Vísir - 02.01.1925, Side 4

V í SI R
Hnotkol úr húsi,
V. (áxuTt'ti
' SKSví1
selar^”
Heiláverslii Garásrs Gislasonar
Sími’481. 3

^Trclle IRothe' hf Bvik.
Slfeta vátrffiQ!a«arsl£2'i?stot« iandsias.
StoiunS 1910.
Annasl vátryggin&ar gegn Sjé og bnmatjóu! með
besta íáanlegu kjönunhjá áb^gfli’egum íyrsta tlokks
Tátryg^ioQariélögum.
Margasr mil|éo!]r Siréiiffl grelððar innlendum vátryggj-
endum i s2fiað«ll@tir,
LátSð þvi aðeius olEkur aooast allar yðar
iagar, þ« er yfiur áreiðaniega borglð.
V
A
V
Á
mas
verírn- haldiiui á fþróttavellinum sunnudaginn 4. þ. m., kl. 8j4 síð-
degis, ef veður leyfir. í danslok verfiur flugeldum skotið.
Aðgöngumiðar kosta 1 kr. fyrir fullorðna, og 25 aura fy>rir
körn, og verða seldir á þessum stöíSum: VersL Vísir, Laugaveg 1,
Skóverslun B. Stefánssonar, Laugaveg 22 A, Versl. Har. Ámasonar,
Austurstrœti, Kaupfélaginu í Aðalstraeti 10, Brauðsölubúð Gísla og
ICristins í Þinghoitsstræti 23, VersL Jóns Hjartarsonar & Co., Hafn-
acstræti 4 og Versl. Ludv. Hafliðasonar, Vesturgötu 11.
Lúðrasveit Reykjavíkur spikir suður á veilinum.
Íþróítavallarstjórnin.
Grímudansleikur fyrir alla þátttakendur í álfadansinum vcrður
faaldinn að álfadansinum loknum í Báiubúð, kL ioj4 síðdegis.
Visiskaffíð
gerir alla glaða.
OlWiBBillBMBBIÍWIBMJftWliaiWIWVXillBiWMUlllMll
Kartöflur
Nýkomnar hinar góBu cg marjc-
eflirspurðu kartöflur, gæði þeirra
eru alþekt sem reyut hafa.
Spyrjið um verð á sekkjuna.
V 0 N
Síani 44-3. Sími 448.
Ljósmyndastofa ól. Oddssonar
í j>ingholtsstræti 3. Simi 903.
Er opin virka daga kl. 10—7.
Sunnudaga kl. 11—3. J?ar eru
teknar allar venjulegar tegund-
ir ljósmynda. Myndir stækkað-
ar og smæltkaðar eftir Öskum.
Gamlar myndir endurteknar.
Vönduð vinna, ábyggileg af-
greiðsla. Allar plötur geymdur
til eftirpöntunar, einnig alt
plötusafn Árna Thorsteinsson.
Beeta fistlns Dyður Gesta-
heimifiS Reykjavík, Hafnaratr,
IJÍGÁ
Agætt skrifstofuherbergi til
leigu. A. v. á. (1
Nokkrir kvöldtímar lausir.
Enska og-fleira kent. Wilhelm
Jakobsson, Hverfisgötu 42. (544
wjggp- Blómið blóðrauða er
jafnskemíileg frá bjTjun til enda
Fæst í bókaverslunum..
Stúlka, vön eldhúsverkum, ósk-
ast til Sandgcrðis. Uppl. s sima..
323- U>
Stúlka óskast nú þegar. Hvert-
isgötu 37. (,?.
Stúlka óskar eftir vist. Til við-
tals á Hvcrfisgötu 88, kl. 6—9.
(*
Nýttl Nú þurfa sjómennirn-
ir ekki að fara langt rneð
guinmístígvólin í viðgerðir, þvi
að nú er búið að opna skó- og
guminístigvélavinnustofu í Kolra
sundi (horninu á móti Kol &
Salt). Fyrsta flokks vinna. —
Sanngjarnt verð. (362
Vetrarstúlka óxskast suður i
Njarðvikur. Uppl. á Njálsgötu
55. (542-
Herbergi til fleigu. Hyerfisgötu.
42 (bakhús). (ú
Herbergi fyrir einhléýpan kven-
mann til leigu strax. Uppl. Njáis-
götu 23. (5.
Festi tapaðist á véflstjóra-dans
Itiknum. Skilist á afgr. Vísis. ír
Félagsprentsmiðjan.
STGLKAN FRÁ TBEPPt
„Nú, jæja!“ sagSi hamr, „fyrst þú ert orðin
smna skynsöm, þá látum okkur koma.“
Hún reis þegjandi á fætur.
„Við veröum fyrst, að matast,** sagði húrg,,
„því a$ við fáum cngan mat i margar ktukku-
Stundir.“ Hún setti fyrir hann disk mcð mat
<og- krús af vini. Sjálf fór hún að eldstæðinu
*sg mataðist, en vín bragSaði hún ekki. Hann
fxciti þar á móti talsverðu af vínt í sig og flýtti
ssér að matast; þvt næst kveikti hann sér s
windlt. Alt að þessti hafði hann ckki litið á
feana, þegar hún gekk til lians, og honum
warð litið á hana, sá hann a® hún var rjóö
a kinnum og eins og sigttrhrós Íjómaði t aug-
4Mn hennar. Hún tók vínkrús haos, flcygðí
ibcnnt í gófíið og sagði:
„Engirm skai fratnar drekka úr þessará
Scrús, sem varir yðar hafa snert..“
í huga hans vaknaíii skyttdtlega grunur við
f*dta. Skyídi hún hafa byrlað honuin eittir?
feogsaði hann, en svo hvarflaðí sú hugsun fri
Stonum aftnr, og hann íylgdist orðalaast mcð
fecnni út úr húsinu.
„ííestana hafa þeir faríð njcð afttsr til Por-
eita,“ sagði hún þegar þau komu út. „Kn jtað
«r tíka iiættitiegt, að ríða- ofan íjöIEu hlnw
•saaqgin/*'
ilún gekk á undan honum, og brátt kom-
ust þau út úr þorpinu, Nú sá Frlippó fyrst
gjörla, hve hátignarlegt þetta eyðihérað var,
og yfir jtví hvelfdist heiðblár himininn.
Vegurinn, sem var mjög óglöggur eftir
þessmn grýtta, klettótta jarðvegi, lá til norð-
urs meðfram breiðum fjallshrygg, og á vinstri
lilið sást við og við á glitrandi sjóinn í fjarska.
língan gióður var að sjá annan en mosa,
fjallabhnn og á stöku staS þymirunna. Þáu
fóru af fjalLshryggnum ofan í gil, sein þau
urSu að fara yfir til þcss að komast á næsta
fjaMshrygg. Eftir gilinu rann lækur, og uxu
|>ar barrtré. Fenice gekk á undan og valdi veg
þar setn best var að fara, en leit aklrei við
eða mælti orð frá vöruih. Filippó gat ekki
varist þvi að horfa á hána, og dást að, hvað
íturlcga hún var vaxiu og allar hrcyfingar
hennar þróttmiklar. Andlit hennar sá haim
ekki fyrir hvitu, stóru skýlunni, sem hún
hafði uai höfuðið, en þegar vegurínn breikk-
aði svo, nð þau gátu gengið samsíöa, J>ótti
honum hún svo fögur, að hann varð að beita
öllu viljaþreki sínu til þess aö horfa ekki á
hana, heklur á veginn. 1 sóLskinínu, sem nú
var, sá hánn fyrst, hve undarlega bamslegur
svipur hennar var. I>a'ð var cins og þar væri
eitthvað eftir af því, sem var þar fyrir sjö
ámm.
Loksins fór hann aö tala við hana og húrf.
svaraði honum hiklaust og greindarlega, Afi
eins var einhver sorgarhljómur \ rödd henn-
ar, þótt þau töluöu um daginn og veginrt
Margir mcnn, sem sakir stjórnmálaskoðana
sinna höfðu orðið að fara að heiman, höfðte
farið {>essa leið og komiö við í Treþpí. Filipjx'i
spufði hána um suma af þeim, sem hann þekti.
og lýsti þeim, cn hún hafði sjaldan veitt þeini
athygli, J>ott hún vissi, að smygíarnir hefðu
fengiö hjá sér næturgréiða handa Jxám. /Vö
eins eintim niundi hún eftir. Hún roðnaði og
stóð kyrr, meðan hún var að lýsa honum
„Iíann var illur maður,“ sagði hún. „Eg varS
að vekja fólk mitt um tniðja nótt, og láta lokai
hann úti.“
Meðan á J>éssu samtali stóð hafði Fitlppc
ekki tekið eftir því, að sólin var komin hátt
á loft, og ekkert sást enn til Toskanafylkis
Ekki hugsaði hann heldur neitt um einvígr
það, sem hánn átti að heyja síðari hiúta dags.
ins. Það var svo hressandi, að vera uppi r
háfjöllum og finna stundum framan í sig úð ■
ann af smáfossunum og sjá fiörildin leika sér>'
í sólargeislunum. Þetta alt var svo unaðslegt
og hressandi, að hann tók ekkcrt eftir j>ví, að
J>au nálguðust sjóinn meir og.meir, en. héldut
ekkert vestur á við. Hann var i einhverjutsr
töfradraumi, og gleymdi því;.sem rík'ast hafðr