Vísir - 03.08.1922, Blaðsíða 4

ylsiR
2Ot|0
Mikil aísláttar-útsala
1
SifikisiiB °s Sipibiiiui
Anatnrstrseti 17.
%
Langaveg 40.
afslá.ttur
á öllnm ne&antgldnm vörnm: Handsápnm, Blantsápnm, Stanga-
sápn, Þrottadnfti, Mottnm, Gólfklitum, Karklútnm, Allskonar burst-
nm, Srömpnm, Leönrvöium, Speglnm, Kryddvörum, Allskonar
kreinlœtÍBTÖinm, Búsýslngögnum o. s. frv.
Eldspýtnabirgðir ver&a saldar fyrir 45 aura pakkinn (netto)
S0C0 kg. blantsipa seld fyrir 40 an. pr. kg. Muniö þetta ágœta tilboö.
20*/,
afsiattur
Odýrar terðatöslnr
komnar aftnr i
Vös'uhúsið.
fjölbreyttl úrval á Langaveg 17.
(bakbúsiö).
Rnllttstativ.
Pappírspokar %6—io kg.
Pappír í rúllum, 2 teg.,
20—40—57 ctm.
Pappír í rísum 33 X 39
59 X 76 52 X 63 ctm. hv. &
brúnn. — Smjörpappír. —■
WC-pappír.
Kaupið þar sem ódýrast
HERLUF CLAUSEN,
Sími 39. Mjóstræti 6,
Birimgi
óskast í skiilum fyrír kerru.
Uppl. Laugaveg 24 A.
r
leiga
Nýir hjólhestar leig'ðir í iengri
og skemri ferðir. —- Verð eftir
samkomulagi. Sigurþór Jóns-
son, úrsmiður, Aðalstræti 9. —-
(550
f
■iiim
i
Gott herbergi til leigu, Týs-
götu 6 uppi. (7
Stofa til leigu fyrir einhleyp-
an karimann. Uppl. Laugaveg
70 B, cfri hæð, kl. 7—8. (23
2 kaupakonur og 2 káupa-
menn vantar mig. Óskar Gísla-
son. _ Laugaveg 115, (áður
íiTungu). (21
Kaupakona óskast á gott heim-
ili í Ytrahrcppi. Uppl. á Hverf-
isgötu 41. (19
2 sláttumenn óskast um tíma.
Uppl. í dag kl. 5- -6 í Austur-
stræti 1. (15
SiSasllfðið laugardagskvöld
hefir efritanngáröur fundist. —
Vitjist á afgi'. Vísis. (2(1
Beltisspöng og gleraugré'
fundin. Vitjist á lögreglustöð-
ina. (17
Veski með peningum lapað- '
ist við búðina á Grettisgötu 53.
Skilist þangað í búðina gegu
fundarlaunum. (25-
Peningabudda hefir tapast frá
Klapparst. að Vallarstræti. Skil-
ist á afgr. þessa biaðs. (24
Hestur lil sölu, góður Löltari..
stór og fallegur. Uppl. á Berg—
þórugötu 41. Ágúst Pálmason..
(569'
Mikið úrval af harmoniku-
plötum nýlcomið 1 Hljóðfæra-
liúsið. (22
Einstakar deildir af Árbók-
um Espólíns keyptar. A. v. á.
Prismakíkir (Aitcliinson).
slælvkar 8x, fæsl með sérstökii;
tækifærisverði. A. v. á. (18
I.itið notaður ol'n til sölu á
Klapparstíg 1 C. (16.
Félagsprentsmiöjan.
flún unni honum 104
„Eg hugsa, að öllum þyki gaman a3 blóm-
um,“ sagði Bessie,
„Já, og eg sé, að yður þykir það. Eg sé, að
þér hafið ást á stárfi yðar. Appelsínublóm, og öll
blómin hvít. Já. Eg vona, að þér hafið nóg af
fögrum blómum í kringum yður, þegar þér haldið
brúðkaup.“.
Bessie krepti höndina utan um blómvöndinn, sem
hún hélt á og fölnaði.
„Eg bið yður fyrirgefningar, góða mín,“ sagði
hertogafrúin í flýti, en þó þýðlega. „Eg sagði
þetta í hugsunarleysi. Ef — ef til vill eruð þér
giftar. Ó, hamingjan góða!“ Hún sá, að varir
Bessie titruðu en klemdust svo fast aftur, eins og
það kostaði ,hana mikla áreynslu að ná jafn-
vœginu.
„pað er ekkert; þér hafið ekkert sagt. Eg á
viS —“ byrjaði Bessie en þagnaði sVo.
„Eg sé, að eg hefi óvart sagt eitthvað, sem
særir yður, góða mín,“ sagði hertogafrúin. „Viljið
þér ekki setja yður niður? pér eruð þreytulegar.
Hvað hafið þér verið hér lengi?“
„Eg veit það ekki,“ sagði Bessie. Og hún hefði
gjarnan kosið, að þessi aldraða hefðarkona með
gáfulegu augun og þýða málróminn, færi burt
og léti hana í friði með verk sitt. — „Eg held
frá því um miðmunda."
„Herra minn sæll!“ sagði hertogafrúin. „Og
hefir enginn fært yður vín eða neitt?" Hún hringdi
bjöllu og sagði þjóninum, sem inn kom, að koma
með vín og te.
„Já, yðar tign,“ sagði þjónninn, og nú vissi
Bessie hver hin gamla frú var.
„FáiS yður sæti og hvílið yður svolitla stund,“
sagði hertogafrúin.
Bessie hristi höfuðið.
„Eg er ekki hið minsta þreytt," sagði hún.
Hertogafrúin benti einum þjóninum að koma
með stói.
„Setjist niður,“ sagði hún. „Unglingarnir eiga
ávalt að hlýða öldungunum,“ sagði hún brosandi.
Bessie settist niður en tók upp blómsveig og lag-
færði hann.
„petta er ekki að hiýða nema að nokkru leyti,“
sagði hertogafrúin. „Hví takið þér ekki ofan hatt-
inn? pað er heitt hér inni og yður mundi líða
miklu betur. Hér kemur enginn inn nema eg og
vinnufólkið.“
Bessie tók af sér hattinn pg strauk hendinni
yfir hárið.
„petta er betra," sagði hertogafrúin. „Eg er
viss um, að yður líður nú betur. En hve þér eruð
fljóíar ;.ð þessu! Eg er viss um, að eg gæti þetta !
ekki, þó að eg reyndi." Um leið og hún mælti
þetta, ,tók hún um nokkur blóm og séttist rétt hjá
Bessie. „Hafið þér unnið lengi að þessu?“
„Ekki mjög lengi; nokkrar vikur að eins,“
sagði Bessie.
„Er það mögulegt! pér hafið verið fljótar að j
læra það, góða mín.“
„Ó, en eg var vön að búa til blóm áður og það
kom mér að góðu liði,“ sagði Bessie.
„Búa til blóm!'Vesalings barnið!“ hugsaði her-
togafrúin. „pað hlýtur aS vera gaman að því |
líka,“ sagði hún; „en eg hefi heyrt, að það væri
illa borgað; er það satt?“
„Eg veit það ekki;“ svaraði Bessie. „Eg hefi
altaf haft nóg íyrir mig að leggja. Eg er alein
. . . . “ Hún } agnaði snögglega og datt í hug, aS
hinni göfugr. frú mundi. þykja lítið gaman að
slíkum einkamálum, og mundi kannske þykja það
ósvífni.
„Alein!“ sagði hertogafrúin óvenjuhlýlega. „Eg
var hrædd um, af því að þér eruð sorgarklædd
„pað er vegna systur minnar litlu,“ sagði Bcssie
mjög lágt.
„Já, já,“ sagði hertogafrúin. „Eg er viss urn,
að þér liafið verið henni góð systir. Viljið hér
segja mér, hvað þér heitið? Eg er herra Barker
mjög þakklát fyrir það, að senda mér jafngáfaða
og fríða ungfrú, til að skreyta híbýli mín.“
Bessie hikaði augnablik, en sagði svo í lágum>
hljóðum. „Bessie Harewood.“
„pað er mjög fallegt nafn,“ sagði hertogafrúin,
„Og eg skal ekki gleyma því. pér verðið að skreyta.
fyrir mig síðarmeir, þegar eg þarf á að halda.
Viljið þér gefa mér utanáskrift yðar?“
Eftir nokkurt hik gaf Bessie henni utanáskrift
verslunarinnar. Og hertogafrúnni, sem veitti því
eftirtekt, hve hún var hikandi, datt í hug, hvort;
þessi fyrirmannlega stúlka, sem hún var svo hrifr
in af, ætti sér eitthvert leyndarmál.
„Eg skal ekki gleyma því,“ sagði hún.
1 þessu komu tveir þjónar með te og vín.
„Látið það við arininn," sagði hertogafrúin;
og þeir létu það þar á lítið borð.
„Komið, góða mín,“ sagði hertogafrúin; hvort
viljið þér heldur te eða vín?“
„Te; þakka yður fyrir,“ sagði Bessie.
Herlogafrúin sendi aðstoðarfólkinu vínið, og
sagði svo þjónunum að fara.
„Setjist í þenna stól,“ sagði hún við Bessie,
og benti á lágan hægindastól.
„Eg er hrædd um, að eg megi ekki eyða svona
miklum tíma,“ sagði Bessie.
„Vitleysa," sagði hertogafrúin hvatvíslega. „péi
eruð þegar langt komnar með skreytinguna, og
getið óhræddar hinkrað við fáeinar mínútur. Eg
sé, að þeir hafa komið með, bolla handa mér-
Viijið ,þér gera svo vel að hella í hann? Jæja;
hvað cr nú?“ bætti hún við í hvössum róm, og
sneri ser að einhverjum, sem kom inn um dyrnar
bak við Bessie.
pað var Agatha Rode. Hún hélt áfram .fáein
skref, niðurlút eins og vant var, en leit upp til
þess að svara hertogafrúnni. Við það kom húa
auga á Bessie, í speglinum á móti, og orðin virt-
ust stirona á vörum hennar. Góða stund starði
i hún með galopnum augum og augsjáanlega ótta-
j slegin, eins og hún sæi vofu í speglinum og það
komu krampakendir dreettir í andlit hennar. —
1 Loks sagði hún ofurlágt og stóð á öndinni: