Vísir - 27.12.1923, Blaðsíða 4

VlSIR

Verslunarmannafélagiö
Merkúr
minnist 10 ára afmælis félags-
ins mcði saínkomu á Hótel Is-
land föstudaginn 28. des. ld.
H/2 síðdegis.
Aðgöngumiðar fyrir félags-
menn og gesti þeirra fást hjá
Sig'. porkelssyni, Aðalstræti (i,
mg sé þeirra vitjað fyrir hádegi á morgun. Nefndin.

SLOAN’S er langútbreiddasta
„LINI M E N T“ í heimi, og þúsund-
ir manna reiða sig á hann. Hitar stras
og linar verki. Er borinn á án nún-
ings. Seldur í öllum lyfjabúðum. —
Nákvæmar notkunarreglur fylgja
hverri flösku.
Þegar vér höfum fengiíS það,
ver'öur hægt fyrir okkur aö keppa
viö hvert það land og hverja þjóð
sem er í ýmsum iönaöi.
ÞaS eru nú senn liöin 1050 ár
siðan Ingólfur Arnarspn sté hér á
land. Hann sá aö hér var hiti mik-
ill í jöröu, er gæti oriSiiS búendum
a‘Ö liöi. Nú loksins er farið aö
hugsa um aö nota þennan rnikla
fjársjóö og hitagjafa þessa hæjar.
•Vér kaupum daglega kol fýrir gull
írá Englandi, til þess aö liita nteö,
en látum hitann renna í sjóinn viS
húsvegginn.
Meim ganga vinnulausir'hér og
vrröa því matarlausir. Aörar þjóð-
ir hafa ódýran aflgjafa til fram-
leiðslu og iönaðar. Þær hafa og
mat og vinnu. — Þegar vér fáum
raforku úr Seginu, fáum vér
yinnu, mat, liita og ljós.
Sama er um Sogfossana og
Laugarnar. Látum eigi aflgjafann
okkar lykilinn, aö velmeguninui,
renna lengur viö húsvegg vofn
til ónýtis og horfa hungraöir og
aögeröalausir á.
Stefnir.
Hlutabréí
í ll.í. EiÉIÉIi ÍSÍldS
að upphæö kr. 375.00 til sölu. Til-
boð sendist Vísi, auökent „Hluta-
l>féf“.
fiiBlir tiif Igfptir.
Viö borgum alt aö 5 krónum fyr-
ír tönnina. — Sendiö tennurnar í
vanalegu bréfi, og viö sendum
reikning meö póstinum til baka. —
Athugið : Tilboöið stendur a'ðeins
stuttan tínia.
Larsen Tandforretningen,
Westend 23, Köbenhavn.
Handhægt
fyrir skrifstorfumenn og aðra,
sem mikið þurfa að skrifa og
reikna, eru pappírsrenningar.
100 pappírsrenningar
kosta aðeins 25 aura.
Lengdin cr '18 V2 cm., breiddin
9% cm.
Fást á AFGREIÐSLU V í S I S.
I VUBty.iK
Ef þér viljið fá, stækkaöar
myndir, þá komið í Fatabúðina.
Ódýrt og vel af hendi leyst. (345
Skauta, lmifa og önnur skerandi
verkfæri skerpir ódýrt „Völund-
ur“. ‘ (388
| TlLKTNKlKtÍ
Jólatré Framfararfélags Sel-
lirriinga, vcrðirr 29. des. Félagar
vilji aðgöngumiða til Aslu i
Nesi og Ömni Guðnnuidsdóttur.
Frakkastig (> A. (I9U-
Tilkynning. Ósvikin vara er ó-
dýrust og best hjá Jóh. Noröfjörð,
Laugaveg 10. Sími 313. (300.
Gullnæla fimdin. Jón Páls-
son. (189
■Svartir kvensokkar, löpuðust
á aðfangadag jóla frá Braga-
götu 81 B, að Bjargarslig ö.
Skilist á Bragagötu 81 B. (187
Svunta tapaðisl á aðfangadag-
inn. Skilist á Öldugölti 8. (191
Vatnssalerni, alvcg iniotað li!
sölu, ineð tæliifíerisvorði. A. v.
á. (188
Góðar kartöflur og ódýran
syltur, selur Ilannes Jónsson,
Laugaveg 28. 0 (I8(i.
Heillaráð
Þið, sem þjáist af blóðleyst,.
lystarleysi, máttleysi, svefnleysi...
taugaveiklun, höfuðverk, melting-
arörðugleikum o. fl„ notið blóð-
meðalið „Fersól“, sem öllum er
ómissandi. Fæst i Laugavegs-
apóteki. (257
„Og þér hafið aldrei minst á það einu oröi,“
svaraöi hún og leit hlýlega til lians. „En hvaö
]taö var vel gert, Stranfyre! Og mikið hafið
þér haft fyrir þessu!“
„Það var engin fyrirhöfn," svaraði hann,
„það var allra besta skemtun. Hún var sauð-
þæg og ljúf eins og lamb og dúnþýö.“
Maude hló og augun blikuðu ])egar hún
leit til hans. . • 1 .1 f <*A!j
,.Fn hvað þér komist skrýtilega að oröi,
Stranfyre! Og þó er henrti vel Iýst með þess-
uni orðum. Þaö má segja, hún er dúnþýö. Og
eg er yöur ntjög þakklát, því að nú á eg hana,
er ekki svo?“
„Ff hún reynist altaf svona vel,“ sagði Rafe
gætilega. „Við sjáum nú hvaö setur.“
Þau riött nú ínrt í garðinn, og þegar þang-
aö kotn, fór Maude aö. fara greiöara. Vegur-
inn var fremur fáfarinn og áður en langt var
Iiöiö, Ideyptu þ.lu á sprett.
..Ó, hún er aðdáanleg,“ sagöi Maude, þegar
þau hægöu á sprettinum. „En hvað þér hljót-
ið aö véra ráöagóöir, Stranfyre, aö geta tain-
iö hana svon lista-vel og á svona sjvömm-
uni thm.“
..í'að er lítill galdur," svaraði Rafe, „þegar
hesturinn er þægur og tamningamaðurmn van-
ur og hcfir gaman af hestum. Fg ætla nú að
kenna henni að elta yðúr eöa standa kyrri,
]>egar þér segiö henni, og bíöu yöar, hvar sem
er, ]>angað til þér lconiið til hennar."
„Já, já, svaraði Maude af óvenjulegri ákefð,
„og svo verðið þér að kenna mér, hvernig
eg á aö fara með hana. Þér verðiö aö kenna
mér alt, sem eg þarf aö kunna, Stranfyre!"
„Það er ekki langrar stundar verk, svar-
aði hann af lítillæti. „Það er heldur íátt, sem
eg kann og gæti kent yður. Það er eg, sem
alt ]>arf aö læra.“
„Hvað, nei!“ svaraði hún og leit til hans.
„Yður slcilst alt á svipstundu.“
„Þetta er lélegur reiðvcgur,“ sagði hann alí
í einu, „hann er likastúr liringbraiit í skeiö-
vallarhúsi. Fg víldi viö værum komin eitt -
hvert þangað, sem óhætt væri aö láta héstana
spretta úr spori. Ff viö reyndum ]>að hér.
nufndi einhver lögregluþjónninu þarna rétta
upp höndina og þér yrðuð áð stilla hryssuna.
Hún er lítil þessi Lundúnaborg ykkar.“
Hún léit á hann af athygli, án þcss aö vart
ýrði. Hún sá ]>á, að sólbruninu var sumStaö-
ar farinn að hverfa af andlitinu og hann var
])reytulegur til augnarma. Hún vissi. aö hann
hafði komiö seint heim kveldiö fyrir, ])Ví aö
hún haföi veriö vajcandi r— og meira að segja
verið að hugsa um hann, —t- og- hún hafði
heyrt í dyrabjöllunni kl. 3 unt nóttina, heyrt
fótatak hans fast og þungt, þegar liann gekk
upp á loft.
Hún varð alvárlcg' á svip, því a'ö hún var
orðin svp gönntl' og veraldarvön. aö hún vissi
að Rafe og hans líkár eiga við mörgum freist-
ingum að sjá í hinni miklu og villusömu
Lundunaborg.. Eu ]>revtati hvarf af augutti
Rafe áður en váröi, ]>vi að návist hennar
vakti unað og gleði í hjarta kafe. F11 alt
af var hann aö gefa hryssunni gætur og alt
í einu gaf Jiann Maud'e merki um að nettv.t.
staðar, steig sjálfur af baki og losaði um
beisliskeðjuna.
„Henni hættir viö að særast undan keöj-
unni; þér ráöiö við hana, þó aÖ hún sé tekin."
„Alt sjáiö þér, Stranfyre," sagði Maude..
„Þér hafiö gefiö henni gætur alla leiö."
,,Já, auövitaö. Fg á aö sjá um hatv.t. Hú:t,
er í minni áby.rgö. Fg vildi við værttm kom
iu upp í sveit.“
„F.g held það sé auövelt. aö veila sér þaö."'
svaraði hún brosandi. „Hvers vegna farið-
])ér ekki til Skötlands, Strant'yre?' Alf cr tiV:
taks. Faðir minn hefir aö eins dregið þáð.
vegna ]>ess. að hann húgsar. aö vður þæltl
ofsnemt að fara úr borginni."
„Fg er nú oröinn nærri fullsaddur á í.on-
don," svaraöi léafe. ,,Viö förum þá á morg
■un ti! landsetursins, sem hann á í Skotlandi,"
sag'öi hann cinráðinn.
,,A morgtin! Fg hýst ekki við. að við get-
um fariö svo fljótt. — en daginn þaf eftir.
Ó, eftir á að hyggja, Stranfyre," sagöi hún
og leit til hatis og roönaði við. „vilduö þér
að viö aö eg færi ineö yöitr ]>angaðr
Ff til vill vikluð þér heldur fara einir?"
Rafe leit til hennar og tók að hlæja. I llát-
urinn var henni nægilegt svar, og roöinn óx
t kinnunum, en hann mælti þurlega: