Vísir - 22.07.1927, Side 2

V I S I R

eöínrn íyrlriiggjsnði:
ÞakjáFn og '30 þuml. xío. £2% og SS6.
Þaksaum.
Þakpappa margap þyktip.
—o—
Khöfn, 21. júlí F. B.
. Rúmenakonungur látinn.
Símað er frá Berlín, að.Fer-
dinand konungur í Rúmeníu
«é látinii. Michael, 5 ára að aldri,
sonur Carols, fyrverandi krón-
prins, hefir verið útnefndur
konungur, en þrir forráðamenn
hafa verið skipaðir íil þess að
liafa ríkisstjórnin^ á hendi,
þangað til konungurinn vérður
myndugur. Stjórnin í Rúmeíi-
íu hefir lýst landið í hernaðar-
ástandi til þess að kóma í veg
fyrir að borgarastyrjöld verði
út af rikiserfðunum. Strangt
éftirlit er haft með hlaðafregn-
um. Engar fregnir liafa borist
um óeirðir í landinu.
Bandaríkin ótíast samdrátt
Japana og Bréta.
Simað er frá Genf, að vegna
samkomulags Japana og Eng-
lendinga Unx flotamálin, virð-
ist Bandárikin óttast ensk-jap-
anskan samdrátt og eru þess
vegna ófúsari lil tilslakana.
Hamlet-sýniny
ungfr.ú' Dorotixeu Spinney fór
fram í Iðnó á miðvikudags-
kvöldið. Um leikritið þarf ekki
að ræða, því að það þekkja
margir enda er það til í íslenskri
þýðingu eftir Matthías Joch-
unxsson. Ungfrú Spinney lck
öll aðállilutverkin i Hamlct og
sumt af samtölunum var snild-
arlegt. Iívernig liún ræðúr yfir
röddinni sýndi hún ef til vill
bcst, þegar Hamlet er að fá fé-
laga sina til að sverja sér þögn,
og andi föður Hamlets grípur
fram í neðan úr jörðinni og
segir: sverjið! þctta sverjið,
Jievrðist koma neðan úr jörð,
’en leikkonan sýndist ekki bæra
varirnár. Hún lýsti því yfir, að
hún hefði aldrei séð Ham-
let í leikhúsi, — það yrðu
þá eftirhermur en ekki sjálf-
stæð list sem hún væri
að sýna — og sá sem hefir
séð Hamlet leikinn á Englandi,
gat sannfært sig um það, oftar
en einu sinni, að það var henn-
ar skilningur en ekki annara,
sem hún var að sýna.
Samtalið miíli Hamlcts og
Ófelíu var snildarlega skilið.
Hamlet, sem helst vill taka Ófe-
líu í faðm sinn, segir henni all-
ar Jxessar óþægilegu ávítanir
sem hann getur fundið upp, og
snýr sér svo allaf undan, til
þess að iðrast þess, sem hann
liefir sagt. Hamlet veil það senx
ex-, að henni er ætlað að veiða
upp úr lionum orsökina til vit-
firringar hans. Ofelía er i þessu
samtali ákaflega fingerð og
sorgmædd. I þessu samtali sá
eg ekki Hamlét sjálfan skilinn
svo vel af eiiskum leikurum, en
Ofelía mundi liafa verið leikin
eins, ef leikkonan hefði haft
eins góðan málróm og ungfrú
Spinney. Áftur þegar Ofelía er
orðin yitlaus, lék ungfrú Spin-
ney hana mjög stei’kt — enskar
leikkonur leika vitfirringu
hennar leprulega, þó sá skiln-
ingúr sé sjálfsagt fjær því, sem
Shakespeare hefir til ætlast.
Iljá ungfrú Spinney var vitfirr-
ing Hamlets uppgerð, en vitfirr-
ing Ofelíu egta, og með því
móti koma þær niótsetningar í
vitfirringunni í Ijós, sem höf-
undurinn ódauðlegi hefir ætlast
til. —
I. E.
Eggerts Stefánssonar og Páls
ísólfssonar í gærkveidi.
—o—
Aðsókn var með minsta móti,
en hljómleikarnir voru einhvej-
ii’ þeir besíu, sem hér hafa
heyrst um langt skeið. Rödd
Eggerts virðist nú vera mýkri,
þýðari, hreinni og sterkari en
nokkru sinni áður. Ilún er björt
ú háum tónum og hljómar með
öruggum styrkleika.
Lögin voru öll svo valin, að
helgiblær hvíldi yfir liljómleik-
unum frá byrjun til enda. Hinn
snildárlegi undirlcikur Páls Is-
ólfssonar fylgdi rödd söngvar-
ans eftrr eins og Iiljómsveit
væri. Geta þeir einir gert sér
grein fyrir, sem á lxlusta, hver
feikna munur er á þessu orgel-
undirspili Páls og piano-undir-
spili. þar er engu saman að
líkja, endá cr snilli Páls ekki í
hvers manns höndum.
Andlít álieyrenda sýndu best,
hversu hugfangnir þeir voru. Á
eftir fegursiu lögunum var djúp
þögn og enginn lireyfði sig. Lýs-
ir það meiri hrifningu en þótt
menn hefðu getað látið hrifning
sína í Ijós með lófataki.
Mönnum eru mislagðar hend-
ur er þeir leilif sér skemtana.
Skemtun, scm þessa hljómleika,
láta þeir ganga sér úr greipum,
en flykkjast ú hlutavelt'ur og
s j ón Ii verf ingasýn i n gar.
Álieyrendur komu í liópum til
listmannanna að loknum hljóm-
leikunum mcð beiðni um að fá
þá endurtekna. Vafasamt er,
hvort úr því verður, því að bæði
PáH og Eggert eru á förum úr
bænum.
M íljlllISfill!'
í gær.
—o—
Byggingarnefnd samþykti að
greiða byggingárfulltrúa 1500
kr. til bifreiðakostnaðár innan-
bæjar þetta ár.
Fasleignanefiul lagði t'd, að
Elliheimilið Grund fái ókeypis
lóð undir nýtt elliheimili milli
Brávallagötu og Hringbrautar,
og var sú tillaga samþykt.
Lögð fram skýrsla heilbrigð-
isfulltrúa um sorpflutning frá
íbúðarhúsum í bænum næstlið-
in þrjú ár. Ennfremur skýrsla
hans um tölu vatns og útisal-
erna í bænum 1926. Samtals eru
á hreinsunarsvæðinu 1681 hús,
1153 vatnssalerni og 1294 úti-
salerni.
Út af umferðarskipulaginu í
bænum var, eftir tillögu vega-
nefndar, samþylct að sétja stétt-
jr á gatnamótum í Hafnai’-
stræti og Aðalstræti til leiðbein-
ingar við umferðina. Urðu um
þelta mál nokkrar umræður, og
að lokum samþykt svoliljóð-
andi tillaga:
„Bæjarstjórnin samþykkir að
krefjast þess af lögreglustjóra,
að lögregluþjónar verði liér eft-
ir látnir stjórna uinferðinni á
gatnamótum í bænum þar sem
hætta starfar af umferðinni,
þann hlúta dags, sem hiin er
mest.“
Borgarstjóri gat þess, að
vegánefnd mundi að öðru leyti
athuga þetta mál og gera þær
ráðstafanir er nauðsynlegar
þykja í bráðina.
Grímsstaðaholt. Út af erindi
heilbrigðisnef ndar viðvikj andi
hreinlæti þar, telur veganefnd
ekki fært að fyrirskipá að svo
stöddu að komið verði á al-
ménnri sorp- og salernahrems-
un á Grímssíaðaholti, en telur
sjálfsagt, að heilbrigðisnefndin
gangi eftir því, að ákvæðum
heilbrigðissamþylðtarinnar um
þrifnað sé fullnægt af luiseig-
endum þar.
Utan dágskrár var tekið til
nxeðferðar erindi frá Magnúsi
dýralækni Einarson, þar sem
hann býðst til að taka að sér,
fyrir 300 kr. á xnánuði, eftirlit
nxeð mjólk og mjólkurbúðum i
bænum og fjósum og kúm á þvi
svæði, senx sölumjólk er send
frá utanbæjar. — Erindi þessu
var vísað til Iieilbi’igðisnefndar
og fjárh&snefndar til athug-
unar.
Iliiíili við lirjifji.
—ö——
Eius og 'getið hefir verið uiix,
er Shell-stéijiolíufélagið að láta
gera mikil mannvirki við
Skerjafjörð austur af Skildinga-
nesi. Er vérið að smíða þar tvo
stóra olíugeynxa, en sá þriðji
verður smíðaður seinna. Einn-
ig er verið að smiða állmarga
smærri geyma fyrir bensín og
shxurningsolíu auk nauðsyn-
legra bygginga svo sem véla-
liúss, geymsluhúss og áfylling-
ai’húss. Öll þessi liús verða
smíðuð úr járni og er grindin í
einu þeirra þegar komin upp.
Búið er að mæla fyrir bryggju
út í fjörðinn, verður hún 4—
500 metra löng, en ekki er búið
að taka endanlega ákvörðun unx
gerð hennar, Er gert ráð fyrir
að 5—6000 smál. skip geti lagst
við hana, en svo stórt mun
skip það eiga að vera, sem ann-
ást á fei’ðir nxilli Skerjafjarðar
og Ameríku, þar sexxi olían
verður tekin.
Stærstu olíugeymarnir eiga
að taka 2000 og 4000 smál. af
steinolíu, og lætur nærri að sá
olíuforði,' sem þarna verður í
einu lagi nægi lxanda öllu land-
inu eitt ár í senn. Verður 250
tonna geymsluskip lxaft í för-
um hér við land til þess að
koma oííunni til notenda út um
Iand, en innanbæjar og í nær-
sveitunum er gert ráð fyx’ir að
senda olíuna i sérstökum bif-
reiðum. Vegarspotti 800 metra
langur, lxefir verið lagður inii
fyrir Skildinganes að stöðinni.
Að mannvirki þessu vinna
daglega 60—70 manns, er aðal-
umsjónin með vérkinu í hönd-
um erlends verkfræðings, Mr.
Seheltús, en honum til aðstoð-
ar er Sigurður Ólafsson, verk-
fræðingur. Mun höfnin við
Skerjafjörð uppkomin kosta
næi’ri 60,000 punda eða nálægt
1,300,000 ísl. kr.
* %
Erik Aagaard: Hvar eru
Ixinir níii? — Saga frá
Krist.s dögunx. Árni Jó-
hannsson snex’i ó ísl.
Með lxinunx mörgu þýðingum
sínum hefir Árni bankaritari
Jqhannsson lagt eigi lítinn
skerf til íslenski’a Ixókmenta á
því sviði. Má m. a. nefna ,Týnda
föðurinn6 eftir Árna Garborg
auk fjölda margra annara þýð-
inga eftir ýmsa höfunda. Lands-
kunnar eru einnig hinar ógætu
„Jólabækur“, er þeir íeðgar,
Árni og Theódór sonur lians,
gáfu út um alllangt skeið, nxeð
úrvals sögum kristilegs efnis.
Hcfir hugur Árna hneigst æ meir
og meir að kristilegunx og trú-
bragðalegum efnunx á síðari ár-
um, og eru þvi flestar þýðing-
ar hans upp á siðkastið þess
efnis. — Árni er snjallUr þýð-
andi og ritar hreint mál og gott.-
Og bólcaval lians er ætíð gott.
Síðasta þýðing Árna cr bók
saumavél.
lOgflðS gljllíBI IGL
Reykjavík.
■j-»iamnmBOiiiwoan''Æiami.nai»Bw«n»nnnM«nmi«—■
sú eftii’ norskan liöfund, sem
nefnd cr hér að ofan. Kom hún
út nýskeð, á sextugs afnxæli
þýðanda. Langar mig til þess
að fara nokkrum orðum unx
hók þessa, þar eð mér virðist
hún merlcilegt tímanna tákn á
þessum dögum „rétt-trúnaðar-
ins og guðsafneitunarinnar“ hér
á landi. En það skal skýrt Jckið
fram, að hvorki tel eg mig guð-
fræðiixg nc skipa neinn álcveð-
inn flokk í trúmáliim. Vil eg að
eins mega telja mig „leysingja“
i guðs ríki þessa heirns og ann-
ars. —
Vér deilum þrálátlega um
oi’ð og setningar, og áfellumst
hvern þann, er skýrir og skil-
ur hin sönxu orð og setningar á
annan veg heldur.en vér sjálfir.
Og í deiluhitánunx gleymist oss
títt, að þx’átt fyrir öll „barna-
brek“ erum vér þó öll skarnrn-
sýn lxörn og óþroskuð, í leit að
sania föður. Og sé leitin einlæg,
á liún sér dásamlega dýrlegt
fyrirlieit: — pér rnunuð finna!
þessi hugðnæma og ein-
kenxxilega saga, „Hvar eru hin-
ir níu?“ er í rauninni merki-
leg bók. Hún er gegnsýrð og
þrungin af •guðshugmynd rétt-
trúnaðarixiannsins. Frásögnin
er hugljúf og þýð, og höfund-