Vísir - 03.03.1922, Blaðsíða 4

KlSIR
Ef yöur yaniar föt eöa
frakka, þá er txkifœrið nú
aö fá sér þaö. Verö á fata-
efitvun og ymnn, falliö aö
|mun. — Fyrsta flokka vinna,
fljót og góö afgreiðala.
Yöríihúsið.
fiuðmnndnr Pétnrsson,
nnddlœknir, Laugaveg 46. Til
viötals frá 1-3. Sími 394.
Tfeir grimnMnÍngar
til leign. Til sýnia á Baldurs-
götu 18.
6 5 5 er talsímanúmer fisk-
sölunnar i Hafnarstræti 6. Ben.
Benónýsson & Co. (138
IslandsbankaseSilI fundinn í
Vonarstræti. Réttur eigandi gefi
sig fram í búð Áma Eiríksson-
ar. (53
Hvítur l'ingravetlingiu' tapað'-
ist í fyrralcvöld. Skilist Berg-
staðastræti 34 B. (58
Kvenblýantur með silfuriesti,
hefir fundist á Hverfisgötu. —
Uppl. Frakkastíg 10, uppi. (65
Hreinsuð og pressuð föt, Oð-
insgötu 24, niðri. Hvergi ódýr-
ara. (40
Stúlka óskast í vist. Guðrún
Jónsdóltir, pórsgötu 3. [72
Get tekið fleiri börn til kenslu.
Til viðtals kl. 10—12 og 2—4.
Sími 68. Dómhildur Briem. (63
Stór hjóldæla tapaðist á þriðju-
dagskvöldið, frá sláturhúsinu
suðiu- í Gróðrarstöð. Skilist
gegn fundarlaunum til Jóns A.
Guðmundssonar, ostagerðarm.
(64
Húsnæði til leigu hjá Eliasi
Hólin. (67
1 • 2 herbergi handa þiug-
inanni til leigu. Upjd. á Baldurs-
götu 34 B. (57
íbúð vantar mig frá 14 maí
u.k. Einar Hróbjartsson, Unnar-
stíg 1. Til við'tals í pósthúsiuu
(sími 180), (55
Búð ásamt skrifstofu til Ieigu.
A. v. á. (54
Grimudragtir, herra og dömur
til sölu. Til sýnis í Bláubúðinni.
(48
Matardcild Sláturfélagsins seP
ur 1. fl. saltkjöt á 85 aura pr.
% kg. (30
Ford-flutningabifreið er til
sölu með góðum skilmálum —
einnig iitið notuð bifreiðahjól
með „massívu“ gummi. A. v. á.
(373
Sem ný peysuföt, skúfhúfa og
skór nr. 37 til sölu, Grettisgötu
18. (70
Bárnavagga til sölu á Lindar-
götu 7 a. (68
Byggingarlóð ekki mjög stór
óskást til kaups. A. v. á. (66
1. fl. dilkakjöt, saltað, er að
eins á 85 aura y2 kg. i verslun-
inni VON. (62
Barnavagga og franskt sjal til
sölu á Kárastig 5. (61
Góð barnavagga til sölu. A. v.
á. ' (59
Til sölu er hyggingarlóð á góð-
um slað. Uppl. hjá Hannesi
Olafssyni, Grettisg. 1, kl. 2—4.
(56
LEIGá $
Píanó óskast til leigu. A. v. á.
60
Félagsprentsmið ja n.
Gott IslensKt
smjör
nýkomið í verslun
Gannars Þórðarsonar
Laugaveg 64.
Vönduð og þrifin stúlka ósk-
ast, i forföllum annarar. Uppl.
gegnar í versl. Alfa, Laugaveg
5. (71
Prjón tekið á Grettisgötu 38
B. (69
f
KENSLá
1
Hún unni honnm.
II
ekki lengur mátið, en reis á fætur og ætlaði út,
en þá heyrði hann miðaldra konu segja við sessu-
naut sinn:
„Nú kemur hún næst. Eg ætla að hlusta á hana
og fara svo. Hún er þeirra lang-best."
Clyde hinkraði enn við og settist aftur. pegai
öllu var á botninn hvolft, var eins gott að sitja
þar, eins og að Iáta Dorchester hafa af sér fé í
spilum. Hann kveikti sér því í vindli og hagræddi
sér í sætinu.
Hljóðfæraflokkmánn sem bæði var fjölmenn-
ur og í rauninni vel æfður — breytti nú um hið
glannalega undirspil. sem hann hafði leikið með-
an línudansararnir voru á sviðinu, og lék nú þýtt
lag og hreimfagurt, svo að Clyde varð hálf for-
viða. Var það forspil að venjulegum þvættingi?
Meðan hann var enn að velta því fyrir sér, kom
ung stúlka fram á sviðið, sem áhorfendurnir heils-
uðu með áköfu lófataki.
Hún var í svörtum kveldbúningi og virtist helst
koma úr einhverjum viðhafnaisalnum, sem Clyde
hafði vanist. En það var þó ekki hefðarmeyjar-
fasið og skrautklæðin, sem var þess valdandi, að
Clyde hrökk við, heldur hitt, hve henni svipaði
mjög til stúlkunnar, sem verið hafði bjargvættur
hans kvöldið áður. Hann beygði sig áfram og
•;tarði á hana með mikilli eftirvæntingu. Jú. það
var hún! Hann var viss um, að það vaf engin
missýning. Gáfulegt yfirbragðið var hið sama, og
drættirnir um munninn hinir sömu; grá, blíðleg
augu og hrafnsvart hár.
Clyde! skifti lilum og gerði ýmist að roðna eða
fölna, og sat fáein augnablik hreyfingarlaus. Síð-
an kallaði hann í þjón, keypti skemtiskrá, og blað-
aði í ákafa í henni.
„Ungfrú St. Claire."
pað var alt og sumt. Hann kannaðist ekki við
nafnið; hann var viss um, að hann hefði aldrei
séð hana fyrr á leiksviði. Hann Ieit í hálfgerðri
leiðslu af nafninu í skemtiskránni og horfði á hana-
Stúlkan kom fremst á sviðið og byrjaði að — tala,
cn ekki að syngja.
Clyde virtist hún segja sögu. Hún var um telpu,
seni var bjargað úr húsbruna, neastum þvi með
kraftaverki, og það gerði hundur, sem faðir hennar
hafði hirt af flækingi, fyrir bænarstað hennar. í
fyrstunni var frásögnin fjörlaus, en bráðlega lifnaði
yfir henni. Og þegar hún tók. að lýsa eldsvoðan-
um Og hættunni, sem telpan var í, í glugganum,
varð rödd hennar og lireyfingar áhrifamiklar.
Logarnir, frá eldsvoðanum virtust glampa í aug-
um hennar, og hræðsluóp barnsins heyrðist í rödd
inni. Clycle fekk hjartslátt og það' kom kökkur í
hálsinn, og hann leit í kring um sig hálf skömm-
ustulegur, en sá þá aö áhorfendur höfðu orðið
fyrir sömu áhnfum eins og hann. t?á kom björg-
unin. Hundurinn þauí upp stigann og hvarf inn
í reykínn og svæluna. en kom að vörmu spori aft-
ur með lifandi bamið milli tannanna.
pað var ekki mikið í söguna borið; en fegins-
lætin og lóratakið glumdi um’ allan salinn, þegar
stúlkan þagnaði og hvarf af sviðinu. Clyde sar
hreyfingarlaus nokkur augnablik, en tók svo með
ákafa þátt í lófatakinu og kröfu um endurtekn-
ingu.
„Var það ekki yndislegt?" heyrði hann sömu
konuna segja, um leið og hún þurkaði sér um
augun. „Og er hún ekki afbragð? Eg verð að játa
það, að eg græt í hvert skifti. sem eg heyri til
hennar- Skyldi hún koma aftur? Stundum gerir
hún það ekki; eg vildi óska að hún gerði það
núna.“
Clyde tók undir þá ósk með einlægum ákafa
og hjartað í honuin dansaði af fögnuði, þegai
leikkonan — það nafn varð ekki af henni skafið
— kom aftur í Ijós. Aheyrendur höstuðu hverir
á aðra og bjuggust til að hlýða á hana með mikilh
eftirtekt. Hljóðfæraflokkurinn Iék nú fjörugt lag,
og þegar því var lokið, byrjaði ungfrú St. Claire
aftur. í þetta skifti var það kýmuissaga. Hún var
langt frá því að vera stór-hlægileg, heldur mátu-
lega smákýmin, og hún naut sín ekki nema með
afbragðs meðferð. En stúlkan fór jafn snildarlega
mcð þessa sögu, eins og hina. Hið yndisfríða yfir-
bragð stúlkunnar, sem þá var óttaslegið og þrung-
ið af stórhrikalegum atburðum, varð nú fjörugt og
gletnislegt. Og allir veltust um af hlátri. Jafnvet
þjónarnir. sem áður höfðu engu skeytt um það.
sem fram fór á sviðinu, gleymdu snúningum sín-
um og hiógu, eins og hitt fólkið. Og þegar hún
hafði lokið sögunni, fór á sömu lund ög áður.
Allir heimtuðu að hún kæmi aftur fram á sviðið..
Clyde var orðinn vonlaus um að hún gerði það;
en hrópunum linti ekki, og að iokum kom leik-
hússtjórinn og leiddi stúlkuna við hönd sér- Ánægju-
kliður fór um safinn og hjóðfæraflokkurinn hóf að
leika „Home sweet home“. Og Clyde til mestu
undrunar söng hún lagið. Röddin var hvorki sér-
lega hljómmikil, né sérstaklega hreimfögur; en
framburðurinn var svo skýr. að hvert orð heyrðist
glögt út í hvert horn á salnum, og áhrifin - jæja.
Clyde fekk aftur kökk í hálsinn. Áður en hann
hafði til fulls áttað sig, hafði hún hneigt sig tvisv-
ar eða þrisvar fyrir áheyrendunum, sem voru svo
hrifnir, að þeir virtust aidrei geta hætt lófatakinu
og feginslátunum. Og þegar hún hvarf, vissi hanr<
að hún mundi ekki koma aftur, í það sinn. Hann
fór út og stansaði á strætinu. pað var komið regn
— þéttur úði, sem bráolega mundi gera hann