Vísir - 22.05.1925, Blaðsíða 6

Föstudagirin 22. maí '1925.
VlSIR
Skrifstofustálka
sem er vön bókfærslu, vélritun,
ensku og dönsku, óskar eftir at-
vinnu strax. Ágæt meSmæli fyrir
hendi. — Tilboð merkt: „Skrif-
stofustúlka,, sendist Vísi.
Ráðuglei
Yerð aðeins kr. 130.
Fyrirliggjudi:
Mikið úrval af eldavélum, emailleruðum og svörtum,
ofnum jg steyptum ofnrörum.
Verðið bvergi lægra.
og kítti var, er og verður
ódýrast
lelgi Hagnússon & Co.
í járnvöruverslun
JÓNS ZOfiGA.
Steubitsriklingur.
[ ■ Steinbítsriklingur, reyktur rau'5-
magi, hér heimatilbúin stykkja-
kæfa, ísl. smjör, hangikjöt og
skyr á eina litla 50 aura pr. y2 kg.
V 0 N
Strástólar
nokkrir óseldir ennþá,
Púðar
í strástóla fást jeinnig
V0RUHOSIÐ
ÉlD
Eimskipafél.húsinu 3. hæS.
Semur sérstaklega um alla
mánaðar innheimtu fyrir versl-
anir. Tekur einnig einstaka
víxla og aðrar skuldakröfur
til innheimtu kl. 10—1 á dag-
inn.
1
er viðurkent af Efnarann-
sóknarstofu ríkisins,
algjörlega óskaðlegt fyrir
þvottinn. ÞaðJ|slítur ekki
tauin og gerir þvottinn
ekki gulan eða blakkan. Notið eingöngu PERSIL til þvotta og haf-
ið ekkert saman við það, þá verður þvotturinn altaf mjallahvít-
ur og tauið slitnar ekki við þvottinn. PERSIL fæst alstaðar.
Yarist eftirlíkingar. — Verðið lækkað.
Linoleum
heinr verið, ,er og ýerðor ódýrast hjá okkur,
Kiklar birgðir nýkomnar.
Helgi Magnússon & Co.

GRiMUMAÐURINN.
leið til Brússel. Getur þú útvegaS mér hann?“
„pa5 eru fjórir slátrarar hér í borginni, göf-
uga frú, sem annast alla flutninga og sendiferS-
ir. Frændi gæti farið og vitað, hvort einhver
þeirra vildi fara....En nóttin er dimm og
versta veður.....“
„Eg greiði þeim manni fimm gulldúkata, sem
fara vill með orðsending mína til Brússel," sagði
Lenóra, og var mikið niðri fyrir.
Greta leit stórum augum á hana, og var
mjög forviða.
„Fimm gulldúkata," kallaði hún undrandi
upp yfir sig. Ef satt skal segja, þá höfðu fá-
tæklingarnir í Dendermonde aldrei séð slíka
fjárhæð í einum stað.
„Eg efast ekki um, að Michel Daens, slátr-
ari, sem á búðina „Kálfshöfuðið“ í Meerhem,
vildi feginn vinna sér inn þetta fé. Og hann
á afbragðs góðan hest.“
„Segðu þá frænda þínum, barn, að fara taf-
arlaust til hans og fá honum þetta bréf, sem
hann á að fara með til Brússel, og það má
ekki bregðast, að það verði komið þangað fyr-
ir klukkan 10 í kveld.“ Hún dró úr barmi sér
bréfið, sem hún hafði ritað um nóttina, og fekk
stúlkunni.
„]7etta bréf,“ mælti hún hægt, „er til vel-
borinsjdon Juans de Vargas, forseta í ráði hans
hágöfgi landstjórans. Hann býr í Brússel, þar
sem heitir „Bláa himinhvelfingin,“ andspænis
Broodhuis. Láttu frænda þinn brýna það fyrir
slátraranum, Michel Daens, að ef bréfinu verði
ekki skilað fyrir klukkan 10 í kveld, þá verði
hann látinn sæta þeirri þyngstu refsingu, sem
lög leyfa að beitt sé, við þá, sem ekki gera
skyldu sína, þegar ríkið á í hlut. Taktu við
bréfinu, barn!“
Þessi síöasta, stranga skipun, var í raun og
veru einhlít, því aö þegar Greta heyrSi, hver
ætti að taka við bréfinu, þá varö hún svo
skelkuð, að hún þorði varla að snerta á því.
Ekki þurfti að óttast, að Michel Daens léti
undir höfuö leggjast að gera skipanir hinnar
tigíiu frúar, bæði fljótt og samviskusamlega.
Naín Juans de Vargas var eitt ærið til þess
að korna hverjum manni til þess að ganga út
í eld og vatn, ef á þyrfti að halda. Orðsend-
ing, frá honum eða til hans, yrði vissulega
flutt skilvíslega, þó að himininn Væri kominn
að hruni, eða jörðin væri að sundrast.
En Gretu var þetta nafn enn ægilegra en
öðrum. Það minti hana á hina hræðilegustu
viðburði, — allar þær skelfingar, sem yfir
henni vofðu nóttiná miklu, þegar spánversk-
ur herforingi ógnaði henni og svívirti hana og
Katrínu, þegar þær áttu um að velja dauða
eða smán, þangað til hinn dularfulli Grímu-
máður kom til sögunnar og skakkaði leikinn.
Hún tók við bréfinu, sem ætlaS var þeim
manni, sem, ja/nvel var meiri og ægilegri en
hinn spánverski herforingi. Hún tók viS þvi
meS skjálfandi höndum, eins og þa'ð væri
helgur dómur, og þegar hún hafSi kvatt
frúna, gekk hún út úr herberginu.*
Lenóra stóS á fætur og gekk á eftir henni
út i göngin og stó'ð þar hlustandi, þangað til
hún heyrði Gretu kalla á frænda sinn og
frænku. Þau töluSust viS á flæmsku, en Len-
óra skildi litiS í henni, en hún heyrSi nöfnin
Michel Daens og don Juan de Vargas, og síS-
an heyrSi hún aS Greta lagði mikla áherslu á
„klukkan 10 í kveld“. Þvi næst gekk hún inn
í herbergi sitt og lokaSi þvi hljóSlega á eft-
ir sér.
§3-
Loks var þá teningunum kastað! Þessi
urSu endalok efasemda henuar, kvíSa og
þjáninga á sál og líkama, sem hafSi kvalið
hana og þjáS, á meSan hún var á báSum átt-
um um, hvaS gera skyldi. Nú var hjarta henn-
ar þrungiS vonlausri hrygS og bitrustu
gremju.
Hún hafSi veriS nörruS .og tálum tæld!
NörruS meS blíSmælum og tæld með ginn-
ingum, lýgi og svikum, og munaSi minstu,
aS hún gengi í þá sviksamlégu gildru.
Flón! Flón! ÞaS hafSi hún veriS ! Hún end-
urtók þetta margsinnis upphátt. Iienni var