Vísir - 23.06.1928, Síða 2

VISIR
) K5ÍXKJCOCOOÍ X S 55 KÍOOOOÍXJOOÍXXSOCSOOCXHSCOÍ X X X5000000000« 2
Síldarneta-slöBgur
fyrirliggjandi.
Þörður Sveinsson & Co.
5 lOOOOOCSOtXX XXX50005500000U05S055Í5Í5550Ö5 X 55 55 S0005SC55005X55X i
)) StoTHm i Qlseim ((
Höfum til:
Umbúdapappír í rúllnm.
57 cm. breiðan,
gráhvítan á lit, sérstaklega sterkan.
Nýkomið:
Prima Cacao
í plomberuðum pk. 1 kg. og blikkdósum V* kg.
A. Obenliaupt,
Símskeyti
Kliöi'n 22. júní. FB.
Leil hafin aö Amundsen.
Frá Ósló er símað: Norska
stjórnin hefir ákveðið að láta
herskipið Tordenskjold leita
að Amundsen á milli Noi-egs
og Spitzbergen.
Frá París cr símað: Stjórnin
í Frakklandi hefir ákveðið að
senda tvo lierskip til þess að
leita að Amundsen.
Chang Tso-lin lálinn.
Frá Shangliai er simað: Kon-
súlar Évrópurikjanna í Muk-
den hafa fengið opinberlega
tilkynningu um það, að Chang
Tso-lin hafi látist i gær.
Æsingar í Króalíu í garð
Júgóslafa.
Frá Berlin er símað: Búist
er við þvi, að morð þau, sem
framin voru á þinginu i Júgó-
slafíu, muni auka sundurlynd-
ið á milli Serba og Króata.
Miklar æsingar í Króatíu út af
morðunum. Sumstaðar hefir
lögreglunni og mannfjöldanum
lent saman og liafa allmargir
særst. — Stjórnarfall í Júgó-
slafíu er talið óhjákvæmilegt.
Utan af landi.
—o—
Ásgarði 22. júní. FB.
Undanfarið miklir þurkar og fer
gróðri ekkert fram. Sífelt norðan-
kakii. Sumstaðar farið að brenna
af túnum. Engin úrkoma í meira
en þrjár vikur, að eins dropar í
fyrrakveld, ekki svo að vætti á
steinum. Lítur afar illa út með
grassprettu, ef ekki koma úrkomur.
Sumstaðar hafði rignt i Suður-
Dötum, gengið á með skúrum, en
einnig Jjar vtða ekki komið dropi
úr lofti lengi.
Dálitið er unnið að vegaviðgerð-
utn i sumar á sýslu- og landssjóðs-
vegum (milli Ljárskóga og Glerár-
skóga).
Heilsufar: Mjög kvefsamt.
Mannslát: Fyrir rúmlega viku
lést Guðmundur GuðmundsSon
bóndi úr Selárdal. Sæmdarmaður.
Grasmaðkur hefir gert mikið
tjón á túnum í Ólafsdal og Hvíta-
dal.
Dócentsembættið
í guðfræöi.
Út af grein í Visi i gær, sem
kölluð er „Einkennileg embættis-
skipun“ og byggist á ummælum
,,Strauma“ í siðasta tölubl. þeirra,
þykir mér rétt að geía svofeldar
upplýsingar.
Hér var ekki eingöngu verið að
ráðstafa kenslu í gamlatestamentis-
fræðum, heldur einnig i skýringu
Nýja-testamentisins, sem er stærsta
og einhver mikilvægasta námsgrein
guðfræðinnar. Vér eigum — þvi
miður — ekki því láni að fagiia,
að hafa svo marga kennara við há-
skóla vorn, að hver að eins hafi
eina námsgrein til kenslu, eins og
á sér stað við erlenda háskóla. En
af því leiðir, að fleira getur komið
til álita við val á kennurum en
þekking i e i n n i námsgrein.
í háskólalögunum (7. gr.) og í
reglugerö Háskólans (9. gr.) stend-
ur, að áður en kennari sé settur eða
skipaður við Háskólann, skuli ávalt
leita umsagnar hlutaðeigandi háskóla
deildar um kennaraefnið. •— Kenn-
araefnin, sem hér komu til gréina,
voru tvö, báðir viðurkendir lær-
dóms- og gáfumenn. Annar þeirra
hafði tekið guðfræðipóf við Kaup-
mannahafnarháskóla með mjög
hárri fyrstu einkunn, laudabilis í
öllum námsgreinum, og síðan
stundað héilán vetur sérnám i lie-
bresku og náskyidum málum. Hinn
hafði tekið próf við háskóla vorn
1912 með mjög háum vitnisburði,
laudabilis i öllum námsgreinum
néma tveimur, sem hann fekk ágæt-
iseinkunn í, var önnur sú námsgrein
gamlatestamentisfræði. — Einnig
hafði hann lokið hebreskuprófi
(Hebraicum) viö Kaupmannahafn-
arháskóla 1909 með ágætiseinkunn.
— Hér var því um tvo mæta menn
að ræða, sem álíta varð að báðir
væru prýðisvel hæfir til að takast
á hendur kenslu bæði í Nýjatesta-
mentis-skýringu og í gamlatesta-
mentisfræðum. En hvorn átti að
| EIMSKJPAFJKLAGI
Imffii isuands Wm
„Brúarfoss"
ier héðan á mánudagskveld
klukkan 12, vestur og norð-
ur um land til útlanda, —
Leith og Kaupmannahafn-
ar.
Pantaðir ferseðlar óskast
sóttir fyrir ldukkan 5 í dag,
verða annars seldir öðrum.
„Goðafoss“
fer héðan á miðvikud. 27.
júní kl. 6 síðdegis til ísa-
fjarðar, Siglufjarðar og
Akureyrar, og kemur hing-
að aftur.
Farseðlar óskast sóttir á
mánudag eða þriðjudag.
Skipið fer svo héðan til
Aberdeen, Hull og Ham-
borgar.
velja? Annar var enn ungur og því
líklegur til að geta komist að há-
skóla vorum siðar, þótt annar kæm-
ist að að þessu sinni. Hinn var ára-
tug eldri, svo að ekki þóttu líkindi
til að Háskólinn fengi nokkurntíma
að njóta hæfileika hans, ef hann
kæmist ekki að honum að þessu
sinni. Um hæfileika hans til há-
skólakenslu var áður búið að dæma
við samkepnisprófið 1917. Að vísu
var þá ekki, fremur en nú, hægt að
taka fleiri en einn mann i dócents-
embættið, en dómnefndin lét i ljós
álit sitt á öllum þeinr þrem, sem
í samkepninni tóku þátt, með svo-
feldum orðum: „lýsir nefndin
ánægju sinni yfir því, hve vel öll
verkefnin 'voru af hendi. leyst, og
álítur, að Háskólinn gæti verið vel
sæmdur af hverjum umsækjand-
anna sem væri í kennarastöðu.“ Og
þau verkefni voru meðal annars
nýjatestanientisfræðin, önnur aðal-
námsgreinin, sem hér er um að
ræða. Mundi þá sira Ásmundur
Guðnnindsson við prestsstarf sitt og
kenslu siðan hafa orðið síður fær
til háskólakenslunnar í guðfræði?
Þá færu ábyrgðarmikil störf og
lífsreynsla að verða lítils viröi. Því
betur sem við kennarar guðfræði-
deildarinnar athuguðum þetta, því
erfiðara varð okkur til ])ess að
hugsa, að síra Ásmundur væri til
fulls útilokaður frá þvi að komast
að Háskólanum. Að vísu fundum
við, að leitt var að í r e s t a komu
sira Sveinbjarnar að Háskólanum
um óákveöinn tíma.en þó íanst okk-
ur að þann kostinn bæri fremur að
velja, úr ])ví að báðir þessir ágætu
menn gátu ekki komist að i einu. En
]>egar þessi niðurstaða var fengin,-
þótti ekki rjett að auglýsa og láta
sækja urn embætti, sem búið var að
ráðstafa.
Með ])essu var, eins og þegar er
sagt, að eins f restaö komu síra
Sveinbjarnar að Háskólanum, en
fjarri okkur að vilja útiloka hann
frá að komast þangað siðar. Og
ætlun okkar var, að hann þá meðal
annars tæki við uppáhaldsnámsgrein
sinni, gamlatestamentisfræðunum.
Slík ráðstöfun, aÖ kennari breyti
um námsgrein, er alls ekki ný vi'ð
háskóla vorn og hefir gefist vel.
Meðal annars veit eg um tvo af
núverndi háskólakennurum, sem
])etta hafa gert, og finst báðum slík
breyting haía kosti ekki síður en
galla, þar eð allar greinar í hverju
sérnámi eru öörum nátengdar. Það
er ekki unt að miða alt við eina
námsgrein í skóla þar scm hver
kennari verður að kenna 2—4
námsgreinar.
Að lokum skal það tckið fram,
að háskólaráðið hefir engin aí-
skifti haft af þessu máli. Ábyrgðin
hvílir á okkur kennurum guðfræði-
deildarinnar og engum öðrum. En
við völdum ]>að, sem viö töldum há-
skólanum fyrir bestu.
Reykjavik, 21. júní 1928.
S. P. Sívertscn.
Sjálfstæði íslands.
Iiér í Mið-Evrópu hefir yfir-
lýsingin á Alþingi um uppsögn
samhandslaganna vakið al-
inenna atliygli. Stórhlöðin
flytja áberandi greinar um
málið með feitum yfirskrift-
um: „Sjálfstæðisviðleitni ís-
lands“ eða „Island vill skilja
við Danmörku" o. s. frv. Þetta
er í fyrsta skifti, sem stjórnmál
Islands vekja almenna athvgli
hér. Árið 1918 var þess ekki
getið liér i stórblöðunum, að Is-
land væri orðið sjálfstætt, og
nú lítur jafnvel svo út sem
menn lialdi, að „sjálfstæðisvið-
leitni“ íslendinga sé tiltölulega
ný af nálinni, og að Island sé
nú eiginlega ekki alsjálfstætt,
en vilji verða það. Þessi al-
lieimsþögn um samhandslögin
frá 1918 vekur óþægilega grun-
scmd hjá mönnum, sem sjá nú
greinilega samhengið í við-
hurðunum í Evrópu á árinu
1918 og eftir stríðið. Stórkost-
legur ósigur Þjóðverja var þá
fyrir nokkuru greinilega fyrir-
sjáanlegur, en lijá þeim varð
stjórnarbyltingin í byrjun nóv.
1918. Danir voru alt frá byrjun
stríðsins á verði um hagsmuni
sina, og þeir höfðu auðvitað
leynt og ljóst úti allar klær til
þess að ná í Suður-Jótland. En
þeir áttu víst, að það mundi
koma liljóð úr horni frá ís-
lendingum, sem mundu fyrir
alþjóðarétti lieimta kröfum
sínum fullnægt ásamt skaða-'
hótagreiðslu fyrir það tjón,
sem Danir liafa unnið oss á
liðnum öldum, og Danir máttu
eiga það vist, að þeir yrðu
nevddir til þess að verða yið
kröfum okkar i mjög ríkum
mæli, ef þeir áttu að fá sinum
kröfum um Suður-Jótland full-
nægt. Það er svo sem engum
vafa bundið, að Danir gerðu
það ekki með glöðu geði eða af
fúsum vilja, að viðurkenna
fullveldi vort eftir nærri aldar
baráttu. Nei, þeir. sáu að góð
ráð voru dýr, ef þeir áttu að
sleppa vel iir því klandri, sem
þeir voru að komast í, og það
er augljóst, að stjórnmálamenn
þeirra hafa þess vegna flýtt sér
að ráða málum vonim til lykta
í kyrrþey, að minSta kosti til
bráðabirgða, og þeir munu
liafa þótst sleppa vel. — Nú,
þegar vér sjáum samliengi við-
burðanna greinilegar, þá verð-
um vér að kannast við, að Dan-
ir liafa þarna snúið á okkur.
Hefðum vér þá átt fulltrúa úti
í Evrópu, mann eða menn með
cinbeitni og kænsku og um leið
með nógu mikla heimspóltíska
æfingu og veraldarvant diplo-
matiskt uppeldi, þá er alveg
fullvist, að vér hefðum fengið
rétt vorn viðurkendaii í ríkara
mæli en i sanibandslögunum
og að vér hefðum fengið marg-
ar miljónir króna i skaðabæt-
ur frá Dönum. Þá fcngu allar
þjóðir í Evrópu, nema Þjóð-
verjar, viðurkenningu á rétti
sínum. Sumar þjóðirnar fengu
Fiður
í sængur og kodda,
gufuhreinsað og
lyktarlaust.
I. flokks.
Fiðurheldir og dúnheldir
Dukar,
hvítir og mislitir.
Rúmteppi,
hvít og mislit.
Rúmstæði,
margar tegundir úr járni og tré.
Ennfremur
Beddapnip
þægilegu.
jímafJu -ijhnaÚQ}.