Vísir - 30.10.1922, Blaðsíða 3

VISIR

Reynið Rafmagnsperurnar frá
okkur. Þœr kosta þriðjungi minna
en hjá öðrum. Gæði þessarar vöru
leggjum við óliræddir undir dóm
almennings. Látið regnsluna skera
úr, því hiin er sannleikur.
Helgi Magnússon & Co.
ari b'org, úr ]>ví aö þeir eru hvorki
þorskur né peningar.
En svo er þessi sifeldi jarmur
hálfar og heilar n?eturríar, sem
heldur fyrir mér vöku.'Eg heiti á
lögregluliiS horgarinnar af> útvega
mér næturfriö, meö því aö láta
eigendur þessara skepna hiröa |iær.
ISiema svo sé, aÖ þeim sé ekki ein-
ungis heimilt a5 hafa sauöfé í hæn-
um, heldur leyföir garöárnir til
hagagöngu. '
Svefnstvggur.
Björgunarbáturinn.
Fyrir nokkrum árum síðan
fórsl gufuskipið .Prinsess Alice'
við strendur Engiands. Margar
inanneskjur druknuðu, þar sem
skipið var full af skólabörnmn
áSamí foreldrum þeirra.
Slysið skeði ekki Jangt undan
landi, og sjómaður nokkur réri
út á bátnum sínuiw til að bjarga
einhverju af fólkinu. Hann fylti
bátnn svo á einu augnabliki.
að hann gat ekki lelcið einni
manneskju fleira. pegar hann
reri í land, látandi eftir svo
hundruðum s.kifti af druknanc’a
fólki, hrópaði hann: „Ó að eg
hefði haft stærri bát.“
Starfsemi vor getur að nokkru
likst við þenna bát„ Bæði hin
andlega og líknarstarfsemin er
í raun og veru björgunarbátur
sem hefir verið til hjálpar fyrir
marga i þau 27 jár, sem við
höfum starfað hér á Islandi. Eu
oft öskum við, eins og hinn inu-
Saumastofan í Aðalstræti 9
(áður Lækjargölu 2)
saumar kjóla og kápur, einnig
plisserað og bróderað i kjóla.
Pöntunum veitt móttaka utan
af landi og sent gegn póstkröfu.
Ingibjörg Sigurðardóttir.
Pen
ijJtWíi d.a,
króuupeninga,
60 eyringa,
26 eyringa,
10 eyringn,
silfur iem nihkel, kaupir undir-
ritaðar h»ata yerði
Að eefau tilefni skal þess get-
ið, fð penlngar þe»sir era ekki
notaðir til smiða, haldnr í w . ift-
u,m fyrir siltur.
: 1
íást i
Versl. GULLFOSS
Slmi 699. Aastnretræti
Verslnnin Goðafoss
S!mi 436.
Laugaveg 5.
gullsmiður,
Vallarstræti 4.
talaði sjómaður: „Ó að björg-
unarbáturinn okkar væri stærri,
svo að við gætum bjálpað fleir-
mn.“ Til þess að viðhakia og
auka starfsemi vora hér á ís-
landi, liölduin við liina árlegu
sjáifsafneilunarviku vora frá 29.
okt.'til 4. nóv.
Hjálpið okkur til að stækka
lijörgunarbáíinn, með því að
gefa lil sjálfsafneitunarsjóðsins,
þcgar einn af félögum vorura
beimsækir yður i þessári viku.
Meðtakið fyrirfram.vort besta
þakklæti.
F. b. Hjálpræðishersins.
S. Grauslund.
Ný]s.omlö s
Stórt ár'al af kvenveskju n og kyentðskum, afar ódýr kaffí
mauna peoiagaveski, peningabuddttr, barnatöskur, Manicuré Etuie.
ferðaveiki, Eversharp-blýaut&r, sjálfblekungar, rakvélar, rakhnifar,
rakstpnr filabeinshálsmen, hálslestar, krystai baraatuttur 30 aur.,
hérgreiður, héiburstar, tannboistav, taunpasta, krullujárn, hárnet
mikið niðursett, hárspennur, speglar, gólfmottur, taukörfur seldar
Jyrir hélfviiði, góbklátar, þvottaáuft, 3 stk. „Arnisanu andiitssápa,
seld /yrir 1 kr o. m. m. fl.
Verslunln Goöafoss.
Tólf
eftir
fá«t hjá bóksölum.
Sig. Magnússon
tannlœknir Uppsölum l.lofti
tukur á móti sjúklíngum k>, 101/,
-lí og 4—6 - íiimi 1097
Sköfatnaður.
*
Komið í dsg et
þér viljib fá
ódýran skófatuað
Syeinbjöm Árnason
Laugaveg 2.
í dag
og á inorgim
sel ég nokkur hundruð diska fyr-
ir hálft verð, leirkrukkur og skál-
ar fyrir hálit verð, bollapör 25
au’a Eldhúséhöld nýkomin, af*
ar ódýr.
Versltra Haanesar Jónssonar
Lftugaveg ^S.
Seudisvcin
vautar í
ornuna.
ísklft um hlutverk.
381
Morguninn eftir var hún ekki með sjálfri sé.% j
vegna þess að sonur hennar kom ekki til gisti- j
húss okkar fyr en klukkan rúmlega hálf-tólf. Eg
hélt að það væri vegna þess, að hún vildi ekki í
missa neitt af hinum dýrmæta tíma, meðan liann I
hafði orlof.
En svo var ekki.
Eg gat vel skiiið það, að hann hefði um tais-
vert að hugsa fyrsta daginn, sem hann vissi þéð
fyrir víst, að kona hans hafði yfirgefio hann og j
skilið eftir aðra í sinn stað hjá foreldrum hans.
En lafði Meredith vissi ekkert um það.
Hún sagði: Rósa mín, ef George verður
i ekki kominn eftir fimm mínútur, þá er eg hrsedd j
um, að við verðum að fara á undan honum. Og j
þá verður þú að segja honum, hvernig í öliu
iiggur.
pið bíðið auðvitað eftir honum, eða farið:
þá til Grand, mælti eg.
— Nei, það getum við ekki. Við Richard höf-
um lofað kunningjum * okkar að heimsækja þá í
dag og við megum til með að efna það. Og þar
sem veðrið er gott, þá ættuð þið George að taka j
ykkur göngu. En þú verður að gæta þess, að!
hann gangi ekki of hart, vegna þess, að hann er
* elcki orðinn jafngóður í fætinum.
Hún tók tösku sína.
— Vertu nú sæl, sagði hún. Eg skal síma til I
‘ Grand, þegar eg lcern niður og spyrjast fyrir um
það, hvorl hann sé farinn þaðan. Nei, þarna
kemur hann þá. .

Meredith kapteinn kom inn. Hinn slitni einkenn-
isbúningur hans var vandlega burstaður og hár
hans vel greitt. En mér sýndist hann talsvert úrl-
ari en daginn áður.
— Elsku George minn, þú hefir ekki sofið neict
í nctt, hrópaði rnóðir hans, þá er hann hafði kyst
hana og kinkað kolli til mín. — pú ert tekinn til
augnanna af svefnleysi.
-— Hvaða vitlej’sa, mamma. Maður sefur aldrei
vel, þar sem maður er ókunnugur. pað líður ætíð
nokkur tími áður en maður getur vanið sig við ný
húsakynni.
Laföi Meredith tók þá aftur að tala um það,
að þau Sir Richard þyrftu endilega að heimsækja
gamla vini sína og svo framvegis. Og svo vorum
við George neydd til þess okkur báðum að þver-
nauoúgu, að ganga saman á götu.
— pað er fagurt veður í dag, mælti hann lil
þess að segja eitthvað.
Við gengum þá eftir Rue de Rivolis, þar sem
flestár skrautgripabúðirnar eru og þar sem fvæg
málverk eru til sýnis, eftir jafnmikla höfunda og
Stéinlen, Raemacker og Kirchner. Mig langaði
til þess að hinkra ofudítið við og skoða málverk
þessi, en Meredith kapteinn æddi áfram eins og
hann hefði aldrei kent sér neins meins í fætin-
um, enda þótt iiann væri ekki orðinn betri en
]>að, að hann stakk við' í hverju spori.
— ]7að er fagurt veður í dag, sagði hann aft-
ur, cg eg braut heilann urn það, hverju eg ætti
áo svara honum.
Við gengum inn í Tuilerigarðinn, þar sem eru
hinir stóru steingerfingar og þar sem gamall mað-
ur situr á hækjum sínum og gefum smáfuglum mat.,
Hann hefir sjálfur verið á besta skeiði í strfðúm,
1870.
— pað er 'fagurt veður í dag, mælti Meredith
kapteinn í þriðja sinni.
Eg fann það og heyrði á málrómi hans, að þótt
hann reyndi að vera rólegur, þá.var hann í mjö®
æstu skapi. Og eg vissi vel hvernig á því stóð, að
honum hafði ekki orðið svefnsamt um nóttina. Hann
hafði eflaust brotið heilann um það hvíldarlaust,
hvað hann ætti að gera í þessu vandamáli, sem.
hann hafði flæskt í sér óafvitandi.
Eg snéri mér þá að honum og mælti eins og eg
héldi áfram samræðu okkar frá því daginn áður:
— Meredith kapteinn, mér hefir komið nokkuð
nýtt til hugar.
Hann hrökk við og mælíi:
— Hvað er það?
— pað er maður hér í París, sem þekkir mig *
cg veit alt um mig — veit hver ég er.
— Hananú, mælti Meredith kapteinn, og hver
er hún svo, ef mér leyfist að spyrja.
— Hún — nei, það er karlmaður, svaraði eg„
pað er læknirinn, sem er í P.-uiðakross-sjúkrahúsi.
hér í borginni. Eg rakst þar á. liann af tilví^jun fyrir
tveimur dögum og sagði honum upp alla sögu-
eins og eg hefi sagt yður hana. En sá var að eiirs
munurinn á, að hann trúði því sem eg sagði. Mis
langar nú til ao þér talið við hann. Eigum við ekki
að fara á fund hans undir eins?
Eg sneri við, en Mereditii kapteinn leit þeim
rannsóknaraugum á mig að eg kafroðnaði, því að"
. eg fann, að honum kcm það fyrst til hugar, að