúsið er mikiS
stórhýsi.
„Mér kom á óvart aS sjá ySur svona skyndi-
| lega. eins cg þér getið nærri,“ sagði Netty c>g