Vísir - 10.02.1922, Side 4

■ININ
Lítið herbergi til leigu fyrir einlileypan karlmann. A. v. á. (150
| FÆÐl
Fæði fæst á Njálsgötu 5. (140
Fæði fæst á Grundarstíg 8, uppi. ((73 r~" i
Stúlka, vön saumum, óskar eftir að sauma í húsum. Uppl. á Vatnsstíg 8. (123
\ HÚSMÆB8 |
Ágæt vinnustofa i kjallara, sólrik og rakalaus til leigu. — Uppl. á Grundarstig 19. (147 Sökum veikinda óskast liraust og vönduð stúlka strax í gott bús í miðbænuni. A. v. á. (130
Herbergi til leigu. Upplýsing- ar á Skólavörðustíg 46, í búð- inni, allau daginn. (146
I TAFAB-r«MBIB f
pingmaður óskar eftir Iveim herbergjum i miðbænum. Tilboð merkt „nr. 19” sendist á Hótel ísland. (144 Peningabudda hefir tapast. Finnandi vinsamtóga beðimi að skila henni á Laugaveg 74. (149
Brúnn flókahattur tapaðist i fyrrakvöld. I gjörðinni eru gegnumstungin fangamörkin O. M. og L. G. Skilist gegn fundar- launum á afgr. Vísis. (145
Herbergi með búsgögnum til leigu yfir þiiigtimann. Uppl. á Grettisgötu 22. (139
Stofa, raflýst, með húsgögn- um og Iiita. til leigu, eftir stutt- an tíma, helst fyrir þingmann. Tilboð mei'kt „Raflýst” sendist Vísi. (136
pér, sein funduð 50 kr. seð- ilinn 8. þ. m. kl. 9,10 við Landa- kotshúsið, gerið svo vel að gera undirrituðum aðvart. Fátæk stúlka á í hluL Har. Sigurðsson, Unnarstíg 1. (143
Siðprúð slúlka gelur fengið að vera í herbergi með annari. — Uppl. á Bergstaðasir. 51. (135
Stígvél hafa tapast úr bifreið i á veginum ofan EUiðaár. Skil- j ist gegn fundarlaunum á Lauga- % veg 58 B. (142
íbúð til leigu. Freyjugötu 27. (137
Nýkomið:
Eekkjuvoöir frá kr. 6,60 Btk.
Stórir, góðir gólfklútar 50 a
Karlm.sokkar kr. 0,50 parið
Sterkar vinnubuxur 10 kr.
VöruMsið.
Braaatryggingar allskonar:
Nordisk Brandforsikring
og Baltica.
!_ Líftryggingar: ;.i
„Thule“.
Hvergi ódýrari tryggingar né
ábyggilegn viðskifti.
A. V. TULINIUS
Hns Eimskipafélags íslands.
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutimi kl. 10—6.
JEitt Til tvö
m
óskast til leigu nú þegar.
A., v. &■
MórauSur hattur fundinu. —
Vitjist á Njálsgötu 12. (148
í
í
Jörðin Tangi i Innxá-Akranes-
hreppi, er tii sölu. Gefur af sér
2 kýrfóSur töðu og 100 hesta út-
hey. Bæjarhús nýbygS. Frekari
upplýsingar gefur Finnbogi Sig-
urðsson, hjá Timbiu' og Kola-
versluninni, Reykjavik. (119
Líti'ð vörupartí, mest bai'iia-
vara, til sölu með rnjög góðuin
skilmálum, ef samiS er fyxár
laugardag. A. v. á. (18
íslensk-ensk orðabók G. T.
Zoega rektors óskast keypt. —
A. v. á. (141
’fvenn föt á nieðalmann til
siilu með tækifærisverði. A.v.á.
(134
Byggingarlóð á góðum stað.
óskast til kaups. Tilboð með
skilmálum sendist Visi merkt
„Lóð“. (133
r
TILKTMNINB
1
6 5 5 er talsimanúmer fisk-
sölunnar i Hafnarstræti 6. Ben.
Benónýsson & Go. (138
Félagsprentsmiðjan.
GAMMARMR
72
slotaðt óveðrinu ofurlítíð, og það var ekki eins dimt
tMis og áður, Jm að tungl var í fyllingu.
„Áin er eina undankomuvonin,“ hafði Kosmar-
•ff sagt. „Við skulum hittast klukkan hálf eitt á
seðstu tröppunum í Bednarska. Eg ætla að ná i
jbát. Hafið þér peninga á yður?“
„Eg er með fáeinar rúblur — hefi aldrei átt
■argar,“ svaraði Martin. *-•! 4 'W*‘ ■*•••"• *
„Náið í meira, ef þér getið, og í mat ef það
er unt — brennivínsflaska getur ráðið lífi eða
dauða. Qg hafið yfírhöfnina með.“
útbúnaður miklu fíemur til að veikja grun á hon-
um en vekja.
Milli Bednarska og brúarinnai, sem gnæfír yfír
lágkúrulegu húsin á árbakkanum, er sumarbryggja
gufuskipanna, sem um ána ganga. par er og al-
mennings baðhús og smábátabryggja í öðru hom-
inu. par fékk Kosmaroff oftast vinnu. Martin snen
göngu sinni þangað. Um sumartímann eru þar
stöðugir verðir og verkamenn, því að umferð um
stórelfi er þrotlaus og þeir, sem eiga daglegt brauð
sítt undir vindi, vatni og aðfalli, verða að sofa þeg-
ar færi gefst.
pctta kvöld stóðu fáeinir menn ofan við tröpp-
urtiar. pað voru uppskipunarmenn, er áttu eigna
íssins, sem vöktu yfir
peir skildu í flýti á hæðínní, ]?ar sem vegurinn
loeygjr til Mokotow. Kosmaroff sneri viS til hægri! að ^æta á floti og í klóm
bandar og stefndi til árinnar, þar sem hann hafSi. vexti árinnar-
atvinnu, og vinir hans eyddu stritandi ævi sinni. Maj'tin gekk úí á bryggjuna og rýndi í kringum
Martin slóst í hópinn þögula og niðurlúta, sem; sig, út í myrkrið, eins og hann hefði einhvers að
kraðaði sér til borgarinnar. peir þrömmuðu eftir; gaeta, sem í hættu væri. pá fékk hann hóstakast,
miðjuni strætunum milli hermantiaraðanna og smugu eins og margan hendir að næturlagi, og það ekki
milli hesta Kósakkanna á strætahornunum, og Mar- síst á hættulegasta tíma ársins. Hann beið smáhóst-
ton tókst. að komast leiðar sinnar, án þess að eftir | andi í tíu mínútur og þá kom Kosmaroff, ekki frá
Wonum væri tekið. Á torginu andspænis járnbraut- i landi heldur eftir hrönninni við brúna.
arstöðinni stóð hópur fyrirliða; þeir töluðu saman „pað er auður áll í ánní um miðbogann. Eg
er kominn með bát þangað, Við skulunt koma.“
Hann tók við brauðunum hjá Martin og fór á
undan út á ána, sem hann þekti út í yztu æsar.
Báturinn var næstum á skararbrúninni, fáein skref
frá hinurn gríðarmikla brúarstöpli. pað var svo
dimt, að Martin, sem hrasaði á jakarönd, datt á
bátinn, án þess að hann hefði hugsmynd um að
hann var svo nærri. pað var fornfáleg kæna; ein
af þeim, sem verkamenr. við ána notuðu.
Kosmaroff skipaði fyrir. „Hjálpið mér til að
koma honum á floí. En verið ekki uppréttur. pað
er auðvelt að komast burt án þess að við sjáumst.
Og þér skuluð vera vissir um það, að engtnn leitar
að okkur út á ísinn- Við getum verið komnir t.utt-
ugu mílur í burtu, í afturelding.
Báturinn var þungur og þeir hrösuðu og runnu
í hálfum hljóðum. Einn þeirra hló, og Martin kann-
aðist við hláturinn. pað var ungur Kósakkafyrir-
liði, kunningi hans, sem hafði borðað mcð honum
■okkrum dögum áður.
Skömmu eftir miðnætti, var hanu á leiðinm um
Rednarska. Á Ijósunum í gluggum gróðrarhússins
sá hann, að höll föður hans var umkiingd. Ef
tol vill sat faðir hans við arininn í stóra salnuxn,
©g hugsaði um mistökin, sem honum hafði verið
skýrt bréflega frá, með trúum þjóni. Martin vissi
að Wanda var farin, og hvar hana væri að finna.
petta var eitt þeirra ótal smá atriða, sem prinsinn
sjálfur sá um. Hann hafði koraið á afbragðs skipu-
lagi, á þeim tímum, þegar hann kom skotfærum
•g hergögnum yfir landamæri Póllands, frá Aust-
xarriki, og hann var jafnglöggur á slíkt enn. Um
Pólland var fréttakerfí, svo að hægt var að j margsinnis, ]?ví að þeir höfðu enga fótfeslu og voru
Uoiaaa skeytum á svipstundu, hvert sem var, hvori I báðir léttú'. Loks komust þeir að álnum og settu
Wekku að degi eða nóttu.1 bátinn gætilega á flot.
Marltin hafði fengið peninga. Og fáein brauð bar
IkuMt undir handleggnunrt. Flöskustútur stóð upp úr
vaca hans. Á strætunum niður undir ánni var þessi
,Við verðum að liggja á botninum í bátnum
og iáta það ráðast, hvort hann strandar eða brot»-
ar í spón, áður en við koinumst fram hjá virkj-
unutn! “
Um leið og Kosmaroff sagði þetta, flutu þeir
undir brúarbogann. Til vinstri handar gnæfði kast-
alaturninn við himinn. pað var Ijós í hverjunt
glugga á þessu heljarbákni, sem orðið hefir fyrir
svo mörgum umskiftum. Nú var hann hafður fyrir
hermannaskála og varðmennimir voru að hátta.
Von bráðar hurfu ljósin og virkisveggirnir urðu
óskýrari og óskýrari, þangað til borgin hvarf alt:
í einu sjónum og þeir bárust óðfluga út í myrkriö,.
Kosmatoff settist upp.
„Gefíð mér brauðbita,“ sagði hann, ,,eg er glor-
hungraður."
En hann fékk ekkert svar. Martin prins var
steinsofnaður.
pað var að byrja að stytta upp. Oveðrið var
úti, en flóðið var enn eftir. pað hlaut að hafa verrð
stórrigning í Karpatafjöllum og Weichsel átti upp-
tök sín þar. í tuttugu og fjóra tíma væri það ekks
eingöngu ísjakar, sem þyrfti að hafa gætur á, held-
ur yrðu þar tré með rótum og höggvið timbur frá
sögunarmylnunum, á stöku stað myllnuhjól, hingað
og þangað hrossskrokkar og ef til vill bæjardyr eða
þakhluti, fáeinir bátar og ótal fleiri herteknir munir,
sem náttúran flytur í sigur-æði sínu til sjávar, nteð
gruggugum straumnum.
Hann settist í skutinn, lét fara svo vel um sig
sem unt var, og stýrði með annari árinni. Myrkrifi
var enn svo svau't, að hanr. sá ckkert frá sér. en
gat að eins haldið bátnum í horfinu á miðri ánmi
og forðast stærstu jakana. Hann var hugsjúkur ©g
örvona, holdvotur og dauðþreyttur og steinsofnaii
von bráðara, þar seih hartn var kominn.
pegar hanp. vaknaði aftur, var Martiit pr*s
sestu'- hjá honum og stýrði bátnum. Nú var stytt
upp til fulls; himininn heiður og máninn skein gkrfc
og út við sjóndeildarhringinn vottaði fyrir ofurHtálkt
dagsbrún. Áin bar þá með geysihraða, gegnuac
griðarmikla flatneskju, ateð biaðiausuM ta’jáat á
stangli og einstöku, lágkúrulegum bóndabýlum, *mm
stóðu á sandböluM í beitiiancWeu. Pai birki ódtm
1 af degi.
Kosmaroff skalf af kulda, og setkist x»pp. Martis.
sem var lífea skjálfandi, rétti homtM brennivínsflisk-