Vísir - 26.09.1925, Blaðsíða 4

Laugardagínn 26. sept. 1925.
yísiR
Kappskák.
Samkvæmt tilmælum frá Skák-
sambandi Noregs ætlar Taflfélag
Reykjavíkur bráölega aö tefla fyr-
ir hönd fslendinga ritsimakapp-
skákir vi& Norömenn. Tefld veröa
tvö töfl samtímis, og vei'öa sex
keppendur af hálfu hvors lands.
Þegar töflin byrja, veröa leikirnir
birtir jafnóöum.
Rvik 25. sept. FB.
Guðmundur Einarsson,
málari, hefir sýningu i Templ-
arahúsinu, uppi, er byrjar á morg-
un, 27. þ. m. Sjá augl. í blaöinu
i dag.
Skátamótið
fer fram við- Landakot á morg-
uu og hefst kl. 10 árdegis, en ekki
kl. 9, eins og auglýst hefir verið.
Áheit á Strandarkirkju,
afhent Visi: — 5 kr. frá J. G.,
ic kr. frá G. J., 2 kr. N. N., 3 kr.
frá konu.
Veggióðnr
nýkomiS.
Verð frá áOjaurum ensk rúlla.
Hvítnr maskínupappír.
Hesslan. fflálningarvörur.
Málarinn.
Bankastræti 7. Sfmi 1498
Litið hús
til sölu. Laus íbnð
1. október. A. v. á.
FjárbyssurS
frá 10 krónum.
Fjárskot kal. 22
Einhleypur, Tvíhleypur,
j Högl og Púður.
.. «!®V'
011 skotfæri
í heildsölu og smásölu.
Hvergi ódýrari
ísleiiur Jónsson
Laugaveg 14.
Símar 1280 og 33 (heima)

Kenni
börnum og unglingum í vetur.
SðlveiglHvannberg.
Týsgötu 6.
Gðð stúlka
^óskast í vist til Hafnarfjarðar.
Uppl. á Framnesveg 1 C
Fyrirliggjandi:
Epli, þurk.
Bláber,
Kanel, heill og steyttur.
Allrahanda.
Negull.
Engifer.
Muskát.
Saltpétur.
Blásteinn.
Efnagerð Reykjavikur.
Sími 1755.
15-30°lo afslátt
gef ég af öllu veggfóðri ti) 1.
okt. n. k. — 120 tegundum
úr að velja. : : — : : —
Gnðmnndnr Ásbjörnsson
Sími 1700. Laugaveg 1.
sim wos
ÚT5ALAN
ÍAUGAVES
ALLIR,
sem koma, skoða og kaupa liinn ódýra, vandaða karlmannsalfatnað
sannfærastynm sanngildi eftirfarandi sctninga:
Þvi meiri sala — þess meiri velta
þvi meiri velta — þess meiri viðskifti
því meiri viðskifti — þess betra verð.
Komið meðan úrvalið er mest! Tækifærið með góð ódýr föt Mður yðar á Laugaveg 49.
FÓRNFÚS ÁST.
„Þér sjálfur, til dæmis, kæri vinur,“ svar-
aöi Búrat í mestu alvöru; „eg sömuleiöis, og
ekki má gleyma vini okkar Francfort."
„Alveg rétt!“ sagöi Francfort hlæjandi og
snæddi vínþrúgur með góöri lyst.
„Og loks er meistarinn sjálfur, sem skarar
fram úr okkur öllum í því aö skjóta til ónýt-
is, okkar kæri, háttvirti gestgjafi."
„Þaö væri nú skárra, ef hann væri sjálfur
aö skjóta dýrin sín!“ sagöi Framlilay. „Hvaöa
gagn ætti hann þá aö hafa af vinum sínum.“
„Hann notar vei'öiland sitt handa okkur
hinum, og þaö er fagurt og ágætt veiöiland.
Alt sem hann á er fagurt: fagurt hús í París,
fögur sveitahöll, fögur stúka í leikhúsinu,
fögur auöæfi og — fagur erfingi!“ sagöi
Burat. Hann hneigöi sig vingjarnlega fyrir
Ester og tók glas sitt.
„Llerrar mínir!“ sagöi hann, „látum okkur
drekka minni þess hamingjusama manns, sem
á svo margt fagurt!“
Allir lyftu upp glösum sínum og sólin glitr-
aöi í freyöandi víninu.
„Fyrst viö erum nú búnir aÖ tala um þá,
sem flest skotin hafa geigað hjá,“ sagöi Tre-
sorier, „þá væri ekki úr vegi, aö minnast
hinna, sem flest dýr hafa að velli lagt.“
„Þeir eru fimm,“ sagði Burat, „og vinur
okkar Termont þar fremstur í flokki. Ter-
mont! Hvað mörg dýr hafið þér skotið?“
Termont tók veiöibók sína og blaðaði í
henni.
„Eitt hundrað og tuttugu," svaraöi hann.
„Og hvað mörgum skothylkjum hafið þér
eytt?“
„Eg veit þaö ekki, en þau eru býsna mörg.“
Núnó sneri sér áhyggjufullur að Brucken
og sagði: „FJefir Strehly sagt yður á hverju
viö eigum von, á veiöisvæöi því, sem eftir er?“
„Já,“ svaraði Brucken. „Það lítur út fyrir,
aö bændurnir, sem eiga jaröarskika er ná inn
í veiðiland yöar, hafi fest upp auglýsingu sem
bannar alla umfepö um landareign þeirra.“
„Jæja, þá verðum viö aö hegöa okkur eftir
því,“ sagöi Núnó. „Gallinn er sá, að mikið
af slikum smáeignum er innan landareignar
minnar.“
„Hvers vegna sýna menn yöur þennan mót-
þróa?“ spuröi Tresovier. „Heima hjá mér hefi
eg leigt alt land til veiða af eigendunum, hvaö
sem það hefir kostað, til þess að hafa frið.“
„Eg hefi reynt að fá það leigt, en ekki feng-
iö það,“ sagði Núnó. „Hér er eitthvað annað
til fyrirstöðu, en það að menn vilji ekki afla
þess fjár, sem þeir geta fengiö..Maöurinn, sem
átti þessa eign á undan mér, æsir þá upp.“
„Hvaö þá! Markgreifi Pont Ci-oix?“ sagöi
prins Faucigny. „Þaö er óhugsandi! Hann er
meira göfugmenni en svo, að hann geri slíkt.“
Manúela og Brucken greifi litu hvort til
annars, þegar þau heyrðu þetta nafn, og Ma-
núela roönaöi, en Ester leit niöur fyrir .sig.
„Eruð þér nú svo kunnugur Pont Croix?“
spuröi Brucken prinsinn. „Það eru skiftar
skoöanir um hann. Sumir telja hann hinn