Vísir - 02.12.1921, Blaðsíða 3

sslaiH
ieildsala-SmboðsYBfslui
Fyrirliggjacdi:
Ritvélapappir.
Samkepei émðgaleg.
iigfús Btðndahl & Co.
mmi 730.
Laklargðtn 6B.
smálafimdi. ]>á fvrirlestur um bún-
.a'S á Islandi. eftir forseta Búnaöar-
íélagsins. Guömundur Marteinsson
ritar um tilraunir ti) aö láta raf-
vnagn flýta þroska jurta. Segir ]>ar
einkum frá tilraunum Breta, sem
stunduin hafa tekist vel, en stund-
nm engau árangur bori'S. Eru þess-
ar tiíraunir enn ófullkomnar. en
sennilegt, aö þær geti síðar komið
a'Ö miklti gagni. Vigfús Helgason
.skrifar feröasögu frá Skotlandi,
Halldór Vilhjálmsson, skólastjóri,
urn vothevsgerö, og Guðbjörg Þor-
leífsdóttir um garSinn í Múlakoti,
sem hún hefír komið i rækt, og
öllum þykir skemtilegur, sem séö
hafa. Síöast er skýrsla um bús •
áhaldasýninguna. sem hér vat
baldín í sumar.
Pientaxafélagið
- ínir til skemtunar og hluta-
veltu n.æstk. sunnudagskvöld. Á-
góöínn rennur í sjúkrasjóð félags-
ins. Gjöfum til hlutaveltunnar
veröur þakksamlega veitt viötaka
í prentsmiðjunum.
Gfengi erl. myntar.
KhSla 1. des.
Sterliagðpunð; . . . kr. 21.68
Ыl!ar — 5 42
100 mörk, þýsk . . — 3,00
100 kr. asenak&r . . 128.10
].0@ kr. norsk&r . . — 76.50
190 Irankar, Sranstór — 88.26
100 fraukar, svisxm. . — 108.10
100 iirar, it&i. „ . . — 22.65
100 pssetar, spány. . — 75.35
103 gyUiní, hoU. . . — 191.00
Frá Verslunarráimu.
Hjálpin tU Rflssa.
Þaö hefir taíiö mjög fyrir því.
. að skjót hjálp væri veitt liungur-
þjáöu sveitunutn í Rússlandi. aö
menn þóttúst ckki hafa tryggingu
fyrir því, aö hjálpin kæmi rétt niö-
ur, ef bolshvíkingar væru látnir
ráöstafa hjálparmeöulunum. Hins
vegar þóttust bolshvíkingar ekki
tryggir gegn undirróöri. ef stjórn-
ir útlendra ríkja fengju aögang að
Boliapör 2 tes.
r»isls.ar, aiúpir ojg grunnir,
MatarsteU)
ELamstelI,
FFrirUggjand.1.
1. Einussoa & Björasson.
Símí 915. Simnefai Elabjörn
landinu fyrír hjálparsvéitír sínar
Ríkisstjórnirnar hafa því viöast
dregiö sig i hlé frá hjálparstarf-
seminni, en í hverju landi hefir
aftur myndast félag, er sér um
hjálpina. í Englandi heitír félagiö
,,Save the children" (bjargiö börn •
unum) og fæöir þaö daglega 20
þús. börn í Saratov. Frakkar hafa
einnig stofnaö féíag, sem heitir
„Union de secours aux enfants",
og stendur þaö undir vernd al-
þjóöastjórnar „Rauöa krossins".
ítalir hafa einnig veitt mikla
hjálp og páfinn hefir gefiö þý mil-
jón líra til hjálparstarfsemi Nan-
sens, og annaö eíns til enska fé-
lagsins.
Noröurlöfid hafa veriö Úeldur
sein á sér, aö koma til hjálpar. Þó
.sendu Norömenn í haust allmiklar
fiskgjafir til Rússlands. Svíar eru
aö búa út mikinn hjálparleiöanguf
og Danir eru einnig í samningum
viö franska hjálparfélagiö, um aö
vinna meö því aö hjálparstarfsem •
ínní. Þaö er danska deild Rauöa
krossins, sem hefir framkvæmí
málsins, undir stjórn Dir. Cold.
Eins og geta má nærri, er þaö
clýrt aö ííytja vistir og föng öK
til Rússlatids, og halda þar uppt
matgjöfum. Danir þykjast spara.
mikið, með því aÖ vinna meö
Frökkum, og áætla þeir, aö jiaí
kosti sig þó 10 kr. á dag aö íæða
eitt barn, og 20 kr. aö fæða hvern
fullorðinn mann. Danska ríkiö
hefir lagt 100 þús. kr. til hjálpar-
innar, og samskot eru hafin um
landið, og kvaö undirtektir vera
mjög góöar.
Nýr gufuketill.
Sænskur verkfræöingur hefir
fundiö upp eimreiöarvél, sem sagt
ct', aö spari helming eldsneytis.
Hefir vélin veriö reynd í lestitmi,
sern gengur milli Stockhólms og
Uppsala. Fór lestin aö meðaltali
um 90 krn. á klst„ og var þó mjög
löng og þung. Uppfyndingin er í
því fólgin. aö notuö er eimtúrhína
og gufan er kæld, þegar hún kem ■
ur út úr túrbínunni, uns hún v.eröur
aö heitu vatni, sem svo aftur er
leitt inn í ketilinn. Á venjttlegum
eimvögnum fer gúfan út utn
strompinn, og fer þar forgörðum
rnikill liití og kraftur. Menn
aö þessí uppfynding ger-
breyti bráðlega öllum eimreiöum,
(rannna.tiíir 39
Wanda og Martin og gengu txl sæta sinna. Wanda
vaj hugsi og tók ekki eftir gestunum. Nokkrar
lonur lutu yfir milliveggina og spurðu spuminga,
■'& Netty skildi ekki, og það fréttist mann frá
tnraanni, aS Bukaty prins væri heill á húfi.
Jósep P. Mangles skotraSi augunum til syst-
kinanna. Hann þekti þau, en fann ekki ástæSu
til aS láta þaS fara lengra.
.Jafnvel bestu menn virSast hafa mætur á
þessu,“ hvíslaSi ungrú Mangles.
„Dagsanna, Jooly.“
En ungfrú Mangles heyrSi ekki svariS. Hún
var aS heilsa Paul Deulin, sem var á leiSinni til
^eirra. Hún varS fegin aS sjá hann. Hún fann
IþaS á sér, aS hún var óþekt í öllum þessum sæg
pannig geta jafnvel bestu menn fundiS til og þaS
ar mjög óskemtilegt. pví aS hjörtum hinna víS-
frægu hættir til aS þyrsta í hinar venjulegu hnipp-
Sngar meSal fólksins, þegar þeir nálgast, og hom-
augun, sem sýna þaS Ijóslega, aS menn kannast
viS þá. Paul Deulin var líklegur til þess aS fræSa
J>enna ófróSa lýS og enn var ekki svo vonlaust um
siS ná einhverjum árangri meS því aS láta skína
A úr sér helga vandlætingu yfir veSreiSunum.
„Eg átti varla von á því aS sjá ySur hér,“ sagSi
tón gletnislega, um leiS og þau heilsuSust.
„En þar sem þér eruð hér,“ svaraSi hann, „hlýt-
w þaS aS vera meinlaust. pegar öllu er á botn-
inn hvolft, er þetta eins og samkvæmi undir beru
lofti.“
Og hann beygSi sig niSur aS Netty meS þeim
svip, að öilum, sem voru glöggir á þá hluti, hlaut
aS vera Ijóst, hvers vegna hann kom
„VeðjiS þér, herra Deulin,“ spurði Jooly.
„Aldrei, nema eg sé alveg viss.“
„Ef til viU,“ sagði ungfrú Mangles, sem nú var
mýkri á manninn, „er þaS síður skaðlegt.“
„Og áhættuminna,“ sagSi Deulin alvarlega. „En
vissulega,“ sagSi hann lægra og sneri sér að Netty,
„þekkið þér Wöndu prinsessu? Kyntust þiS ekki
hjá lafSi Orlay?“
Netty hafði þegar veitt Martin meiri eftirtekt
en ef til vill var hæfilegt. pvd aS ungir menn era
mjög hégómagjamir og hann var fús á að endur-
gjalda það, meS því að gefa henni meiri gaum.
„Já,“ svaraði hún, „viS kyntumst hjá lafði Or-
lay. En eg hygg, að hún muni ekki eftir mér, þó
að hún virtist kannast við herra Cartoner, sem
var kyntur henni um leiS.“
Deulin brosti íbygginn og kinkaði kolli til sam-
þykkis, en Netty horfði sakleysislega á hann.
„Verið þér sannfærður um, að hún hefir ekki
séð yður,“ svaraði hann, „annars hefði hún áreiS-
anlega kannast viS yður. pér sjáið, aS þið snúið
bökum saman. Prinsessan er dálítið utan viS sig;
hún er með hugann hjá föður sínum, sem varð
fyrir óhappi.“
Hann teygði sig áfram, um leiS og hann sagSi
þetta, og snerti öxlina á Wöndu.
„Wanda,“ sagSi hann, „þessi ungfrú minnist
þess, að þiS hafiS, kynst í London."
Wanda stóð upp og sneri sér við pví næst rétti
hún höndina yfir milligerSina á milli stúknanna.
„AuðvitaS, ungfrú Cahere,“ sagSi hún. „pér
verSiS aS fyrirgefa, aS eg settist svo nálægt yo-
ur, án þess að taka eftir yður. Eg var annars
hugar.“
„Eg bjóst varla viS, aS þér mynduS muna eftír
mér. pér hljótið aS hafa kynst svo mörgum £
London. Er það ekki skrítiS, hve margir eru nú £
Varsjá, af þeim, sem voru þaS kvöld hjá lafSf
Orlay?“
„Já,“ sagðí Wanda, eins og úti á þekju, „e«a
margir þeirra hér?“
„Já; herra Deulin var þar, þér og prinsinn, viS
þrjú og — herra Cartoner.“
Hún leit í kring um sig, um IeiS og hún nefndi
Cartoner, en augu hennar mættu aS eins augunt
Martins Bukaty, er aSdáunín skein út úr. pegar
hún talaði, var hún mjög fjörleg og augun í hennf
skær.
„Eg þykist vita, aS þér séuð meS bróSur yð~
ar. pið eruS svo lík, að ekki er um að villast. Eg
vona, að prinsinn hafi ekki meitt sig.“ sagði hú*.
vingjarnlega við Wöndu.
„Nei, þakka ySur fyrir, hann er ekki meiddur.
Já, þetta er bróðir minn. Má eg kynna hann yður?'
Martin! Ungfrú Cahere — bróSir minn.“
Og nú höfðu þau kynst, en það var aS líkind-
um það, sem Netty hafði viljað. Hún gaf sig þ»
ekki að Martin, en hélt áfram aS tala viS Wöndir.
„pað hlýtur að vera gaman,“ sagði hún, „aS-
eiga heima í Varsjá og geta hjálpað þeim, sem
bágt eiga og eru undirokaðir.“
„Eg geri ekkert að því,“ svaraSi Wanda. „pað
er aS eins í skáldsögum, aS konur gera eitthvaS
fyrir þjóS sína. Alt, sem eg get gert fyrír Pólland,
er aS sjá um, að einn pólskur aðalsmaður fái
þann mat, sem hann vill og þann aðbúnað, sernt
hann þarf — alveg eins og þér gerið eflaust sjálf-
ar, þegar þér eruð heima.“