Vísir - 24.04.1923, Blaðsíða 3

I
fslendingar eru sagðir aí^
xtanda á sporði hvaða þjóð sem
<er að söngnæmi. ]?ótt hinn ný-
slofnaði hljóðfæraskóli hórverði
að lognast úl af i bráð sakir
f járskorts, þá cr svo sem auð- •
vitað að hann ris upp aftur
seinna. Ef þingið vill ekki f
styrkja hann nú og tefur fyrir \
hugmyndinni, þá verður ætíð
ieiðinlegt að minnast þess, enda \
þótt slikt megi afsaka með því ■
að oflítið hafi verið um málið ,
-skrifað og rætt opinberlega. j
Spurningin er því alls ekki sú, j
hvort málið verði steindrepið, J
þvi að það er ekki hægt, tield-
ur að cins hvort núlifandi kyn- ]
slóð á að fá tækifæri lil að heyra j
hér mentaðan liljðfæraflokk, |
■ eða hvort framtak um slikt á að S
geymast niðjum hennar.
Hér cru öll uppeldis- og' menta- !
mál á tilraunaskeiði.- Reynslan ]
mun líkast til sanna, að áhersl- í
an á ýmislegar námsgreinir á j
eftir að færast úr stað, ekki all-
lítð eftir því, hvort gildi þeirra
reynist varanlegt eða ekki. —
Söngur og hljóðfærasláttur er j
meðal liinna sígildu lærdóms- ]
lista er munu halda velli meðan
þjóðinni hnignar ekki sem
heild. H. J.
□ Edda 59234257 — 1.
(mt ð v dag).
Gullfoss
fór liéðan síðdegis í gær,
beina leið til Kaupmannahafn-
VtSIií
ar. Meðal farþega voru: Síra
Bjarni Jónsson og frú hans.
Síra Friðrik Friðriksson, Magn-
ús S. Blöndahl, P. 0. Bernburg,
P. (). Leval, frú Rristín Jaeob-
son, ungfrú Sigríður Björnsdótt-
ir, Björn Arnórsson, Jóhann
Ólafsson og margir fleiri.
Esja
fór í morgun í fyrslu strand-
í'erð sína. Meðal farþega Eggert
Laxdal, Sigurður E. Hlíðar, Páll
Einarsson, hæstaréttardómari,
Árni Sighvatsson, ísleifur Jóns-
son, Jón Bjarnason, Frimann
Ólafsson. Sigurgeir Einarsson,
Bjarni Bjarnason, klæðskeri,
Skúli Guðjónsson, Einar M Jón-
asson, sýslumaður.
E.s. Island
fór á miðnætti í nótt. Meðal
farþega voru: prófessor ÁgústH.
Bjarnason og frú hans (á leið
til Vesturheims), Rich. Thors
og frú, Ingvar Ólafsson, Einar
Pétursson, Garðar Gíslason, H.
Haul og fjölskylda hans (al-
farin), ungfrú Guðrún Zoéga,
ungfrú Anna Thorsteinsson,
Guðm. Guðmundsson, kaupfé-
lagss l j óri, yfirhj úkrunark on a
Ivjær og nokkrir fleiri.
David Östlund
flutti erindi í G.T.-húsinu í
gærkvcldi og verður nánara
skýrt frá efni þess á morgun.
Réttur,
(tímarit pórólfs Sigutðsson-
ar, VII. árg. 1.—2. hefti), hefir
verið sendur Visi, og vcrður sið-
ar sagt frá efni ritsins. Útsölu-
maður hér í bænum er Sigur-
geir Friðriksson, Sambandshús-
inu.
Dúnhelt og tiðurhelt
léreft
nýltomlö.
Verslunin „QULLFOSS'*
Simi 599 Auntnrfttrati.
pegnskylduvinna
var i gær á íþróttavellinum,
og mætfu flestir frá K. R. j?ar
sem eigi varð lokið við að lag-
færa völlinn, verður aflur unnið
í kvöld, frá kl. 7. Menn þurfa
ekki að koma með nein áhöld
með sér, en mæta stundvislega.
Hvaða félag sendir í kvöld flesta
ntenn ?
Saltleysið.
Mishermi var það í Vísi í gær,
að skip hefðu þurft að hælta
veiðum vegna saltleysis. Salt-
birgðirnir eru að visu litlar, en
þó ekki þrotnar.
Próf í forspjallavísindum
var haldið í háskólanum 20.,
21. og 23. þ. m„ að fengnu sam-
þykki stjórnarráðsins, með því
að þelta er nokkru fyr en ákvæði
reglugerðar leyfa, sökunt ferð-
ar kennarans, prófessors Ágústs
H. Bjarnason, til Ameriku. Und-
ir prófið gengu 23 stúdentar og
stóðust það allir. peir voru þess-
ir: 1. Bjami Bjarnason. 2. Finn-
ur Sigmundsson. 3. Gísli Bjama-
son. .4 Gísli Pálsson. 5. Guð-
mundur Benediktsson. 6. Gunn-
laugur Brient. 7. Halldór And-
résson. 8. Ingibjörg Bjömsdótt-
ir. 9. Jens Jóhannesson. 10. Jón
Nikttlásson. 11. Kristinn And-
résson. 12. Kristján Sveinsson.
„Heimir“. Afgr. í þingholtsstr.
8 A.
13. Lárus Einarsson. 14. Magn-
ús Ásgeirsson. 15. Ölafur Helga-
son. 16. Sigurður Einarsson. 17.
Sigurður Skúlason. 18. Stefanía
Guðjónsdóttir. 19. Thor Tliors.
20. Tryggvi Magnússon. 21. J>or-
kell Jóhannesson. 22. porkeft
porkelsson. 23. pórhallur )>or-
gilsson. Sigurður. Thorlacius er
einn í þeirra tölu, sem taka átti
prófið, en er veikur. — 7 fengu
ágætiseinkunn, 9 fengu 1. eink-
únn, 4 fengu II. betri einkunn og
3 fengn II. lakari einkunn.
Innbrot.
í fyrrinótt var brotist inn í
búð ísleifs Jónssonar & Co., i
Hafnarstræti, og þaðan stolið á
þriðja hundraði króna i pening-
um og' einhverju smávegis.
pjófurinn hafði skorið stykki úr
glerhurð og seilst þar inn um og
opnað búðina. Mun hann áður
hafa leikið þessa list. — Lög-
reglan er nú að svipast eftir
manninum. \
i VARGAKLOM
I
Hann var að leita að iNóru; hann hafði einatt
verið að leita hennar síðan kveldið sem hann tók
ífcana í faðm sér og játaði henni ást sína, og hann
fjpráði af öllu hjcirta að hitta hana. pegar honum
foarst til eyrna hávaðinn af ærslum fólksins við
ána, varð honum gramt í geði, því honum ,þótti
|ætta vanhelgun þess staðar, sem var honum heil-
agur. Honum flaug fyrst í hug að þarna væri eitt-
fcvert aðkomufólk, sem ruðst hefði í leyfisleysi inn
á þenna blett og honum varð gramt í geði og flýtti
aér fyrir bugðuna á ánni og gekk beint fram á
Sfólkið.
Florence var þá að leika „blindan“ í þeim svif-
<um, en hitt fólkið dansaði syngjandi umhverfis
áana. Elíot kom að þeim út úr stórgrýti og nam
staðar í svip og virti fólkið fyrir sér, en það tók
skki eftir honum. Flore-ce vissi ekki af honum
fremur en aðrir, en alt í einu þaut hún- beint á
stórgrýtið, sem hann stóð í. Hún mundi hafa rekið
sig illa á steinana, ef Elíot hefði ekki gengið í
wnóti henni, tekið um handleggina á henni og stöðv-
að hana. Háv^ðinn og hláturinn hætti skyndilega.
Florence rétti upp hendurnar og reif frá augun-
am. Hún kom fyrst auga á Elíot, sem var mjög
■vandræðalegur, en svo varð henni litið á stór-
igrýtið og þá á Elíot.
„Eg skil,“ sagði hún, nálega hvíslandi. „Eg
liefði rekist þama á og meitt mig. pakka yður
íyrir! “
Elíot lyfti húfunni og var að snúa sér undan,
þegar Sehvyn Ferrand kallaði til hans og sagði:
„Hæ, þama Graham! Ur því að þér e,ruð komn-
7r, þá getur við haft gagn af yður.“ Hann snéri
'vér til frú Ryall, sem var að kalla til Florence og
óska henni til hamingju. „pér viljið láta búa um
þetta, er ekki svo? Hér er einn af okkar mönn-
um; hann getur gert það.“
Sir Jósef tók vindlinginn út úr munninum og
ætlaði að segja eitthvað, þegar frú Ryall svaraði
hvellum rómi: —
„Ó, hvað þér eruð umhyggjusamur, herra
Selwyn! — Komið þér hérnamegin, ungi maður!“
Elíot hykaði við eitt augnablik; síðan gekk
hann að tága-körfunni og fór að raða í hana.
Gestirnir settust við kampavíns-kassann, móðir og
uppgefnir. Florence tók sér glas í hönd og settist
nálægt körfunni.
„Mikið höfum við skemt okkur vel,“ sagði hún
við frú Ryall, sem var að svala sér með því að
veifa diski fyrir andlitmu.
„Mér þykir vænt um að heyra yður segja það,“
svaraði frú Ryall brosandi. „Við höfum gert okk-
ur dálítið til skemtunar, finst yður það ekki? petta
hefir heppnast svo vel, að við megum til að stofna
til nýrrar samkomu.“
Florence kinkaði kolli til samþykkis. „Eg vona
það geti orðið, og að dóttir yðar, ungfrú Ryall,
verði þá með okkur."
Frú Ryall varð vandræðaleg á svipinn og utan
við sig.
„Ætlar hún að vera lengi hjá vinum sínum?‘\
spurði Florence, og um leið og hún spurði að
þessu, leit hún til unga mannsins, sem var að
láta diskana niður í körfuna. Hún sá, að hann
lagði við hlustimar og hægði á sér við það, sem
hann var að vinna.
„Já, eg hugsa að hún verði það,“ svaraði frú
Rvall og reyndi að tala svo blátt áfram sem
verða mátti.
„ELg þykist-vita, að hún muni skemta sér vel,“
sagði Florance. „En hvert fór hún?“
Við þessa spumingu komu vöflur á frú Ryalh
en hún svaraði þó: —
„Til Londonar. Hún er þar hjá gömlum vin-
um mannsins mins. Já, eg efas ekki um, að hún
skemti sér.“ Hún deplaði augunum framan í
Florence, eins og eitthvað mikið byggi undir þess-
um orðum, og Florence greip tækifærið og spurði:
„Eitthvað glæsilegra þar en hér?“, sagði hún
brosandi og kinkaði kolli.
Frú Ryall greip til ósannsöglinnar fegins hendi
og svaraði:
„Já, já, þér eigið koligátuna; en það er þó
ekki staðráðið og mesta leyndarmál enn. En við
Reggy erum að vona, að það fari alt vel að lok-
um, og við viljum auðvitað ekki kúlda hana
heima.“
„Nei, auðvitað ekki! Eg skil það,“ svaraði
Florence í samúðarróm.
Elíot lokaði körfunni og smeygði spýtu fyrir
hespuna. Hann var fölur og alvarlegur og hend-
urnar titmðu.
)VÁ að búa um fleira?", spurði hann.
„Nei, ekki annað. En hvað þér hafið gert
þetta vel. pakka yður kærlega fyrir. Hún hallaði
Síér að Florence og hvíslaði: „Á eg að gefa hon-
um skildinga fyrir það?“
„Nei!“, sagði Florence afdráttarlaust.
Elíct litaðist um og var sem hann væri eitthvað
miður sín. Svo lyfti hann húfunni og lagði cif sta.