Vísir - 08.12.1925, Blaðsíða 3

tflSlR
Þnðjudaginn 8. des. 1925.
Bnðmuadur Einarsson i
lfstamaður.
--O—
GuSmundur Einarsson lista-
maSur frá MiSdal er einn þeirra
ungu manna, sem dvalist hafa er-
lendis viö listanám, en ætlar nú
aö setjast að hér í bænum í vetur
og veröur hér aö líkindum til
næsta hausts. Sýning sú, sem hann
liélt í haust í Goodtemplarahús-
inu dró aö sér mikla athygli, og
þess vegna má ætla, aö mörgum
þyki fróðlegt aö vita, hvaö á daga
hans hefir drifið í útlöndum og
hvaö hann ætlast fyrir.
Hann hefir fengið sér bjarta og
rúmgóða starfstofu á Grettisgötu
11, og þar hitti tíðindamaður
\'ísis hann að máli. — Guðmund-
ur er hinn gerfilegasti maður,
glaðlegur og karlmannlegur, víð-
förlari en flestir Islendingar á
hans aklri og hefir öðlast marg-
háttaöa lífsreynslu, sem hefir stælt
hann til áræöis og karlmensku.
Hann var frá barnæsku hneigöur
til aö draga 0g skera myndir, en
vegna fátæktar tókst honum ekki
að fá tilsögn í þeim efnum fyrr en
hann var kominn yfir tvítugt. Þá
var það, að hann réðst i að móta
myndir þær, sem siðan hafa verið
við uppgönguna í húsi Nathan og
Olsen, og allir bæjarbúar kannast
við. Eftir það réðst hann til
lvaupmannahafnar og var þar átta
mánuði viö nám, en hvarf síðan
heim hingað og vann að innan-
húss skreytingum eitt ár eða svo.
Haustið 1921 réðst hann öðru
sinni til utanfarar og þá til Mún-
chen og komst þar i einkaskóla
hjá prófessor S.chwegerle og nam
af honum myndhöggvaralist, en
stundaði jafnframt af kappi drátt-
list, „raderingar“ og freskó-
málningar í öðrum skólum og þar
var hann óslitið við nám (að frá-
skildum stuttum sumarleyfum)
■íram i aprílmánuð s. 1. vor, en
lagði þá i langferðalag með vini
sínum Ósvaldi Knudsen, sem var
við nám í Múnchen í fyrravetur.
Fóru þeir um margar borgir í
Þýskalandi og síðan til Vinar-
borgar, en þá sUður um Balkan-
skaga til Konstantínópel og það-
an eftir viku dvöl til Litlu-Asiu.
Ilöfðu þeir i hyggju að fara aust-
ur þaðan alt til Sýrlands og það-
an til Egiptalands, en urðu að
hætta við það vegna óeirða í Litlti"
Asíu, og sneru þá til Aþenuborg-
ar. Voru þeir þar hálfan mánuð;
íóru þá til ítalíu og þaðan norð-
ur um Sviss til Frakklands, Eng-
lands og Skotlands, en komu heirn
hingað eftir þriggja mánaða ferð.
Margt sögulegt bar fyrir þá, eins
og nærri má geta, þó að ekki
verði frá því skýrt hér. Hefir og
Guðmundur flutt erindi um þá för
uýlega fyrir fjölda manns. —< Þó
rná geta þess, að þeir hittu nokk-
ura íslendinga, t. d. Jóhann Jóns-
son, sem stundar þýskunám í
Leipzig, Finn Jónsson málara, i
Dresden, Jón Leifs í Berlín, Kjart-
an lækni Ólafsson og Jón Asgeirs-
son í Vinarborg (Jón er þar viö
Lakaléreft
tvíbr. á 2.10 pr. met.
Hörléreit
tvíbr. á 2.85 pr. met.
og þar að auki 10%
afsláttur.
Egill lacobsen
sönglistarnám; (leikur einkum • á
piano). Þar hittii þeir og barón
von Jaden og frú hans, (systur
Dr. Iielga Pjeturss) og fengu þar
hinar ágætustu viðtökur. — í
París hittu þeir Gunnlaug Blön-
dal, sem þá hafði komið málverk-
um sínum á sýningar þar og hlot-
ið góða dóma i listablöðum. I
London hittu þeir Björn Steffen-
sen. Hann er þar við verslunar-
nám. Þarf þess ekki að geta, að
fagnaöarfundur varð með þessum
mönnum öllum, hvort sem þeir
þektust áður eða ekki.
Síðan Guðmundur kom heirn,
hefir hann farið víða um Suður-
land og Vesturland og um nokk-
urn hluta Norðurlands. Hann fór
og um óbygðir (Arnarvatnsheiði
og Kjöl) og hafðist þar við nokk-
ura daga.
Nokkurar myndir málaði hann
á þessum ferðum, en jafnframt
safnaði hann sýnishornum af öllu
þvi grjóti, sem hann hugði, að
nota mætti til þess að höggva úr
myndir. Honum leist vel á sumar
steintegundir til myndagerðar,
einkanlega eina tegund kalksteins,
gulan og rauðan sandstein, ljós-
gult liparít, eina basalttegund, al-
svarta, sem er að vísu nokkuð
h'orð, og eina tegund af „grano-
phyr“, mjög fallega. Tók hann
litil sýnishorn af þessum steinteg-
undum, en ætlar sér að fá stærri
steina með vorinu. Einnig tók
hann sýnishorn af nokkurum leir-
tegundum, sem hann hefir ekki
reynt enn, en býst við að megi tak-
ast að brenna og nota til mynda-
gerðar.
I vetur ætlar hann bæði að móta
myndir og mála, og undirbúa
ymisleg listaverk, en ætlar með
vorinu að gera tilraun til að meitla
þau í íslenskan stein, því að hon-
um leikur mikill hugur á að vita,
hvort það megi takast.
Hann hefir þegar tekið að sér
af móta og mála nokkura kunna
menn hér í bænuin og sinnir að
sjálfsögðu beiðnum einstakra
manna um þau efni. Ef til vill veit-
ir hann kehslu í myndagerð og
dráttlist.
Siðasta árið, sem Guðmundur
var i Múnchen, hafði hann sjálf-
ur vinnustofu og seldi 'nokkuð af
verkum sínum áður en hann fór
þaðan, en sumt er óselt, þar á
meðal þrjár höggmyndir, sem
hann ætlar að láta senda hingað
ir.nan skamms.
Hilka
í
hvers mauns
munni
Hisöliirgðlr befir Elridur Leilssonj, Regljauít
Ofnar svartir og emailleraðir.
Eidavélar stórar með bakaraofni og emaill. suðu<
katli frá kr, 130,00.
Þvottapottar 50-85 utra.
Ofnrör og ofnkitti,
ísleifor Jónsson.
Laugaveg 14.

Eg geri ráð fyrir, að reykvikskir
borgarar, sem annars eru kunnir
að brjóstgæðum og hjálpfýsi, sé
farnir að þreytast nokkuð á bóna-
kvabbinu hin siðari árin. Blöðin
hafa oft gengist fyrir samskotum
til hinna og annara, sem taldir
hafa verið mjög bágstaddir. —
I'au hafa gert þetta i greiðaskyni,
fvrir bænastað ýmsra manna. —
Þetta er og oft hið mesta nauð-
synjaverk, þvi að margir eiga erf-
itt í þessum bæ, en því er þó ekki
að leyna, að stundum hefir þörf-
in ekki reynst svo brýn, sem af
hefir verið látið. Hefir það komið
í ljós við rannsókn á hag þeirra,
sem hjálpin var ætluð. — Ættu
biöðin ekki að taka í mál, áð bera
fram slíka kveinstafi eða hjálpar-
beiðnir, nema þau viti með fullri
vissu, að hjálparþörfin sé brýn, og
hafi í höndum skriílega vitnis-
ljurði trúverðugra manna þar að
lútandi. — Það er vitanlegt, að
ýmsum þykir fyrirhafnarminna, að
fá hjálpina úr vasa náunga síns,
en að afla sér og sínum viðurvær-
is og annars með sjálfsafneitun
og strangri vinnu.
En þó að þessu sé þann veg
háttað, að góðgerðasemi bæjarbúa
sé stundum misnotuð, þá langar
mig nú samt til að fara þess á
le.it við góða menn, að þeir sýni
enn á ný örlæti sitt og hjálpfýsi
og styrki að nokkuru bágstatt
heimili eitt hér í bænum.
í litlum og lélegum skúr í ein-
um útjaðri bæjarins býr maður og
kona nleð tveim börnum ungum.
Karlmanna-
fötin
fallegu, sem hvergi fást fallegri,
betri né ódýrari, ennfremur yf-
irfrakkar, rykfrakkar og regn-
kápur, nærföt, milliskyrtur,
treflar, axlabönd og margt
fleira. — Afsláttur frá 10—
50 procent. Hvergi betra. Hvergi
ódýrara. Best að versla í
FATABÚÐINNI.
— Maðurinn fatlaðist frá vinnu
mikinn hlut sumarsins og hefir af
einhverju sökum orðið út undan
með vinnu í haust, og er atvinpu- ,
laus sem stendur. — Yngra barn-
ið, á fyrsta ári, hefir legið fyrir
dauðanum að undanförnu, og kon-
an stendur uppi með tvær hendur
tómar, því að þetta fólk á ekkert
til. — En konan á bágt með að
biðja uin hjálp, og verði henni
elcki vikið einhverju, sem urn mun-
ar, er ekki annað fyrir höndum en
sultur og allsleysi eða sveitin. —
Vona eg að góðir menn sjái, að
hér er full hjálpar þörf. — „Vís-
ir“ hefir góðfúslega lofað að taka
á móti samskotum handa þessu
heimili, og koma þeim til skila.
Að endingu skal þess getið, að
•eg læt liggja á afgreiðslu blaðsins
til sýnis væntanlegum gefendum,
vottorð tveggja mætra og kunn-
ugra manna um örðugar ástæður
þessa heimilis.
7. des. 1925.
Kunnugur.