Vísir - 26.08.1927, Blaðsíða 2

V 1 S I R
Lifoby’s Tomato Catchup
Eins og allar Libby’s vönir,
þið besta.
Símskeyti
——0—1
K.höfn, 25. ágúst. F. B.
öeirðir út af aftöku Saccos og'
Vanzettis.
SíniaS er frá París, að komm-
únistar liafi orðið valdir að
frekari óeirðum út af aftöku
Saccos og Vanzettis. Sló í skæða
bardaga á götunum við lög-
regluliðið. Bygðu kommúnistar
sér virki á strætum og gatna-
mótum, rændu í búðum og réð-
ust inn á veitingahús og skemti-
staði á Montmartre, þar sem
Bandaríkjamenn tiðast eru
mjög fjölmennir. Eyðilögðu
kojnmúnistar alla hluti, er þeir
fengu hönd á fest. Giskað er á,
að um þúsund manna hafi særst
í skærunum. Lögregluliðið bar
sigur úr býtum að lokum og
hafði þá handtekið hálft þriðja
hundrað manna.
Járnbrautarslys í Englandi.
Símað er frá London, að
járnbrautarslys liafi orðið ná-
lægt Sevenoaks (í Kent). Ellefu
menn biðu bana, en tuttugu
meiddust.
Zaghlul pasha látinn.
Símað er frá Cairo, að Zagh-
Iul pasha sé látinn.
(Zaglilul pasha var fæddur
um 1860. Stundaði nám í Azhar-
háskólanum i Cairo og gerðist
málafærslumaður (1884).
Kenslumálaráðherra 1906. Gerð-
ist snemma þjóðernissinni og
varð brátt leiðtogi þeirra. ]?á
er vopnahléð hafði verið samið
1918, krafðist hann þess, að
sjálfstæði Egiptalands væri
viðurkent. peim kröfum vildu
Bretar ekki sinna og hafði Zagh-
lul þá í hótunum og var ger
landrælcur og fluttur til Malta,
ásamt þremur öðrum þjóðern-
issinnum. Af þessu tiltæki Breta
spruttu óeirðir í Egiptalandi, og
voru margir breskir yfirforingj-
ar þar myrtir. Zaghlul var þá
slept úr ánauðinni skömmu síð-
ar og hefir .síðan verið leiðtogi
þeirra þjóðernissinna, er lengst
hafa gengið í kröfunum og unn-
ið að þvi, að Egiptaland yrði i
öllu óháð Bretlandi og fengi
yfirráðin yfir Sudan og Zues-
skurðinum. Eins og geta má
nærri bafa slíkar kröfur ávalt
lálið illa í eyrum Breta. í jan.
1924 myndaði Zaghlul pasha
stjórn, er flokkur hans liafði
borið* sigur úr býtum í kosning-
um. Er þess skemst að minnast
(sbr. skeyti i maí), að Bretar
óttuðust mjög vaxandi áhrif
egipskra þjóðernissinna og mun
með Zaghlul pasha fallinn í val-
inn öflugasti andstöðumaður
Brcta í Egiptalandi.)
—o—
Ilún er nú komin á laggirnar
og mun taka við völdum innan
fárra daga.
Hin nýja stjórn verður þann-
ig skipuð: Tryggvi pórhallsson
verður forsætisráðherra og at-
vinnumálaráðherra, Jónas Jóns-
son frá Hriflu dömsmála- og
kirkjumálaráðherra (undir þá
deild teljast ennfremur kenslu-
mál og lieilbrigðismál) og
Magnús Kristjánsson fjármála-
ráðhei’ra.
Um alla þessa nýju ráðherra
er það að segja, að þeir hafa
staðið framarlega eða fremstir
í fylking framsóknarliðsins á
undanförnuixi árum og markað
stefnu flokksins.
Eins og kunnugt er, hafa þeir
Tryggvi og Jónas skrifað manna
mest um ávirðingar og yfirsjón-
ir annara flokka og stjórna á
siðustu tímum og er því vel til
fallið að þeir fái nú áð reyna
sætleik valdanna um skeið. —
Verður að telja það maklega
gert og í’étt ráðið af framsókn-
armönnum, að setja þá við
stýrið, er flokkurinn kemst til
valda.
Hitt hefði verið varhugaverð-
ara, að beila hinum gæfari
mönnum og hófsamari fyrir
stjórnarvaghinn, en láta þá
halda áfram að leika lausbeisl-
aða og ábyrgðarlitla að tjalda-
baki.
Fer vel á þvi, að orðhákarnir
fái að standa við stóru orðin,
eða renna frá þeim í allra aug-
sýn að öðrum kosti.
Ekki er „Visi“ kunnugt um,
hvern 'stuðning jafnaðarmenn
kunni að hafa heitið hinni nýju
sljórn. Er mælt að sumir þing-
menn framsóknarflokksins liafi
þvertekið fyrir alt bandalag við’
það lið. — En valið á tveim ráð-
herrunum gæti þó bent til þess,
að stýrt hefði verið svo nærri
óskum og kröfum jafnaðar-
manna, sem fært liefði þólt, án
þess að l'Iokkurinn sundi’aðist.
— pað er kunnugt, að tveir
hinna nýju ráðherra að minsta
kosti, þeir Jónas Jónsson og
Magnús ICristjánsosn, hafa lengi
staðið all-nærri jafnaðarmönn-
um í ýmsum málum. Og um
M. Kr. er það ennfremur víst og
vitanlegt öllum landsmönnum,
að hann hefir verið þingmanns-
efni jafnaðarmanna. Hann var
boðinn fram á Akureyri af bálfu
jafnaðarmanna við kosningarn-
ar 1923 og studdur af þeinx mjög
eindregið.
Búast má við, að liin nýja
stjórn taki nú til óspiltra mál-
anna og leitist við að koma hug-
sjónum sínum i framkvæmd,
eftir þvi sem til vinst. — Hafa
þeir félagar, Jónas og Tryggvi,
verið all-umsvifamiklir hin síð-
ari árin, svo sem kunnugt er,
brotið upp á mörgu og ýrnsu
viljað breyta og umturna. —
En meðal helstu áliugamála
þeii-ra má vafalaust telja stýf-
ing krónunnar eða verðfesting,
endurstofnun tóbakseinkasölu
og ýmsar ráðstafanir til Imekk-
is athafnafrelsi þjóðarinnar og
frjálsri verslun landsmanna.
Verður nú að bíða átekta og
sjá, hverju fram vindur.
þarkaðir ávextir:
Sveskjar
Ferskjar
Pernr
Eplf
fyripliggj andi.
Döölar
Eráfikjar
VW’' ' "M
þórdnr Sveinsson & Co.
Horior kristiÉ í la.
—o—
Mikil breyting hefir nú á
skömmum tíma orðið á rckstri
og framtíðarhorfum kristni-
boðsins í Kíixa. En því valda
fyrst og fremst gerbreyttar að-
stæður af völdum borgarastyrj-
aldarinnar miklu.
Mörg hundruð barnaskólum
og flestum æðri skólum trú-
boðsins varðaðloka fyrir löngu;
og svo var öllu ruplað og rænt
á heimilum kristniboðanna og
og þeir flestir farnir úr landi
eða flúnir til liafnarbæjanna;
kirkjuhúsin oft og tiðum notuð
til pólitískra fundarhalda, og
söfnuðirnir ofsótlir á alla lund.
Á íslandi er erfitt að setja sig
í spor manna austur í Kína.
pví mun mörgum þykja lítt
skiljanlegt, hvers vegna kristni-
boðarnir flestir liafa, á þessum
miklu þrengingar tímum, yfir-
gefið söfnuðina, sem eru bæði
ungir og- efnalega og andlega
lílt sjálfstæðir. — pví eru þess-
ar línur ritaðar, mönnum til
skilningsauka.
Snemma á þessu ári skipuðu
ræðismenn fleslra ei’lendra
ríkja í Kina, útlendingum að
flylja til hafnabæjanna. Daginn
áður en við fórum frá Laolio-
kow, kom skeyti um, að bylt-
ingarherinn lxefði rænt öll
heimili útlendra manna i Nan-
king og drepið íbúa sumra
þeirra. Var þá engu líkara en
að 5 ríki mundu segja Kína
stríð á hendur í eiixu. — Að
mörgu leyti var þö útlitið engu
iskyggilegra þá en þegar þetta
er ritað.
Víðast gátu kristniboðarnir
ekki haldið verki sínu áfrarn.
Oftast af völdum stríðsins. í
Honan, þar sem við vorum,
börðust fimm berir um völdin.
ÖIlu verra aðstöðu var þó á
þeim stöðuin, þar sem búið
var að æsa skrílinn gegn út-
lendingum — (er hægur vandi
að blása að útlendingahatri í
Kína) — og kristindómi. Oft
var grjóti og moldarkögglum
kastað inn um kirkjugluggana
meðan á samkomunni stóð. Al-
veg varð að liætta við út-
breiðslu-samkomur á meðal
lieiðingjanna. Á sumum krislni-
boðsstöðvum eyðilagði skríllinn
<>11 húsgögn, brendi bækur og
aðra muni innlendra og út-
lenclra starfsmanna kristni-
boðsins.
Enginn efi leikur á því, að
það var fyrst og fremst áhrif-
unum frá Moskva að kenna, að
svo mjög var reynt um tima að
glæða elda útlendinga- og krist-
indómshaturs í K'ína. Bitnaði
hvorutveggja á söfnuðunum.
En óliætt er að fullyi’ða, að of-
sólcnunum létti viða meira en
um helming, eftir að kristni-
boðarnir fóru. A. m. k. bar þá
minna á útlendingahatri.
Nú mun vera meira beðið
fyrir Kínatrúboðinu en nokk-
uru sinni áður, þvi livergi i
heiminum eiga kristnir menn
erfiðari aðstöðu. Var opinber-
lega sagt livað eftir annað, að
öllum innlendum starfsmönn-
um kristniboðsins yrði að varpa
fyrir borð, ásamt öllum þeim
mönnum, er mök liöfðu átt við
útlendinga. Mörg nöfn hafa
bætst við á hinni miklu nafna-
skrá píslarvottanna. En það er,
í ljósi kristnisögunnar, áreiðan-
legur og fagur vorboði Guðs
ríkis i Kína. Veruleg hætta staf-
ar söfnuðunum af þeim með-
limum, er ótrúir reyndust. ]>jóð-
ræknisaldan, þó hún sé í sjálfu
sér góð, hefir skolað mörgum
með sér úr söfnuðunum. Aðrir
hafa liulið sig með svartri skýlu
afneitunarinnar. Sorinn brenn-
ur í eldi ofsóknanna. En svo
verður líka gullið skírra.
Breytinguna miklu, sem nú
liefir orðið á rekstri kristniboðs
í Kina, rnætti með rjettu kalla
bristniboðs-bylting. Trúboðsfé-
lögin liafa skyndilega orðið að
kippa stoðum sínum undan
kirkjulega starfinu á kristni-
boðsakrinum. Ennþá er liægt að
senda flestum söfnuðununr fjár-
hagslega hjálp. En hvað sem
þroska líður verða þeir að bjarg-
ast á eigin spýtur andlega, og að
mestu leyti efnalega líka.
Kristniboðarnir hafa orðið að
hlaupa undan bagga; honurn er
óskertum velt á herðar inn-
lendra leiðtoga. Af þessu mun
trúuðum mönnum skiljast, að
nú hlýtur bænastarfið að verða
aðalstarf allra sannra vina
kirstniboðsins í Kína.
Á ráðstefnum i Shanghai í
vor og af samtali við fjölmarga
kristniboða, skildist mér þeir
yfirleitt vera bjartsýnir.
Pólitískar hreyfingar liafa oft
stórlega flýtt fyrir komu Guðs
ríkis. Mun það nú sannast í
Góðmp eiginmað-
ur gefup konunni
Siioers
saumavél.
Reykjavík.
Ivína, engu siður en á siðbóta-
tímunum i Evrópu. —
Nú lítur út fyrir að samein-
ingartilraunir kirkjufélaganna i
Kína muúi hepnast. Sameigin-
legar þrengingar og aukin
ábyrgðartilfinning hefir kniiið
einstaklinga og söfnuði til full-
komnari sameiningar. Hljótum
við því að minnast bænarorða
æðsta prestsins okkar, í 17. kap.
Jóhannesarguðspjallsins: „Svo
skulu þeir vera fullkomlcga
sameinaðir, til þess að heimur-
inn komist að raun um, að þú
hafir sent mig.“ Fullkomnari
sameining kristinna manna í
Kína mun bera mikla og dýr-
lega ávexti.
Hér eftir mun ekki kristnum
mönnum dyljast að trúboðið
hefir borið mikinn árangur í
Kína. — Lifandi söfnúðum staf-
ar enginn voði af eldhreinsun.
Hún er þeim þvert á móti nauð-
syn og hefir ófyrirséða blessua
í för með sér.
Fyrsti kristniboði evangeliskrar
kirkju í Kina, Robert Morrison,
þýddi fyrstur manna biblíuna á
kínversku. pýðing og útbreiðsla
lieil. ritningar hefir æfinlega
verið meginatriði allrar kristni-
boðsviðleitni. Biblian hefir i
Kína, eins og annars staðar,
reynst besti trúboðinn. Margar
milj. eintaka hafa verið sekkir