Vísir - 14.12.1925, Blaðsíða 4

Mánudaginn 14. des. 1925.
yisiR
Jólavörur! Jólaverð!
Kaffi- og súkkula.ðistell, 30 teg., fx-á 10—110 kr.
Matarstellin fallegu. — pvottastell.
Kökudiskar. — Ávaxtaskálar. — Vínglös allskonar.
Hnífapör, nxargar teg. — Vatnsglös nxeð slcrautstöfum, alt
stafx’ófið.
Barnadiskar og bollar með nxyndum.
Barnaleikföng, stórt úrval og ódýrt, t. d. um 100 teg. Búkkur
frá 0,25—35.00. Bílar, 30 teg., frá 0,50—7,50.
Jólatfé§skfáut allskonar. ■— Barnakerti.
Spil, stór, 0,65—3,50. — Myndabækur.
Munnhörpur 0. m. m. fl.
Laugavegur 22 A.
' H Hér^eru jólaskór met jólaverði.
Hvitkál,
Rauðkál.
Ranðbeður.
Piparrót.
Gulrætur
Fyrip
kvenfólk.
Vetrarkápur og regnkápur mjög
fallegar, afsláltur 10— 50% morg-
i'nkjólar. dagkjólar, avuntur,
Nýkomið mikið úrval af Ijóm
andi fallegum golftreyjum og
millipilsum.
Nærfatnaður, hanskar og
sokkar, langsjöl, ýms smávara,
prjónar smáir og stórir, títuprjónar,
nálar. Allir þekkja vörugæðin í
Fatabúðinni. Best að versla í
Bankastræti 11.
Gólfdúkar
bæjaxins lang stærsta úrval, með lægsta verði, hjá
Jónatan Þorsteinssyni,
Vatnsstíg 3. Sími 864.
Nýkomið í
Versl. Tísir.
Skantaskerping
Njálsgðtu 34|
Fatabúðinni.
Komið og sannfærist.
Komið í FataMðina.
Þar fáið þið fallegustu, bestu og
ódýrustu jólafötin.
Allan fatnað er best að kaupa
Fatabúðfnni.
Best að versla í
FATABÚÐINNI.
Til jðlanna.
Jólabækur, skrautútgáfnr fyrir fullorðna og börn.
Jólamyndir, jólakort og jólaskrant, fjölbreytt urval.
Bókaverslnn Gfnðm. Bamalíelssonar,
Reykjavík.
___________
FÖRNFÚS ÁST.
í Paids og lestin fer hér um innan stundar."
Þjónarnir dokuöu viö eftir nánari fyrir-
skipunum.
Núnó var hinn ergilegasti og sagði hrana-
lega: „Fleygið hrinum inn í geymsluhúsið."
Síðan sneri hann sér að Termont og Franc-
fort og sagði: „Ætlið þið að verða méf sam-
ferða heim?“
„Nei! Við þurfum að ráðstafa ýmsu.“
Núnó gekk burtu, en Termont hljóp á eft-
ir honum, tók í öxl hans og sagði:
„Núnó! Hvað er að yður? Eg botna ekk-
ert í þessu.“
„Þér skuluð fá að skilja mig þó að seinna
verði,“ sagði Núnó. „En treystið þvi, að eg
geri ekkert að óyfirlögðu ráði, og ekki held-
ur neitt sem er rangt.“
Síöan hélt hann leiðar sinnar. Á leiðinni
heim varð honum ofurlítið hughægra. Ilann
rifjaði upp fyrir sér, að Brucken hefði beð-
ið Ester, og Manúela stutt það mál, en Ester
afsagt með öllu að giftast honum. Því næst
mintist hann ákæru Strehleys, skálabrunans
og reiði frú Peral. Hann mintist þess einnig
með hvílíkri kænsku frúin hafði reynt að
eyða öllurn grun á Brucken, og loks fór hann
að hugsa um handtöku Rabassons 0g afskifti
Pont Croix af málinu. Alt varð honuin nú
ljósara en áður og hann varð hissa á sjálf-
um sér, að hafa lagt trúnað á sakleysi þeirra
Bruckens og Manúelu. Þau höfðu svikiö
hann smánarlega. Hún, sem hann unni og
treysti, og hann, sem hann hafði farið með
eins og son sinn. Brucken hafði nú fengið
rnakleg nxálagjöld, og ,á henni skyldi hann
hefna sín grimmilega. Besta ráðið til þess
mundi vera að hætta að ausa í hana pening-
um og skrautgripum. Hún rnátti vissulega
íara til fjandans hans vegna. En þá var þó
horfin öll von um gleði í lífi hans framvegis.
Iiann var bæði örvæntingarfullur og reiður
þegar vagninn nanx staðar fyrir framan höll-
ina. Ester hafði gengið niður i anddyrið; hún
hljóp á rnóti honum, og hann faðmaði hana
að sér með þeirri ákefð, sem honum var
tamt, þegar honum var verulega mikið niðri
fyrir. Hún horfði óttaslegin á hann, en þorði
ekki að spyrja neins, því að hún óttaðist svar
hans. Hann fór með hana inn í vinnustofu
sína, stundi þungan og mælti:
„Æ, vesalings barnið mittl“
Þegar Ester heyrði, að faðir hennar fór að
vorkenna henni, varð hún óstjórnlega hrædd.
Hún bjóst við að faðir hennar hefði fengið
grun um ást hennar á Clement og væri nú
að búa hana undir fregnina um dauða hans.
Henni sortnaði fyrir augum og hún gat ekki
afborið þessa óvissu lengur.
„Ilvor þeirra?“ spurði hún hikandi.
„Brucken!“
„Særður .... eða .... dáinn?“
„Steindauður," sagði bankastjórinn. Hantx
einblíndi niður í gólfið, en Ester lofaöi 'guð
í hjarta sinu, fyrir það, að hann hefði heyrt
bænir hennar og frelsað Clement. Hún sett-
ist á legubekkinn og tárin streymdu ni'ður
kinnar hennar. Hún hugsaði ekkert um af-
drif Bruckens. Hann var vondur maður og
átti ekki skilið að lifa.
Faðir hennar reis upp og sagði:
„Bíddu 'min hérna. Eg ætla að fara upp
til frú Peral.“
Ester horfði undrandi á hann. Hún hafði
alveg gleymt frúnni, en nú reis hún upp og
sagði:
„Það eru meira en tveir klukkutímar sið-
an frú Peral fór héðan.“
„Fór .... héðan?“ sagði Núnó. „Svo að
eg get þá ekki sagt henni til syndanna, sagt