Vísir - 08.11.1924, Page 6

8. nóvember 1924
V í S I R
Hsanst
11
Eina lifaábyrgðarfélagið er danska
r;kið ábyrgist
Ódýr iðgjöld. Ilár „l)ónusa
Tryggingar í islenskum krónum.
Umboðsmaður fyrir Island:
0 P Blönðal
Stýrimanna-tíg 2. Reykjavík.
GÆRU
kaupir hæsta verði matarversl.
Tómasar Jónssonar.
Vátryggingarstola
A. V. Tnlinius
ÍEimakipafóIagah'úsinu 2, hæð.l
Brunatryggingar:
NORBISS og BALTICA.
Liftryggingar:
THULE.
Areiðanleg félög.
Hvergi betri kjðr.
Handskorið neltóbak
er best í
Landstjörnunni.
Tjbaksdósir fylgja ókeypis.
Ekkert strit
Aðeins litil suða
Og alhugið liiina í mislitum
dúkunum, hve dásamlega skær-
ir og hreinir þeir eru, eftir litla
suðu með þcssu nýja ó.viðjafn-
--- anlega þvottaefni. -
FLIK-FLAK
Gaman cr að veita því athygli, meðan á suðunni stendur, hve greiðlega
FLIK-FLAK leysir upp óhrein’ndin, og á eftir munu menn sjá, að
þræðirnir í dúknum liafa eklci orðið fyrir neinum áhrifum.
FLIK-FLAK er sem sc gersamlega áhrifalaust á dúka og þeim óskaðlegt,
hvort sem þeir eru smágerðir eða stórgerðir. par á móti hlífir það
dúkunum afarmikið, þar sem engin þörf er á að nudda þá á þvotla-
brelti né að nota sterka blautasápu eða sóda.
Aðeins lítil suða, og óhreinindin leysast alveg upp!
Jafnvel viðkvæmuslu Htir þola
FLIK FLAK-þvottinn. Sérliver mis-
litur SumarljóU eða lituð manfétt-
skyrta kemurótkomd úr þvottinum.
'FLIKFLAK 1 aJgakta ékaðlegt.

I K
Fæst í heildsölu hjá
I. BrynjÉsomKn
Símar 890 & 949. Reykjavík.
FLAK
^SSILLAGIMSTEINNINIS.
95
eiginniann. Já, þaS er satt, en eg hefi haft
vit fyrir þér, og taktu eftir,“ — hann leil til
Reece, — „þetta er maöurinn. Hann er Eng-
lendingur, þér geöjast vel aLS Englendingum.
Það er gott, því atS þeir eru góðir og forsjálir.
Hann er einn þeirra bestu. Hr. Dexter Reece
er aujSugur maöur. Þú fær aö ferSast, — haníi
fer meS þig til Englands; hann gerir þig ham-
ingjusama. En —,“ hann baðaSi út höndun-
um, eins og liann vildi umfaSma þau bæöi,
— „hann skýrir þetta fvrir þér sjálfur."
Hún leit á Dexter Reece og beið viö, eins
og einhver hulinn rnáttur neyddi hana til þess
aö taka þátt í þessum leik, sem hlaut aö hafa
einn endi,
Dexter Reece éætti varirnar og gekk nær
henni, en eitthvaö í sorgbitnu augnaráöj henn-
ar varnaöi honum að koma mjög nærri henni.
„Eg er hræddur um, aö yður bregöi i brún
0g þér óttist, vegna þess, aö þetta ber svo
fljótt og óvænt aö höndum —,“ mælti Reece
og taiaði sannfærandi og rólega, eins og hon-
um var lagið. „Þér hafið líklega nærri gleymt
mér, er eg hræddur um, ungfrú Cara."
Þegar hér var komið, tók hún til máls:
„Nei, eg liefi ekki gleymt yöur," sagði hún
svo rólega, alvarlega og fyrirlitlega, að hvert
orö sveið honum eíns 0g svipuhögg. „Eg' mau
rnjög vel eftír yður. Vílji þér segja mér, hvaö
jicr er á seyöi? Er þetta gamao? ÞaS getur
ekki vetáð satt, sem faöir minn segir, aS þér
víljiö eiga mig! Hvers vegna hafí þér komiÖ
til þess aÖ óviröa mig? Eg hefí að eins séð
yður tvisvar eöa þrísvar. I’ér umgengust mig
þá eins og umkomulausa þjónustustúlku. Þér
þekkið ekkert til mín og þykist þó vilja ciga
mig! HvaÖ ætti eg svo sem aö segja?“
„Eg biö yöur .aö hlusta á mig,“ sagöi hann.
„Eg veit, að yður muni kotna þetta — þetta
bónorð mitt undarlega fyrir. YÖur mun finn-
ast, að eg sé eitthvaö óheill í þessu máli, geri
þetta í einhverju sérstöku attgnamiöi —“
Þegar hér var komiö, greip hún fram í fvr-
ir honum. Hún leit mt á þá til skiftis og fyrir-
litningin brann úr augunum.
,,Hvað ætti eg annaö aö hugsa? Þér vitið,
aö eg er hér í fangelsi — já, í fangelsi! Þér
komiÖ hingaö til þess aö smána mig, af því
aÖ þér vitiÖ, aö eg er í vandræöpm og get
ekki boriö liönd fyrír höfuö mcr. Þér biöjiö
mig aö giftast yöur og búist við svari, — eu
kemur yður í raun og veru til hugar, aö eg
ansi því nokkuru? En ef eg á einhverju aö
svara, þá er þaö fljótgert, eg svara og segi:
Neí!“
Dexter Reece vættí varírnar öSru sínni 0g
strauk hendinni utti erttiiö; hann var eins og
barínn hvolpttf.
„Eg — eg' get ekki ailnaÖ eti -síett mig víð
þaÖ,“ sagði hatiti st&fnaildi.
En Ravett, seni haföí horft á þau með íil-
úÖlegu bfosi, gekk nú næf þcim og rétti úí
höndina.
„Uss, uss!" sagöí hann. „HvaÖa skvaldur!
HvaÖa skvaldur! Cara mia. Þú ert flón; þú
talar af þér. Þú þarft tóm til yfirvegunar,
barniö gott; það er ekki nema sjálfsagt og
eðlijegt. Farðu nú og hvíldtnþig; viö höfum
raskaö ró þinni. Hvíldif* þig og hugleiddu
þetta. Á morgun veröur brúökaupiö haldiö.
Því er ver, viö verðum að flýta þessu. Herra
Reece er á förum frá Italíu."
Hann lauk upp dyrunttm fyrir henni og
lmeigði sig skoplega. Hún stóð kyrr augna-
blik og virti Reece fyrir sér, bæði af undrun
og lítilsviröingu. Aö því búnu sneri hún við
og gekk út.
Dexter Reece fleygði sér niöur á stól 0g
stundi þungan.
„Þetta sagöi eg yður!“ mælti hatin óskýrt.
„í guðs bænum, við skulurn hætta viö þetta!"
Raven sló á öxl honum.
„Uss, uss!“ sagöi hann. „Þér eruð huglitill
biðill, hr. Reece. En varpið frá yður öllum
ótta. Við erum ekki á Englandi, eins og eg
.hefi sagt yður. Við förum Öðru vtsi með dæt-
ur oklcar hér en þar.“
„Þér ráðiö aldréi viö hana,“ sag'öi Reecc
og var nú grarnur og óþolinmóður yfir sjálfs-
trausti Ravens.
,jVið sjáum hvaö setur/' svaraði Raveii
snúöugt. „Eg hefi ráðiö víð hana til þessa,
vittur vinn l" .